Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 327 takich faktów

Wielkie twierdzenie Fermata zostało sformułowane już w 1637 roku, a ostatecznie

Wielkie twierdzenie Fermata zostało sformułowane już w 1637 roku, a ostatecznie – Wielkie twierdzenie Fermata zostało sformułowane już w 1637 roku, a ostatecznie udowodnione dopiero w 1995 roku przez Andrew Wilesa.

Oryginalnie jego autor, Pierre de Fermat, zanotował na marginesie jedynie słowa "Znalazłem zaiste zadziwiający dowód tego twierdzenia. Niestety, margines jest zbyt mały, by go pomieścić".

23

5 lutego 2020 o 3:09

przez Racuch77 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielk…

Antonio José de Sucre był generałem boliwijskim pochodzenia wenezuelskiego...

Antonio José de Sucre był generałem boliwijskim pochodzenia wenezuelskiego... – Antonio José de Sucre był generałem boliwijskim pochodzenia wenezuelskiego, uczestnikiem walk z Hiszpanami o wolność Ameryki Południowej, bliskim przyjacielem Simóna Bolívara
(od którego nazwiska utworzono nazwy dwóch niepodległych państw: Boliwii i Wenezueli - pełna nazwa Wenezueli to Boliwariańska Republika Wenezueli). W 1823 roku był krótko prezydentem Peru, a w latach 1825-1828 prezydentem Boliwii.

Zginął na skutek zamachu przeprowadzonego w 1830 roku.
Jego ostatnie słowa brzmiały: "¡Carajo, un balazo!" (w wolnym tłumaczeniu: "K**wa, dostałem!"). Antonio José de Sucre uważany był za dobrze wyedukowanego dżentelmena, który nigdy nie przeklinał... aż do ostatniej chwili w swoim życiu.

17

20 stycznia 2020 o 17:21

przez Moonshield (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/List_…

Al. Jerozolimskie, skrzyżowanie z Nowym Światem (rondo de Gaulle'a)...

Al. Jerozolimskie, skrzyżowanie z Nowym Światem (rondo de Gaulle'a)... – Al. Jerozolimskie, skrzyżowanie z Nowym Światem (rondo de Gaulle'a) w Warszawie. Druga połowa lat 60.

16

13 stycznia 2020 o 17:17

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

W latach 1808–1815 Rio de Janeiro było stolicą Portugalii. Stało się tak...

W latach 1808–1815 Rio de Janeiro było stolicą Portugalii. Stało się tak... – W latach 1808–1815 Rio de Janeiro było stolicą Portugalii. Stało się tak, gdy rodzina królewska, obawiając się okupacji Lizbony, przeprowadziła się do Brazylii, która w tym czasie była portugalską kolonią. To jedyny taki przypadek w historii, kiedy europejska stolica znajdowała się poza kontynentem.

Na rysunku: Rodzina królewska na nabrzeżu Belen oczekuje na wejście na pokład.

17

7 stycznia 2020 o 11:45

przez Moonshield (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://joemonster.org/art/48743/Ga…

Francuski neuropatolog Duchenne de Boulogne w 1862 roku. Badał emocje i

Francuski neuropatolog Duchenne de Boulogne w 1862 roku. Badał emocje i – Francuski neuropatolog Duchenne de Boulogne w 1862 roku. Badał emocje i mięśnie twarzy, stosując przemienny prąd elektryczny do stymulacji poszczególnych mięśni.

9

20 grudnia 2019 o 9:12

przez Fudal (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Gajusz Apulejusz Diokles urodził się w 104 r. n.e. w prowincji Luzytania,

Gajusz Apulejusz Diokles urodził się w 104 r. n.e. w prowincji Luzytania, – Gajusz Apulejusz Diokles urodził się w 104 r. n.e. w prowincji Luzytania, która znajduje się na terenach dzisiejszej południowej Portugalii i południowo- zachodniej części Hiszpanii. Urodził się, jako wolny człowiek lub był niewolnikiem, najprawdopodobniej był też analfabetą. O jego młodości niewiele wiadomo i brak wiarygodnych informacji na jej temat, jednak to właśnie on został najlepiej opłacanym sportowcem w historii.
W okolicach 18 roku życia rozpoczął karierę sportową jako zawodowy woźnica, brał udział w wyścigach rydwanów w Circus Maximus – największym i najstarszym cyrku starożytnego Rzymu położonego w wiecznym mieście. Pierwsze dwa lata nie przyniosły znaczących osiągnięć, swój pierwszy wyścig wygrał w wieku 20 lat. Początkowo występował w zespole „białych”, po sześciu latach przeniósł się do „zielonych”, a w roku 131 trafił on do drużyny „czerwonych”. Przez czas jego – jak na tamte czasy – wyjątkowo długiej kariery wziął udział w 4257 wyścigach, w których odniósł zwycięstwo 1462 razy, na pozycji drugiej dojechał do mety 862 razy, a 567 razy zajął pozycję trzecią. Karierę zakończył w wieku 42 lat, powoził wozami przez 24 lata, najczęściej ścigał się kwadrygą, czyli wozem zaprzężonym w cztery konie, rzadziej rydwanem dwukonnym, zdarzyło mu się powozić też wozami sześciokonnymi. Był też pierwszym woźnicą, który wygrał wyścig zaprzęgów siedmio-konnych.
Chociaż jego wyniki sportowe były dalekie od rekordzistów w tej dziedzinie – Pompejusz Musclosus 3559 zwycięstw, Scorpus 2048 zwycięstw – to jednak Gajusz Apulejusz Diokles zdołał zarobić na nich najwięcej i zgromadzić ogromny majątek. Wynosił on 35 863 120 sestercji, co w przeliczeniu daje 8 965 780 denarów. Zdobycie takiej fortuny, mimo, że nie był najlepszy w swojej dyscyplinie umożliwiły mu zwycięstwa w najwyżej premiowanych wyścigach, w których wygrał aż 1064 razy, z czego największym zainteresowaniem cieszyły się pierwsze wyścigi danego dnia, a Diokles tryumfował w nich 110 razy. Aby pokazać jak olbrzymią kwotę udało mu się zdobyć należy wspomnieć, że jego majątek wystarczyłby, aby zaopatrywać wszystkich mieszkańców Rzymu w zboże przez rok lub starczyłby na wypłacanie żołdu wszystkim żołnierzom imperium w”czasach jego największej militarnej potęgi przez 10 tygodni.
Według wyliczeń profesora Petera Struck’a z uniwersytetu w Chicago jego majątek był wart 15 miliardów współczesnych dolarów amerykańskich, a jego dochody w postaci około 1,5 miliona sestercji rocznie, przewyższały pięciokrotnie dochody najlepiej opłacanego gubernatora prowincji. W 147 r. n.e. w Rzymie miłośnicy wyścigów rydwanów i sami zawodnicy sfinansowali powstanie inskrypcję, mającej na celu uczczenie przejścia na emeryturę Gajusza Apulejusza Dioklesa, który został uznany przez kibiców i swoich rywali za mistrza wszystkich woźniców rydwanów. Spośród jego koni znane są imiona tych, z którymi wygrał co najmniej 100 wyścigów, a są nimi Cotynus, Galata, Lucidus, Pompeianus i Abigeius. W obecnych czasach jest on uważany za pierwszego sportowca pochodzącego z Hiszpanii, poświęcono mu powieść „El auriga de la Hispania”, która została wydana w 2004 roku.

20

19 października 2019 o 9:39

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

W "Krzyżakach", Sienkiewicz przez cały czas daje nam subtelne...

W "Krzyżakach", Sienkiewicz przez cały czas daje nam subtelne... – W "Krzyżakach" Sienkiewicz przez cały czas daje nam subtelne wskazówki, że komtur Zygfryd de Löwe jest czcicielem Szatana.
Podczas gdy inni bohaterowie powieści wciąż wzywają imienia Bożego, Zygfryd mówi: "On", "Pan, któremu służę" lub "Duch Światłości".

Tylko raz, na pytanie zdumionego Rotgierda, jakby dla uspokojenia młodego zakonnika, odpowiada, że Duch Światłości to Bóg.
Ponadto autor kilkukrotnie wspomina o plotkach, jakoby
Zygfryd i inni bracia parali się czarną magią.
Demon pojawił się także u boku Zygfryda w scenie jego śmierci.

35

28 listopada 2019 o 16:16

przez dzon (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło:

Krzyżacy

W pierwszym wieku chrześcijanie Rzymu nie mieli własnych cmentarzy i korzystali

W pierwszym wieku chrześcijanie Rzymu nie mieli własnych cmentarzy i korzystali – W pierwszym wieku chrześcijanie Rzymu nie mieli własnych cmentarzy i korzystali ze wspólnych miejsc pochówku. Z tego względu św. Piotr został pochowany na dostępnym dla wszystkich wzgórzu watykańskim; podobnie św. Paweł – w nekropolii przy Via Ostiense. Z biegiem czasu gmina chrześcijańska uznała, że niezbędne jest stworzenie oddzielnych miejsc pochówku dla wyznawców Jezusa.
Jedną z przyczyn takiej decyzji było odrzucenie przez chrześcijan pochówku ciałopalnego stosowanego powszechnie przez wyznawców tradycyjnych rzymskich wierzeń. Zakładanie oddzielnych cmentarzy dla chrześcijan na powierzchni było również utrudnione ze względu na wysoką cenę ziemi w Wiecznym Mieście.
Katakumby św. Kaliksta należą do największych i najstarszych w Rzymie. Powstały około połowy drugiego wieku i są częścią kompleksu cmentarnego, zajmującego teren o powierzchni piętnastu hektarów, z siecią korytarzy o długości prawie dwudziestu kilometrów, w niektórych miejscach sięgają ponad dwudziestu metrów głębokości. Pochowano w nich szesnastu papieży i prawie pół miliona ludzi. Ich nazwa pochodzi od imienia diakona Kaliksta, którego na początku III wieku papież Zefiryn wyznaczył do zarządzania cmentarzem. Wtedy też Katakumby św. Kaliksta stały się oficjalnym cmentarzem Kościoła Rzymu.
Cmentarz podziemny składa się z wielu części. Miejscem najważniejszym cmentarza jest tzw. Krypta Papieży, nazywana „małym Watykanem”, ponieważ pochowano w niej między innymi dziewięciu papieży z III wieku. Na ścianach znajdują się oryginalne inskrypcje w języku greckim dotyczące pięciu papieży. W IV wieku papież Damazy przekształcił tę kryptę w miejsce kultu. Polecił umieścić w niej ołtarz, z którego obecnie zachował się jedynie starożytny marmurowy cokół. W stropie zostały wykute dwa otwory świetlne i wstawiono kolumny podtrzymujące architraw, z którego zwisały lampy i krzyże ku czci męczenników.
Edykt Mediolański, wydany w 313 roku wspólnie przez cesarzy Konstantyna Wielkiego i Licyniusza zakończył definitywnie epokę prześladowań chrześcijan w cesarstwie i spowodował stopniowe przenoszenie pochówków chrześcijańskich na powierzchnię. Ostatnie pochówki w katakumbach datuje się na połowę V wieku.
W okresie wczesnego średniowiecza Katakumby św. Kaliksta zmieniono w miejsca kultu, gdzie czczono męczenników z III wieku. Od V do VIII wieku odbywały się do miejsc pochówku świętych regularne pielgrzymki. Z tego okresu pochodzą również wyryte przez pielgrzymów na ścianach mozaiki i inskrypcje. W VIII i IX wieku, po splądrowaniu Katakumb przez Longobardów, zarządzono przeniesienie pozostałych relikwii do kościołów na terenie Rzymu. Z czasem Katakumby opustoszały a pamięć o nich zatarła się. Zarastanie wejść i osuwanie ziemi doprowadziły do zablokowania wejść do katakumb. W okresie późnego średniowiecza powszechnie zdawano sobie sprawę z systemu podziemnych korytarzy, jednakże brakowało źródeł, które by wskazały gdzie znajdowały się do nich wejścia.
Eksploracja i badania naukowe katakumb rozpoczęły się pod koniec XVI wieku za sprawą Antonia Bosio (1575-1629), któremu nadano przydomek „Kolumb podziemnego Rzymu”. W 1593 roku odkrył wejście do Katakumb Domitylii, a w dalszych latach udało mu się zlokalizować około trzydzieści podziemnych korytarzy. Po jego śmierci opublikowano rezultat jego prac. Z jednej strony miało to wpływ na dalsze badania w XVII i XVIII wieku, a z drugiej rozpowszechnienie legendy o podziemnych skarbach sprowadziło na katakumby kolejną falę grabieży i bezpowrotne zniszczenie znajdujących się w nich zabytków. Katakumby św. Kaliksta zostały odnalezione dopiero w 1854 roku przez Giovanniego Battistę de Rossi.

15

13 listopada 2019 o 7:07

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

Amerykański marynarz z obsługi dwulufowego działa przeciwlotniczego kalibru...

Amerykański marynarz z obsługi dwulufowego działa przeciwlotniczego kalibru... – Amerykański marynarz z obsługi dwulufowego działa przeciwlotniczego kalibru 40 mm niszczyciela eskortowego USS Edsall (DE-129).
Marynarz nosi charakterystyczny hełm Mk II, który miał pomieścić zestaw słuchawkowy pokładowego interkomu.

21

18 listopada 2019 o 17:30

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Rzymianie nie byli raczej rasistami i nie oceniali po kolorze skóry, a raczej...

Rzymianie nie byli raczej rasistami i nie oceniali po kolorze skóry, a raczej... – Rzymianie nie byli raczej rasistami i nie oceniali po kolorze skóry, a raczej po pochodzeniu. Seneka Młodszy twierdził,
że osoby o czarnej karnacji nie dziwiły w Rzymie.

Poniżej interesujący wywód Seneki.

"Niesprawiedliwy jest ten, kto ze wspólnej wszystkim słabości czyni zarzut każdemu z osobna. Czarna barwa skóry u Etiopa nie wyróżnia go niczym wśród swojego plemienia, podobnie jak rude i w węzeł splecione włosy nie szpecą Germanów.
Nie możesz niczego uważać za rzecz osobliwą i brzydką u poszczególnego człowieka, co jest powszechne w jego narodzie" - Seneka Młodszy, De Ira, XXVI.

Rzymianie stosowali ogólne określenie na czarnoskórych mieszkańców, określając ich „Etiopczykami”. Etiopczycy mieli własne państwo Aksum, które w I wieku p.n.e. przeżywało swój „złoty okres”. Z portu w Adulis przewożono towary m.in. do basenu Morza Śródziemnego, a także do Indii i na Cejlon. Rzymianie utrzymywali z Etiopczykami kontakty handlowe,
a że mieszkańcy Aksum z pewnością mieli czarny kolor skóry, stąd przyjęło się to ogólne określenie na wszystkich czarnoskórych w Imperium.

20

27 października 2019 o 11:30

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

Zobacz następne

Pewex.pl Demotywatory.pl Motokiller.pl Komixxy.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni