Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Konrad VII Biały (ur. ok. 1390, zm. 14 lutego 1452 we Wrocławiu) – książę

Konrad VII Biały (ur. ok. 1390, zm. 14 lutego 1452 we Wrocławiu) – książę oleśnicki z dynastii Piastów.
Syn księcia oleśnickiego i kozielskiego Konrada III Starego
i Guty, której pochodzenie nie jest znane.

W młodości przebywał na dworze królewskim w Krakowie, gdzie był paziem drugiej żony króla Władysława Jagiełły, Anny Cylejskiej. Zachowywał chwiejną postawę polityczną. Wbrew stanowisku swojego ojca, w 1410 poparł zakon krzyżacki, biorąc udział w bitwie pod Grunwaldem, po której dostał się do niewoli. Jan Długosz w swojej kronice napisał: „Chorągiew Konrada Białego, księcia oleśnickiego ze Śląska, którą osobiście prowadził sam książę Konrad z ludzi własnych; pod nią służyli rycerze jego właśni z księstwa wrocławskiego i Śląska. I sam książę Konrad został pojmany i pozbawiony zarówno chorągwi, jak całej swej fortuny, ale wypuszczony został na wolność z łaskawości Władysława króla polskiego. Trzeba zaś wiedzieć, że ze wszystkich książąt śląskich czy też polskich nikt prócz tego Konrada oleśnickiego i Kazimierza, księcia słupskiego, czyli szczecińskiego nie przeszedł na stronę mistrza i Zakonu krzyżackiego z wieczną ich hańbą i wstydem, iż własną mowę i własną ojczyznę, wspierając wrogów chcieli rozszarpać i zniszczyć. Obu jednak oraz ich pojmanym rycerzom król Władysław przebaczył”.
Zobacz następny

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…