Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

29 października 1939 r. Żołnierze Litwy paradują ulicami Wilna. Napis na

29 października 1939 r. Żołnierze Litwy paradują ulicami Wilna. Napis na bramie głosi "Mieszkańcy Wilna witają Armię Litewską!"

Okupacja Wileńszczyzny przez Litwinów zakończona 3 sierpnia 1940 r., gdy obszar ten wraz z samą Litwą znalazł się pod kontrolą Armii Czerwonej, to stosunkowo mało znany etap w wojennych dziejach Polski. Mimo że rząd w Kownie nie zgodził się na proponowany przez Stalina bezpośredni udział w inwazji na Polskę, sowiecki dyktator i tak odstąpił Litwinom upragniony przez nich teren Wileńszczyzny, wiedząc, że los kraju tak czy siak został przypieczętowany w ramach dokonanej 28 września 1939 r. rewizji paktu Ribbentrop–Mołotow (na mocy której pierwotnie przypadająca do niemieckiej strefy interesów Litwa przechodziła pod wpływy Kremla). Sami Litwini też doskonale zdawali sobie z tego zresztą sprawę — prawdopodobnie dlatego nie zawracali sobie nawet głowy przenoszeniem siedzib
władz państwowych do Wilna.

Wileńscy Polacy zostali przez nową administrację litewską obłożeni szeregiem regulacji dyskryminacyjnych (takich jak zamykanie polskich szkół), a polscy działacze polityczni trafili do więzień. Sprawiło to, że gdy w sierpniu 1940 r. miasto przejmowały wojska sowieckie, a znienawidzeni litewscy zarządcy zostali wrzuceni do bydlęcych wagonów i skierowani na Syberię, polska ludność przyjęła ten fakt z niemałym entuzjazmem. Niemniej jednak należy zaznaczyć, że mimo uciążliwego dla Polaków charakteru litewskiego reżimu na Wileńszczyźnie, w żaden sposób nie dało się go porównać do terroru rozpętanego przez Niemców i Sowietów w ich strefach okupacyjnych rozczłonkowanej Rzeczypospolitej — o czym sami Polacy
już wkrótce mieli się boleśnie przekonać.
Zobacz następny

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…