Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 35 takich faktów

Rzymianie, jako naród słynący ze swojej bogobojności już w czasach starożytnych...

Rzymianie, jako naród słynący ze swojej bogobojności już w czasach starożytnych... – Rzymianie, jako naród słynący ze swojej bogobojności już w czasach starożytnych, starali się możliwie jak najczęściej kierować państwem zgodnie z wolą bogów odczytywaną poprzez znaki wróżebne. Naród Kwirytów szanował ptaki, gdyż to z ich lotu za pomocą auspicjów przepowiadano przyszłość i boskie zamiary. Mało kto jednak wie,
jak wielką estymą u starożytnych wieszczy cieszyły się... kury.

Wróżenie za pomocą kur wróżebnych, alektriomancja (ἄλεκτωρ - gr. kura), miało status publicznych auspicjów, często wagi państwowej. Ptakami zajmował się nawet specjalnie powołany do tego człowiek, tzw. pullularius, którego zadaniem było dostarczenie ptaków na miejsce i przygotowanie ich do wróżby. Samo wieszczenie polegało najczęściej na obserwacji ptaków dziobiących rozrzucone ziarno:
znak odczytywano jako pomyślny, gdy kury zjadały je chętnie,
i niepomyślny, gdy nie były nim zainteresowane.

Swetoniusz w biografii Tyberiusza opisuje historię Klaudiusza Pulchera, który przed bitwą morską pod Drapani u wybrzeży Sycylii w 249 roku p.n.e. postanowił poradzić się wyroczni właśnie za pomocą
tej metody. Kiedy zobaczył, że kury nie chcą zjadać ziarna, wściekły rozkazał wyrzucić je za burtę, aby „piły, skoro nie chcą jeść” (bitwę rzecz jasna przegrał, na dodatek tracąc 93 ze 120 okrętów).

Bardziej dociekliwi mogli polegać na innej formie alektriomancji, udzielającej konkretnej odpowiedzi. Starożytni zalecali narysowanie na ziemi okręgu, podzielonego na tyle części, ile liter liczył sobie grecki alfabet (podpowiadamy, że dwadzieścia cztery) oraz rozsypaniu na nich ziarna. Wówczas do środka okręgu należało wpuścić koguta
o określonym przez wróżbę kolorze, który nie zaznał jeszcze kury
(gra słów - ἄλεκτρος, gr. niezaślubiony). Litery, do których podszedł w pierwszej kolejności, tworzyły odpowiedź wyroczni na zadane pytanie. Mówi się, że właśnie w ten sposób cesarz Walens poznał imię swojego następcy (alektriomantyczny kogut wydziobał ziarno z liter T.E.O.D).

6

26 sierpnia 2019 o 7:05

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

Dystrybucja grup etnicznych na kontynencie europejskim a granice międzynarodowe...

Dystrybucja grup etnicznych na kontynencie europejskim a granice międzynarodowe... – Dystrybucja grup etnicznych na kontynencie europejskim a granice międzynarodowe, lata 1815–1914.

11

14 listopada 2018 o 14:03

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Dziś, 11 listopada 2018 roku, świętujemy 100. rocznicę odzyskania przez...

Dziś, 11 listopada 2018 roku, świętujemy 100. rocznicę odzyskania przez... – Dziś, 11 listopada 2018 roku, świętujemy 100. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości po 123 latach zaborów.

Odzyskiwanie przez Polskę niepodległości było procesem stopniowym. Wybór 11 listopada uzasadnić można zbiegiem wydarzeń w Polsce z zakończeniem I wojny światowej dzięki zawarciu rozejmu w Compiègne 11 listopada 1918, pieczętującego ostateczną klęskę Niemiec. Dzień wcześniej przybył do Warszawy Józef Piłsudski. W tych dwóch dniach, 10 i 11 listopada 1918,
naród polski uświadomił sobie w pełni odzyskanie niepodległości,
a nastrój głębokiego wzruszenia i entuzjazmu ogarnął kraj.

Jędrzej Moraczewski, polski premier i minister komunikacji
z tamtego okresu, opisał to słowami:

„Niepodobna oddać tego upojenia, tego szału radości, jaki ludność polską w tym momencie ogarnął. Po 120 latach prysły kordony.
Nie ma „ich”. Wolność! Niepodległość! Zjednoczenie! Własne państwo! Na zawsze! Chaos? To nic. Będzie dobrze. Wszystko będzie, bo jesteśmy wolni od pijawek, złodziei, rabusiów, od czapki z bączkiem, będziemy sami sobą rządzili. (...) Cztery pokolenia nadaremno na tę chwilę czekały, piąte doczekało. (...)”

43

11 listopada 2018 o 9:54

przez Moonshield (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Narod…

Od średniowiecza tereny korony czeskiej symbolizowała biało-czerwona flaga...

Od średniowiecza tereny korony czeskiej symbolizowała biało-czerwona flaga... – Od średniowiecza tereny korony czeskiej symbolizowała biało-czerwona flaga, do złudzenia przypominająca swój polski odpowiednik. Gdy jednak zarówno Polska, jak i Czechosłowacja uzyskiwały niepodległość w 1918 r., barwy biało-czerwone były już powszechnie utożsamiane z tą pierwszą, dlatego państwo czechosłowackie musiało opracować nowy projekt. W 1920 r. przegłosowano dodanie niebieskiego trójkąta z lewej strony sztandaru, tym samym całość wpisywała się w typowo słowiańską kolorystykę.

W 1990 r. po obaleniu komunizmu elity Czechosłowacji postanowiły zreformować państwo w oparciu o model ściśle federacyjny: równorzędne sobie republiki, czeska i słowacka, miały uzyskać między innymi własne sztandary wewnętrzne: Czesi powrócili do modelu biało-czerwonego, Słowacy zaś zaadaptowali biało-niebiesko-
-czerwony, czyli barwy rewolucjonistów Wiosny Ludów — układ do złudzenia przypominający tradycyjny trójkolor carów rosyjskich.
Na tym etapie nikt jeszcze nie przewidywał ewentualnego rozpadu państwa na dwoje — zmieniło się to jednak w 1992 r., gdy zapadła decyzja o "aksamitnym rozwodzie": republiki Czech i Słowacji już od
1 stycznia 1993 r. miały zostać wyniesione do statusu podmiotów międzynarodowych, a reprezentować miały ich flagi na
pierwszy rzut oka "zerżnięte" z wzorów Polski i Rosji.

Umowa o podziale kraju zobowiązywała władze obydwu nowych republik, że nie będą później uzurpować symboli demontowanej Czechosłowacji. Z tego względu Słowacy nałożyli na swój "rosyjski" sztandar godło, ułatwiając rozróżnienie. Czesi zaś najzwyczajniej w świecie zignorowali porozumienie ze Słowakami i w najlepsze kontynuowali korzystanie z czechosłowackiej flagi z niebieskim trójkątem. Słowacy ostatecznie zaakceptowali status quo.

21

31 października 2018 o 6:29

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Polskie barwy narodowe, jak powszechnie wiadomo, wywodzą się z tradycyjnego

Polskie barwy narodowe, jak powszechnie wiadomo, wywodzą się z tradycyjnego – Polskie barwy narodowe, jak powszechnie wiadomo, wywodzą się z tradycyjnego polskiego herbu, czyli białego orła na czerwonym tle. Za takim, a nie innym wyborem kolorów nie kryją się jednak żadne romantyczne bądź legendarne motywy,
a czysty pragmatyzm: biel po prostu dobrze kontrastuje z czerwienią, barwą średniowiecznych monarchów Europy. Jeśli chodzi o to, skąd wzięła się akurat biel, przypuszcza się, że Piastowie pragnęli w jakiś sposób odróżnić się od Niemców, którzy na swoje godło zaadaptowali wcześniej czarnego orła. A czemu akurat orła? Ponieważ Niemcy starali się o odtworzenie imperium rzymskiego, w którym to sylwetkę orła otaczano boską czcią i kojarzono z potęgą militarną.

19

31 października 2018 o 12:00

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Louis Farrakhan (ur. 11 maja 1933 na Bronksie jako Louis Eugene Walcott)...

Louis Farrakhan (ur. 11 maja 1933 na Bronksie jako Louis Eugene Walcott)... – Louis Farrakhan (ur. 11 maja 1933 na Bronksie jako Louis Eugene Walcott) – działacz afroamerykański i przywódca Narodu Islamu.

Pochodzi z chrześcijańskiej rodziny. Dorastał w Bostonie, gdzie
z wyróżnieniem ukończył prestiżową The English High School.
W latach 1951–1953 roku uczęszczał do Winston-Salem Teachers College. Po zakończeniu szkoły zarabiał jako wokalista muzyki calypso i country. W 1955 roku przystąpił do Narodu Islamu.
W 1964 roku został człowiekiem numer dwa w strukturach ruchu. W 1978 roku reaktywował Naród Islamu i został jego przywódcą (organizacja rozwiązała się w 1975 roku).

10

27 września 2018 o 19:42

przez piosza (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Louis…

Gdyby muzycy stanowili oddzielny naród na Ziemi, byłby to kraj z najkrótszą

Gdyby muzycy stanowili oddzielny naród na Ziemi, byłby to kraj z najkrótszą – Gdyby muzycy stanowili oddzielny naród na Ziemi, byłby to kraj z najkrótszą średnią długością życia.

15

#muzyka

3 września 2018 o 16:53

przez Mudzina (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Gdy w Italii wygasały ostatnie punkty oporu Italików w wojnie ze sprzymierzeńcami,

Gdy w Italii wygasały ostatnie punkty oporu Italików w wojnie ze sprzymierzeńcami, – Gdy w Italii wygasały ostatnie punkty oporu Italików w wojnie ze sprzymierzeńcami, a Rzym uspokajał się po niedawnej wojnie domowej, król Pontu, Mitrydates VI Eupator, wbił nóż w plecy Imperium, atakując jego wschodnie rubieże. Pontyjskie wojska rozlały się po prowincji Azja pokonując rzymską armię.
Mitrydates był witany w prowincji jako zbawca i wyzwoliciel spod rzymskiej okupacji, która kojarzyła się mieszkańcom jako lata wyrzeczeń i tyranii urzędników oraz publikanów. Mieli dość podatków, wyzysku i podległości Imperium, dlatego pojawienie się Mitrydatesa było przez nich wyczekiwane. Gdy Pontyjczycy wkraczali do miast azjatyckich, byli witani z okien i balkonów, a na ich kolumnę marszową rzucano kwiaty i pozdrawiano okrzykami. Mieszkańcy burzyli oznaki rzymskiej władzy, obalali pomniki i wyganiali urzędników. Azję ogarnęła euforia i nadzieja na przyszłość. Mitrydates natychmiast zdał sobie z tego sprawę, a że żywił do Rzymian odwieczną nienawiść, chciał to wykorzystać.
W międzyczasie, kiedy szykował się do kolejnej kampanii wojennej, zdecydował się na czyn, który miał zhańbić jego osobę do końca życia. Wysłał do opanowanych niedawno miast azjatyckich oraz satrapów, których ustanowił dla administrowania zdobytych krain, listy które zawierały rozkaz, aby po 30 dniach dokonano rzezi na Rzymianach mieszkających lub przebywających w Azji Mniejszej. Rozkaz był bezwzględny, bowiem Mitrydates nie ograniczał rzezi do nikogo – miał zamiar totalnie unicestwić naród rzymski i italski w tym regionie. Śmierć mieli ponieść wszyscy bez wyjątku, w tym kobiety, dzieci, starcy, a ich ciała miały zostać porzucone i niepogrzebane; natomiast majątek miał zostać podzielony między resztę mieszkańców miasta oraz samego Mitrydatesa.

Równocześnie król, aby nie dopuścić do grzebania zamordowanych, wyznaczył kary dla osób, które chowają zmarłych lub pomagają ukrywać się Rzymianom. Z drugiej strony obiecał nagrody pieniężne donosicielom i mordercom, niewolnikom obiecał wolność za zabicie swego pana, a dłużnikom odjęcia połowy sumy, którą byli winni wierzycielom. Król wiedział, że mieszkańcy Azji po latach upokorzeń i biedy jakiej doznali z powodu Rzymian, będą mogli zemścić się na okupancie, więc realizacja tego przedsięwzięcia nie byłaby trudna. Decyzja jaką podjął pontyjski król do dziś jest niezrozumiała i budzi obrzydzenie; była za to bardzo silnym katalizatorem zjednoczenia się Rzymian w celu pokonania Mitrydatesa, który jawił się w ich oczach jako potwór i morderca. Nigdy w historii Imperium nie przeprowadzono tak dobrze zorganizowanej i przeprowadzonej z zimną krwią akcji ludobójczej, która została zrealizowana w tak ogromnej skali. Wkrótce miasta Azji Mniejszej spłynęły krwią, a nienawiść jaka nastała między Rzymianami i Pontem na zawsze przekreśliła współprace obu państw.
Wkrótce przeznaczony na przygotowanie mordu czas minął i w większości miast dawnej prowincji rzymskiej rozpoczął się koszmar, który trwał kilka dni. Aby lepiej zobrazować te makabryczne sceny, warto przytoczyć wydarzenia z największych miast regionu. W Efezie, gdzie rozpoczęła się rzeź, Rzymianie uciekli do świątyni Artemidy, gdzie liczyli na azyl; jednak mieszkańcy miasta odrywali ich uczepionych od posągów i wywlekli ze świątyni, a następnie wszystkich zabijali z całkowitą bezwzględnością. Ludność patrzyła na morderców, jednak widok ich nie obrzydzał, przeciwnie, cieszył, bowiem widzieli w Italikach swoich największych wrogów, tych którzy byli sprawcami ich niedoli. Podobnie Italikowie w Pergamonie liczyli na uratowanie się chowając się w świątyni Asklepiosa; wściekły tłum wdarł się jednak do budynku, próbując „odczepić” ich od świętych posągów. Prześladowani próbowali stawiać opór zabójcom, dlatego mieszkańcy miasta, nie chcąc szarpać się z wrogiem, postanowili zabawić się i wszystkich przebywających w świątyni Italików wystrzelali z łuków, nie zwracając uwagi na miejsce kultu. W mieście Adramyttion mieszkańcy gonili Rzymian przez całe miasto aż do morza, gdzie ci próbowali się ratować płynąc wpław. Mieszkańcy jednak nie zważając na nic gonili ich, aż wreszcie każdego utopili. Nie oszczędzono także dzieci.
Podobne wydarzenia miały miejsce w Kaunos. Italikowie ukryli się w gmachu posiedzeń rady miejskiej, u stóp ołtarza Westy. Mieszkańcy wdarli się do budynku i oderwali Rzymian od świętego posągu. Najpierw zabili dzieci na oczach rodziców, następnie matki na oczach mężów, a na samym końcu mężczyzn. W mieście Tralles, gdzie mieszkańcy nie zamierzali splamić się krwią innych ludzi, a zarazem, aby nie narazić się Mitrydatesowi, postanowili wynająć bandytę Teofila z pochodzenia Paflagona, który miał ich wyręczyć. Wynajęty kat, sprowadził do świątyni Zgody Rzymian i rozpoczął tam rzeź. Rzymianie którzy trzymali się posągu bogini stracili ręce.
Opisane wydarzenia wstrząsnęły całym starożytnym światem, który przeraził się bezwzględnością Mitrydatesa. W czasie kilkudniowych mordów, nazwanych później „nieszporami azjatyckimi”, śmierć poniosło ponad 80.000 mieszkańców Azji Mniejszej pochodzenia rzymskiego i italskiego. Skala ta była piorunująca zważywszy, że była ona bliska szacunkowej populacji Italików w Azji. Dni te nie zostały zapomniane przez Rzym do końca swojego istnienia, a tak wielkie bestialstwo Mitrydatesa, spowodowało że wielu jego sprzymierzeńców przeraziło się i zamierzało przy najbliższej sposobności przejść na rzymską stronę.

20

28 lipca 2018 o 8:10

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

Tak jak "Mazurek Dąbrowskiego" wymienia w swoim refrenie Włochy,

Tak jak "Mazurek Dąbrowskiego" wymienia w swoim refrenie Włochy, – Tak jak "Mazurek Dąbrowskiego" wymienia w swoim refrenie Włochy, tak włoski hymn narodowy "Il Canto degli Italiani" w ostatniej zwrotce zawiera odniesienie do polskiej krwi ("il sangue Polacco").

27

6 lipca 2018 o 12:17

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Powszechnie kojarzymy, że w języku greckim słowo "lud" brzmi "dimos"

Powszechnie kojarzymy, że w języku greckim słowo "lud" brzmi "dimos" – Powszechnie kojarzymy, że w języku greckim słowo "lud" brzmi "dimos" (δῆμος), stąd też koncepcja władzy ludu, czyli "dimokratia" (δημοκρατία). W rzeczywistości jednak greka kryje inne ciekawe słowo o zbliżonym znaczeniu: "laos" (λαός). Dokładna różnica pomiędzy nimi nie została nadal ustalona, aczkolwiek spora część filologów utrzymuje, iż "laos" odnosi się do społeczeństwa w sposób znacznie bardziej bezpośredni niż "demos". Według tej logiki "dimokratia" to nie tyle władza ludu, co władza PRZEDSTAWICIELI ludu, z kolei hipotetyczna koncepcja "laokracji" miałaby opierać się na prostych obywatelach osobiście uczestniczących w procesie decyzyjnym.

To właśnie słowem "laokracja" oddano na grecki komunistyczną ideę "demokracji ludowej". Ponieważ w języku tym termin "republika" zwyczajowo tłumaczony jest jako "dimokratia", Niemiecka Republika Demokratyczna przełożona została jako "Laokratiki Dimokratia tis Germanias" (Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας).

11

6 lipca 2018 o 14:08

przez JaroWars (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Zobacz następne

1 2 3 4 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Piekielni.pl Stylowi.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni