Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Niemal wszyscy wiedzą, że Juliusz Cezar zginął w marcu 44 r. p.n.e. w kurii

Niemal wszyscy wiedzą, że Juliusz Cezar zginął w marcu 44 r. p.n.e. w kurii senackiego teatru od sztyletów prorepublikańskich spiskowców kierowanych przez jego protegowanego Marka Brutusa.
Co jednak stało się bezpośrednio po zbrodni?

Triumfujący mordercy ruszyli przez ulice Rzymu, obwieszczając ludowi "radosną" nowinę obalenia tyrana. Pragnęli spotkać się z senatorami, aby zmusić ich do przyjęcia uchwały przywracającej republikę. Brutus i pozostali bardzo jednak przecenili wrogość rzymskich elit w stosunku do zabitego władcy, który niedawno wielu z nich przyznał znaczące połacie ziemi. W Rzymie zapanowała atmosfera dezorientacji: choć przeciwko spiskowcom nikt w sposób otwarty nie wystąpił, Brutus bardzo szybko zdał sobie sprawę, że jego płomienne przemówienia i zapowiedzi świetlanej przyszłości republiki, wolnej od tyranii jednostki, trafiają w próżnię. Senatorowie również patrzyli na zamachowców z ledwie skrywaną niechęcią, traktując ich bardziej jako przejściowe zło konieczne aniżeli materiał na nowych przywódców. Po zaledwie kilku dniach Brutus
pod pretekstem wyjazdu delegacyjnego uciekł z Rzymu.

Zwolennicy starego porządku, przede wszystkim Marek Antoniusz, którego Brutus w następstwie puczu nie odważył się zamordować, początkowo planowali rozprawić się z rywalem w sposób pokojowy, proponując mu poślednią funkcję urzędnika odpowiedzialnego za importy zboża z Azji. Niewypowiedziane wprost ultimatum Brutus potraktował jako potwarz, po czym zebrał wojska i począł zajmować bałkańskie i anatolijskie prowincje imperium. Błyskotliwa kampania uczyniła go realnym pretendentem do władzy nad całym Rzymem, kres przyniosło jej jednak zmasowane kontrnatarcie tzw. II triumwiratu, czyli złożonej z Marka Antoniusza, Gajusza Oktawiana i Marka Lepidusa swoistej grupy trzymającej władzę z błogosławieństwem senatu. W październiku 42 r. p.n.e. pokonany
i osamotniony Brutus popełnił samobójstwo.

II triumwirat już wkrótce zaczęły trawić walki wewnętrzne, głównie w postaci zażartego konfliktu pomiędzy Markiem Antoniuszem a Gajuszem Oktawianem. Temu drugiemu udało się najpierw pozbawić jakichkolwiek wpływów Lepidusa, a po wybuchu regularnej wojny domowej pomiędzy pozostała dwójką Antoniusz sprzymierzył się z Kleopatrą VII Egipską przeciwko Oktawianowi. Oboje popełnili samobójstwo w 30 r. p.n.e. w obliczu wojskowej klęski, a Oktawian stał się niekwestionowanym jedynowładcą Rzymu — od 27 r. p.n.e. cesarzem (Augustem).
Zobacz następny

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…