Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Dalajlama XIV świętuje tybetański Nowy Rok z przewodniczącym Mao Zedongiem...

Dalajlama XIV świętuje tybetański Nowy Rok z przewodniczącym
 Mao Zedongiem i premierem Zhou Enlaiem, 1955 r.

Tybet od momentu obalenia cesarskiej władzy w Chinach w 1912 r. przez prawie czterdzieści lat pozostawał krajem w praktyce niezależnym, choć władze nowo powołanej Republiki Chińskiej uznawały go za część swojego terytorium, obdarzoną tylko szeroko zakrojoną autonomią. Jako swój protektorat Tybet widziała również Wielka Brytania, która w ten sposób z reguły odnosiła się do ziem, nad którymi nie była w stanie sprawować bezpośredniej kontroli. Z tego względu Tybet międzynarodowo uznawany był za integralną część Chin — w rzeczywistości była to oparta na buddyjskiej teokracji monarchia dalajlamów.

Póki Chiny pogrążone były w wojnie domowej pomiędzy nacjonalistami, komunistami i regionalnymi watażkami, Tybet mógł cieszyć się spokojem. Cztery dekady niezależności skończyły się jednak, gdy w 1949 r. władzę nad całymi Chinami przejęli rewolucjoniści Mao Zedonga, który nakazał swoim wojskom jak najszybsze podporządkowanie sobie odszczepieńczej prowincji. Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza w październiku 1950 r. przypuściła inwazję na Tybet, zakończoną ostatecznie po roku. Świeżo koronowany Dalajlama XIV, wówczas piętnastolatek, poszedł na ugodę z chińskimi komunistami i pozostawał z nimi w poprawnych relacjach aż do wybuchu w 1959 r. krwawo stłumionego antychińskiego powstania w Tybecie, gdy w obawie o życie z pomocą CIA uciekł do Indii, od tego
czasu zamieniając się w zdeklarowanego wroga rządu ChRL.
Zobacz następny

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…