Ślęża to miejsce to od zawsze słynące z pogaństwa. „Owa góra wielkiej doznawała czci u wszystkich mieszkańców z powodu swego ogromu oraz przeznaczenia jako, że odprawiano na niej przeklęte, pogańskie obrzędy” – to słowa pewnego niemieckiego kronikarza i jednocześnie najstarszy znany opis tej góry, bo pochodzący z początków XI w. Wzniesienie to jest najwyższym na Równinie Śląskiej. To 718 m n.p.m leżących nieopodal Sobótki koło Wrocławia. Góra Ślęża panuje nad równinami, które pozwalają jej być widoczną w promieniu kilkudziesięciu kilometrów. Nie jest wygasłym wulkanem, jak sądzą niektórzy. Często tonie w chmurach i wilgoci, co stanowi specyficzną jej cechę. To właśnie dlatego często nazywa się ją „Olimpem”.

Nazwa Śląsk, wywodzi się od nazw góry i rzeki Ślęży. Ślęża była ogromnym ośrodkiem pogańskim w Polsce. Stanowiła początek życia na Śląsku. Jako pierwsza odsłoniła się po ustąpieniu lądolodu. Ma 718 m n.p.m i należy do Korony Gór Polskich.