Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 37 takich faktów

Dość nietypowe pismo odebrano niedawno w Urzędzie Gminy Oleśnica. Ze specyficzną...

Dość nietypowe pismo odebrano niedawno w Urzędzie Gminy Oleśnica. Ze specyficzną petycją, zakładającą m.in. możliwość nacjonalizacji firm, zwróciła się Teresa Garland, samozwańcza prezydentka Polski. Teresa Garland wysłała petycję do Urzędu Gminy Oleśnica „Antycovidową petycję w obronie prawdy, godności i wolności człowieka”. Wniosła w niej o przyjęcie przez Radę Gminy Oleśnica uchwały, krytykującej postawę rządu wobec pandemii. Powołuje się przy tym na Konstytucję RP oraz Deklarację ONZ.

20

23 grudnia 2021 o 14:30

przez patkro12 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: mojaolesnica.pl

Kipu - forma trójwymiarowego zapisu stosowana przez Indian prekolumbijskiej

Kipu - forma trójwymiarowego zapisu stosowana przez Indian prekolumbijskiej Ameryki Południowej.

Nazywane „pismem węzełkowym”, ze względu na swoją formę: zbiór wykonanych z bawełny lub włosia lamy sznurków z supełkami. Służyło do zapamiętywania liczb oraz samego liczenia, a zapewne także i "zapisywania" informacji.

43

19 października 2021 o 17:25

przez Vold (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Rękopis Wojnicza To pergaminowa księga oprawiona w skórę. Na 120 kartach,

Rękopis Wojnicza
To pergaminowa księga oprawiona w skórę. Na 120 kartach, które przetrwały do dziś, znajdują się rysunki, wykresy i pismo, którego rozszyfrowanie do tej pory nie udawało się naukowcom. Tajemniczy utwór swoją nazwę zawdzięcza Michałowi Wojniczowi, polskiemu odkrywcy, który nabył księgę w 1912 roku od jezuitów z willi Mondragone we Frascati. Zagadkowy rękopis przez lata nurtuje naukowców, co zaowocowało licznymi próbami odszyfrowania jego zawartości. Dotychczas jednak nikt nie przetłumaczył zapisów sporządzonych z dużą starannością w nieznanym badaczom języku.

40

8 października 2021 o 14:39

przez Vold (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Urim i Tummim – w starożytnym judaizmie dwa, różniące się kolorem (najprawdopodobniej...

Urim i Tummim – w starożytnym judaizmie dwa, różniące się kolorem (najprawdopodobniej biały i czarny), kamienie należące do arcykapłana, służące jako losy do objawiania Bożych wyroków. Urim to liczba mnoga od światło, natomiast Tummim można przetłumaczyć jako doskonałość, lecz także niewinność, czystość lub prawda, przy czym też jest to forma liczby mnogiej. Były przechowywane w pektorale (napierśniku Efodu), który arcykapłan nosił na piersi. W Biblii wymienione są kilkakrotnie: Wj 28:15-30 (przy opisie pektorału); Kpł 8:8 (ustanowienie Aarona i jego synów kapłanami); Pwt 33:8 (Błogosławieństwo Mojżesza nad Lewim.);
Ezd 2:63 (wzmianka) i Ne 7:65 (wzmianka o zaginięciu).

Nie jest znana jednak ani ich budowa ani technika posługiwania się nimi. Prawdopodobnie można było uzyskać przy ich pomocy tylko odpowiedź na pytanie z alternatywą tak/nie. Według niektórych biblistów z biegiem czasu Urim i Tummim zostały wmontowane do Arcykapłańskiego Efodu i wraz z 10 innymi kamieniami symbolizowały 12 pokoleń Izraela. Pismo Święte natomiast mówi, że imiona plemion Izraela były wyryte na dwóch kamieniach onyksowych po 6 imion na każdym i umieszczone na naramiennikach (Księga Wyjścia 28:9-12) oraz na zestawie 12 innych, szlachetnych kamieni umieszczonych w 4 rzędach na napierśniku,
w którym to przechowywano Urim i Tummim (Księga Wyjścia 28:17-21).

28

1 września 2021 o 19:23

przez Vold (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Czy do naszych czasów zachował się jakiś dokument lub praca, których autorką...

Czy do naszych czasów zachował się jakiś dokument lub praca,
których autorką była Kleopatra VII?

Według późniejszych źródeł arabskich ostatnia królowa Egiptu poza urodą wyróżniała się także inteligencją i szeroką wiedzą. Była ponoć autorką dzieł o medycynie, farmacji, toksykologii czy kosmetyce. Naturalnie jednak żadna z prac nie zachowała się do naszych czasów. Posiadamy jednak inny bardzo ciekawy materiał archeologiczny.

Na początku XX wieku na antycznym cmentarzysku Abusir el-Melek (północny Egipt) odkryto mumie, na których ciele ułożono papirusy. Jak się okazało dwa z nich to fragmenty królewskiego dekretu, który datowany jest na 23 lutego 33 roku p.n.e. Obecnie artefakt znajduje się w Berlinie w Staatliche Museen zu Berlin.

Co możemy wyczytać z dokumentu? Dekret informuje, że niejaki Publiusz Kanidiusz Krassus - dowódca i zaufany człowiek Marka Antoniusza - otrzymał wieczyste (przechodziło także na jego dzieci) zwolnienie z podatku od eksportu pszenicy oraz importu wina i innych produktów. Według dokumentu Rzymianin może wywozić rocznie nawet 300 ton pszenicy, a wwozić 5000 amfor.

Mężczyzna dodatkowo nie musi płacić podatków za swoje grunty uprawne w Egipcie, ludzi, zwierzęta czy statki handlowe oraz zwolniony jest z opłacania urzędników podatkowych przybywających na kontrole. Dekret jest świetnym przykładem tego, jak działało prawo podatkowe i jak koneksje pozwalały unikać płacenia danin czy podatków.

Co jest jednak najbardziej interesujące, na końcu dokumentu widnieje napis w języku greckim: „Niech tak się stanie” (gr. γινέσθωι, ginesthō), który był zapewne formą podpisu lub parafki dla egzekucji dekretu. Wyraźnie różni się od pozostałej treści, w związku z czym inna osoba musiała go wykonać. Biorąc pod uwagę miejsce, rok oraz fakt, że w tym czasie w Egipcie rządziła Kleopatra, przy wsparciu swojego ukochanego Antoniusza, posługująca się na co dzień greką, wydaje się, że może to być jej pismo. Z drugiej strony mógł to być także jej sekretarz wykonujący jej polecenia.

22

5 czerwca 2021 o 7:48

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: imperiumromanum.pl

Atrament w Imperium Rzymskim robiono z sadzy ze spalonego drewna mieszanej...

Atrament w Imperium Rzymskim robiono z sadzy ze spalonego drewna mieszanej z octem i lepką żywicą wypływającą z drzew. O trwałości tegoż atramentu świadczyć może fakt, że niektóre ze sporządzanych przez Rzymian pism przetrwały 2000 lat.

26

10 lutego 2019 o 3:38

przez Ascara (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło:

Oxlade C., Chambers C.; Pytania i odpowiedzi; wyd. Olesiejuk; Ożarów Mazowiecki 2017

Przez wiele lat litewska historiografia odnosiła się nieprzychylnie do Konstytucji...

Przez wiele lat litewska historiografia odnosiła się nieprzychylnie do Konstytucji 3 maja, upatrując w niej zamachu na autonomię Wielkiego Księstwa i totalne podporządkowanie go przez silniejszego polskiego partnera. W ostatnim okresie litewscy historycy zaczęli rewidować swój stosunek do tematu, co znalazło odzwierciedlenie w 2007 r., gdy 3 maja został uznany za litewskie święto narodowe. Obok faktu, iż szereg dodatkowych prowizji zabezpieczał interesy Litwy w ramach Rzeczypospolitej, a nawet je umacniał względem stanu poprzedniego, uwagę zwraca to, iż konstytucja została przełożona na litewski — pierwszy akt prawny sporządzony w języku bałtyckim, niejako potwierdzenie rosnącej pozycji litewskich Bałtów, dotychczas powszechnie ignorowanych tak przez Polaków, jak i rządzącą Litwą słowiańską elitę.

Na przestrzeni XIX w. pisany język litewski uległ wielkim przeobrażeniom, obliczonym przede wszystkim na maksymalne odejście od polskich wzorców, na których bazowała pierwotnie litewska literatura, gdyż litewska świadomość narodowa tworzyła się w opozycji przede wszystkim do polskości. I tak polskie "cz", "sz", "w" i "ż" zastąpiono ich "neutralnymi"
(w rzeczywistości po prostu czeskimi) odpowiednikami: "č", "š", "v" i "ž", pozostawiając jedynie głoski nosowe "ą" i "ę", na których alternatywnych symboli nie znaleziono. Wcześniejszą "spolonizowaną" litewszczyznę najlepiej widać właśnie na przedstawionym powyżej
fragmencie preambuły konstytucji.

19

19 grudnia 2018 o 10:27

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

W 1956 i 1964 r. władze Chińskiej Republiki Ludowej opublikowały listę uproszczonych...

W 1956 i 1964 r. władze Chińskiej Republiki Ludowej opublikowały listę uproszczonych znaków chińskich, które od tego momentu miano wykorzystywać w edukacji i środkach masowego przekazu. Celem komunistycznego rządu było skrócenie czasu przyswajania sobie pisma przez masy niewykształconej wiejskiej biedoty — nieoficjalnie chciano
w ten sposób odciąć społeczeństwo od literatury epoki feudalizmu. Działalność komunistów spotkała się z wściekłą reakcją ze strony rezydującego na Tajwanie reżimu nacjonalistycznego pod wodzą Czangkajszeka, który oskarżał kontynentalnych rywali o próbę zawłaszczenia chińskiej historii. W tajwańskich szkołach dochodziło do rozlicznych przypadków stosowania kar cielesnych wobec uczniów stosujących "zdradziecki" zapis co bardziej skomplikowanych znaków.

W rzeczywistości jednak kampania upraszczania chińskiego pisma nie była gwałtem na narodowym dziedzictwie — 90% "nowych" wersji wymagających znaków od wieków stosowanych było w osobistych, niezobowiązujących notatkach chińskich intelektualistów i urzędników. Współcześnie właściwie każdy wykształcony chiński nastolatek jest w stanie błyskawicznie odczytać zdecydowaną większość znaków w zapisie, którego nie stosuje na co dzień. I tak trzymający się tradycyjnego wariantu Tajwańczycy uważnie śledzą zapisywane uproszczonymi znakami informacje płynące z kontynentalnych mediów, a ich przedsiębiorcy utrzymują kontakty biznesowe z kolegami zza Cieśniny Tajwańskiej.
Z kolei mieszkańcy ChRL podłapują tradycyjne pismo niejako z przymusu: każdego wieczora w barach karaoke Pekinu, Szanghaju czy Kantonu odtwarzane są teledyski uwielbianych na kontynencie przebojów tajwańskich piosenkarzy w akompaniamencie wyświetlanego na ekranie "tradycyjnego" tekstu. Do tego po dziś dzień wiele gier wideo doczekuje się chińskiej wersji językowej jedynie w wariancie przewidzianym na potrzeby rynku tajwańskiego — na tej samej zasadzie tajwańskie tłumaczenia serialów anime, które z uwagi na brutalną, erotyczną czy "wywrotową" treść nie mogłyby liczyć na transmisję w państwowej telewizji, stanowią dla młodych kontynentalnych Chińczyków jedyną odskocznię od
w większości sztampowych i konserwatywnych produkcji
dopuszczanych do oficjalnego obiegu.

Relację pomiędzy dwoma wariantami zapisu języka chińskiego można porównać do sytuacji panującej w Chorwacji i Serbii, gdzie serbskochorwacki zapisywany jest odpowiednio alfabetem
łacińskim i cyrylicą, jak również do hindustańskiego, który
w Pakistanie odzwierciedlany jest alfabetem arabskim,
a w Indiach — pismem dewanagari.

15

26 września 2018 o 8:55

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Choć kojarzone przede wszystkim ze swoimi sumeryjskimi twórcami, pismo klinowe

Choć kojarzone przede wszystkim ze swoimi sumeryjskimi twórcami, pismo klinowe było swego czasu bardzo popularne na ogromnym obsza-
rze Bliskiego Wschodu i wschodniego basenu Morza Śródziemnego, konkurując na równej stopie z systemami wywodzącymi się z egipskich hieroglifów (takimi jak pismo fenickie, hebrajskie, greckie, etruskie czy łacińskie). Podobnie jak "postegipski" rywal, klinowe przekraczało granice rodzin językowych: posługiwali się nim zarówno Sumerowie (niezwiązani lingwistycznie z nikim innym), jak i semiccy Akadyjczycy czy indo-
europejscy Hetyci. Jednakże na przełomie II i I tysiąclecia p.n.e. wpływy klinowego w regionie zaczęły maleć: najpierw został niemal całkowicie wyparty z Mezopotamii, później wypadł również z łask w Persji. Do drugiego wieku naszej ery klinowe było już zupełnie zapomniane,
a odszyfrować udało się je dopiero w XIX w. dzięki odkryciu
trójjęzycznej inskrypcji w zachodnim Iranie (na zdj.).

Dlaczego klinowe ostatecznie przegrało rywalizację z "postegipskimi" systemami? Prawdopodobnie przesądziła o tym przede wszystkim przejrzystość i wysoki stopień łatwości adaptacji tych drugich — oparte na sylabach klinowe bardzo topornie radziło sobie z oddawaniem bogatych w spółgłoski języków indoeuropejskich, jak choćby perski, a wysoka liczba wszelakich logografów jedynie wydłużała proces nauki pisma.

10

28 czerwca 2018 o 11:32

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

W 1768 r. Benjamin Franklin rozpoczął pracę nad propozycją alfabetu fonetycznego

W 1768 r. Benjamin Franklin rozpoczął pracę nad propozycją alfabetu fonetycznego dla języka angielskiego, zapewniającego spójność pisowni z wymową wyrazów (pozbyto się m.in. liter c, j, q, w, x, i y). Powyżej zaprezentowany jest list, który do Franklina wysłał jeden z jego współpracowników, przedstawiający przykład tego, jak mogłaby wyglądać w ten sposób zapisywana angielszczyzna. Pomysł ojca-założyciela USA nie zdobył jednak większej popularności i ostatecznie został zapomniany.

Przez większą część średniowiecza pisownia języka angielskiego odpowiadała jego wymowie w sposób niezgorszy, niż w przypadku choćby francuskiego. Jednak od 1350 r. do mniej więcej początku XVIII w. doszło do tzw. wielkiej przesuwki samogłoskowej — wymowa długich samogłosek uległa kompletnemu przeobrażeniu, w żaden sposób nieodzwierciedlanemu przez ortografię.
Stosownej reformy nie przeprowadzono po dziś dzień. Rezultatem jest nietypowo wysoki poziom nieprzewidywalności pisanej angielszczyzny, co najlepiej widać po dramatycznej różnicy w wymowie litery "a" w słowach "father" i "later".

13

28 czerwca 2018 o 19:39

przez JaroWars (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: www.omniglot.com

Zobacz następne

‹ pierwsza < 1 2 3 4 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Stylowi.pl Pewex.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni