Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 27 takich faktów

Podczas bitwy przy wyspie Samar (25 października 1944 r.), gdy mała grupa...

Podczas bitwy przy wyspie Samar (25 października 1944 r.), gdy mała grupa amerykańskich okrętów osłaniających lotniskowce eskortowe (Taffy 3) nagle znalazła się naprzeciw liczącego 23 okręty zespołu wiceadmirała Takeo Kurity, załoga niszczyciela eskortowego USS Samuel B. Roberts wsławiła się niesłychaną odwagą, wychodząc naprzeciw
przeważającym siłom wroga.

Dowódca okrętu, Robert W. Copeland, zdawał sobie sprawę, że na szali leży nie tylko los osłanianych przez niego lotniskowców, ale całej bitwy w Zatoce Leyte. Nadał przez radio wiadomość "Podejmujemy atak torpedami. Nie wygląda to dla nas dobrze, ale spełnimy swój obowiązek", po czym nakazał agresywną "szarżę" w stronę Japończyków.

Samuel B. Roberts podpłynął tak blisko ciężkiego krążownika Chokai, że ten nie był w stanie opuścić swoich dział na tyle nisko, aby go trafić. Pomimo intensywnego ostrzału, niszczyciel wystrzelił swoje torpedy, z których jedna oderwała dziób Chokaia, a także ostrzelał japoński okręt z artylerii.

Amerykanin prowadził z Japończykami nierówną walkę przez godzinę, dopóki jedna z wież nie została trafiona przez pocisk z Chokaia. Samuel B. Roberts przeniósł wówczas swoją uwagę na ciężki krążownik Chikuma: swoimi pociskami zniszczył mostek wrogiego okrętu, lecz sam został trafiony przez trzy pociski kal. 356 mm z pancernika Kongo. Kilka minut później Copeland nakazał opuścić okręt, który zatonął pół godziny później.

Bitwa koło wyspy Samar została ostatecznie wygrana przez Amerykanów: zaciętość, z jaką lekkie niszczyciele eskortowe podjęły walkę z zespołem wiceadmirała Kurity sprawiła, że Japończycy uciekli, obawiając się,
że w stronę Amerykanów na pewno płyną już posiłki.

Za odwagę swojej załogi w obliczu przygniatającej przewagi przeciwnika, USS Samuel B. Roberts otrzymał przydomek:
"Niszczyciel eskortowy, który walczył jak pancernik" ("the destroyer
escort that fought like a battleship").

38

29 kwietnia 2020 o 8:30

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Matka z plemienia Mangbetu trzyma syna, który zgodnie z tradycją poddany...

Matka z plemienia Mangbetu trzyma syna, który zgodnie z tradycją poddany jest deformacji czaszki. Kongo, 1950 r.
Fot. Kazimierz Zagórski.

Zdeformowana czaszka była uważana za symbol klasy rządzącej, uosobienie piękna, inteligencji i wielkości. Wierzono, że to „podoba się bogom”. Aby kształt czaszki zmienił się, miesiąc po urodzeniu głowa dziecka była ściśle wiązana bandażem, który należało nosić przez kilka lat.

18

23 marca 2020 o 16:16

przez Moonshield (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: joemonster.org_

Pigmeje Mbendjele Yaka z Kongo wierzą, że Europa jest miejscem życia-po-życiu...

Pigmeje Mbendjele Yaka z Kongo wierzą, że Europa jest miejscem życia-po-życiu i żyją tam duchy zmarłych.

26

#fakty

30 grudnia 2019 o 17:02

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: discovery.ucl.ac.uk

W latach 1960-1964 w Kongo w misji pokojowej ONZ służyło 6334 Szwedów. 19...

W latach 1960-1964 w Kongo w misji pokojowej ONZ służyło 6334 Szwedów. 19 z nich poległo, 40 było rannych, 2 zostało zjedzonych.
Na zdjęciu mjr Erik Bonde, który został dwukrotnie postrzelony w zasadzce. 15 stycznia 1962 r.

17

31 lipca 2019 o 17:36

przez Mudzina (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Powszechnie znana jest mapa pokazująca największą rozciągłość terytorialną...

Powszechnie znana jest mapa pokazująca największą rozciągłość terytorialną Imperium Rzymskiego, dość znana jest również historia rzymskiego legionu w Chinach. Jednak jak daleko na południe w swoich afrykańskich wyprawach dotarli Rzymianie?

Okazuje się, że poczynili oni znaczne odkrycia w głębi Afryki i to nie tylko w kontrolowanym przez nich Egipcie, a rzymskie wpływy sięgały jeszcze dalej, jak można wnioskować z rzymskich monet
i ceramiki znalezionych na Zanzibarze czy w Kongo.

Pomiędzy pierwszym a czwartym rokiem naszej ery miało miejsce kilka rzymskich wypraw w rejonie zachodniej Afryki. Według Jonathana Rotha główną motywacją dla organizacji tych ekspedycji było odnalezienie źródeł złota i organizacja transportu do prowincji położonych na północnym wybrzeżu Afryki. Według Pliniusza pierwszą zorganizowaną wyprawą dowodził Kornelisz Balbus, który w roku 19 p.n.e. prawdopodobnie dotarł do rzeki Niger w pobliżu Timbuktu. Jego twierdzenia zostały współcześnie poparte rzymskimi artefaktami odkrytymi w okolicy Mali.
Kolejną wyprawę w tym rejonie poprowadził konsul Swetoniusz Paulinus, pierwszy rzymski dowódca, który poprowadził armię przez masyw gór Atlas. Jego legioniści dotarli prawdopodobnie
aż do rzeki Senegal, czego dowodzą odnajdywane do dzisiaj rzymskie przedmioty w Mauretanii.

W rejonie centralnej Sahary podjęto się dwóch ekspedycji w kierunku Jeziora Czad, według Klaudiusza Ptolemeusza nazywanego ówcześnie Jeziorem Hipopotama. Obie miały miejsce podczas rządów Oktawiana Augusta a dowodzili nimi Septymiusz Flaccus i Juliusz Maternus. Pierwsza z nich odbyła się w roku
50 naszej ery jako odwet na Nomadach atakujących Leptis Magna
i po trzech miesiącach dotarła do ziemi zwanej Agisymbą w rejonie Jeziora Czad. Druga miała miejsce 40 lat później i była wyprawą czysto handlową. Po 4 miesiącach podróży Juliusz Maternus dotarł w ten sam rejon, skąd udało mu się sprowadzić nosorożca o dwóch rogach, który został następnie
zaprezentowany w Koloseum.

Niektórzy historycy wysuwają tezę, iż Rzymianie mogli dotrzeć aż do rejonów równikowych. Według Pliniusza w roku 70 naszej ery Waleriusz Festus, legat Legionu III Augusta poprowadził kolejną wyprawę w rejon rzeki Niger. Różne interpretacje wskazują na możliwość wyprawienia się przez część legionistów poza obszar Timbuktu, aż do ujścia Nigru w dzisiejszej Nigerii. Z drugiej strony część środowiska historyków twierdzi, że Festus nigdy nie
opuścił rejonu współczesnej południowej Libii.

Kolejną ekspedycją, która zasługuje na oddzielny akapit, choć również dysputowaną przez wielu historyków, jest wyprawa zlecona przez Nerona w latach 60-61. Jej celem była eksploracja źródeł Nilu, być może, jak uważał Pliniusz, w celu zdobycia informacji użytecznych w ocenie możliwości podboju Etiopii
(jak nazywano wtedy wszystkie tereny na południe od Egiptu) przez Rzym. Seneka Młodszy pisał, że wyprawa dotarła do Meroë,
a następnie do bagna Sudd w dzisiejszym Sudanie Południowym, gdzie natrafiła na poważne problemy z dalszą eksploracją.
Istnieją tezy, że grupa legionistów dotarła aż do Wodospadów Murchisona w północnej Ugandzie.

Oprócz wypraw lądowych Rzymianie zorganizowali także wiele ekspedycji morskich wzdłuż afrykańskiego wybrzeża, jednak
tak obszerny temat zasługuje na oddzielny artykuł.

22

11 stycznia 2019 o 7:51

przez cosiek (PW)

Skomentuj (2) Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

W 1998 roku piorun zabił 11 zawodników drużyny piłkarskiej podczas meczu...

W 1998 roku piorun zabił 11 zawodników drużyny piłkarskiej podczas meczu rozgrywanego w Kongo. Co ciekawe, wszyscy zawodnicy należeli do jednej drużyny. W zespole przeciwników wszyscy przeżyli.

22

6 listopada 2018 o 20:20

przez cenot (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.independent.co.uk

Okapi to zwierzę, o którym wielu słyszało, acz prawdopodobnie mało kto zdołałby...

Okapi to zwierzę, o którym wielu słyszało, acz prawdopodobnie mało kto zdołałby je skojarzyć z konkretnym wizerunkiem. O istnieniu ukrywającego się w kongijskich dżunglach "afrykańskiego osła" jako pierwszy cudzoziemiec usłyszał słynny Henry Morton
Stanley w 1890 r., ale korpus autentycznego osobnika
odnaleziono dopiero w 1901 r. Poprzednie relacje
tubylców o istocie z głową żyrafy, zadzie zebry i
języku tak długim, że mogła oblizywać własne
gałki oczne, budziły niedowierzanie
wśród zachodnich
kolonizatorów,

którzy przez ponad dekadę traktowali okapi
— jak się okazało, jedynego bliskiego kuzyna
żyrafy — jako wytwór miejscowego folkloru.

13

26 października 2018 o 17:24

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: diglib1.amnh.org

Barack Obama to rekordzista pod względem nazwanych na swoją cześć...

Barack Obama to rekordzista pod względem nazwanych na swoją cześć gatunków organizmów spośród wszystkich amerykańskich prezydentów. Jest ich dziewięć:

- Caloplaca obamae: pomarańczowy grzyb z Kalifornii - pierwszy organizm nazwany na cześć Obamy.
- Tosanoides obama: niedawno opisana ryba zamieszkująca rafę koralową na Hawajach.
- Teleogramma obamaorum: ryba żywiąca się ślimakami, żyjąca w rzece Kongo.
- Nystalus obamai: mały ptak z Amazonii.
- Aptostichus barackobamai: pająk żyjący w północnej Kalifornii.
- Etheostoma obama: ryba odkryta w słodkich wodach na wschodzie USA.
- Obamadon gracilis: wymarła jaszczurka, która żywiła się owadami i żyła w Ameryce Północnej.
- Baracktrema obamai: pasożyt z Malezji żerujący na żółwiach.
- Paragordius obamai: pasożyt z Kenii żerujący na ludziach.

8

10 października 2018 o 19:23

przez cenot (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.iflscience.com

Świadomość tego, że własne organy seksualne można stymulować celem osiągnięcia

Świadomość tego, że własne organy seksualne można stymulować celem osiągnięcia orgazmu bez konieczności udziału osób trzecich, choć powszechna od zarania dziejów na przestrzeni całego globu, nie jest w człowieku wrodzona. Szczególnie w dorzeczu Kongo nawiązano kontakt z całym szeregiem plemion, których członkowie nie tylko nie posiadali jakiegokolwiek określenia na akt masturbacji, ale też w żaden sposób nie potrafili go przeprowadzić, częstokroć interpretując sugestie badaczy jako dowcip. Koncepcja homoseksualizmu nierzadko wzbudzała podobne pełne niedowierzania i rozbawienia reakcje.

31

19 czerwca 2018 o 19:45

przez JaroWars (PW)

Skomentuj (3) Do ulubionych

Źródło: jambo.africa.kyoto-u.ac.jp

Grupa Buszmenów, Botswana. Mimo że przytłaczającą większość...

Grupa Buszmenów, Botswana.

Mimo że przytłaczającą większość środkowej i południowej części Afryki zamieszkują dziś ludzie pod względem genetycznym blisko spokrewnieni z wywodzącymi się z terenów Kamerunu i wschodniej Nigerii ludów Bantu (a więc siłą rzeczy również z potomkami afrykańskich niewolników w Ameryce), ich przodkowie przybyli na te ziemie stosunkowo niedawno. Tzw. wielka ekspansja Bantu rozpoczęła się prawdopodobnie ok.
tysiąca lat przed naszą erą i zakończyła mniej więcej
równolegle z upadkiem Cesarstwa Rzymskiego.

Kolonizacja Afryki na południe od równika przez zaznajomionych z techniką uprawy roślin oraz, od mniej więcej IV w. p.n.e., sztuką metalurgii Bantu okazała się zgubą dla zamieszkujących te tereny od zarania dziejów ludzkości Buszmenów oraz Pigmejów, wyraźnie różniących się od tamtych i od siebie nawzajem pod względem fizjonomii i postury. Malunki naskalne z tamtego okresu pokazują, jak wielkie przerażenie wśród prymitywnych zbieraczy i łowców wzbudzali zdecydowanie bardziej zaawansowani technologicznie najeźdźcy (szczególnie często przedstawiano np. nieznany Buszmenom i Pigmejom wynalazek tarczy). Szczególnie na terenach nabrzeżnych Bantu zmietli z powierzchni ziemi całe plemiona tubylców, wiele innych zostało przez nich całkowicie wchłoniętych. Pozostali salwowali się ucieczką: Buszmeni na pustynię Kalahari, Pigmeje w głąb kongijskiej dżungli. Wydarzenia te pozostawiły ślad lingwistyczny: wśród ludów Bantu zamieszkujących dorzecze Kongo lasy kojarzone są z tajemnicą i zagrożeniem, podczas gdy dla Pigmejów
symbolizują one poczucie bezpieczeństwa.

Mimo że od tych wydarzeń minęły już tysiące lat, napięcia między dominującymi w polityce i gospodarce wszystkich tych krajów potomkami bantujskich przybyszów a ich zmarginalizowanymi sasiadami utrzymują się po dziś dzień. Na szczególne zagrożenie narażeni są Pigmeje, na których kongijskie bojówki w czasach krwawej wojny domowej notorycznie urządzały dla zabawy polowania. Z kolei władzom Botswany międzynarodowe organizacje obrony praw człowieka szczególnie często zarzucają próbę wymuszenia na Buszmenach integracji z resztą społeczeństwa i rezygnacji z tradycyjnego koczowniczego trybu życia.

14

2 marca 2018 o 6:33

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Zobacz następne

1 2 3 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Motokiller.pl Piekielni.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni