Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 43 takie fakty

Podczas bitwy przy wyspie Samar (25 października 1944 r.), gdy mała grupa...

Podczas bitwy przy wyspie Samar (25 października 1944 r.), gdy mała grupa amerykańskich okrętów osłaniających lotniskowce eskortowe (Taffy 3) nagle znalazła się naprzeciw liczącego 23 okręty zespołu wiceadmirała Takeo Kurity, załoga niszczyciela eskortowego USS Samuel B. Roberts wsławiła się niesłychaną odwagą, wychodząc naprzeciw
przeważającym siłom wroga.

Dowódca okrętu, Robert W. Copeland, zdawał sobie sprawę, że na szali leży nie tylko los osłanianych przez niego lotniskowców, ale całej bitwy w Zatoce Leyte. Nadał przez radio wiadomość "Podejmujemy atak torpedami. Nie wygląda to dla nas dobrze, ale spełnimy swój obowiązek", po czym nakazał agresywną "szarżę" w stronę Japończyków.

Samuel B. Roberts podpłynął tak blisko ciężkiego krążownika Chokai, że ten nie był w stanie opuścić swoich dział na tyle nisko, aby go trafić. Pomimo intensywnego ostrzału, niszczyciel wystrzelił swoje torpedy, z których jedna oderwała dziób Chokaia, a także ostrzelał japoński okręt z artylerii.

Amerykanin prowadził z Japończykami nierówną walkę przez godzinę, dopóki jedna z wież nie została trafiona przez pocisk z Chokaia. Samuel B. Roberts przeniósł wówczas swoją uwagę na ciężki krążownik Chikuma: swoimi pociskami zniszczył mostek wrogiego okrętu, lecz sam został trafiony przez trzy pociski kal. 356 mm z pancernika Kongo. Kilka minut później Copeland nakazał opuścić okręt, który zatonął pół godziny później.

Bitwa koło wyspy Samar została ostatecznie wygrana przez Amerykanów: zaciętość, z jaką lekkie niszczyciele eskortowe podjęły walkę z zespołem wiceadmirała Kurity sprawiła, że Japończycy uciekli, obawiając się,
że w stronę Amerykanów na pewno płyną już posiłki.

Za odwagę swojej załogi w obliczu przygniatającej przewagi przeciwnika, USS Samuel B. Roberts otrzymał przydomek:
"Niszczyciel eskortowy, który walczył jak pancernik" ("the destroyer
escort that fought like a battleship").

41

29 kwietnia 2020 o 8:30

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Wystarczy być zanurzonym na niewielkiej głębokości, aby pociski broni palnej

Wystarczy być zanurzonym na niewielkiej głębokości, aby pociski broni palnej przestały być zagrożeniem dla życia – potwierdzenie tego w programie Pogromcy mitów było wielkim zaskoczeniem. Okazuje się, że zależnie od broni i kąta strzału, kula rozpryskuje się po 0,5 do 2 metrów. Nawet karabin o prędkości początkowej 900 m/s nie przekroczył tej wartości. Natomiast kule wystrzelone ze starszej broni, mające mniejszą prędkość, okazały się bardziej odporne – i są groźniejsze dla ostrzeliwanego pływaka.

32

14 marca 2020 o 10:00

przez Fudal (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Armia rzymska i wykorzystywane przez nią uzbrojenie kojarzą się (zwłaszcza...

Armia rzymska i wykorzystywane przez nią uzbrojenie kojarzą się (zwłaszcza laikom w tym temacie) głównie z wyposażeniem legionisty rzymskiego. Któż bowiem nie słyszał o prostokątnej tarczy zwanej scutum, krótkim sztylecie zwanym gladius, czy też oszczepie – pillum? Nie wszyscy jednak słyszeli chociażby o machinach oblężniczych i ich roli w armii rzymskiej, a niektórzy znają je tylko z filmów pokroju „Asterix i Obelix”.

Machiny oblężnicze można podzielić na dwie grupy. Na te, które pozwalały siać spustoszenie w szeregach wroga lub niszczyć zdobywany obiekt, a także na takie, które ułatwiały zdobycie obiektu – pozwalały dojść do niego lub dostać się na jego teren.
Do pierwszej grupy należą np. balisty, skorpiony rzymskie, onagery. Onager wyrzucał kamienne pociski lub płonące przedmioty na teren wroga. Balista także była wyrzutnią ciężkich pocisków, np. strzał, kamiennych kul (nawet do 100 kg!). Skorpiony zaś były przykładem machiny lekkiej – przypominały balisty, ale były o wiele mniejsze i wyrzucały lekkie pociski na zasadzie kuszy. Do drugiej grupy zaś należą np. tunele rzymskie, czy wieże oblężnicze. Tunele miały pomóc wojskom w przemieszczeniu się pod mury obiektu bez uszczerbku na zdrowiu żołnierzy. Podobną funkcję miały wieże oblężnicze, z których wykorzystaniem sprawnie zajmowano mury. Rzymianie używali także taranów, którymi wyważali bramy, a nawet kruszyli mury obronne.

Można zatem zauważyć, iż machiny oblężnicze pełniły ważne funkcje w armii rzymskiej. Z pewnością były bardzo pomocne,
a ich ciągle ulepszanie i wykorzystywanie przyczyniło się
do wielu zwycięstw Rzymian.

15

25 maja 2019 o 8:04

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Na dnie Bałtyku znajdują się duże ilości zatopionej amunicji, które leżą...

Na dnie Bałtyku znajdują się duże ilości zatopionej amunicji, które leżą tam od czasów II wojny światowej. Pociski nadal uwalniają substancje toksyczne, które
są wchłaniane przez lokalną faunę i florę.
Naukowcy potwierdzili, że trotyl jest trujący dla małży i powoduje uszkodzenia genetyczne ryb,
które mogą wywoływać nowotwory.

22

10 lutego 2019 o 10:55

przez kazamo (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: www.rp.pl

WR-40 Langusta – samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa skonstruowana...

WR-40 Langusta – samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa skonstruowana w Polsce jako gruntowna modernizacja wyrzutni radzieckiej BM-21 Grad. Langusta jest produkowana w Centrum Produkcji Wojskowej HSW w Stalowej Woli. Oprócz standardowych pocisków M-21OF, ma być wyposażana w pociski rakietowe Feniks-Z. Według stanu na styczeń 2018 r. SZ RP dysponują 75 egzemplarzami wyrzutni.

27

20 grudnia 2018 o 17:14

przez piosza (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Telewizja CNBC poinformowała o wykryciu przez CIA na rosyjskim MiGu-31 broni...

Telewizja CNBC poinformowała o wykryciu przez CIA na rosyjskim MiGu-31 broni antysatelitarnej. Ze zdobytych z trzech niezależnych źródeł informacji wynika, że tego typu pociski pojawią się w użyciu już w 2022 roku. Zadaniem tej broni ma być likwidowanie obiektów znajdujących się na niskiej orbicie okołoziemskiej (LEO), głównie satelitów telekomunikacyjnych i systemów obserwacji Ziemi.

16

28 października 2018 o 20:17

przez rasowymongol (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.geekweek.pl

Stefan Dorna - Żołnierz Ludowego Wojska Polskiego uczestniczący w interwencji

Stefan Dorna - Żołnierz Ludowego Wojska Polskiego uczestniczący w interwencji zbrojnej państw członków Układu Warszawskiego w Czechosłowacji w 1968. W późnych godzinach wieczornych w dniu 7 września 1968 w czeskim Jiczynie będąc po wpływem alkoholu, wraz z trzema innymi polskimi żołnierzami usiłował dokonać gwałtu na młodej kobiecie. Kiedy mieszkańcy miasteczka ruszyli na pomoc, w napadzie szału zaczął strzelać z pistoletu maszynowego PPS raniąc kilkanaście osób (w tym swojego kolegę z jednostki).

Pijany Stefan Dorna, zmieniając magazynki wystrzelił w sumie 74 pociski. Dwie osoby zmarły na miejscu w wyniku odniesionych ran postrzałowych 45-letni Jaroslav Veselý oraz Zdenka Klimešová. Po czteromiesięcznym procesie Stefan Dorna na początku 1969 roku został skazany przez Sąd Wojskowy w trybie doraźnym na karę śmierci przez rozstrzelanie. Przebywając w celi śmierci żołnierz zwrócił się z prośbą o łaskę do Wojciecha Jaruzelskiego, który jednak nie odpowiedział na list skazanego. Tymczasem łaskę skazanemu udzieliła Rada Państwa zamieniając mu wyrok z kary śmierci na dożywocie. Po wejściu w życie nowego kodeksu karnego w 1970 karę dożywocia zamieniono na 25 lat więzienia. Stefan Dorna za dobre sprawowanie, został zwolniony z więzienia i wyszedł na wolność w 1983, po 15 latach odsiadki

16

15 sierpnia 2018 o 14:40

przez Remiqius (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: zpravy.aktualne.cz

Jak-38 (ros. Як-38) – radziecki odrzutowy samolot myśliwsko-szturmowy pionowego

Jak-38 (ros. Як-38) – radziecki odrzutowy samolot myśliwsko-szturmowy pionowego i krótkiego startu i lądowania (V/STOL), jedyny produkowany seryjnie samolot tego rodzaju obok brytyjskiego Harriera, początkowo znany pod oznaczeniem Jak-36M. W kodzie NATO oznaczony był jako Forger. Samoloty Jak-38 miały ograniczone możliwości bojowe. Głównymi ich wadami był mały promień działania (przy pionowym starcie do ok. 170 km) i długotrwałość lotu oraz niewielki udźwig uzbrojenia, wynikające po części z dużego zużycia paliwa podczas pionowego startu i lądowania oraz z przyjętej konfiguracji z silnikami pomocniczymi, stanowiącymi zbędny ciężar w czasie lotu. Samolot, którego głównym przeznaczeniem były misje szturmowe przy dobrej widoczności, posiadał stosunkowo niewielki asortyment i udźwig przenoszonego uzbrojenia (1000 kg przy pionowym starcie). Jak-38 słabo nadawał się do zadań myśliwskich, nie posiadając radaru oraz przenosząc jedynie pociski powietrze-powietrze bliskiego zasięgu R-3 lub R-60 i mając stosunkowo niewielką prędkość, niewiele przekraczającą prędkość dźwięku. Nie posiadał też uzbrojenia stałego.

15

#polityka

28 grudnia 2017 o 14:42

przez piosza (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

80 cm K (E) "Schwerer Gustav" (Ciężki Gustaw; przez żołnierzy

80 cm K (E) "Schwerer Gustav" (Ciężki Gustaw; przez żołnierzy nazwane "Dora") – niemieckie działo kolejowe kalibru 802 mm, największe i najbardziej kosztowne działo w historii.

Armata kolejowa Gustav była gigantycznym stalowym monstrum. Do transportu musiało być ono rozkładane przy pomocy dźwigów kolejowych co, podobnie jak składanie w całość, trwało około 6 tygodni. Do doprowadzenia do gotowości bojowej potrzebowało czterech torów – dwóch wewnętrznych dla samego działa (musiały być one równoległe) i dwóch zewnętrznych dla dźwigów kolejowych, które były niezbędne podczas jego montażu. Montaż wymagał zaangażowania około 1400 osób – robotników, techników, wartowników.

Osłonę przed lotnictwem nieprzyjaciela zapewniał pułk artylerii przeciwlotniczej. Pociski, przewożone na wagonach zaopatrzeniowych, ładowano przy pomocy małego dźwigu i wózków. W związku z dużą masą pocisków (dochodziła do 7,1 tony) i żmudnym procesem ładowania, można było wystrzelić tylko około 2-3 pociski na godzinę. Było to jednak dużo, zważywszy na siłę działania pojedynczego pocisku.

43

#historia

26 lipca 2018 o 16:33

przez piosza (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Maksymalny zasięg rosyjskich pocisków balistycznych systemu Iskander-M to

Maksymalny zasięg rosyjskich pocisków balistycznych systemu Iskander-M to około 500-700 km, podczas gdy pocisk hipersoniczny Kindżał – według rosyjskich danych – może razić cele odległe nawet o 1500-2000 km. Co więcej, zastosowanie tego typu pocisków nie stanowi naruszenia układu INF ograniczającego stosowanie systemów rakietowych średniego zasięgu. O ile więc formalnie rakiety balistyczne systemu Iskander (w przeciwieństwie do używanych w nim pocisków manewrujących) nie stanowią naruszenia układu INF, przynajmniej dopóki nie zostaną przetestowane na odległość ponad 500 km (i trudno oczekiwać, żeby ich zasięg przekroczył tę wartość wielokrotnie), to pocisków Kindżał umowa nie dotyczy.

10

20 maja 2018 o 1:20

przez rasowymongol (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: tech.wp.pl

Zobacz następne

1 2 3 4 5 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Pewex.pl JoeMonster.org

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni