Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Gladiatorzy otrzymywali nagrody pieniężne za zwycięstwo. W przypadku zdecydowanego...

Gladiatorzy otrzymywali nagrody pieniężne za zwycięstwo.
 W przypadku zdecydowanego i efektownego zwycięstwa wojownik otrzymywał wieniec laurowy. Największą nagrodą było zwolnienie z walki na arenie, co okazywano wręczeniem drewnianego miecza. Skazańcy i kryminaliści, zmuszeni przez władze do walk, otrzymywali wolność, jeśli przetrwali więcej niż trzy lata walk.

 Zabicie pokonanego gladiatora opierało się na specjalnym rytuale. Przegrany, z jednym kolanem na ziemi, chwytał udo zwycięzcy,
 a ten trzymając hełm (głowę) pokonanego wbijał miecz w jego szyję lub podcinał gardło. Przegrany nie powinien był prosić
 o litość lub okazywać słabości. Wszystkie zachowania
 wymagały odpowiedniej dyscypliny.

 Śmiertelnie ranny gladiator był wywożony z areny i zabijany poza widokiem publicznym. Gladiatorzy opuszczali arenę innymi wyjściami: zwycięzca wychodził Porta Triumphalis, a przegrany Porta Sanavivari. Po pokonaniu rywala zwycięski
 gladiator salutował widowni.

 W przypadku śmierci rywala miała miejsce specjalna inscenizacja: na arenę wchodziło dwóch mężczyzn przebranych za Charona (boga śmierci) i Hermesa (posłańca boskiego), którzy podchodzili do ciała zmarłego. Charon weryfikował czy gladiator rzeczywiście nie żyje, uderzając go drewnianym młotkiem; Hermes z kolei kładł na ciele gorący przedmiot. Potwierdziwszy zgon, ciało było wynoszone z areny bramą „Libitinarian”, a obsługa widowiska sypała świeżą warstwę piachu, aby zakryć ślady krwi. Zwłoki następnie zanoszono do pobliskiej kostnicy. Dla pewności podcinano jeszcze gardło gladiatorowi. Większość gladiatorów nie dożywała 30 lat, w sytuacji kiedy 50% rzymskich obywateli umierało, z różnych powodów, przed 25. rokiem życia.
Zobacz następny

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…