Zamknij Dołącz do nas na Facebooku
Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Tzw. czarna śmierć, czyli epidemia dżumy, która przetoczyła się przez Eurazję

Tzw. czarna śmierć, czyli epidemia dżumy, która przetoczyła się przez Eurazję w latach 1347–51, była już drugą humanitarną tragedią, która w XIV w. dotknęła kontynent europejski. W latach 1315–17 wskutek spowodowanej światowym spadkiem temperatur klęski nieurodzaju cała północna Europa pogrążyła się w głodzie. W przeciwieństwie do późniejszej o trzy dekady epidemii zarazy, "wielki głód" nie ominął Polski — w zachodniej części piastowskich włości kataklizm zebrał krwawe żniwo. Nie udało się ustalić dokładnego bilansu ofiar: prawdopodobnie mowa o nawet 25%-ych spadkach ludności większych ośrodków miejskich. Sytuacja szczególnie dramatycznie przedstawiała się w Skandynawii i na Wyspach Brytyjskich — istnieją podania, że nawet król Edward II w pewnym momencie miał trudności z zakupem chleba dla siebie i swojej świty. Niedobory prowiantu załamały antyangielską ofensywę szkocko-irlandzkiej koalicji — w rezultacie dopełnił się angielski podbój Celtów. Ogromnie wzrosła przestępczość, na łeb na szyję spadł autorytet szlachty i rycerstwa, których jeszcze niedawno darzono tak wielkim poważaniem, iż na polu bitwy rzadko podejmowano z nimi nawet walkę. Wielki głód uznaje się z tego względu za symboliczny kres etosu europejskiego rycerstwa, który to ustępował teraz miejsca cynizmowi i "egalitarnemu" wyrachowaniu. To prawdopodobnie rozliczne w tamtym okresie przypadki porzucania, a nawet zjadania dzieci przez wygłodzonych chłopów dały początek niemieckiej opowieści o Jasiu i Małgosi, po raz pierwszy spisanej w początkach XIX w. przez braci Grimm.
Głosów
22
(w tym negatywnych:
0
)
dobre
22
przez (PW)
Skomentuj Do ulubionych
Zobacz następny

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…