Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

W 1863 r. Lodovico Brunetti (1813-1899) wymyślił własny proces zachowania

W 1863 r. Lodovico Brunetti (1813-1899) wymyślił własny proces zachowania okazów anatomicznych: garbowanie. Jego metoda polegała na suszeniu okazów i wstrzykiwaniu im kwasu garbnikowego. Gdy Brunetti dowiedział się o samobójstwie młodej dziewczyny, poprosił o przyniesienie jej ciała, aby mógł przeprowadzić swoje eksperymenty. Anatom zauważył, że w kilku miejscach skóra została rozdarta. Były to rany pozostawione po hakach, którymi mężczyźni wyciągali ciało z wody na brzeg rzeki. Brunetti wpadł na sprytny pomysł, aby ukryć te ślady. Położył kilka drewnianych gałęzi obok jej klatki piersiowej, a następnie oplótł je garbowanymi wężami, ostrożnie poukładał gady, tak jakby pożerały twarz dziewczyny. Wylał trochę wosku z czerwonej świecy, by służyła jako strumyki krwi, i oto była: doskonała alegoria kary zarezerwowanej w piekle dla tych, którzy popełnili śmiertelny grzech samobójstwa. Po ukończeniu tego arcydzieła pierwszą rzeczą, jaką zrobił Brunetti, było pokazanie go rodzicom dziewczynki. Rodzice zmarłej dziewczynki pochwalili go za precyzję odwzorowywania rysów córki. Cztery lata później w Paryżu otwarto Wystawę Powszechną, a Brunetti poprosił uniwersytet o przyznanie mu funduszy na przewiezienie swojego dzieła do Francji. Na wystawę łącznie tysiące widzów z całego świata zgromadziło się, aby zobaczyć najnowsze innowacje w technologii i nauce, a także zobaczyć "Ukarane samobójstwo". Lodovico dzięki swojej pracy zdobył Grand Prix w dziedzinie sztuki i zawodów.
Zobacz następny

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…