Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
zarchiwizowany

Kiedy zaczęły wybuchać nowe skandale pedofile, Jan Paweł II początkowo zareagował

Kiedy zaczęły wybuchać nowe skandale pedofile, Jan Paweł II początkowo zareagował podwyższając kary w poszczególnych krajach
W 1994 r. Stolica Apostolska udzieliła indultu biskupom Stanów Zjednoczonych: wiek dla zdefiniowania przestępstwa kanonicznego wykorzystania seksualnego osoby małoletniej został podniesiony do osiemnastu lat. Ponadto czas przedawnienia został wydłużony do dziesięciu lat, liczonych od ukończenia przez ofiarę osiemnastego roku życia. Wyraźnie polecono biskupom, by procesy kanoniczne były przeprowadzane w diecezjach. Apelacje zostały zastrzeżone dla Roty Rzymskiej, zaś rekursy administracyjne dla Kongregacji ds. Duchowieństwa.
Indult z 1994 r. dla Stanów Zjednoczonych został w 1996 r. rozszerzony na Irlandię. W międzyczasie sprawa specjalnych procedur w wypadkach wykorzystywania seksualnego była dyskutowana w Kurii Rzymskiej. Ostatecznie Papież Jan Paweł II zadecydował, aby wykorzystywanie seksualne osoby nieletniej poniżej osiemnastego roku życia, którego dopuszcza się duchowny, włączyć do nowej listy przestępstw kanonicznych zastrzeżonych Kongregacji Nauki Wiary.

Jan Paweł II ostatecznie sprowadził centralizację procesów o pedofilię - “Sacramentorum sanctitatis tutela”. W dokumencie tym w tym przewiduje się m. in. wyraźnie, że “przestępstwo przeciw szóstemu przykazaniu Dekalogu, popełnione przez duchownego wobec osoby młodej, poniżej osiemnastego roku życia” (art. 4) należy do bezpośredniej kompetencji Kongregacji Nauki Wiary, która w takich przypadkach działa “jako trybunał apostolski”. ” Sądzenie czynów pedofilii popełnionych przez kapłanów uważane jest przez Kościół za ciężkie przestępstwa na równi z dwoma innymi ciężkimi przestępstwami (również zastrzeżonymi dla Stolicy Świętej), jakich można się dopuścić w stosunku do dwóch sakramentów: Eucharystii i przeciw świętości spowiedzi
Według Ks. Żaka, ten list nakazuje informowanie władzy świeckiej o pedofilii w Kościele
Zgłoszenie przestępstwa musi zostać natychmiast przekazane osobie prawnie odpowiedzialne z a działa nie z godnie z prawem cywilnym i Kościelnym. Adam Żak, Wykorzystanie Małoletnich w Kościele, s 28

W kwietniu 2002 Jan Paweł II zaprosił do Watykanu przedstawicieli episkopatu amerykańskiego w celu wspólnego rozpatrzenia problemów związanych z molestowaniem seksualnym nieletnich. W przemówieniu wygłoszonym do nich 23 kwietnia papież podkreślił, że „nadużycia wobec młodych są poważną oznaką kryzysu, dotykającego nie tylko Kościół, ale także całe społeczeństwo. Zaznaczył, że w szeregach duchowieństwa i w życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy mogliby zrobić coś złego młodzieży i o tym ludzie muszą wiedzieć, podobnie jak o tym, że biskupi i księża są całkowicie zaangażowani na rzecz pełni prawdy katolickiej w sprawach dotyczących moralności seksualnej, podstawowej prawdy dla odnowy zarówno kapłaństwa i biskupstwa, jak i małżeństwa i życia rodzinnego”.

W 2002 roku w Ameryce wydano kartę ochrony Dzieci i Młodzieży, która wprowadzała szereg reform w USA, w tym:
Artykuł 1. Diecezje/eparchie mają za zadanie dotrzeć do ofiar/przetrwałych oraz ich rodzin i okazać im pomoc w osiągnięciu równowagi zarówno emocjonalnej jak i duchowej. Pierwszym obowiązkiem Kościoła względem ofiar jest uzdrowienie i pojednanie. Każda diecezja/eparchia ma obowiązek kontynuowania pomocy każdej osobie, która była jako niepełnoletnia ofiarą seksualnego wykorzystywania przez każdego kto pełnił jakąś służbę w Kościele, niezależnie od tego kiedy nadużycie to miało miejsce, niedawno czy wiele lat temu. Pomoc ofiarom powinna zawierać: świadczenie poradnictwa, pomoc duchową, grupowe wsparcie, oraz inne świadczenia socjalne uzgodnione przez poszkodowanych i diecezje/eparchie.
Artykuł 4. Diecezje/eparchie są zobowiązane do zameldowania władzom publicznym wniesiony zarzut seksualnego wykorzystywania osoby nieletniej
Artykuł  5. Potwierdzamy słowa Jego Świątobliwości, Papieża Jana Pawła II, z jego Przemówienia do Kardynałów i Przedstawicieli Konferencji Episkopatu Stanów Zjednoczonych: „W kapłaństwie i Życiu religijnym nie ma miejsca dla tych, którzy skrzywdziliby nieletniego.” (…) Diecezjalne/eparchialne przepisy mają sprawić, że nawet po pojedynczym czynie seksualnego wykorzystywania nieletniego – bez względu na to kiedy został popełniony – który został wyznany lub ustalony po właściwym i zgodnie z prawem kanonicznym przeprowadzonym procesie; aby winny ksiądz lub diakon został na stałe odsunięty od pełnienia funkcji i jeżeli tak nakazano, wydalony ze stanu duchownego.
Artykuł 13. Diecezje/eparchie mają sprawdzać przeszłość wszystkich inkardynowanych i nieinkardynowanych księży i diakonów, którzy są zaagażowani w posługę kościelną w diecezji/eparchii i wszystkich pracowników diecezjalnych/eparchialnych w parafiach/szkołach oraz innego zatrudnionego personelu i woluntariuszy, których obowiązki związane są z ciągłym, niedozorowanym kontaktem z nieletnimi. W szczególny sposób wykorzystując do tego środki prawa wykonawczego oraz innych agencji społecznych. Ponadto, mają stosować właściwą technikę oceny i weryfikę w podejmowaniu decyzji o zdolności kandydatów do święceń (cyt. National Conference of Catholic Bishops, Program of Priestly Formation, 2006, no. 39)

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…