Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Poczekalnia

^poczekalnia

Oceanus na mozaice rzymskiej ukazany pod postacią kraba. U dołu po prawej

Oceanus na mozaice rzymskiej ukazany pod postacią kraba. U dołu po prawej – Oceanus na mozaice rzymskiej ukazany pod postacią kraba. U dołu po prawej i lewej stronie znajdują się dwie Nereidy na koniach morskich. Obiekt datowany na II-III wiek n.e.; odkryty w pozostałościach Utyki. Artefakt obecnie znajduje się w Muzeum Bardo w Tunisie (Tunezja).
Oceanus był antycznym bóstwem opiekującym się morzami zewnętrznymi, które wierzono że okalają znany świat.

Ocena: 2 (Głosów: 10)

30 marca 2020 o 6:44

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Swetoniusz (ok. 69 – po 122 n.e.), rzymski historyk przeszedł do historii

Swetoniusz (ok. 69 – po 122 n.e.), rzymski historyk przeszedł do historii – Swetoniusz (ok. 69 – po 122 n.e.), rzymski historyk przeszedł do historii jako twórca biografii cesarzy rzymskich od Oktawiana Augusta do Domicjana, uwzględniając Juliusza Cezara – pierwszego z „cezarów”. Dziełem tym jest „Żywot cezarów” (De vita Caesarum).
Swetoniusz pracował nad biografiami w latach 120-121 n.e., kiedy to w trakcie panowania Hadriana miał dostęp do archiwum cesarskiego, jako pracownik kancelarii. Swoje dzieło zadedykował przyjacielowi – prefektowi pretorian – Gajuszowi Septycjuszowi Klarusowi. Obecnie panuje opinia, że dzieło Swetoniusza w dużej mierze oparte jest na plotkach oraz niezwykle chwytliwych wydarzeniach. Wciąż jednak należy docenić fakt, że utwór ukazuje jak wyglądało życie wczesnego cesarstwa oraz prywatna sfera życia dworskiego.
„Żywoty cezarów” uwzględniają poniższe części:
1. Juliusz Cezar – Księga I (89 rozdziałów)
2. Oktawian August – Księga II (101 rozdziałów)
3. Tyberiusz – Księga III (76 rozdziałów)
4. Kaligula – Księga IV (59 rozdziałów)
5. Klaudiusz – Księga V (46 rozdziałów)
6. Neron – Księga VI (57 rozdziałów)
7. Galba – Księga VII (23 rozdziały)
8. Oton – Księga VII (12 rozdziałów)
9. Witeliusz – Księga VII (18 rozdziałów)
10. Wespazjan – Księga VIII (25 rozdziałów)
11. Tytus – Księga VIII (11 rozdziałów)
12. Domicjan – Księga VIII (23 rozdziały
Należy podkreślić, że każda biografia w „Żywotach cezarów” Swetoniusza, w mniejszym bądź większym stopniu, zachowuje trójpodział. Na początku mamy do czynienia z wydarzeniami z życia cesarza, jego pochodzenie oraz rządy; następnie opisuje cechy charakteru i wygląd władcy (species), a w końcowej części śmierć, poprzedzaną zawsze znakami wróżebnymi.
Swetoniusz mimo, że nigdy nie był senatorem, wyraźnie stawał po stronie senatu w konflikcie z cesarzem. Jego praca była wzorem dla późniejszego dzieła Mariusza Maksymusa (ok. 160 – ok. 230 n.e.) Caesares, które nie przetrwało, a opowiadało losy i biografie cesarzy II i wczesnego III wieku n.e. „Żywot cezarów” był także wzorem dla późnej kolekcji biografii Historia Augusta, opowiadającej także o władcach II i III wieku n.e.

Ocena: -1 (Głosów: 13)

27 marca 2020 o 9:40

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Życie w wojsku zawsze było ciężkie i wymagało od żołnierzy silnej woli,

Życie w wojsku zawsze było ciężkie i wymagało od żołnierzy silnej woli, – Życie w wojsku zawsze było ciężkie i wymagało od żołnierzy silnej woli, wytrwałości oraz siły fizycznej. Długie i wymagające marsze nierzadko się dłużyły, co żołnierze starali się urozmaicać na różne sposoby, w tym śpiewem. Czy podobnie czynili legioniści rzymscy?
Nie posiadamy dużej ilości źródeł, które by to potwierdziły. Jednak Swetoniusz w swojej biografii Cezara pozostawił nam dowód, że w legionach rzymskich rzeczywiście śpiewano. I tak, w trakcie poczwórnego triumfu Cezara w 46 roku p.n.e. weterani mieli prześmiewczo śpiewać (Swetoniusz użył jasno czasownika „śpiewać”):
Cezar to Galię zniewolił, zaś Nikomedes Cezara, Cezar dziś triumf odnosi, ten, który Galię zniewolił, nie Nikomedes bynajmniej, który zniewolił Cezara. […]
(Gallias caesar subegit, nicomedes caesarem, ecce caesar nunc triumphat qui subegit gallias. Nicomedes non triumphat, qui subegit caesarem.)
Obywatele, żon strzeżcie, gacha łysego wiedziemy. Złotoś pożyczył, by w Galii na swe obłapki roztrwonić. […]
(Urbani, servate uxores, moechum calvum adducimus. Aurum in gallia effutuisti, hic sumpsisti mutuum.)
– Swetoniusz, Juliusz Cezar, 49, 51
Tłum z kolei innym razem śpiewał:
Galów na triumf wiódł Cezar, teraz zaś wiedzie do kurii, Galowie zrzucili spodnie, szlaki przywdziali szerokie.
(Gallos caesar in triumphum ducit, idem in curiam, galli bracas deposuerunt, latum clavum sumperunt.)
– Swetoniusz, Juliusz Cezar, 80
Nie wiemy tak naprawdę, jak śpiewano wspomniane słowa. Do naszych czasów zachowało się mało faktów odnośnie muzyki czy rytmiki Rzymian. Na stronie grupy rekonstrukcyjnej „The Roman Military Research Society” znaleźć możemy interpretację przekazu późno-rzymskiego poety Prudencjusza w dziele „Psychomachia”. Według tej interpretacji rytm byłby następujący:
• jeden, dwa, trzy, cztery
• pięć, sześć, siedem, osiem
• dziewięć, dziesięć, jedenaście, dwanaście
• jeden, dwa, trzy
Wiemy, że muzyka była częścią codziennego życia, a niektórzy muzycy w Rzymie cieszyli się dużą popularnością. Biorąc jednak pod uwagę wyjątkowy rozwój technologiczny rzymskiej armii oraz profesjonalne podejście, moim zdaniem nie można wykluczyć, ażeby rzymscy legioniści nie śpiewali w trakcie marszu. Bardzo ciekawe wykonanie zaprezentowali nam reżyserzy filmu „Ben Hur” z 2016 roku. (pod linkiem poniżej film).
Twórcy filmu wykorzystali tutaj sposób śpiewu znany m.in. w armii amerykańskiej, w którym szeregowi odpowiadają na zawołanie oficera. Nie da się ukryć, że brzmi to imponująco.
Dodatkowo należy nadmienić, że w wojsku rzymskim występowały instrumenty muzyczne. Z instrumentów najbardziej znane i związane z życiem wojskowym były trąby i rogi sygnałowe, w szczególności tuba z brązu lub drewna, obciągana skórą. Na tubie z brązu muzykowano przy zwycięstwie, na tubie z drewna z kolei podczas odwrotu. Znane były ponadto rogi (cornu) z brązu, zgięte w półkole, lituus w kształcie litery „J” oraz buccina (bucina).

Ocena: 1 (Głosów: 13)

26 marca 2020 o 8:50

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Bazylia znana była już w antycznej Grecji i Rzymie. Określano ją terminem

Bazylia znana była już w antycznej Grecji i Rzymie. Określano ją terminem – Bazylia znana była już w antycznej Grecji i Rzymie. Określano ją terminem ocimum (łacina) lub basilikos (po grecku „zioło warte króla”). Wspomina o niej m.in. Pliniusz Starszy, który wyróżnia jeden rodzaj tego zioła. Zauważa także, że bazylia może mieć białe, żółte lub purpurowe kwiaty.
Bazylia prawdopodobnie pochodzi z Indii, skąd kupcy przywieźli ją do obszaru Morza Śródziemnego. Jak zaznacza Pliniusz bazylia wśród autorów greckich miała początkowo złą opinię. Z czasem jednak podejście do tej przyprawy uległo zmianie. Sam Pliniusz podaje 32 różne przepisy medyczne, z wykorzystaniem bazylii, które m.in. działały przeciwbólowo lub przeciwko jadowi skorpiona.
Apicjusz w jednym ze swoich przepisów na grochówkę proponuje dodać właśnie bazylię do smaku, a Columella twierdzi, że jest to jego ulubiona przyprawa do oliwek. Bazylia dla Rzymian miała także znaczenie symboliczne – była to święta i magiczna roślina poświęcona Wenus, która powinna być zerwana po odpowiednim rytuale. Jakiekolwiek uszkodzenie bazylii żelaznym narzędziem powodowało zniwelowanie właściwości leczniczych bazylii.
Pliniusz wspomina także, że bazylia ceniona była jako afrodyzjak. Ponoć rolnicy, w celu rozmnożenia osłów lub koni, dodawali do ich diety właśnie tę roślinę. Z czasem bazylia stała się także symbolem kochanków i ceniona była nawet w Galii.

Ocena: 1 (Głosów: 13)

24 marca 2020 o 8:08

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Armia rzymska od początków swojego istnienia stanowiona była przez obywateli...

Armia rzymska od początków swojego istnienia stanowiona była przez obywateli... – Armia rzymska od początków swojego istnienia stanowiona była przez obywateli rzymskich, którzy posiadali majątek pozwalający uzbroić się na bitwę. Zmiana nastąpiła pod koniec II wieku p.n.e., kiedy to Gajusz Mariusz po raz pierwszy wyciągnął rękę do ludzi bez ziemi (proletarii), oferując im służbę wojskową i formę egzystencji.

Wynikało to z problemów z poborem. Do armii zgłaszało się mało rekrutów, którzy nie widzieli większego sensu w walce, ryzykowania życiem oraz utraty wpływów z gospodarstwa. Mariusz w obliczu olbrzymiego zagrożenia ze strony Cymbrów i Teutonów (109-101 p.n.e.) zdecydował się na zaciąg ochotniczy, będąc w ten sposób zdolny do postawienia się masom barbarzyńskim. Ta praktyka była potem naśladowana przez kolejnych wodzów. Ludzie masowo zgłaszali się
do legionów, wiedząc że nic poza głodem i biedą nie czeka ich w miastach. Co więcej, liczono na zyski z kampanii i ewentualny
podział łupów, a nawet nadania ziemskie.

W historii ugruntowało się przekonanie, że Gajusz Mariusz przekształcił wojsko rzymskie z powszechnego na zawodowe.
Nie jest to jednak prawda. Mariusz podobnie jak inni dowódcy rzymscy tego okresu (np. Scypion Młodszy) musiał mierzyć się z problemami rekrutacyjnymi. Nie porzucił jednak w zupełności poboru powszechnego i w dalszym ciągu do armii werbowano
obywateli o odpowiednim cenzusie majątkowym.

Obywatele, którzy towarzyszyli wodzom w dłuższych kampaniach zaczęli traktować „wojaczkę” jako formę zawodu i zdobywali status weteranów. Co więcej, Republika potrzebowała regularnego wojska, które będzie w stanie stacjonować w odległych prowincjach
(np. Hiszpanii). Takiego zdania jest R. E. Smith, który dodatkowo podejrzewał że wojsko rzymskie I wieku p.n.e. dzielić się
zaczęło na legiony:
• stałe - stacjonujące na granicach państwa; złożone w dużej mierze z ochotników (często z długim stażem), którzy widzieli w armii sposób na życie. Co istotne, uzbrojenie stopniowo się ujednolicało; różnice pomiędzy cenzusami przestały być dostrzegane;
• chwilowe - organizowane na wypadek wojny i krótkich operacji wojennych; stanowione w dużej mierze z poboru i przez młodych ludzi.

Wraz ze zwycięstwem w wojnie domowej w roku 31 p.n.e., Oktawian August stanął przed decyzją, jak zapewnić sobie lojalność wszystkich legionów i uniknąć w przyszłości wystąpienia zbuntowanego ambitnego wodza, który zaskarbi sobie lojalność nowych wojsk. Przykłady Mariusza, Sulli, Cezara - wodzów którzy zdobyli zaufanie swoich legionów - dowodzi, że wciąż realnym było
zagrożenie ze strony potencjalnych oponentów.

Z tego względu Oktawian August podjął decyzję o odejściu od mieszanej armii: złożonej z zawodowców oraz obywateli z poborów.
Co roku żołnierze składali przysięgę (sacramentum militare) na wierność Rzymowi i konsulowi. Z racji na fakt, że August oficjalnie zasiadał w senacie między dwoma konsulami, posiadał insygnia konsularne (fasces) i posiadał tzw. imperium consulare maius, lojalność była składana właśnie jemu.

August zdecydował się ustanowić armię w pełni zawodową, do której zwerbować mógł się każdy kto posiadał obywatelstwo rzymskie. M. Cary oraz H. H. Scullard twierdzą, że bardzo prawdopodobnym jest to,
że w przypadku braku obywateli rzymskich lub ich niewystarczającej liczby w danych regionie, godzono się na wcielenie do legionów lokalnej społeczności. Tego typu podejście stopniowo wzrosło w
II wieku n.e. Jako przykład podano Brytanię, która w I wieku n.e. posiadała jedynie około 50 tysięcy obywateli rzymskich przy prawie dwumilionowej populacji na terenach kontrolowanych przez Rzymian.

August w celu zachęcenia obywateli do wstępowania do armii zdecydował się nawet zagwarantować jednorazowy bonus w wysokości 3000 denarów (w roku 5 n.e.). W celu pokrycia wydatków
na wojsko powstał specjalny skarbiec wojskowy (aerarium militare);
co więcej August nałożył 5% podatek od spadków oraz 1% od aukcji/sprzedaży. Najczęstszą praktyką było wciąż nadawanie ziemi weteranom po służbie, co było zwłaszcza popularne w koloniach. Legionista mógł liczyć na żołd w wysokości 225 denarów na rok.

Ocena: 5 (Głosów: 19)

20 marca 2020 o 8:09

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Isca Augusta był to rzymski fort i ośrodek miejski, którego pozostałości...

Isca Augusta był to rzymski fort i ośrodek miejski, którego pozostałości... – Isca Augusta był to rzymski fort i ośrodek miejski, którego pozostałości znajdują się niedaleko lub w Caerleon, w południowej Walii. W tym miejscu obozował legion II Augusta, który brał udział w inwazji Klaudiusza w roku 43 p.n.e. Był to jeden z trzech stałych obozów rzymskich na terenie
Brytanii, który zachował się do późnego Cesarstwa.

Obóz powstał w 74/75 roku n.e. w trakcie kampanii Sekstusa Juliusza Frontinusa, który prowadził walki w zachodniej Brytanii. Rzymska obecność na tych terenach pozostała do początków IV wieku n.e.

Na miejscu znajdują się pozostałości po amfiteatrze, termach, koszarach oraz mury fortu (mające 3,7 m wysokości). W Caerleon znajduje się National Roman Legion Museum, w którym na ekspozycji wystawione zostały artefakty odkryte na obszarze Isca Augusta (monety, broń itd.).

Ocena: 1 (Głosów: 15)

19 marca 2020 o 7:45

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Marmurowy posąg ukazujący Mitrę, perskie bóstwo słońca, zabijającą...

Marmurowy posąg ukazujący Mitrę, perskie bóstwo słońca, zabijającą... – Marmurowy posąg ukazujący Mitrę, perskie bóstwo słońca, zabijającą byka. Obiekt został znaleziony w Rzymie; datowany na
II wiek n.e. Obecnie artefakt znajduje się w The British Museum.

Mitra jest pokazana w stroju wschodnim i czapce frygijskiej (symbol wolności). Pies i wąż próbują polizać krew, a skorpion atakuje genitalia byka. Kult Mitry w Rzymie zaczął się szerzyć
w I wieku n.e. za panowania dynastii Flawiuszów.

Ocena: 4 (Głosów: 16)

14 marca 2020 o 8:37

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Rzymska kamea z wygrawerowanym portretem kobiety, umieszczonym w złotej...

Rzymska kamea z wygrawerowanym portretem kobiety, umieszczonym w złotej... – Rzymska kamea z wygrawerowanym portretem kobiety, umieszczonym w złotej ramie. Obiekt datowany na II-IV wiek n.e. Artefakt został znaleziony w pozostałościach starożytnego Viminacium, rzymskiego miasta położonego niedaleko Kostolaca we wschodniej Serbii.
Obiekt obecnie znajduje się w Narodowym
Muzeum Serbii w Belgradzie.

Ocena: 0 (Głosów: 16)

27 lutego 2020 o 7:37

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Wizualizacja Term Dioklecjana zamieszczona na stronach włoskiego ministerstwa...

Wizualizacja Term Dioklecjana zamieszczona na stronach włoskiego ministerstwa... – Wizualizacja Term Dioklecjana zamieszczona na stronach włoskiego ministerstwa kultury Musei Italiani.

Ocena: 4 (Głosów: 20)

22 lutego 2020 o 7:09

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Mozaika rzymska z willi w East Coker (południowo-zachodnia Anglia). Obiekt...

Mozaika rzymska z willi w East Coker (południowo-zachodnia Anglia). Obiekt... – Mozaika rzymska z willi w East Coker (południowo-zachodnia Anglia). Obiekt datowany na IV wiek n.e. Na mozaice widzimy dwóch myśliwych niosących upolowanego jelenia oraz psa myśliwskiego.

Ocena: 0 (Głosów: 12)

18 lutego 2020 o 7:19

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Zobacz następne

‹ pierwsza < 1 2 3 4 5 6 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Pewex.pl Motokiller.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni