Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 18 takich faktów

Amerykańskie myśliwce P-51 Mustang zgromadzone na pokładzie lotniskowca

Amerykańskie myśliwce P-51 Mustang zgromadzone na pokładzie lotniskowca w drodze na front na Pacyfiku.

18

#historia

14 lutego 2024 o 22:51

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Front burzowy nad pustynią.

Front burzowy nad pustynią.

62

#geografia

6 kwietnia 2023 o 21:02

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Dziennikarz Dmitrij Nizowcew zadzwonił do syna sekretarza prasowego prezydenta...

Dziennikarz Dmitrij Nizowcew zadzwonił do syna sekretarza prasowego prezydenta Rosji Dmitrija Pieskowa, Nikołaja, i zaproponował mu przyjście do wojskowej komendy uzupełnień, aby wyruszyć na front wojny z Ukrainą. Syn kremlowskiego urzędnika odmówił, tłumacząc, że „przecież jestem Pieskow”.

Dmitrij Pieskow potwierdził później, że dziennikarze rozmawiali z jego synem. Rzecznik Kremla zaprzeczył, że jego syn odmówił zgłoszenia się do wojskowej komendy, twierdząc, że z nagrania wycięto „merytoryczną część rozmowy”. Nie wspomniał jednak,
że rozmowa odbyła się na żywo na antenie.

57

22 września 2022 o 9:12

przez patkro12 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: belsat.eu

Hubert L’Hoste, ros. Губерт Лосте (czyt. Gubiert Łostie) (ur. w październiku...

Hubert L’Hoste, ros. Губерт Лосте (czyt. Gubiert Łostie) (ur. w październiku 1923 w Oberlinxweiler, zm. 5 sierpnia 1959 w Symferopolu) – radziecki działacz komunistyczny pochodzenia niemieckiego. Współautor oraz bohater propagandowego reportażu „Hubert w krainie czarów”, skierowanego do młodzieży i dzieci. W późniejszym okresie życia także ofiara stalinowskich represji.

Hubert pochodził z Oberlinxweiler (obecnie dzielnica St. Wendel), wsi położonej w zagłębiu Saary, blisko granicy z Francją. Po klęsce Niemiec w I wojnie światowej obszar ten został na piętnaście lat odłączony od Republiki Weimarskiej i oddany pod kontrolę Ligi Narodów. Syn miejscowych komunistów, Johanna i Marii L’Hoste, spotykał się w szkole z niechęcią rówieśników oraz nauczycieli sympatyzujących z NSDAP.

W 1934 roku rodzinę Huberta odwiedził Michaił Kolcow, radziecki dziennikarz gazety „Prawda”. Kolcow, będąc pod wrażeniem dziesięcioletniego Huberta, który opowiadał mu o szkole, drużynie skautów i represjach, jakim poddawana jest jego rodzina ze względu na poglądy polityczne, wysunął propozycję wyjazdu chłopca do ZSRR. Podróż Huberta miała zostać opisana przez niemiecką pisarkę i narzeczoną Kolcowa, Marię Osten, a następnie opublikowana w formie reportażu adresowanego do radzieckich dzieci. Rodzice w obawie przed wynikiem referendum w kraju Saary i rychłym włączeniem regionu do III Rzeszy, bez wahania przystali na wyjazd syna.

Po przyjeździe do Związku Radzieckiego, Hubert został przyjęty przez znanych radzieckich dowódców, m.in. Siemiona Budionnego, Michaiła Tuchaczewskiego oraz radzieckiego pisarza, Maksima Gorkiego. Zdjęcia i artykuły dokumentujące podróż chłopca pojawiały się w najważniejszych sowieckich gazetach. W 1935 roku ukazała się książka Hubert w krainie czarów, będąca opisem wrażeń i przemyśleń Huberta spisanych przez Marię Osten, z przedmową napisaną przez Georgiego Dymitrowa. Do książki została dołączona także gra planszowa o tytule „Z Saary do Moskwy”. Po wydaniu książki, Hubert zamieszkał w mieszkaniu Marii Osten. W nowym otoczeniu, w szkole nie był akceptowany przez uczniów. W 1936 roku, w związku z wybuchem hiszpańskiej wojny domowej, Kolcow wyjechał w roli korespondenta wojennego na front, zabierając ze sobą Marię Osten. Hubert został umieszczony w domu dziecka, gdzie przebywał przez następne dwa lata, po czym został skierowany do pracy w fabryce Frazer imienia Michaiła Kalinina. W 1940 roku, wkrótce po powrocie do Związku Radzieckiego, w wyniku wielkiej czystki, Michaił Kolcow, a niedługo później Maria Osten zostali skazani przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR na kary śmierci i rozstrzelania.

Hubert, będący gwiazdą propagandy, stał się osobą podejrzaną, nieustannie inwigilowaną przez NKWD. W wyniku represji stracił pracę w fabryce i długo nie mógł znaleźć nowej. Po jakimś czasie został zatrudniony na podrzędnym i słabo opłacanym stanowisku w bibliotece. W obawie przed dalszymi represjami i aresztowaniem, przyjął obywatelstwo radzieckie. 23 września 1941 roku, po ataku Niemiec na Związek Radziecki, Hubert wraz z innymi mieszkającymi w Moskwie Niemcami został ewakuowany do miasta Karaganda w Kazachskiej SRR. Nieustannie inwigilowany żył w ubóstwie, często głodując. Jego sytuacja poprawiła się nieco, gdy udało mu się zdobyć pracę kołchozowego mechanika. Pod koniec wojny ożenił się z jedną z ewakuowanych wraz z nim Niemek. W 1947 roku został oskarżony o kradzież i skazany na pięć lat pobytu w łagrze. Trzy lata później został skazany ponownie, tym razem za agitację antyradziecką. W 1957 roku w ramach odwilży po śmierci Stalina został zwolniony. Podupadły na zdrowiu w wyniku dziesięciu lat pobytu w obozie, dostał zgodę władz na przeprowadzkę wraz z żoną i córką na Krym, w celu podratowania zdrowia. W 1959 rodzice Huberta, po długich poszukiwaniach z pomocą Czerwonego Krzyża zdołali ustalić miejsce pobytu syna, który nie mogąc samemu opuścić ZSRR, został odwiedzony przez matkę.

Wkrótce po odjeździe matki, stan zdrowia Huberta znacznie się pogorszył. Zmarł 5 sierpnia 1959 roku w wyniku powikłań po zabiegu usunięcia wyrostka robaczkowego.

39

#historia

7 kwietnia 2022 o 14:15

przez patkro12 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Czarny Styczeń (azer. Qara Yanvar), dni styczniowe – radziecka interwencja

Czarny Styczeń (azer. Qara Yanvar), dni styczniowe – radziecka interwencja w Baku w dniach 19–20 stycznia 1990, w czasie której doszło do masakry cywilnej ludności azerskiej. Jej celem było stłumienie azerskiego ruchu niepodległościowego kierowanego przez Ludowy Front Azerbejdżanu. Wskutek interwencji zginęło 131–170 osób, zaś ponad 700 zostało rannych. W Baku nie istniał zorganizowany uzbrojony azerski ruch oporu, wszyscy zabici byli osobami cywilnymi. Na zdjęciu samochód zmiażdżony przez radziecki czołg.

41

3 kwietnia 2022 o 20:46

przez Konto usunięte

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Front atmosferyczny nad wybrzeżem.

Front atmosferyczny nad wybrzeżem.

35

#geografia

14 stycznia 2022 o 15:50

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Rozejm bożonarodzeniowy (ang. Christmas truce, niem. Weihnachtsfrieden)...

Rozejm bożonarodzeniowy (ang. Christmas truce, niem. Weihnachtsfrieden) – wydarzenia, do jakich doszło na froncie zachodnim w czasie I wojny światowej w dniach Bożego Narodzenia 1914 w okolicach miasta Ieper
(fr. Ypres), między bratającymi się oddziałami alianckimi i niemieckimi.

Do pierwszych prób bratania się oddziałów doszło w noc wigilijną między oddziałami niemieckimi oraz walijskich fizylierów z inicjatywy tych pierwszych. Początkowo brali w tym udział jedynie szeregowi żołnierze i podoficerowie. Najpierw żołnierze niemieccy dekorowali swoje okopy lampkami i ozdobami bożonarodzeniowymi. Potem rozpoczęło się wspólne śpiewanie kolęd i wykrzykiwanie życzeń. Obie strony zgodziły się na zebranie i pogrzebanie zabitych leżących na ziemi niczyjej. Szkocka jednostka 6th Gordon Highlanders pogrzebała zwłoki zebranych towarzyszy we wspólnym grobie z Niemcami. Po czym przy akompaniamencie dudziarza odśpiewano razem psalm 23.

Do pierwszego kontaktu oficerów doszło między kapitanem Stockwellem ze strony fizylierów walijskich oraz jednym z dowódców niemieckich. Uzgodniono wówczas rozejm do godziny 8:30 drugiego dnia świąt. Oficerowie wymienili się symbolicznymi podarkami. Niemcy sprezentowali Brytyjczykom beczkę piwa. Kapitan Stockwell odwdzięczył się śliwkowym puddingiem. Ustalono że żołnierze obu stron mieli pozostać w okopach.
To ustalenie pozostało jednak martwe. Do godziny 12 blisko połowa brytyjskiego frontu spontanicznie zawarła rozejm z niemieckimi oddziałami na swoich odcinkach.

Na ziemi niczyjej bratały się pododdziały z obu stron, wymieniając drobiazgami, zawartością paczek świątecznych i używkami. Rozegrać miano także na ziemi niczyjej mecz futbolowy, który zakończony został wynikiem 3:2 dla Niemiec, gdy futbolówka przebiła się na wystającym drucie kolczastym.

Ze strony brytyjskiej w rozejmie brały udział m.in. Londyńska Brygada Strzelców, 5 dywizja sformowana w Manchesterze i Devon oraz pułk westminsterski. Po stronie niemieckiej pułki saksońskie. Oprócz oddziałów z Wysp Brytyjskich wzięły w nim udział także niektóre francuskie, hinduskie i belgijskie.

Wieści o rozejmie dotarły do dowództwa brytyjskiego ze sporym opóźnieniem także ze względu na odległość, sztab mieścił się 27 mil od frontu. Drugiego dnia świąt wyżsi oficerowie z obu stron próbowali doprowadzić do zakończenia rozejmu. Mimo że rozejm oficjalnie skończył się o 8:30, przez cały dzień nie podjęto walki. Żołnierze obu armii nie śpieszyli się. Po stronie niemieckiej doszło nawet do krótkotrwałego buntu w 107. pułku saksońskim.

W niektórych miejscach rozejm trwał dłużej, przeciągając się do 31 grudnia i Nowego Roku. Szkoci utrzymali rozejm aż do 3 stycznia. Ostatecznie rozejm zakończyli snajperzy z obu stron, strzelając do tych żołnierzy, którzy wciąż próbowali przechodzić na drugą stronę okopów. Wkrótce po niemieckiej stronie front obsadziły inne, świeże oddziały z Prus.

Rok później w tym samym miejscu koło Neuve-Chapelle doszło do o wiele mniejszych prób bratania się. Zaważyły na tym wydarzenia z przeciągu minionego roku, tj. nieudany, krwawy atak brytyjski na Ypres oraz użycie przez Niemców gazów bojowych. Dowódcy z obu stron starali się także nie dopuszczać do prób bratania, zarządzając na dni świąteczne ostrzał artyleryjski. Unikano także trzymania oddziałów dłużej w jednym miejscu, aby nie doszło do bliższego „zapoznania się” z żołnierzami z drugiej strony frontu.

41

#historia

24 grudnia 2021 o 11:23

przez patkro12 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Popularny na ślubach (zwłaszcza od czasu premiery "Shreka") zwyczaj...

Popularny na ślubach (zwłaszcza od czasu premiery "Shreka") zwyczaj śpiewania aklamacji "Alleluja" na melodię zaczerpniętą z piosenki Leonarda Cohena zakrawa na dość ponury żart, biorąc pod uwagę że piosenka ta opowiada o zgoła pozamałżeńskiej miłości króla Dawida i Betszeby. Jakby tego było mało, romans źle skończył się zwłaszcza dla Uriasza Chetyty, małżonka niewiernej i znakomitego żołnierza. Król wysłał go bowiem na front, rozkazując by podwładni odstąpili go w boju tak, aby zginął.
Szczęśliwego pożycia!

45

10 grudnia 2021 o 20:57

przez Ptakopysk (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło:

L. Cohen, "Hallelujah", 2 Sam., 11

Kapitan Manuel J. Fernandez Jr., który ponad 20 lat służył w amerykańskich

Kapitan Manuel J. Fernandez Jr., który ponad 20 lat służył w amerykańskich siłach powietrznych i był wielokrotnie odznaczany.
Przed wojną w Korei Fernandez był instruktorem, po wybuchu wojny poprosił o skierowanie na front, ale mu odmówiono. W związku z tym pilot zaczął spóźniać się na służby, przychodził pijany, albo nie przychodził w ogóle. W końcu przełożeni zdali sobie sprawę, że muszą go wsadzić do więzienia lub wysłać na wojnę, więc wybrali to drugie.
W czasie wojny uzyskał 14,5 zestrzelenia, co plasuje go na 3. miejscu na liście największej liczby zestrzeleń wśród pilotów USAF. Wynik ten osiągnął w stosunkowo krótkim okresie służby w Korei - w czasie 9 miesięcy.
Fernandez zginął w katastrofie lotniczej 18 października 1980 r.

30

#historia

7 kwietnia 2021 o 15:31

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.facebook.com

Dziesięciu braci Łysenko - wszyscy walczyli na frontach II wojny światowej...

Dziesięciu braci Łysenko - wszyscy walczyli na frontach II wojny światowej i wszyscy cali i zdrowi wrócili do domu. To zdjęcie zostało wykonane w 1982 roku podczas jednego ze zjazdów rodzinnych.

W latach trzydziestych XX wieku rodzina Łysenko mieszkała w ukraińskiej wiosce Browachi niedaleko miasta Korsuń-Szewczenkowski. Z biegiem lat Makar Nazarowicz i jego żona Eugenia dorobili się szesnaściorga dzieci - 5 córek i 11 synów. Co niesamowite jak na tamte czasy, wszystkie pociechy przeżyły okres niemowlęcy i dziecięcy. W 1933 roku jeden z synów, Jewtuch, w poszukiwaniu lepszego życia wyjechał do Kijowa do pracy i słuch po nim zaginął. Ojciec rodziny zmarł na początku 1940 roku.

Kiedy rozpoczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana, dziesięciu synów opuściło dom matki: Htodos, Petro, Iwan, Wasyl, Michaiło, Stepan, Mikołaj, Pawło, Andriej i Aleksander ruszyli na front. Matka żarliwie modliła się każdego dnia o ich powrót i stał się cud. Mimo olbrzymich strat wojsk radzieckich, cała dziesiątka szczęśliwie powróciła do domu Eugenii Łysenko.

45

4 stycznia 2021 o 10:00

przez Moonshield (PW)

Skomentuj (2) Do ulubionych

Źródło: joemonster.org

Zobacz następne

1 2 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl JoeMonster.org Piekielni.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni