Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 58 takich faktów

Francuska interwencja w Meksyku (1861–67) zaliczana jest do najbardziej

Francuska interwencja w Meksyku (1861–67) zaliczana jest do najbardziej upokarzających klęsk ostatniego monarchy Francji Napoleona III. Francuska flota z brytyjską i hiszpańską pomocą zajęła kraj i rozpędziła rząd liberalnego prezydenta Benito Juáreza, który wcześniej z uwagi na przytłaczającą sytuację państwa odmówił spłaty zadłużenia wobec europejskich mocarstw. Napoleon III nie chciał jedynie zmusić Juáreza do ustępstw, lecz ustanowić w Meksyku stały i całkowicie podporządkowany sobie reżim: Cesarstwo Meksykańskie. Francuski władca wykorzystywał niedawny wybuch wojny secesyjnej, gwarantujący niewtrącanie się w
jego plany rządu amerykańskiego. Rozesłaną po europejskich stolicach propozycję meksykańskiej korony przyjął młodszy brat władcy Austrii Franciszka Józefa, Ferdynand Maksymilian Józef, który formalną władzę nad okupowanym przez Francuzów Meksykiem przejął 11 lipca 1863 r.
jako Maksymilian I. Austriaka i jego francuskich opiekunów poparła konserwatywna część meksykańskich elit: wielcy posiadacze ziemscy i przede wszystkim katolicki kler, w których interesy polityka Juáreza zdążyła bardzo boleśnie uderzyć. Większość społeczeństwa pozostała jednak zdecydowanie wroga europejskim najeźdźcom.

W kolejnych latach sytuacja Maksymiliana i jego francuskich protektorów stała się dramatyczna: lojalne wobec Juáreza wojska odniosły szereg zwycięstw, a obalony prezydent uzyskał coraz wyraźniejsze wsparcie rządu Stanów Zjednoczonych, który po pokonaniu południowych Konfederatów zaczął wprost sugerować możliwość interwencji w kraju uważanym przezeń za należący do własnej strefy wpływów. W obawie przed wojną z amerykańskim mocarstwem Napoleon III w 1866 r. wycofał swoje armie z Meksyku, pozostawiając austriackiego figuranta — polityka skądinąd umiarkowanego i akceptującego parlamentarne ograniczenia swojej władzy — na pastwę triumfujących republikanów. Ci rozstrzelali go wraz z dwoma dowódcami 19 czerwca 1867 r. Sam Napoleon III potem również długo nie cieszył się tronem: jego władzę, jak i cały system polityczny zmiotła trzy lata później z powierzchni ziemi katastrofalna w skutkach wojna z Prusami, raz na zawsze przywracająca we Francji ustrój republikański.

12

10 września 2018 o 9:29

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Choć bitwa na Równinie Abrahama, która odbyła się 13 września 1759 r., trwała

Choć bitwa na Równinie Abrahama, która odbyła się 13 września 1759 r., trwała zaledwie godzinę, angażowała mniej niż 10 tys. oddziałów, a poległo w niej po obu stronach w sumie jedynie 174 żołnierzy, zdobycie przez Brytyjczyków francuskiej twierdzy Québec okazało się jednym z najistotniejszych momentów wojny siedmioletniej (1756–63). W ramach wieńczącego konflikt traktatu paryskiego Francuzi zrzekali się na rzecz korony brytyjskiej niemal wszystkich swoich terytoriów na kontynencie północnoamerykańskim — tzw. kolonia Nowej Francji, obejmująca w sumie ok. 8 mln km kwadratowych (nieco mniej niż Brazylia), definitywnie przestała istnieć. Stanowiącą jej część Luizjanę Francuzi odbili z rąk Hiszpanów w 1800 r., jednak 13 lat później Napoleon Bonaparte
zdecydował się odsprzedać cały teren Stanom Zjednoczonym.

13 września 1759 r. do dziś wspominany jest we francuskojęzycznej
części Kanady (głównie w prowincji Québec) jako dzień rozpoczęcia jej dwuipółwiecznej okupacji przez znienawidzonych anglofonów, którzy w zarodku zdusili to, co w przekonaniu wielu quebeckich nacjonalistów mogło wyrosnąć na zdominowany przez francuską kulturę i język odpowiednik Stanów Zjednoczonych w Ameryce Północnej. Dotychczas podjęli oni już dwie próby powołania niezawisłego państwa quebeckiego w drodze referendum, w 1980 i 1995 r. — to drugie o mały włos nie zakończyło się zwycięstwem prowadzących bardzo przemyślaną kampanię wyborczą secesjonistów, pokonanych zaledwie nieco ponad 50 tysiącami głosów (1,16% uczestników; dla porównania szkockie referendum niepodleg-
łościowe z 2014 r. przegrało różnicą aż 10,6%). Inaczej jednak niż miało
to miejsce w Szkocji, a podobnie do niedawnej sytuacji w Katalonii, kanadyjski Sąd Najwyższy tak czy siak uznał jednostronne
oderwanie się prowincji od federacji za nielegalne.

18

9 sierpnia 2018 o 17:41

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Wielki sfinks z Gizy pozbawiony był nosa na długo zanim w Egipcie pojawili

Wielki sfinks z Gizy pozbawiony był nosa na długo zanim w Egipcie pojawili się żołnierze Napoleona, których najczęściej obwinia się o oszpecenie najsłynniejszej rzeźby kraju faraonów. Dowodzi tego fakt, iż temat tego, kto odpowiada za zniknięcie nosa, już w XV w. zgłębiał arabski historyk al-Makrizi. Według niego sfinks padł ofiarą ikonoklastycznego szału Mahometa Saima al-Dara, który w 1378 r. spostrzegł, że miejscowi chłopi oddają hołd posągowi, modląc się o obfite plony, w rezultacie czego postanowił okaleczyć twarz finksa — za wandalizm al-Dar został później powieszony. O ile nie mamy pewności, czy do zniszczenia nosa doszło wtedy i w takich właśnie okolicznościach, badania archeologiczne potwierdzają, że został on pieczołowicie odciosany z
reszty rzeźby — było to zatem działanie celowe.

Ciekawostką jest fakt, iż sfinks mógł swego czasu wyposażony być w typowo faraońską brodę zaokrągloną u końca (niemal zawsze w taki
sposób przedstawiany jest w egipskiej sztuce). Jeśli takowa jednak
istniała, została dodana już po wykonaniu całości pomnika.

14

27 czerwca 2018 o 23:39

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Napoleon Bonaparte obejmuje się z carem Aleksandrem I. Francuski medalion

Napoleon Bonaparte obejmuje się z carem Aleksandrem I. Francuski medalion wykuty z brązu w 1810 r. na upamiętnienie podpisanego pośrodku rzeki Niemen 7 lipca 1807 r. pokoju tylżyckiego pomiędzy Francją a Rosją. Układ został zerwany przez francuskiego cesarza 24 czerwca 1812 r., gdy tzw. Wielka Armia przekroczyła Niemen i rozpoczęła opłakaną w skutkach inwazję na Rosję.

11

8 kwietnia 2018 o 14:58

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Unia walutowa w... XIX-wiecznej Europie?Choć do dzisiaj wspomnienie tzw.

Unia walutowa w... XIX-wiecznej Europie?

Choć do dzisiaj wspomnienie tzw. Łacińskiej Unii Monetarnej zatarło się w zbiorowej pamięci, to faktem jest, iż ta zawarta w 1865 r. umowa pomiędzy czterema państwami europejskimi — Belgią, Francją, Szwajcarią i Włochami (później dołączyły do nich inne) — nie odbiegała w radykalnym stopniu od wprowadzonego pod koniec XX w. euro. W przeciwieństwie do swojego następcy, państwa-sygnatariusze ŁUM nie rezygnowały ze swojego pieniądza, natomiast tworzyły szereg regulacji mających zapobiec psuciu jego wartości. I tak 4,5 grama srebra użytego do wyrobu monety odpowiadać miało 0,29 grama złota, przy czym każdemu nominałowi przypisane były konkretne proporcje kruszcowe. W praktyce oznaczało to, że moneta o wartości pięciu franków francuskich odpowiadała swojemu ekwiwalentowi w lirach włoskich. W pewnym sensie można to porównać do sytuacji, w której emitowana na potrzeby rynku holenderskiego moneta o wartości 20 eurocentów przedstawia wizerunek królowej Beatrycze, a jej belgijski odpowiednik zdobi profil króla Alberta II, co jednak nie zmienia faktu, że reprezentowana przez nie wartość jest identyczna.

Idea ŁUM wywołała niemałe poruszenie w europejskich parlamentach, które zapragnęły również do niej dołączyć, choć nawet te kraje, którym się to nie udało, postanowiły dostosować wyrób swojej waluty do wspomnianych standardów: uczynił to szereg państw bałkańskich i latynoskich. Mimo to pokusa wykorzystania systemu opartego przede wszystkim na wzajemnym zaufaniu międzynarodowych mennic okazała się zbyt silna. Jako pierwsze wyłamało się Państwo Kościelne, które na polecenie swojego protektora, francuskiego cesarza Napoleona III, w 1866 r. przystąpiło do ŁUM, po czym zaczęło bić walutę z obniżoną zawartością srebra. Watykańskie machinacje szybko zdemaskowano, a papieska
lira stała się pecunia non grata na europejskich rynkach —
Państwo Kościelne wyrzucono z unii w 1870 r.

To był jednak tylko początek sromotnej porażki koncepcji ŁUM. Spadająca na łeb na szyję wartość srebra na międzynarodowych rynkach bardzo długo nie znajdowała żadnego odzwierciedlenia w polityce unii, która niezmiennie obstawiała przy oryginalnych proporcjach. Ostatecznie dopiero w 1878 r. ŁUM zadecydował oprzeć emisję całego swojego bilonu wyłącznie na złocie, co pozwoliło mu przetrwać kilka kolejnych dekad. W międzyczasie jednak unia nie potrafiła uzgodnić wspólnej polityki wobec emisji banknotów, których wartość siłą rzeczy ustalało wyłącznie widzimisię danego rządu. Jak łatwo się domyślać, włodarze Europy wcale nie palili się do zakazywania jedynego środka płatniczego, który pozwalał im na beztroskie wydawanie. Tymczasem raz po raz wybuchały kolejne skandale w związku z "oszczędnym" wykorzystywaniem złota do produkcji monet — w procederze tym szczególnie wprawiona była Grecja.

ŁUM formalnie rozwiązano w 1927 r., ponad sześćdziesiąt lat od powołania, choć w praktyce unia straciła jakiekolwiek znaczenie w chwil wybuchu I wojny światowej, gdy zmuszone do nagłego podwyższenia swoich wydatków rządy państw zaangażowanych w
konflikt porzuciły parytet złota.

7

14 marca 2018 o 7:09

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Napoleon Bonaparte wbrew obiegowej opinii nie był wcale

Napoleon Bonaparte wbrew obiegowej opinii nie był wcale niski. Liczył sobie 164 cm wzrostu, czyli tyle co przeciętny mieszkaniec Europy przełomu XIX
i XX w. Plotki na temat jego niskiego wzrostu rozpowszechniła angielska i carska propaganda.

23

2 czerwca 2017 o 1:29

przez Adams1627 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło:

Waldemar Łysiak - Cesarski poker.

O tym, że Napoleon próbował podbić Egipt powszechnie wiadomo. Jednak już

O tym, że Napoleon próbował podbić Egipt powszechnie wiadomo. Jednak już nie tak powszechnie znany jest powód tej kampanii - chodziło o zdobycie bazy wypadowej, która umożliwiłaby Francji atak na... Indie, perłę w koronie Imperium Brytyjskiego. Podbój Indii miał według Napoleona definitywnie zakończyć zwycięstwem wojnę Francji z Imperium i zagwarantować bezpieczeństwo Republice.

26

17 lipca 2016 o 0:43

przez juansamir (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

W 1797 roku, Napoleon chciał powiększyć teren San Marino, ale nie zgodzili

W 1797 roku Napoleon Bonaparte chciał powiększyć teren Republiki San Marino, ale nie zgodzili się na to mieszkańcy.

20

17 lipca 2016 o 0:36

przez juansamir (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Napoleon jest autorem powieści Clisson et Eugénie - historii miłości bohaterskiego

Napoleon jest autorem powieści Clisson et Eugénie - historii miłości bohaterskiego żołnierza do kobiety, którą wprawdzie poślubia, ale która potem daje się uwieść jego przyjacielowi. Bohater ginie, wysłany przez rywala na pewną śmierć w bitwie. Napisana w 1795 roku powieść powstała na kanwie romansu i niedoszłego małżeństwa Napoleona z Eugénie Désirée Clary, późniejszą królową Szwecji. Duża część rękopisu powieści została zakupiona przez Tytusa Działyńskiego i znajduje się
w Polsce w Bibliotece Kórnickiej.

23

14 lipca 2016 o 16:37

przez Moonshield (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: kultwarszawa.blogspot.com

Mapa ukazująca tragiczny w skutkach marsz armii Napoleona na Moskwę: kierunek,

Mapa ukazująca tragiczny w skutkach marsz armii Napoleona na Moskwę: kierunek, liczebność wojsk (oznaczoną grubością linii), pozycje i panujące temperatury (powiększenie w źródle).

21

12 lipca 2016 o 10:49

przez Moonshield (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: joemonster.org

Zobacz następne

‹ pierwsza < 1 2 3 4 5 6 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Piekielni.pl Motokiller.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni