Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 7 takich faktów

Wyspy Kanaryjskie, znajdujące się na Oceanie Atlantyckim u wybrzeży Afryki...

Wyspy Kanaryjskie, znajdujące się na Oceanie Atlantyckim u wybrzeży Afryki... – Wyspy Kanaryjskie, znajdujące się na Oceanie Atlantyckim u wybrzeży Afryki, z pewnością były znane cywilizacjom antycznym obszaru Morza Śródziemnomorskiego.

Na wyspy dotarli Fenicjanie, Grecy i Kartagińczycy. Zgodnie z przekazem Pliniusza Starszego za panowania króla Juby II (25 p.n.e. – 23 n.e.), Mauretańczycy przeprowadzili wyprawę na archipelag wysp, gdzie nie natrafili na żadne pozostałości po ludziach. Juba będący stronnikiem Rzymian zorganizował m.in. w Mogador (obecne As-Suwajra w Maroko) ośrodek produkcji barwników. Stąd też wyruszała flota wojenna,
aby eksplorować nieznane wyspy.

Prawdopodobnie wyspy odwiedził już w V wieku p.n.e. kartagiński żeglarz Hannon, który odkrywał zachodnie wybrzeże Afryki. Cele kolejnych wypraw Punijczyków mogły być także poszukiwania roślin, z których można uzyskać cenny czerwony barwnik. Stąd także odniesienia
Pliniusza Starszego do „Wysp Purpurowych”.

Nie zachowały się żadne dowody sugerujące, jakoby Rzymianie założyli na Wyspach jakiekolwiek stały ośrodek. Jednak w 1964 roku odkryto rzymskie amfory u wybrzeży wyspy Lanzarote, które dowodzą, że miał miejsce handel z Rzymianami. W latach 90. XX wieku naukowcy natrafili w mieście El Bebedero na Lanzarote na liczne fragmenty ceramiki rzymskiej, szkła czy metalu – datowane na I-IV wiek n.e. Detaliczne badanie materiału dowiodło, że pochodzić one mogły z Kampanii (Włochy), Hispania Baetica, prowincji Afryka.

Według rzymskich przekazów archipelag składał się z następujących wysp: Ninguaria lub Nivaria (Teneryfa), Canaria (Gran Canaria), Pluvialia lub Invale (Lanzarote), Ombrion
(La Palma), Planasia (Fuerteventura), Iunonia lub Junonia
(El Hierro) oraz Capraria (La Gomera).

15

29 maja 2019 o 7:13

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

Pierwszą cywilizacją, której przedstawiciele dotarli za SłupyHeraklesa...

Pierwszą cywilizacją, której przedstawiciele dotarli za SłupyHeraklesa... – Pierwszą cywilizacją, której przedstawiciele dotarli za Słupy
Heraklesa (Cieśninę Gibraltarską) i ujrzeli Atlantyk, byli już w XII w. p.n.e. Fenicjanie. Greccy geografowie mogli jedynie spekulować, co też
kryje się za bezkresnymi wodami tego, co nazywali Morzem Atlasa,
od imienia boga dźwigającego na barkach brzemię globu, przy czym należy zaznaczyć, iż podania Platona o znajdującej się tam niegdyś pochłoniętej przez kataklizm "wyspie Atlasa" ("Atlantis") zgodnie z intencją autora traktowano jako paraboliczną przestrogę. Z czasem otwierający się na Zachód zbiornik przyjęło się nazywać Atlantykiem, zaś jego rozciągający się wzdłuż wybrzeża Arabii i Indii odpowiednik został ochrzczony mianem Oceanu Wschodniego. Ta nazwa od XVI w. zaczęła powoli wychodzić z użycia na rzecz Oceanu Indyjskiego — po udowodnieniu kulistości ziemi i przebyciu nowo odkrytego Oceanu Spokojnego (albo aż do XVIII w. również Morza Magellana)
rozróżnienie Wschód-Zachód w światowej geografii
zaczynało się zanadto komplikować.

Ciekawostką jest, iż aż do XIX w. za Atlantyk uważano jedynie
północną część zbiornika, podczas gdy od niewidzialnej linii dzielącej północno-wschodnią Brazylię od Liberii markowano tzw. Ocean Etiopski, gdyż termin Etiopia przez długi czas funkcjonował równolegle z Afryką na określenie całego Czarnego Lądu. Później Ocean Etiopski stał się po prostu południowym Atlantykiem.

15

19 grudnia 2018 o 19:06

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Choć kojarzone przede wszystkim ze swoimi sumeryjskimi twórcami, pismo klinowe

Choć kojarzone przede wszystkim ze swoimi sumeryjskimi twórcami, pismo klinowe – Choć kojarzone przede wszystkim ze swoimi sumeryjskimi twórcami, pismo klinowe było swego czasu bardzo popularne na ogromnym obsza-
rze Bliskiego Wschodu i wschodniego basenu Morza Śródziemnego, konkurując na równej stopie z systemami wywodzącymi się z egipskich hieroglifów (takimi jak pismo fenickie, hebrajskie, greckie, etruskie czy łacińskie). Podobnie jak "postegipski" rywal, klinowe przekraczało granice rodzin językowych: posługiwali się nim zarówno Sumerowie (niezwiązani lingwistycznie z nikim innym), jak i semiccy Akadyjczycy czy indo-
europejscy Hetyci. Jednakże na przełomie II i I tysiąclecia p.n.e. wpływy klinowego w regionie zaczęły maleć: najpierw został niemal całkowicie wyparty z Mezopotamii, później wypadł również z łask w Persji. Do drugiego wieku naszej ery klinowe było już zupełnie zapomniane,
a odszyfrować udało się je dopiero w XIX w. dzięki odkryciu
trójjęzycznej inskrypcji w zachodnim Iranie (na zdj.).

Dlaczego klinowe ostatecznie przegrało rywalizację z "postegipskimi" systemami? Prawdopodobnie przesądziła o tym przede wszystkim przejrzystość i wysoki stopień łatwości adaptacji tych drugich — oparte na sylabach klinowe bardzo topornie radziło sobie z oddawaniem bogatych w spółgłoski języków indoeuropejskich, jak choćby perski, a wysoka liczba wszelakich logografów jedynie wydłużała proces nauki pisma.

9

28 czerwca 2018 o 11:32

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Według Herodota na przełomie VII i VI w. p.n.e. egipski król NechoII zlecił

Według Herodota na przełomie VII i VI w. p.n.e. egipski król NechoII zlecił – Według Herodota na przełomie VII i VI w. p.n.e. egipski król Necho II zlecił fenickim żeglarzom opłynięcie Libii (jak Grecy nazywali kontynent afrykański), wyruszając z Morza Czerwonego i powracając do Egiptu za pośrednictwem Słupów Heraklesa (Cieśniny Gibral-
talskiej). Marynarzom sztuka ta miała udać się po trzech latach i choć nie zachowały się żadne dowody, iż wyprawa kiedykolwiek miała miejsce, pewien szczegół w relacji Herodota, w którego prawdziwość powątpiewa zresztą sam historyk, przydaje jej wiele wiarygodności: otóż Fenicjanie w pewnym momencie żeglugi spostrzegli, że słońce przemierza nieboskłon po stronie północnej, a nie południowej. Czyniłoby to ze śmiałków pierwszych przedstawicieli
cywilizowanego świata, którzy przekroczyli równik.

Odkrycia tego nie należy traktować jednak w kategoriach niepod-
ważalnego dowodu. W czasach, o których mowa, Grecy byli już niemal w stu procentach przekonani, że ziemia jest okrągła — w tej sytuacji zmianę pułapu orbity słońca wraz z poruszaniem się obserwatora na północ bądź południe potencjalnie można było wywnioskować.
Z drugiej strony teoria ta nadal raczej nie była znana poza granicami Grecji, a nawet tam wciąż niekiedy ją kontestowano. O ile więc możliwe, że Fenicjanie po prostu zmyślili historię o "słońcu na północy", niechcący odgadując przy okazji prawdziwy stan
rzeczy, wydaje się to wybitnie mało prawdopodobne.

9

28 czerwca 2018 o 12:04

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://www.livius.org/sources/conte…

Szkło nie było wynalazkiem Rzymian. W wielu starożytnych krainach starano

Szkło nie było wynalazkiem Rzymian. W wielu starożytnych krainach starano – Szkło nie było wynalazkiem Rzymian. W wielu starożytnych krainach starano się znaleźć przepuszczający światło materiał, który nadawałby się do zasłaniania otworów okiennych, dotychczas zakrywanych drewnianymi żaluzjami. W świecie helleńskim eksperymentowano z różnymi materiałami: nasiąkniętą tłuszczem tkaniną, cieniutkimi gipsowymi płytkami, miką i rogiem. Setki lat w ten sposób radzili sobie majętni ludzie. Gdy jednak z czasem nauczono się wytwarzać szkło, zaczęło ono wypierać inne materiały.

Znaczne postępy w wytwarzaniu szkła osiągnęli Egipcjanie. Od nich tę technologię przejęli Fenicjanie i znacząco ją ulepszyli. Produkowali szkło dostatecznie przezroczyste, by nadawało się na szyby oraz opanowali metodę dmuchania szkła, dzięki czemu szklane naczynia można było wytwarzać znacznie niższym kosztem, dzięki czemu stały się osiągalne dla znacznie większej części populacji, przy czym wyższe warstwy społeczeństwa piły z naczyń przezroczystych, zaś niższe używały naczyń ze szkła nieprzezroczystego.

W Rzymie szyby okienne pojawiły się pod koniec istnienia republiki. Początkowo miały charakter mętnych i nierównych szklanych krążków, wprawianych do niewielkich okrągłych świetlików. Jednak postęp w tej dziedzinie był szybki. Już w I w. n.e. powszechne były w Italii nowoczesne przezroczyste szyby, a hutnictwo szkła rozlewało się na prowincje Imperium, w pierwszej kolejności na Galię.
Co więcej, wykorzystywano także szkło do budowy cieplarni
– w skrzyniach przykrytych szklanymi taflami (speculares)
hodowano przede wszystkim ogórki.

W Imperium rozpowszechniły się fenickie metody dmuchania szkła.
W czasach panowania Tyberiusza produkcja naczyń ze szkła była już tak rozwinięta, że ich wytwórcy mogli pokusić się o rywalizację
z producentami naczyń z metali.
Szklane naczynia do picia były w antycznym Rzymie bardzo popularne, na potrzeby bogaczy produkowano bardzo wymyślne i zdobne puchary, z przezroczystego szkła w różnych kolorach.

14

12 maja 2018 o 10:54

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

Psm Fncjn n przdstwł żdnch smgłsk, jdnk Fncjn krzstl z ng bz wkszch prblmw.

Psm Fncjn n przdstwł żdnch
smgłsk, jdnk Fncjn krzstl
z ng bz wkszch prblmw. – Psm Fncjn n przdstwł żdnch
smgłsk, jdnk Fncjn krzstl
z ng bz wkszch prblmw.

34

2 listopada 2017 o 18:10

przez JaroWars (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Fenicjanie byli ludem semickim, którego aż do początku pierwszego tysiąclecia

Fenicjanie byli ludem semickim, którego aż do początku pierwszego tysiąclecia – Fenicjanie byli ludem semickim, którego aż do początku pierwszego tysiąclecia p.n.e. niemalże nie dało się odróżnić od zamieszkujących Palestynę Hebrajczyków, którzy to mniej więcej w tym czasie porzucili fenicki politeizm na rzecz judaizmu. Jednak podobieństwo kulturalne oraz językowe pomiędzy różnymi grupami Semitów przetrwało znacznie dłużej: możemy przypuszczać, że wywodzący się z fenickiej kolonii Kartagina (na terenie dzisiejszej Tunezji) słynny wódz Hannibal bez większych trudności dogadałby się na przykład z kapłanami drugiej świątyni jerozolimskiej. Podobnie jak Żydzi, Fenicjanie "właściwi" oraz Kartagińczycy (czy, kilka stuleci później, ich arabscy kuzyni) cieszyli się opinią znakomitych handlarzy, znanych ze swego niemal fanatycznego oddania religii.

Fenicja była określeniem, które Semitom nadali Grecy: nawiązywało ono od purpury, jednego z najważniejszych towarów eksportowych fenickich miast-państw. Fenicjanie zaś swoją ziemię nazywali Kanaanem.

17

1 października 2017 o 5:51

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

1

Pewex.pl Demotywatory.pl Piekielni.pl Mistrzowie.org

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni