Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 19 takich faktów

W 1815 r. członkowie francuskojęzycznej katolickiej arystokracji Luizjany...

W 1815 r. członkowie francuskojęzycznej katolickiej arystokracji
Luizjany (sprzedanej przez Napoleona Amerykanom w 1803 r., od 1812
r. pełnoprawnego stanu) zaproponowali misji brytyjskiej wykupienie z wygnania na Wyspie Św. Heleny świeżo obalonego cesarza Francuzów i przywiezienie go do Nowego Orleanu, gdzie spokojnie dokonałby żywota. Władze w Waszyngtonie stanowczo odcięły się od luizjańskiej
inicjatywy, by zdecydowane raz na zawsze ułożyć sobie
stosunki z dawnym kolonizatorem.

Sprawa Napoleona stanowiła pierwszy z rozlicznych zgrzytów, do których doszło pomiędzy nowoorelańskimi elitami a rządem w Waszyngtonie, które przez kolejne dwieście lat miał rozbijać się przede wszystkim o kwestie językowe. Władze federalne od samego początku patrzyły niechętnie na francuszczyznę, widząc w niej język absolutyzmu i papizmu, dlatego w kolejnych dekadach podejmowały szereg inicjatyw mających na celu anglicyzację Luizjańczyków poprzez ograniczanie wydawania legislacji
w języku Moliera, przy czym swoje robiła też postępująca imigracja do
stanu Niemców i Irlandczyków, niezainteresowanych
przyswajaniem francuskiego.

Ostateczny gwóźdź do trumny prestiżu francuszczyzny wbił jednak entuzjastyczny udział ogromnie uzależnionego od niewolnictwa stanu
w wojnie secesyjnej po stronie Konfederatów — z pokonanej Luizjany okupacyjne wojska Unii wycofały się dopiero w kwietniu 1877 r., później
niż z jakiegokolwiek innego terytorium Południa. Nacjonalizm w postsecesyjnych USA coraz bardziej definiowało przywiązanie do angielszczyzny, a nawet wrodzy Waszyngtonowi luizjańscy frankofoni
coraz tłumniej porzucali język przodków. W pierwszych dekadach XX w., szczególnie od wybuchu I wojny światowej, francuski był już językiem właściwie prześladowanym — i to w podobnym wymiarze, co polszczyzna
w zaborze rosyjskim: za francuskie rozmowy w luizjańskich szkołach publicznych groziła chłosta. Antyfrancuską kampanię wstrzymano ostatecznie dopiero w 1968 r., gdy poczęto podejmować starania mające
na celu ochronę języka przed wymarciem. Mimo to w 2000 r. jedynie
4,7% obywateli Luizjany posługiwało się językiem francuskim.

14

27 grudnia 2018 o 6:02

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.axl.cefan.ulaval.ca

Niemal cała społeczność Tatarów krymskich została deportowana z półwyspu...

Niemal cała społeczność Tatarów krymskich została deportowana z półwyspu w 1944 r. zaraz po wyparciu wojsk niemieckich w ramach odpowiedzialności zbiorowej za kolaborację tatarskich elit
z faszystowskim okupantem. Pod koniec istnienia ZSRR w
Uzbekistanie żyło ok. ćwierć miliona Tatarów krymskich.

Co odróżniało Tatarów krymskich od innych środkowoazjatyckich zesłańców to gigantyczna determinacja na powrót do ojczyzny. I tak o ile obecnie w Kazachstanie w dalszym ciągu mieszka ok. 34 tys. Polaków
(60% liczby powojennej), to Tatarzy krymscy niemal w całości opuścili Uzbekistan i powrócili na znajdujący się pod jurysdykcją świeżo niepodległej Ukrainy Krym, który przez ostatnie pół wieku zdążył już kompletnie zapomnieć o istnieniu wyznających islam rdzennych mieszkańców półwyspu. Szacuje się, że w dniu, w którym Krym na powrót przeszedł pod władzę spadkobierców tego samego rządu, który w bydlęcych wagonach deportował ich przodków w czeluście Azji, tamtejsi Tatarzy stanowili już jakieś 12% ogółu populacji — w 1939 r. było to 19,4%.

16

29 listopada 2018 o 5:01

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Chińska Republika Ludowa prowadzi bardzo restrykcyjną politykę...

Chińska Republika Ludowa prowadzi bardzo restrykcyjną politykę wizową - bez odpowiedniego dokumentu na okres od 15 do 90 dni (zależnie od konkretnego przypadku) w granice tego państwa wjechać mogą obywatele zaledwie szesnastu krajów,
w przytłaczającej większości wyspiarskich rajów podatkowych. Ciekawostką jest, że pierwszym państwem objętym programem bezwizowym już w 1985 r. było San Marino, do dziś uważane za jedną z czołowych europejskich pralni brudnych pieniędzy.
W ostatnich latach Chińczycy otworzyli się na nowe przyczółki w Europie: Serbię (2016) i Bośnię i Hercegowinę oraz Białoruś (2018).

12

9 listopada 2018 o 14:50

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Nie jest prawdą, że emigracja zachodnich Europejczyków do Stanów Zjednoczonych...

Nie jest prawdą, że emigracja zachodnich Europejczyków do Stanów Zjednoczonych to pieśń przedwojnia — w 2017 r. na terenie USA mieszkało aż 750 tys. osób urodzonych w Wielkiej Brytanii oraz 650 tys. urodzonych w Niemczech, przy czym nadal bardzo wysoko w tym rankingu (również w
stosunku do populacji) stoją Polacy: 470 tys.

Na świecie bezkonkurencyjni są oczywiście Meksykanie: w Stanach Zjednoczonych mieszka ponad 12,5 mln obywateli tego kraju. Do USA chętnie migrują również Azjaci: Chińczycy (2,42 mln), Indusi (2,31 mln), Filipińczycy (2,08 mln), Wietnamczycy (1,41 mln), a nawet bogaci Koreańczycy z Południa (1,18 mln).

17

9 listopada 2018 o 15:26

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.pewglobal.org

Opuszczona rafineria fosforanów, Nauru, 2006 r. Według danych ONZ w 1970...

Opuszczona rafineria fosforanów, Nauru, 2006 r.

Według danych ONZ w 1970 r. nominalne PKB na mieszkańca Republiki Nauru, wyspiarskiej republiki w Mikronezji, wynosiło $2 364, co stawiało ten maleńki kraj na 28. miejscu w rankingu światowym, a więc wyżej niż Wielka Brytania, Nowa Zelandia, Izrael czy Włochy. Do 2016 r.
Nauru spadło na 67. pozycję, zaraz za Wenezuelą.

Casus Nauru stanowi bodaj najbardziej pouczający przykład tego, do
czego doprowadzić może uzależnienie gospodarki od eksportu surowców naturalnych. W tym konkretnym wypadku chodzi o fosforany, z których uzyskuje się fosfor służący przede wszystkim do nawozu roślin. Stanowiące do 1968 r. brytyjsko-australijsko-nowozelandzki protektorat ONZ Nauru w 1970 r. przejęło pełnię kontroli nad bezcennymi zasobami i rozpoczęło ich niczym nieograniczoną eksploatację. Zyski ze sprzedaży fosforanów zostały częściowo zdefraudowane, częściowo utopione w bombastycznych i krótkowzrocznych projektach — do legendy zaledwie ośmiotysięcznej wyspy przeszedł wiozący głównie powietrze narodowy przewoźnik Nauru Airlines. Bezrefleksyjna eksploatacja fosforanów najpierw zniszczyła środowisko naturalne wyspy — zamieniając 80% jej dziewiczej powierzchni w postapokaliptyczą pustynię i wybijając w pień 40% okolicznej fauny morskiej — a wreszcie samą gospodarkę.

Kura znosząca wyspiarzom (a przynajmniej ich elitom) fosforanowe jaja po raz pierwszy zachorowała w połowie lat 70., gdy cena surowca osiągnęła szczyt $70 za tonę, po czym ustabilizowała się na poziomie $40-45. Zdecydowanie koniec boomu nadszedł wraz z trzecim tysiącleciem, gdy stało się jasne, że fosforanów na Nauru praktycznie już nie ma. Pozbawiony swojego jedynego źródła przychodów kraj od tego czasu skazany jest na łaskę międzynarodowych organizacji charytatywnych i zaledwie 200 turystów, którzy rocznie zostawiają na wyspie chociaż trochę australijskich dolarów. Władze Nauru w desperackim kroku w 2001 r. udzieliły zgody Australii na otwarcie ośrodka dla nielegalnych imigrantów z Azji Południowo-Wschodniej poszukujących lepszego życia w krainie kangurów: Nauru uzyskiwało w ten sposób miejsca pracy dla niemałego odsetka swojej populacji, jak również gwarancję nieprzerwanego dopływu australijskich funduszy, Australia natomiast pozbywała się niechcianych przybyszów z dala od swoich brzegów, jednocześnie zrzucając na Naurujczyków bezpośrednią odpowiedzialność za wszelkie przypadki łamania praw człowieka przetrzymywanych tam imigrantów.

15

15 września 2018 o 6:29

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Dziś relegowana już do statusu sportu drugiej kategorii odgrywanego głównie

Dziś relegowana już do statusu sportu drugiej kategorii odgrywanego głównie na lekcjach wychowania fizycznego gra w palanta jeszcze przed II wojną światową należała do ulubionych rozrywek, którym oddawała się polska młodzież. Nie jest to jednak polski wynalazek — idea łapania piłek odbijanych przez gracza
z użyciem długiego kija przywieziona została z Włoch już w średniowieczu, choć w tej czy innej postaci znana była w Europie prawdopodobnie już w starożytności: grę o podobnych zasadach pod różnymi nazwami znali Niemcy, Skandynawowie czy Rumuni. Głoszona przez Normana Daviesa teoria, jakoby to właśnie rozgrywane przez polskich imigrantów w Ameryce partie palanta stanowiły bezpośredni przyczynek do powstania bejsbola, jest więc mocno przesadzona: współczesny bejsbol powstał pod wpływem "kijowych" gier popularyzowanych tak przez Polaków,
jak i Niemców czy Włochów.

12

9 lipca 2018 o 20:48

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

"Rugi pruskie", Konstanty Górski, 1915 r. Tzw. rugi pruskie to

"Rugi pruskie", Konstanty Górski, 1915 r.

Tzw. rugi pruskie to dość mocno zapomniany dziś etap antypolskiej kampanii kanclerza Niemiec Otto von Bismarcka. W latach 1885–90 z wschodnich terenów Prus wysiedlono ponad 30 tys. osób narodowości polskiej i żydowskiej, które nie nabyły niemieckiego obywatelstwa: w przytłaczającej większości byli to ekonomiczni imigranci z Cesarstwa Rosyjskiego. Wypędzenia wywołały oburzenie opinii publicznej w
całej Europie, również w samym Reichstagu, głównie z uwagi na bezprecedensową brutalność okazaną polskim imigrantom przez niemieckich urzędników. Podobnej czystki, choć na nieporów-
nanie mniejszą skalę, dokonano na Górnym śląsku.

Swoją politykę Bismarck usprawiedliwiał troską o pensje niemieckich robotników, rzekomo zaniżane przez mało wymagających przybyszów z Rosji. Nieoficjalnie jednak głowę kanclerza bardziej zaprzątały kwestie demograficzne: emigracja niemieckich chłopów z ubogiej pruskiej wsi
od wielu dekad przybrała alarmująco wysokie rozmiary — ich miejsce częstokroć zajmowali Polacy wykazujący znacznie wyższe wskaźniki urodzeń. Istniało ryzyko, że Polacy z czasem zdominowaliby Niemców na ogromnych połaciach Prus, a to z kolei dałoby Rosji pretekst do wysunięcia roszczeń terytorialnych względem niemieckiego sąsiada, widząc w tym jednocześnie sposób na zjednanie sobie polskich nacjonalistów.

18

2 lipca 2018 o 12:38

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

1948 r. Amerykański patrol graniczny zatrzymuje nad rzeką (jedyny punkt

1948 r. Amerykański patrol graniczny zatrzymuje nad rzeką (jedyny punkt znaczący w tym pustynnym terenie linię demarkacyjną pomiędzy obydwoma krajami)
grupę nielegalnych meksykańskich imigrantów.

10

28 czerwca 2018 o 10:19

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Według raportu ONZ z lipca 2017 r. na terenie Chin przebywało zaledwie milion

Według raportu ONZ z lipca 2017 r. na terenie Chin przebywało zaledwie milion osób obcego pochodzenia, stanowiąc 0,07% całej populacji. Czyni to drugą gospodarkę globu najmniej atrakcyjnym dla imigrantów krajem świata. Dla porównania wg tego samego raportu
w liczącej ponad 36 razy mniej ludności Polsce przebywało w tym
samym czasie 641 tys. imigrantów albo 1,7% ogółu społeczeństwa (co
ciekawe znacznie mniej niż w roku 2000, gdy rzekomo było ich
aż 825 tys. lub 2,1% — raport nie podaje jednak źródła tej dość
zaskakującej informacji). Można też to skontrastować z odsetkiem obcokrajowców w powszechnie uznawanej za niezwykle wrogo nastawioną do imigracji Japonii, gdzie wynosi on 1,8%.

Przytłaczająca większość z tego miliona imigrantów w Chinach prawdopodobnie w żaden sposób nie rzuca się w oczy na widoku publicznym, gdyż dziesięć krajów, z których przybywają oni najczęściej, koresponduje z tradycyjnymi ośrodkami chińskiej diaspory w Azji Wschodniej i na kontynencie amerykańskim —
są to więc przede wszystkim potomkowie starej chińskiej
emigracji wracający do ojczyzny rodziców i dziadków.

9

12 czerwca 2018 o 8:03

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.un.org

Do XX w. przeprowadzki Meksykanów na teren Stanów Zjednoczonych były raczej

Do XX w. przeprowadzki Meksykanów na teren Stanów Zjednoczonych były raczej zjawiskiem marginalnym, które nabrało na sile wraz z rozbudową linii kolejowych łączących ze sobą oba kraje. Amerykański przemysł bardzo zachęcał niewymagających Latynosów do imigracji, a że przez większość drugiej i trzeciej dekady Meksyk trawiły rewolucje i wojny domowe, potencjalnych chętnych nie brakowało. Odpływ siły roboczej był tak gigantyczny, że rząd Meksyku lobbował w Waszyngtonie na rzecz repatriacji swoich rodaków.

Proimigracyjne nastroje w USA uległy zwrotowi o 180° w następstwie wielkiego kryzysu w 1929 r., gdy priorytetem stało się zapewnienie zatrudnienia dla białych Europejczyków. Prasa rozpętała anty-
meksykańską histerię, a o konieczności pozbycia się "kradnących Amerykanom chleb" imigrantów otwarcie nawiązywał nawet prezydent Herbert Hoover. W rezultacie doszło do masowej repatriacji nawet 500.000 Meksykanów (najwyższe szacunki mówią aż o dwóch milionach), z czego aż 60% urodziło się na terenie USA, a tym samym przysługiwało im obywatelstwo. Była to jedna trzecia meksykańskiej populacji w Stanach. Dla porównania ofiarami powszechnie potępionej w amerykańskiej historiografii kampanii internowania Japończyków w trakcie II wojny światowej padło "jedynie" ok. 100 tys. ludzi.

10

21 kwietnia 2018 o 13:11

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Zobacz następne

1 2 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Stylowi.pl Motokiller.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni