Zamknij Dołącz do nas na Facebooku
Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Żarłaczowi białemu (Carcharodon carcharias) niesłusznie nadano złą opinię

Żarłaczowi białemu (Carcharodon carcharias) niesłusznie nadano złą opinię „rekina ludojada”. Ludzi atakuje bardzo rzadko i tylko dlatego, że nie odróżnia ich od swojego pokarmu. Nie ma on naturalnych wrogów, zatem wszystko traktuje jak potencjalne jedzenie. Na szczęście do spotkań z ludźmi dochodzi bardzo rzadko, dzięki czemu ofiar jest niewiele. Rekiny te nie podpływają do wybrzeży, gdzie pływają ludzie, a będąc na głębokich wodach ludzie najczęściej przebywają na statkach. Rekin ten ma silne mięśnie, dzięki czemu porusza się bardzo szybko. Może w całości połknąć fokę. W czasie ataku gałki oczne rekina obracają się tak, by chronić przednią część oka przed zranieniem przez szamoczącą się ofiarę. Małe „otworki” na pysku żarłacza wychwytują słabe sygnały elektryczne emitowane przez inne zwierzęta, co pozwala temu drapieżnikowi lokalizować swoje ofiary. Grzbiet żarłacza jest czarny, dzięki czemu nie widać go na tle ciemnych głębin patrząc z góry. Z kolei jego brzuch jest jasny, przez co jest słabo widoczny na tle wody oświetlanej słońcem, gdy patrzy się od dołu. Zmysły tego drapieżnika są bardzo czułe. Może on wyczuć jedną kroplę krwi rozcieńczoną MILIONEM kropli wody.
Głosów
36
(w tym negatywnych:
2
)
dobre
34
przez (PW)
Skomentuj Do ulubionych
Źródło:

B. Taylor i T. Greenaway "Niebezpieczne zwierzęta cz1" w tłumaczeniu G. Winiarskiej

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…