Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Okno życia w ścianie watykańskiego Szpitala Ducha Świętego, zainstalowane

Okno życia w ścianie watykańskiego Szpitala Ducha Świętego, zainstalowane w 1198 r. na polecenie papieża Innocentego III jako sposób na ukrócenie powszechnej wśród rzymskiej biedoty praktyki topienia niechcianych dzieci w wodach Tybru. Sposób działania okna nie odbiegał szczególnie od jego współczesnych odpowiedników: matka umieszczała noworodka w walcu, którym obracała tak, aby znalazł się wewnątrz szpitala, co wprawiało w ruch dzwonek, który sprowadzał do podrzutka dyżurujące siostry zakonne.

Rzymski pomysł podchwyciło wiele innych metropolii europejskich, głównie we Włoszech. W okresie renesansu okna życia pozostawały raczej zapomniane, powrócono zaś do nich w XVIII w. w ramach kampanii wspierania miejskiej biedoty. Wiele z nich zamykano jednak po zaledwie kilku latach z uwagi na skalę zjawiska, z którym szpitale nie były w stanie sobie poradzić. W XX w. okna znowu wypadły z łask, uznane za średniowieczny przeżytek, zbędny w obliczu nowo powstałego europejskiego państwa opiekuńczego. Na przełomie XX i XXI w. powróciły wszakże do powszechnego użytku: najpierw w Niemczech, potem w wielu innych krajach, od 2006 r. w Polsce.
Zobacz następny

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…