Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

W latach 1918–1939 z Polski wyemigrowało ok. 2,2 mln osób, z czego najwięcej

W latach 1918–1939 z Polski wyemigrowało ok. 2,2 mln osób, z czego najwięcej (ok. 637 tys.) udało się do Francji, przede wszystkim do pracy w sektorze górniczym. Poniższy raport prefekta departamentu Pas-de-Calais do ministra spraw wewnętrznych, złożony 11 października 1929 r., rzuca nieco światła na to, jak
wyglądało ich życie na obczyźnie.

"Polacy pracują w kopalniach, żyjąc w grupach i pozbawieni są niemal jakiegokolwiek kontaktu z naszymi obywatelami. Takowych nie tylko nie poszukują, lecz starają się usilnie żyć tylko i wyłącznie
pomiędzy swoimi, do czego zachęcają ich kapłani, a
nawet same władze konsularne.

(...) Jaką zdolność do asymilacji wykazuje polski imigrant? Odpowiedź jest oczywista: otóż żadnej, przynajmniej na chwilę obecną; jak już wyżej zaznaczyłem, Polacy nie szukają towarzystwa robotnika francuskiego. Spostrzeżenie to znajduje potwierdzenie nawet w godzinach pracy. Na dnie szybu kopalnego, czy to w przodku, czy warsztacie, dzieli ich niewidzialna ściana. Zdawkowe powitanie —
i na tym koniec. W sprawach życiowych każdy kroczy własną
ścieżką. Kontaktów nie nawiązują nawet w kantynie ani na zaję-
ciach sportowych: towarzystwa polskie, skądinąd liczne, nigdy
nie organizują meczów czy spotkań przeciwko stowarzyszeniom francuskim. A jeśli wielkim wyjątkiem Polak poślubi Francuzkę
bądź vice versa, młoda para zostanie dyskretnie odsunięta na bok.

Jeśli zaś chodzi o dzieci, trzeba stwierdzić obecność identycznego zjawiska. Nie łączą ich zabawy. Polacy i Francuzi grają w swoje
gry, a nawet nasz język, który młodzi Polacy przyswajają z taką
łatwością, okazuje się nieskuteczny w zasypaniu tej przepaści."
Zobacz następny

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…