Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Parricidia było jednym z najcięższym przestępstw w rzymskim prawie karnym. Określeniem tym...

Parricidia było jednym z najcięższym przestępstw w rzymskim prawie karnym. Określeniem tym nazywano zabójstwa krewnych.

Czyn ten został zpenalizowany w Ustawie Korneliańskiej o Nożownikach
 i Trucicielach, a następnie  już szerzej w Pompejańskiej Ustawie o Mordercach Krewnych – ten akt prawny zawierał m.in. katalog krewnych, których zabójstwo powinno być traktowane jako parricidia.
 Kognicja w sprawach dotyczących tych zbrodni została przyznana sądom przysięgłych. Sąd taki liczył ok. 60 sędziów, wybieranych z grona senatorów poprzez losowanie. Na ich czele przeważnie stał iudex quaestionis, którą to funkcję zazwyczaj powierzano pretorom.
 Należy wszakże zauważyć, że do kompetencji sądu przysięgłych należało jedynie orzeczenie o winie lub niewinności oskarżonego, natomiast karę ściśle przewidywała ustawa. Była to zawsze kara śmierci.

Rzymscy sędziowie trzymali się w tym przypadku ściśle litery prawa,
 mimo że niekiedy u podstaw zabójstwa leżały przyczyny, które wielu
 mogło uznać za słuszne. Historia przechowała do dnia dzisiejszego wspomnienie o niektórych z tych procesów.

Plutarch z Cheronei w swoim "Żywocie Romulusa" dziwił się temu, jak założyciel Rzymu i prawodawca mógł nie przewidzieć kary za parricidum. Stwierdził ostatecznie, że ta osobliwość była możliwa z uwagi na to,
 że Romulus nie wierzył, że tak odrażającą zbrodnię ktoś w ogóle może popełnić. I jak dalej dowodził Plutarch, faktycznie, przez prawie sześć wieków do tego przestępstwa nie doszło, aż do czasu, gdy po wojnie
 z Hannibalem Lucjusz Hostiusz dokonał pierwszego ojcobójstwa.

Ojcobójstwo oraz matkobójstwo były według Rzymian najbardziej obrzydliwymi formami parricidia. Osoby, które dopuściły się tak
 ohydnego czynu były bliższe wynaturzonym potworom, niż ludziom.
Obrona jednego z oskarżonych o ojcobójstwo - Sykstusa Roscjusza z Amerii - oskarżonego o zabójstwo ojca o tym samym imieniu w czasach dyktatury Sulli, przyniosła sławę Cyceronowi. Udało mu się wybronić młodzieńca, mimo zaangażowania w proces potężnego wyzwoleńca dyktatora.
Zobacz następny

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…