W sierpniu 1939 roku, szpital psychiatryczny w Lubiążu oficjalne został ośrodkiem dla chorych umysłowo mężczyzn pochodzenia żydowskiego. W rok później pacjenci placówki zostali objęci tzw. programem zagłady, który zakładał poddanie ich eutanazji. Działania te wydarzyły się bezpośrednio po pierwszych zagazowaniach ludności, które miały miejsce w Brandenburgu.