Zamknij Dołącz do nas na Facebooku
Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Autor antyczny, Izydor z Sewilli w swoim dziele (Etymologiarum sive originum...

Autor antyczny, Izydor z Sewilli w swoim dziele (Etymologiarum sive originum libri XX) wspomina zaskakującą roślinę – herba sardonica – która miała mieć zaskakujące właściwości zabójcze. Ofiara, która zażyła wywar z tego sardyńskiego ziela umierała z uśmiechem na twarzy. Taki napój zwykle podawano zniedołężniałym starcom lub skazanym na śmierć przestępcom, a następnie zrzucano ich ze skał lub bito na śmierć. Wspomniany uśmiech zyskał sobie miano „sardonicznego uśmiechu”. Zmarły po zgonie posiadał szeroki uśmiech, odsłaniający zęby, i paraliż twarzy. Przez długi czas naukowcy nie wiedzieli, z jakiej rośliny wytwarzano truciznę. Ostatnimi czasy jednak naukowcy są praktycznie pewni, że herba sardonica opisywana w starożytnej literaturze medycznej jest tożsama z Oenanthe crocata, czyli kropidłem szafranowym. Roślina ta w przeciwieństwie do wielu trujących roślin ma przyjemny, słodki smak i przyjemny zapach.
Głosów
31
(w tym negatywnych:
4
)
dobre
27
przez (PW)
Skomentuj Do ulubionych
Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…