W latach 50. XX wieku w ruinach starożytnego miasta-państwa Ugarit na terenie obecnej Syrii archeologowie wykopali gliniane tablice pochodzące z ok. XIV wieku p.n.e i pokryte huryckimi tekstami zapisanymi pismem klinowym. Jedna z tych tablic zawierała tekst hymnu do Nikkal (kananejskiej bogini sadów), jak również swoisty rodzaj notacji muzycznej, co czyni z tego utworu najstarszą znaną kompozycję zapisaną przy użyciu właśnie muzycznej notacji. Poniżej można usłyszeć dwie próby przełożenia tej notacji na współczesny zapis nutowy. Autorem pierwszej jest Anne Draffkorn Kilmer – profesor asyrologii z Uniwersytetu Kalifornijskiego, która swoją transkrypcję opublikowała w 1972 roku po kilkunastu latach pracy nad nią. Oto jej wersja MIDI.

Duetto buffo di due gatti (czyli „Humorystyczny duet dwóch kotów”) to miniaturowa kompozycja wokalna, której cały tekst sprowadza się do jednego, wielokrotnie powtarzane go słowa – kociego „miau”. Jej autorstwo przypisywane jest zazwyczaj Gioacchino Rossiniemu, ale w rzeczywistości jest to kompilacja fragmentów różnych dzieł (w tym opery „Otello” Rossiniego), której najprawdopodobniej dokonał brytyjski kompozytor Robert Lucas Pearsall w 1825 roku. Utwór ten wykonywany jest najczęściej przez dwa głosy sopranowe (choć czasem są to sopran i tenor bądź sopran i bas) i stanowi on popularny element bisów podczas recitali wokalnych i gal operowych. Poniżej wykonanie tego utworu. Pierwsze jest w interpretacji dwóch śpiewaków z francuskiego chóru chłopięcego Les petits chanteurs a la croix de bois podczas jego koncertu w Seulu w 1996 roku. Co ciekawe, jeden z wykonawców, Régis Mengus (to ten z ciemnymi włosami), jest dziś odnoszącym sukcesy śpiewakiem operowym występującym jako baryton.