Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 24 takie fakty

W Niemczech nie można eksponować symboli nazistowskich, m.in. swastyki...

W Niemczech nie można eksponować symboli nazistowskich, m.in. swastyki... – W Niemczech nie można eksponować symboli nazistowskich, m.in. swastyki. Muzea muszą więc kombinować. Tu muzeum w Heringsdorfie.

19

13 maja 2019 o 17:18

przez admin (PW)

Skomentuj (2) Do ulubionych

Solperstein, „kamień pamięci”, to mosiężna tablica upamiętniająca ofiary...

Solperstein, „kamień pamięci”, to mosiężna tablica upamiętniająca ofiary... – Solperstein, „kamień pamięci”, to mosiężna tablica upamiętniająca ofiary nazizmu. Tablice montuje się w bruku, zazwyczaj przed domem stanowiącym ostatnie miejsce zamieszkania osoby, której tablicę poświęcono.

17

14 lutego 2019 o 21:52

przez cenot (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/Stolp…

Święto proklamowania Republiki Łotewskiej (18 listopada) tradycyjnie obchodzone...

Święto proklamowania Republiki Łotewskiej (18 listopada) tradycyjnie obchodzone... – Święto proklamowania Republiki Łotewskiej (18 listopada) tradycyjnie obchodzone jest na ulicach Rygi przez największy
w Europie marsz z pochodniami. W przeciwieństwie do warszawskiego Marszu Niepodległości nie stanowi on demonstracji politycznych antypatii, nie pojawiają się agresywne slogany, race ani uczestnicy w kominiarkach, jednakże taka forma celebrowania niepodległości i tak wzbudza potężne kontrowersje głównie z uwagi, iż pochodniowe marsze zwłaszcza na Zachodzie Europy, ale również wśród miejscowej mniejszości rosyjskiej, budzą przede wszystkim kojarzenia z nazizmem. Na współczesnej Łotwie członkowie tamtejszej dywizji Waffen–SS przez wielu nacjonalistów czczeni są jako bohaterowie walk ze stalinowskim oprawcą, podobnie jak w Polsce traktuje się Żołnierzy Wyklętych.

13

11 listopada 2018 o 13:49

przez JaroWars (PW)

Skomentuj (2) Do ulubionych

Źródło: https://www.rt.com/news/410342-latv…

Karl Gebhardt – osobisty lekarz Heinricha Himmlera i ostatni prezes niemieckiego...

Karl Gebhardt – osobisty lekarz Heinricha Himmlera i ostatni prezes niemieckiego... – Karl Gebhardt (ur. 23 listopada 1897 w Haag, stracony 2 czerwca 1948 w więzieniu Landsberg) – osobisty lekarz Heinricha Himmlera i ostatni prezes niemieckiego Czerwonego Krzyża, zbrodniarz nazistowski.

Karl Gebhardt był jednym z niemieckich lekarzy najbardziej uwikłanych w zbrodnicze eksperymenty pseudomedyczne dokonywane na więźniach hitlerowskich obozów koncentracyjnych. Nie tylko rozkazywał i nadzorował ich wykonywanie, ale i osobiście je przeprowadzał na więźniarkach obozu Ravensbrück (który mieścił się niedaleko Hohenlychen). Jest też bezpośrednio odpowiedzialny za niektóre eksperymenty przeprowadzane w Auschwitz-Birkenau.
Nie miały one bardzo często żadnego medycznego uzasadnienia,
a skutkiem ich dokonywania była śmierć lub trwałe okaleczenie
wielu więźniów. Gebhardt zajmował się zwłaszcza
eksperymentami chirurgicznymi.

16

4 października 2018 o 11:01

przez piosza (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Karl_…

„Nazi chic” to przelana głównie na odzież fascynacja nazizmem i...

„Nazi chic” to przelana głównie na odzież fascynacja nazizmem i... – „Nazi chic” to przelana głównie na odzież fascynacja nazizmem i Hitlerem, którą wciąż można zaobserwować w Bangkoku. Fascynacja tyleż popularna, co pusta. Dopytywani przez zniesmaczonych turystów sprzedawcy twierdzą bowiem, że za wszystkim stoi wyłącznie ignorancja, a 99% kupujących przedmioty z tej osobliwej kolekcji nie ma zielonego pojęcia, do czego się odwołują.

18

2 października 2018 o 15:49

przez Moonshield (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://travel.cnn.com/bangkok/life/… | https://joemonster.org/art/44359/7_…

Kadr z "Shoah" (1985, reż. Claude Lanzmann), dziewięcio- godzinnego

Kadr z "Shoah" (1985, reż. Claude Lanzmann), dziewięcio-
godzinnego – Kadr z "Shoah" (1985, reż. Claude Lanzmann), dziewięcio-
godzinnego francuskiego filmu dokumentalnego składającego
się przede wszystkim z wywiadów z dawnymi więźniami
oraz członkami załogi niemieckich obozów zagłady.

Choć film w Europie i USA spotkał się z niezwykle entuzjastycznym przyjęciem przez krytykę, w Polsce wzbudził oburzenie, i to zarówno w kręgach oficjalnej propagandy, jak i opozycji. "Shoah" przedstawia Polaków oraz ich stosunek do eksterminacji swoich żydowskich współobywateli w wyjątkowo negatywnym świetle: bardzo niewiele uwagi poświęca przypadkom ratowania Żydów z narażeniem życia, skupiając się zamiast tego na patologicznej wręcz satysfakcji czerpanej rzekomo przez polskie społeczeństwo (któremu, jak mogłoby się wydawać z kontekstu, realia niemieckiej okupacji najwidoczniej nie przeszkadzały) z żydowskiej niedoli. Szczególną wściekłość polskiej prasy wywołały komentarze Lanzmanna (otwarcie notabene przyznającego się do odczuwania strachu przed
narodem polskim) sugerujące, że obozy zagłady nie powstały
we Francji, bo "francuscy chłopi nigdy by się na to nie zgodzili".

Choć "Shoah" nie był pierwszym aktem oskarżenia za odpowiedzialność za Holocaust wysuniętym przeciwko Polsce i Polakom, był on zdecydowanie pierwszym, który wzbudził aż taki rozgłos i który w równie dużym stopniu rozpowszechnił ideę tego, co we współczesnym dyskursie medialnym sprowadza się
do sformułowania "polskie obozy zagłady".

20

5 lipca 2018 o 11:46

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Po podbiciu Francji przez III Rzeszę Louis Renault, właściciel słynnych

Po podbiciu Francji przez III Rzeszę Louis Renault, właściciel słynnych – Po podbiciu Francji przez III Rzeszę Louis Renault, właściciel słynnych zakładów motoryzacyjnych, nie zgodził się na wykorzystywanie jego fabryk do produkcji czołgów dla Niemiec, żeby jednak nie antagonizować okupanta, zaproponował dostarczanie mu wojskowych ciężarówek. Mimo tego po wyzwoleniu Francji Renault, którego wkład we francuski przemysł zbrojny okazał się kluczowy dla triumfu francuskiego oręża w I wojnie światowej, został okrzyknięty przez dominujących w ruchu oporu komunistycznych partyzantów mianem kolaboranta; pojawiły się żądania surowej kary. Bogu ducha winnemu przedsiębiorcy, znienawidzonemu przez francuską lewicę za ostrą reakcję na przedwojenne strajki w jego fabrykach, nikt nie przyszedł z pomocą — rząd tymczasowy wydał nakaz aresztowania, ale Renault nie doczekał procesu: w październiku 1944 r. zmarł w do dziś niewyjaśnionych okolicznościach, istnieją podejrzenia, że poddawano go torturom. Jego firma została tymczasem bezceremonialnie znacjonalizowana — pozostała w rękach francuskiego rządu aż do 1996 r.

Za jedyny przypadek typowo stalinowskiego wywłaszczenia zakładu przemysłowego w powojennej Europie Zachodniej władze Francji
nigdy się nie ukorzyły, nie wypłaciły też żadnych odszkodowań.

20

3 kwietnia 2018 o 14:59

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Tzw. duszegubka, czyli przenośna komora gazowa. Ta genialna wręcz w swojej

Tzw. duszegubka, czyli przenośna komora gazowa.

Ta genialna wręcz w swojej – Tzw. duszegubka, czyli przenośna komora gazowa.

Ta genialna wręcz w swojej prostocie machina śmierci opracowana
została przez oficera NKWD Izaja Berga w 1936 r., gdy masowy napływ przeznaczonych do eksterminacji ofiar Wielkiej Czystki wymagał szybszej i bardziej efektywnej metody egzekucji niż żmudne dowożenie delikwentów na odosobnione polany, a następnie przeprowadzanie zbiorowego mordu z użyciem cennej amunicji. Berg wpadł na pomysł, aby uszczelnić kabiny więźniarek, a następnie doprowadzić do nich rurę wydechową pojazdu. W ten sposób prawdziwi i domniemani wrogowie Stalina truli się tlenkiem węgla na długo przed dotarciem na miejsce swojego wiecznego spoczynku.

Wynalazek Berga został w 1940 r. podchwycony przez Niemców. Na większą skalę zastosowali go oni w Chełmnie przed ukończeniem w tamtejszym obozie stacjonarnych komór gazowych. Zasadniczo jednak duszegubki nie zdobyły w niemieckim przemyśle śmierci szczególnej renomy — w kabinach ciężarówek nie dało się pomieścić zbyt dużej ilości ludzi, a do tego zdecydowaną większość ofiar obozów zagłady dowożono na miejsce pociągami. Innym problemem było podwyższone zużycie
bezcennej w warunkach wojennych benzyny.

15

16 marca 2018 o 16:36

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

O tym, jak bardzo pozbawieni sentymentów nawet wobec najbliższej rodziny

O tym, jak bardzo pozbawieni sentymentów nawet wobec najbliższej rodziny – O tym, jak bardzo pozbawieni sentymentów nawet wobec najbliższej rodziny niemieckich bohaterów byli władcy III Rzeszy Niemieckiej, najlepiej świadczy tragiczna historia Antoniny Luksemburskiej.

Antonina (na zdjęciu w wieku 19 lat) była młodszą siostrą urzędującej wielkiej księżnej Luksemburga Szarlotty, jak również księżną koronną Bawarii poprzez małżeństwo z Rupertem Wittelsbachem, następcą tronu tej niemieckiej krainy i jednym z najlepszych dowódców niemieckiej armii w trakcie I wojny światowej. Ponieważ oboje z mężem byli zagorzałymi przeciwnikami nazizmu, musieli uciekać z Niemiec. Antonina z dziećmi skończyła na Węgrzech, podczas gdy Rupert pozostał we Włoszech. Gdy na Węgry w 1944 r. wkroczyły wojska Wehrmachtu, księżna trafiła do szeregu obozów koncentracyjnych, m.in. Dachau, gdzie została poddana okrutnym torturom. Z niewoli uratowana została przez wojska amerykańskie. Trauma fizyczna i psychiczna doprowadziła ją do śmierci w 1954 r., w wieku niespełna 55 lat. Przez ostatnią dekadę życia poprzysięgła
nigdy więcej nie postawić stopy na terytorium Niemiec.

17

11 marca 2018 o 17:26

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Tłum policjantów przed wejściem do berlińskiego kina Zeughaus, 4 grudnia

Tłum policjantów przed wejściem do berlińskiego kina Zeughaus,
4 grudnia – Tłum policjantów przed wejściem do berlińskiego kina Zeughaus,
4 grudnia 1930 r. Premiera amerykańskiej adaptacji
powieści "Na Zachodzie bez zmian".

Choć wydane w styczniu 1929 r. dzieło autorstwa niemieckiego weterana I wojny światowej Ericha Marii Remarque'a odniosło gigantyczny sukces kasowy, to jego zdecydowanie antywojenne przesłanie rozwścieczyło niemieckich nacjonalistów, przede wszystkim Josepha Goebbelsa z NSDAP. Z uwagi na bardzo realne zagrożenie porządku publicznego, w dniu premiery niemieckie kina miały być ściśle obstawione policją. Gdy jednak na pierwszych pokazach nie doszło do poważniejszych ekscesów, a funkcjonariusze powrócili do głównych zajęć, kierowani przez Goebbelsa naziści wtargnęli do szeregu sal projekcyjnych, gdzie obrzucili ekrany cuchnącymi bombami i pobili niektórych członków widowni.

Po ostatecznym dojściu nazistów do władzy w 1933 r., Gestapo zarekwirowało wszystkie egzemplarze powieści Remarque'a, które następnie zostały publicznie spalone jako zdegenerowana literatura. Sam autor przeżył, choć musiał salwować się ucieczką do Szwajcarii. Jego polski tłumacz, Żyd Stefan Napierski, nie miał tyle szczęścia: w kwietniu 1940 r. rozstrzelano go w podwarszawskich Palmirach.

10

1 marca 2018 o 13:37

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Zobacz następne

1 2 3 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl JoeMonster.org Stylowi.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni