Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 30 takich faktów

Zhao Ziyang (wym. "dżał dzyjang") w latach 1987–89 był sekretarzem

Zhao Ziyang (wym. "dżał dzyjang") w latach 1987–89 był sekretarzem – Zhao Ziyang (wym. "dżał dzyjang") w latach 1987–89 był sekretarzem generalnym Komunistycznej Partii Chin, zorientowanym na reformowanie gospodarki i pluralizowanie życia politycznego w kraju. Z sympatią odnosił się do antyrządowych protestów studentów, w stronę których 4 czerwca 1989 r. Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza otworzyła ogień na placu Tiananmen. W rezultacie przegranej w walce o wpływy ze stronnictwem twardogłowych, po których stronie ostatecznie opowiedział się też starzejący się największy autorytet postmaoistowskich Chin i twórca słynnych przemian wolnorynkowych Deng Xiaoping, Zhao w czerwcu i lipcu został usunięty ze wszystkich urzędów i umieszczony w
areszcie domowym, w którym zmarł w styczniu 2005 r.

Zhao jest prawdopodobnie najskrajniejszym w Chinach przypadkiem typowej dla skompromitowanych komunistycznych oficjeli koncepcji nieosoby — w przestrzeni publicznej wymienianie jego nazwiska w kontekście pozakronikarskim jest w zasadzie zabronione. Wymownym przykładem tego jest poświęcony mu artykuł w usankcjonowanej przez rząd Encyklopedii Baidu, który informacji o tym, że ten wydawałoby się nienaganny człowiek Partii nagle w lecie 1989 r. został odsunięty
od wszelkich stanowisk, nie opiera o żaden kontekst.

7

14 czerwca 2018 o 7:35

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://baike.baidu.com/item/%E8%B5…

Podobnie jak miało to miejsce w wielu europejskich reżimach komunistycznych,

Podobnie jak miało to miejsce w wielu europejskich reżimach komunistycznych, – Podobnie jak miało to miejsce w wielu europejskich reżimach komunistycznych, odpowiedź na pytanie, kto tak naprawdę rządzi w Chińskiej Republice Ludowej, może być problematyczna: praktyczna władza płynąca z danego stanowiska zależy bardziej od osobowości i powiązań okupującej go osoby aniżeli od z góry ustalonych procesów prawnych. Za najbliższy pojęciu dyktatora można uznać termin "najwyższy przywódca", który nie jest jednak nadawany oficjalnie.

Obecnie nie ma wątpliwości, że najpotężniejszym politykiem w Państwie Środka jest Xi Jinping (wym. si dzin-ping; [dz] wymawiane jak w słowie "dzban"), który stanowisko sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Chin przejął w listopadzie 2012 r. i to właśnie to wydarzenie uznaje się za moment "zmiany warty", a nie objęcie przezeń stołka przewodniczącego ChRL w marcu 2013 r. Nawiasem mówiąc należy zaznaczyć, że stanowisko głowy chińskiego państwa to właśnie przewodniczący (podobnie jak miało to miejsce w przypadku Mao), a nie prezydent, jak tłumaczą je zachodnie agencje prasowe.

W ostatnich dekadach struktura władzy ChRL przeszła znaczącą zmianę. Od czasu wycofania się z życia politycznego Denga Xiaopinga (wym. deng sjał-ping), architekta chińskich reform wolnorynkowych, krótko po niesławnej rzezi tiananmeńskiej, standardem jest, że sek. gen. Partii zajmuje jednocześnie stołek przewodniczącego kraju oraz — co w praktyce jest chyba najważniejsze — komitetów wojskowych tak Partii, jak i całej republiki, decydujących o nominacjach generalskich w drugiej najpotężniejszej sile zbrojnej świata. W ten sposób kontrolę nad Chinami formalnie sprawuje się z szeregu różnych biur — z tym że na drzwiach większości z nich widnieje to samo nazwisko.

Mechanizmem studzącym przesadne ambicje kolejnych wodzów jest przepis w Konstytucji ChRL ograniczający liczbę pięcioletnich kadencji do dwóch, tak więc spośród następców Denga ani Jiang Zemin (wym. dzjang dze-min), ani Hu Jintao (wym. hu dzin-tał) nie sprawowali władzy dłużej niż przed dekadę. Wygląda jednak na to, że w najbliższym czasie się to zmieni: w lutym 2018 r. KC KPCh "zasugerował" wprowadzenie szeregu poprawek do Ustawy Zasadniczej, nie tylko znoszących limit kadencji głowy państwa, ale też wymieniających Xi Jinpiga obok Mao i Denga jako jednego z twórców politycznej filozofii republiki. Xi w ciągu ostatnich lat dał się poznać jako bezwzględny i wytrawny gracz, niestrudzenie walczący z prawdziwą i wyimaginowaną korupcją swoich rywali oraz masowo odsuwający ich od wszelkich wpływów w sposób, w jaki nie tylko Jiang czy Hu, ale też Deng nigdy się nie odważyli. I wszystko wskazuje na to, że zarówno Chińczycy, jak i świat, będą musieli żyć z tym rodzajem przywództwa w Państwie Środka jeszcze przez długie lata.

15

26 lutego 2018 o 8:45

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak bardzo partyjna ideologia oddziałuje

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak bardzo partyjna ideologia oddziałuje – Czy zastanawialiście się kiedyś, jak bardzo partyjna ideologia oddziałuje na co dzień na szeregowych Chińczyków?

Każdy, kto w ostatnich latach odwiedził Państwo Środka, z pewnością widział przynajmniej jeden baner wyliczający socjalistyczne przymioty, które na 18. narodowym kongresie przyjęła Komunistyczna Partia Chin. Jednakże poza tym oraz wszędobylskimi cytatami z Mao Zedonga czy innych wybitnych działaczy KPCh, Chiny raczej nie wyglądają na pierwszy rzut oka na szczególnie autorytarne państwo. I faktem jest, że — podobnie jak miało to miejsce w Polsce za rządów Edwarda Gierka — obywatele, którzy w sposób jawny nie kwestionują komunistycznego monopolu na władzę, raczej nie muszą się obawiać problemów natury prawnej.

Pierwsze, co zaskoczyć może zgłębiającego temat Europejczyka czy Amerykanina, jest to, że wyłączając nazwę samej Partii, słowo "komunizm" w chińskiej sferze publicznej niemal nie występuje — podobnie jak w PRL, prawie zawsze nawiązuje się tu do szeroko rozumianego socjalizmu. Drugie to fakt, że dyskusji na temat niepolitycznych problemów trapiących chińskie społeczeństwo władze nie tylko w żaden sposób nie tłumią, ale też same biorą w niej czynny udział. Każdego dnia w chińskiej prasie pojawiają się artykuły o zatrważającej biedzie w ośrodkach wiejskich, nierównomiernym rozłożeniu majątku pomiędzy prowincjami czy zanieczyszczeniu środowiska, ale też korupcji wśród członków Partii.

Szczególnie ciekawa jest oficjalna historiografia — wcale nie tak jednostronna i propagandowa, jak mogłoby się to wydawać. Obcokrajowiec orientujący się w realiach krwawej wojny domowej, która toczyła się przez ten kraj przez większość pierwszej połowy zeszłego wieku, prawdopodobnie spodziewałby się na wskroś negatywnego portretowania opozycyjnych nacjonalistów, których partia Guomindang do dziś działa na Tajwanie. W rzeczywistości jednak partyjni historycy postrzegają nacjonalistów nie tyle jako wrogów co raczej dawnych towarzyszy broni, którzy zbłądzili. Na przykład uwielbiane przez Chińczyków seriale wojenne dokumentujące opór narodu wobec japońskiego okupanta w rolach głównych bardzo często obsadzają nie komunistów, a nacjonalistów. Nawet ich lider Czangkajszek, choć uważany ostatecznie za zdrajcę, nie jest przesadnie demonizowany: w Nankinie jego dawna rezydencja służy jako muzeum, a żona do dziś pamiętana jest jako patronka chińskiego lotnictwa.

Również dyskusja o historii Chin od przejęcia władzy przez Mao pozawala na pewną swobodę, przynajmniej w stosunku do niektórych wydarzeń. O ile nawiązywanie do rzezi na placu Tiananmen czy poprzedzających je protestach jest kategorycznie niedozwolone, a o niesławnym Wielkim Skoku Naprzód i milionach ofiar, do których doprowadził, wspomina się raczej półgębkiem, to już rewolucję kulturalną, uznaną dawno za absolutne i niczym nieusprawiedliwione szaleństwo, można opisywać i krytykować w zasadzie bez ograniczeń. Ponieważ jest to w gruncie rzeczy jedyny okres najnowszej historii Chin, w którym komunistycznych oficjeli można bezkarnie przedstawiać w złym świetle, jest on lubiany przez chińskich pisarzy takich jak bestsellerowy autor science-fiction Liu Cixin.

To właśnie wspomnienie rewolucji kulturalnej sprawia, że przesadnie rozpolitykowany język charakterystyczny dla reżimów komunistycznych budzi w Chinach złe skojarzenia. Z określenia "towarzysz" poza kręgami samej Partii korzysta właściwie tylko najstarsze pokolenie, a wielu młodszych Chińczyków uznać je może za osobisty afront. Kolejnym aspektem odróżniających chińskich komunistów od ich zachodnich odpowiedników jest właściwie zupełny brak popularności określenia "faszysta" jako łatki przyczepianej ideologicznym przeciwnikom — KPCh preferuje mówić o "imperialistach" i "reakcjonistach". Jak jednak już powiedziano, te uwagi stosunkowo rzadko przedostają się do mediów, a jeśli już, to w oszczędnej formie.

20

26 lutego 2018 o 14:28

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

W 1958 roku doszło do spotkania przywódcy Chin Mao Zedonga z I sekretarzem

W 1958 roku doszło do spotkania przywódcy Chin Mao Zedonga z I sekretarzem – W 1958 roku doszło do spotkania przywódcy Chin Mao Zedonga z I sekretarzem KPZR Nikitą Chruszczowem. Wiedząc, że Chruszczow nie potrafi pływać, Mao zorganizował spotkanie na basenie, podczas którego Chruszczow musiał nałożyć kompromitujące dmuchane rękawy. [na zdjęciu: dryfujący Mao]

10

21 stycznia 2018 o 11:28

przez cenot (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Jim Jones był założycielem sekty ,,Świątynia Ludu”, w 1978 roku on i 900

Jim Jones był założycielem sekty ,,Świątynia Ludu”, w 1978 roku on i 900 – Jim Jones był założycielem sekty ,,Świątynia Ludu”, w 1978 roku on i 900 innych członków sekty popełniła zbiorowe samobójstwo. Jednak co dziwne nie była to sekta religijna a ateistyczna. Podczas swojego kazania Jim Jones przyznał że założył sektę aby odciągać ludzi od religii, stwierdził że sam jest ateistą podobnie jak 90% członków jego sekty. Podobnie mówiła jego żona która stwierdziła że Jim był sympatykiem Mao Zedonga i uważał że przez sektę odciągnie ludzi od religii.

11

9 lipca 2017 o 23:35

przez serek2731 (PW)

Skomentuj (4) Do ulubionych

Źródło: Q622 Transcript - http://jonestown.sdsu.edu/?page_id=… Q757 Transcript - http://jonestown.sdsu.edu/?page_id=… Wikipedia - https://en.wikipedia.org/wiki/Peopl…

Młody rewolucjonista Mao Zedong przekonuje chłopów do socjalizmu, obaleniu...

Młody rewolucjonista Mao Zedong przekonuje chłopów do socjalizmu, obaleniu... – Młody rewolucjonista Mao Zedong przekonuje chłopów do socjalizmu, obaleniu feudalizmu i wolności. Zdjęcie zrobione prawdopodobnie w 1939 roku w czasie wojny chińsko-japońskiej.

14

2 marca 2016 o 10:59

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Mao Zedong po Długim Marszu. Chiny, rok 1935.

Mao Zedong po Długim Marszu. Chiny, rok 1935. – Mao Zedong po Długim Marszu. Chiny, rok 1935.

21

23 listopada 2016 o 12:15

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/D%C5%…

W 1973 r. Mao Zedong planował wysłać do USA 10 000 kobiet, aby rodziły tam...

W 1973 r. Mao Zedong planował wysłać do USA 10 000 kobiet, aby rodziły tam... – W 1973 r. Mao Zedong planował wysłać do USA 10 000 kobiet, aby rodziły tam dzieci i spowodowały nagły wzrost populacji chińskiej w tym kraju.

16

18 września 2017 o 18:49

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Simone de Beauvoir, protoplastka zachodnioeuropejskiego feminizmu, zatwardziała

Simone de Beauvoir, protoplastka zachodnioeuropejskiego feminizmu, zatwardziała – Simone de Beauvoir, protoplastka zachodnioeuropejskiego feminizmu, zatwardziała komunistka oraz apologetka reżimów Stalina i Mao, w 1943 r. została wyrzucona z pracy w liceum za uwiedzenie siedemnastoletniej uczennicy. Następnie z własnej i nieprzymuszonej woli podjęła pracę przy tworzeniu audycji emitowanych na falach propagandowego Radia Vichy.

W latach 70. razem ze swoim partnerem Jean-Paulem Sartre'em prowadziła kampanię mającą na celu radykalne obniżenie wieku zgody na kontakty seksualne, apelując między innymi o zwolnienie z więzienia trzech mężczyzn skazanych za gwałt na dzieciach w wieku od 11 do 14 lat. Skutkiem tych starań było m.in. powstanie tzw. Frontu Wyzwolenia Pedofilów.

Mimo tego wszystkiego 9 stycznia 2014 r. europejskie oddziały Google umieściły na głównej stronie wyszukiwarki wizerunek de Beauvoir ku czci 106. rocznicy jej narodzin.

28

7 czerwca 2017 o 11:54

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.avoiceformen.com/femini…

W czasach zimnej wojny Mao Zedong rozkazał budować na masową skalę bunkry

W czasach zimnej wojny Mao Zedong rozkazał budować na masową skalę bunkry – W czasach zimnej wojny Mao Zedong rozkazał budować na masową skalę bunkry przeciwatomowe - w samym Pekinie powstało ich ok. 10 000. Dziś mieszka w nich ok. miliona ludzi - głównie pracujący imigranci i studenci.

22

21 maja 2017 o 10:40

przez Moonshield (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: http://www.nationalgeographic.com/p…

Zobacz następne

1 2 3 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Piekielni.pl Mistrzowie.org

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni