Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 19 takich faktów

Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie Harvarda wykazało, że zatrudnienie...

Badanie przeprowadzone na Uniwersytecie Harvarda wykazało, że zatrudnienie bardzo efektywnego pracownika, ale powodującego napięcia w zespole jest dla firmy dużo gorsze, niż zatrudnienie kilku mniej produktywnych, ale potrafiących pracować zespołowo.

W głównej mierze powodem takiego stanu rzeczy jest stopniowe wykruszanie się zespołu przez toksyczną atmosferę, co wymusza zatrudnianie nowych osób i dodatkowe wydatki na ich szkolenie.

25

4 marca 2019 o 15:12

przez Moonshield (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: www.tlnt.com

Biała tęcza, tęcza we mgle - zjawisko optyczne i meteorologiczne, powstające...

Biała tęcza, tęcza we mgle - zjawisko optyczne i meteorologiczne, powstające w analogiczny sposób
jak klasyczna wielobarwna tęcza, ale na kroplach mgły.

24

4 marca 2019 o 16:14

przez Moonshield (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org | joemonster.org

Według naukowców z ESA/NASA Solar and Heliospheric Observatory atmosfera...

Według naukowców z ESA/NASA Solar and Heliospheric Observatory atmosfera Ziemi rozciąga się dużo dalej niż dotąd sądziliśmy. W opublikowanym artykule stwierdzono, że ślady ziemskiej atmosfery sięgają aż 630 000 km od naszej planety, czyli znacznie poza orbitę Księżyca.

16

22 lutego 2019 o 14:55

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.iflscience.com

Wycofująca się z Kuwejtu pod naporem kierowanego przez Amerykanów kontrnatarcia

Wycofująca się z Kuwejtu pod naporem kierowanego przez Amerykanów kontrnatarcia koalicji państw ONZ armia iracka w styczniu i lutym 1991 r. spełniła wielokrotnie powtarzaną przez Saddama Husajna groźbę i podpaliła co najmniej sześćset kuwejckich szybów naftowych. Tak powszechnie utożsamiane z wojną w Zatoce Perskiej znaczące pustynny horyzont kolumny czarnego jak smoła dymu to właśnie uciekająca w atmosferę w wymiarze niemal 2 milionów baryłek dziennie ropa.
Pożogę zaczęto opanowywać w kwietniu, a ostatni
szyb ugaszono dopiero w listopadzie.

Choć mało kto dziś o tym pamięta, perspektywa wyzwolenia do atmosfery tak ogromnych ilości dymu przeraziła zachodnie koła naukowe, przede wszystkim uznanego astrofizyka z Uniwersytetu Chicago dra Carla Sagana, który zasłynął jako jeden z głównych autorów tzw. modelu TTAPS z 1983 r., przedstawiającego skutki zjawiska, które nazwał zimą nuklearną. Wg Sagana i jego kolegów wyniesienie znaczących ilości dymu i sadzy do stratosfery (a więc na wysokość mniej więcej 13.000 m n.p.m.) dopro-
wadziłoby do utworzenia się nad częścią bądź całością globu warstwy ograniczającej promieniom słonecznym dostęp do powierzchni ziemi,
tym samym obniżając średnią temperaturę w regionie — bądź na świecie — nawet o 5–10°C. Sagan i pozostali argumentowali, że o ile w troposferze (a więc najniższym piętrze atmosfery, w którym żyjemy) zanieczyszczenie stosunkowo szybko opadłoby na ziemię w postaci kwaśnych deszczów, w stratosferze chmury się nie formują, a tym samym likwidacja ekolo-
gicznych skutków katastrofy zajęłaby cale lata, jeśli nie dekady. Warto
w tym miejscu zaznaczyć, że wbrew nazwie idea zimy nuklearnej nie jest ściśle związana z reakcją jądrową — teoretycznie doprowadzić do niej
może każdy pożar zdolny wynosić do stratosfery dym i sadzę.

Mimo apokaliptycznych wizji, które Sagan kreślił w wywiadach dla amerykańskiej telewizji, snując scenariusz trwającej nawet kilka miesięcy rolniczej katastrofy dla Azji Południowej, a może nawet całej północnej półkuli, jego kasandryczne przepowiednie się nie sprawdziły — kuwejckie słupy dymu osiągały średnią wysokość "zaledwie" 3.000 m n.p.m., a najwyższe nie przebijały się ponad 6.100 m, nie pokonując nawet połowy drogi do stratosfery. Sam Sagan po paru latach przyznał, że o ile temperatura nad Zatoką Perską spadła o kilka stopni, skutki pożarów nawet w tym regionie okazały się wybitnie krótkotrwałe. Dziś cała koncepcja zimy nuklearnej jest obiektem poważnej krytyki środowisk naukowych — Saganowi i reszcie zarzuca się panikarstwo i motywowany politycznie sensacjonalizm (badacze nie ukrywali, że swoimi teoriami chcieli przekonać zimnowojenne mocarstwa do nuklearnego rozbrojenia), objawiający się zakładaniem najgorszych, choćby najbardziej nieprawdopodobnych scenariuszy. O ile dym i sadza w stratosferze bez wątpienia szybko nie spłynęłyby na ziemię, wydaje się coraz bardziej wątpliwe, że ludzkość byłaby w stanie umieścić je tam w wystarczającej ilości, by sprowokować jakiekolwiek zmiany klimatyczne o zasięgu globalnym czy też trwające dłużej niż kilka dni. Coraz częściej mówi
się z tego względu o ewentualnej regionalnej "jesieni nuklearnej".

Nawet jeśli model TTAPS się nie myli, zimy nuklearnej niemal na pewno nie sprowokowałby wybuch jądrowy. Współczesne mocarstwa właściwie nie posiadają już w czynnej służbie ładunków o mocy zbliżonej do jednej megatony, a tylko taki mógłby wywołać burzę ogniową choćby hipote-
tycznie zdolną do dosięgnięcia stratosfery. A nawet gdyby, współczesne cele — nie tylko bazy wojskowe, ale nawet miasta — składają się ze zbyt małej liczby łatwopalnych materiałów, aby do czegoś takiego doprowadzić.

12

20 maja 2018 o 7:23

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Przez wiele dziesięcioleci Wenus uważany był za świat, na którym z dużym

Przez wiele dziesięcioleci Wenus uważany był za świat, na którym z dużym prawdopodobieństwem mogły wykształcić się jakieś formy życia. Wynikało to z niezwykle grubej warstwy chmur niezmiennie okalających drugą planetę od słońca. Astronomowie spekulowali, że może to świadczyć o występujących na powierzchni obfitych opadach deszczu: najwięksi optymiści wyobrażali sobie świat całkowicie bądź w zdecydowanej większości pokryty oceanami i mokradłami.

Poszukiwaczy pozaziemskiego życia czekał jednak niemały zawód, gdy w 1967 r. sowiecka sonda Wenera 4 jako pierwsza zbadała atmosferę planety, uznając ostatecznie, że składa się ona niemal wyłącznie z dwutlenku węgla, w pewnej części z azotu oraz w śladowych tylko ilościach z tlenu. Była przy okazji niemal kompletnie nieskuteczna w odbijaniu promieniowania słonecznego i wyposażona w bardzo słabe pole magnetyczne. To, co w wyobraźni niektórych miało przypominać gigantyczne bagnisko, okazało się wypalaną temperaturami z piekła rodem i kompletnie jałową pustynią, na której wszelka woda, jeśli w ogóle kiedykolwiek istniała, wyparowała miliardy lat temu.

W rezultacie odkrycia z literatury science-fiction niemal z dnia na dzień jako kosmiczni sąsiedzi ludzkości kompletnie zniknęli mieszkańcy Wenus, do niedawna dorównujący popularnością Marsjanom. Rozczarowanie astronomów było tym większe, że zaledwie osiem lat wcześniej zdjęcia zrobione przez inną sowiecką sondę, Łunę 3, roztrzaskały marzenia o inteligentnej cywilizacji skrytej przed oczami ludzi po ciemnej stronie ziemskiego księżyca, ukazując krajobraz różniący się od znanej połowy w zasadzie tylko ilością kraterów pozostałych po kolizjach z licznymi meteorytami.

23

19 września 2016 o 16:34

przez JaroWars (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: www.localhistories.org

Gdy powietrze jest zimne, a Słońce wschodzi lub zachodzi, opadające kryształki

Gdy powietrze jest zimne, a Słońce wschodzi lub zachodzi, opadające kryształki lodu mogą odbijać światło słoneczne i tworzyć niezwykłe kolumny światła. Od czasu do czasu, gdy kryształki lodu spadają z wysokich chmur, mogą przyjmować płaskie, sześcioboczne kształty. Opór powietrza sprawia, że kryształki leżą prawie płasko przez większość czasu, gdy trzepoczą, opadając w kierunku ziemi. Od odpowiednio ustawionych kryształków odbija się światło słoneczne, tworząc efekt słupa słonecznego. Na powyższym zdjęciu słup słoneczny odbija światło Słońca zachodzącego nad Bangor w stanie Maine, USA.

32

20 października 2014 o 9:32

przez Moonshield (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: apod.pl

Tytan jako jedyny księżyc w Układzie

Tytan jako jedyny księżyc w Układzie Słonecznym posiada gęstą atmosferę, jest ona 1,5 razy gęstsza od ziemskiej i składa się głównie z azotu z domieszką metanu i argonu. Naukowcy z NASA twierdzą, że około 4 miliardy lat temu, czyli tuż po zakończeniu procesu stygnięcia, taką atmosferę posiadała Ziemia. Tytan ma jeszcze jedną ciekawą cechę, a mianowicie to, że pod jego stosunkowo grubą skorupą znajduje się wielki ocean ciekłej wody, którego ilość przekracza ilość wody na Ziemi.

59

8 listopada 2013 o 11:11

przez Werni777 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: phl.upr.edu

Na Jowiszu od co najmniej 300

Na Jowiszu od co najmniej 300 lat panuje ogromny antycyklon, nazwany Wielką Czerwoną Plamą. Wiatr wieje tam z siłą 432 km/h, natomiast w samej Plamie zmieściłoby się kilka Ziem.

67

1 lipca 2013 o 0:44

przez Casimir (PW)

Skomentuj (3) Do ulubionych

Źródło:

Wszechświat - Jowisz, Planeta Olbrzym

W wyniku wybuchu wulkanu Krakatau

W wyniku wybuchu wulkanu Krakatau w roku 1883, gazy uwolnione do atmosfery sprawiły, że przez około
3 lata Słońce widziane z Ziemi miało zabarwienie
zielone, a Księżyc niebieskie.

57

15 lutego 2013 o 9:56

przez Telumehtar (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

‹ pierwsza < 1 2

Pewex.pl Demotywatory.pl JoeMonster.org Piekielni.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni