Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

"Zdrowy w chorym otoczeniu'' - tak w 1972 r. brzmiał tytuł

„Zdrowy w chorym otoczeniu” - tak w 1972 r. brzmiał tytuł pracy amerykańskiego psychologa prof. Davida Rosenhana, opublikowanej w  magazynie naukowym Science. Mowa w niej o siedmiu uczestnikach niebywałego dotąd eksperymentu, który po opublikowaniu wstrząsnął psychiatrią.

Rosenhan do współpracy dobrał sobie 7 osób (3 psychologów, lekarz pediatra, student psychologii, malarz i gospodyni domowa). Zanim jednak przystąpili do części głównej eksperymentu, odpowiednio się do niego przygotowali: przez kilka dni nie myli zębów, panowie nie golili się, następnie ubrani w nieco zabrudzoną odzież pod fałszywym nazwiskiem telefonowali do zakładu psychiatrycznego, twierdząc, że słyszą jakieś głosy.

Nikogo nie rozpoznano jako zdrowego!
6 z 7 uczestników eksperymentu otrzymało diagnozę schizofrenii, 1 zaś zespół depresyjny. Gdy otrzymali już wyniki badań, zaczęli zachowywać się całkowicie zwyczajnie, przestrzegali regulaminu szpitala i odnosili się do personelu i lekarzy w sposób spokojny, miły, zrozumiały i logiczny, gdyż celem było jak najszybsze przekonanie lekarzy o swoim zdrowiu psychicznym i samodzielne opuszczenie szpitala psychiatrycznego.

Szybko okazało się, że raz przyjętej diagnozy nie dało się pozbyć i w jakikolwiek sposób przekonać lekarzy o swoim racjonalnym sposobie myślenia. Naukowcy z niepokojem obserwowali nagminnie pojawiającą się psychiczną i fizyczną brutalność personelu wobec hospitalizowanych. Już w początkowej fazie eksperyment okazał się bardzo niebezpieczny, przez co część jego uczestników poczuła wyraźny strach przed pobiciem lub gwałtem. W zaistniałej sytuacji zatrudniono prawnika, z którym ustalono plan ewentualnego działania na wypadek okaleczenia lub śmierci któregoś z uczestników eksperymentu.

Po opublikowaniu przez Rosenhana wyników badania, pracownicy pewnego znanego szpitala psychiatrycznego stwierdzili, że w ich placówce taka błędna diagnoza byłaby niemożliwa. Celem udowodnienia, Rosenhan uzgodnił z nimi, że podczas 3-miesięcznego okresu wyśle swoich kolejnych pseudopacjentów, którzy będą starali się uzyskać dostęp do szpitala. W wyniku eksperymentu z ogólnej liczby 193 nowych pacjentów za uczestników badania Rosenhana uznano 41, natomiast 42 następnych uznano za „podejrzanych”. W rzeczywistości Rosenhan nie wysłał żadnego pseudopacjenta i wszystkie przypadki „wykrycia” symulantów były nieadekwatne.

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…