Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 174 takie fakty

Pliniusz Starszy stwierdził, że skorpiony są straszną plagą. Są prawie tak...

Pliniusz Starszy stwierdził, że skorpiony są straszną plagą. Są prawie tak... – Pliniusz Starszy stwierdził, że skorpiony są straszną plagą. Są prawie tak samo jadowite jak żmije, jednak ich jad powoduje znacznie większe tortury dla ofiary, która umiera w bolesnej agonii, trwającej nawet trzy dni. Z kolei rzymski pisarz Claudius Aelianus jasno podkreślił, że skorpiony są znienawidzone, i że skrywają się
na pustyni pod każdym kamieniem i grudką piachu.

Perscy królowie tak obawiali się skorpionów, że przed przemarszem swojego wojska przez pustynię, wpierw zlecali wielkie polowania
i wypłacali nagrody dla najlepszych łowców. Skorpiony są
na tyle drapieżne, że polują na kobry i jaszczurki.
Claudius Aelianus wyliczył 11 gatunków skorpionów: białe, czarne, zadymione, czerwone, zielone, podobne do krabów, ognista czerwień, pomarańczowe, z podwójnym kolcem, z siedmioma segmentami
i ze skrzydłami. Większość z nich entomolodzy zidentyfikowali;
reszta w ich opinii to błędnie przypisane inne zwierzęta.

Skorpiony miały na tyle złą renomę w starożytności i wywoływały taki strach, że greccy hoplici umieszczali ich wizerunki na tarczach, aby wzmocnić przerażenie u przeciwników. Podobnie czynili pretorianie, gwardia osobista cesarza rzymskiego. Rzymianie nazwali także
jedne ze swoich zabójczych machin – skorpiony.

Rzymscy historycy twierdzili, że pustynni mieszkańcy byli odporni na jad skorpionów i mieli jedynie lekkie objawy ukąszenia.
Naśladując antyczne zwyczaje, po dziś dzień Beduini uważają,
że wstrzykiwanie zmiażdżonych i wysuszonych skorpionów
do krwiobiegu czyni ich odpornymi na jad.

17

2 czerwca 2016 o 7:42

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://www.imperiumromanum.edu.pl/c…

Wiadomym faktem jest, że w świecie starożytnych Rzymian biedniejsze mieszczaństwo...

Wiadomym faktem jest, że w świecie starożytnych Rzymian biedniejsze mieszczaństwo... – Wiadomym faktem jest, że w świecie starożytnych Rzymian biedniejsze mieszczaństwo nie mogło liczyć na prawa, jakie mieli bogaci Rzymianie tylko z faktu urodzenia się w znamienitym rodzie. Plebejusze niestety bezskutecznie próbowali walczyć o swoje prawa, lecz na ogół oficjalne instytucje prawne nie interesowały się problemami zwykłych ludzi.
Jednak sporadycznie rzymscy juryści przyglądali się sprawom rzymskich klas niższych. Przykładem tego może być sprawa z Herkulanum,
którą udokumentowano na kilku glinianych tabliczkach.

Sprawa dotyczyła problemu rozstrzygnięcia, czy pewna mieszkanka miasta urodziła się jako niewolnica czy też osoba wolna. Poza kilkoma przypadkami prawo rzymskie było poza zasięgiem większości mieszkańców imperium. Do kogo mieli zwrócić się prości ludzie, jeśli nie do sądów? Bardzo często były to alternatywne systemy wsparcia typu: bogowie, siły nadprzyrodzone czy wróżbici. Jednym z owych środków, oraz co ciekawe jednym z najdziwniejszych dokumentów, które zachowały się ze starożytności klasycznej są tytułowe „Przepowiednie Astrampsychosa” (oczywiście nie mają one nic wspólnego ze słynnym egipskim magiem).

„Przepowiednie Astrampsychosa” przybliżają nam problemy z jakimi na co dzień spotykali się mężczyźni i kobiety z rzymskiej ulicy. We wstępie do dokumentu można znaleźć zapis, że autorem dzieła jest Pitagoras a treść wiąże się z sekretem stojącym za sukcesami podbojów Aleksandra III Wielkiego. W rzeczywistości dzieło jest gotowym zestawem przepowiedni pochodzącym z II wieku. Całość składa się z ponumerowanej listy dziewięćdziesięciu dwóch pytań, które mógł zadać wróżbicie klient oraz ponad tysiąca możliwych odpowiedzi. Pomysł polegał na tym, że pytający wybierał jedno z pytań, które najlepiej oddawało jego problem a po różnego typu zawiłych manipulacjach, wybieraniu dalszych liczb, dochodził
do jedynej prawidłowej odpowiedzi.

Owe 92 pytania obejmowały większość problemów dręczących Rzymian w tamtym okresie. Jednakże niektóre z nich dotyczyły jedynie ekskluzywnych klientów, np. „Czy zostanę senatorem?”. Takie pytania nie dręczyły wielu ludzi z niższych klas społecznych. Często pytania były pewnego rodzaju fantazjami podobnymi do współczesnych. Jednak większość pytań skupia się na bardziej przyziemnych troskach, np. typu: „Czy przeżyję chorobę?”; „Czy zostanę niedługo przyłapany na cudzołóstwie?”. System „Przepowiedni Astrampsychosa” mógł udzielić pozytywnej, negatywnej lub ambiwalentnej odpowiedzi na każde z 92 pytań. Odpowiedzi brzmiały często: „Nie zostaniesz przyłapany na cudzołóstwie”, co brzmiało znacznie lepiej niż: „Zostaniesz przyłapany
na cudzołóstwie, ale nie w najbliższej przyszłości”.

Z dzisiejszego punktu widzenia odpowiedzi na 92 pytania z „Przepowiedni Astrampsychosa” mogły często brzmieć niedorzecznie. Jednak był to jeden z niewielu systemów wsparcia, na jaki mogli sobie pozwolić biedniejsi mieszkańcy Imperium Romanum. Skoro nawet prawo omijało niższe warstwy społeczne, należało korzystać z tego, co było dostępne.

11

8 maja 2019 o 7:27

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

W procesie projektowania i konstrukcji budowli starożytni Rzymianie stosowali...

W procesie projektowania i konstrukcji budowli starożytni Rzymianie stosowali... – W procesie projektowania i konstrukcji budowli starożytni Rzymianie stosowali wyskalowane modele, które pomagały zaprojektować budynki i przedstawić ich ostateczną formę zleceniodawcom. Nie były one jednak podstawowym narzędziem architektów, a raczej pomagały wyobrazić sobie budowniczym bardziej skomplikowane bryły. Tego typu modele były niewielkich rozmiarów – od kilkunastu do kilkudziesięciu centymetrów i najprawdopodobniej ich większość była wykonana z drewna, dlatego nie zachowały się one do naszych czasów.
Do dziś istnieją jednak kamienne rzymskie makiety.

Najlepiej zachowanym przykładem takiego modelu jest marmurowa miniatura podium i schodów świątyni w skali 1:24 odkryta niedaleko świątyni, którą reprezentuje – w Niha w Libanie. O jej roboczym charakterze świadczą inskrypcje wyryte na przedmiocie, oznaczające wymiary rzeczywistej budowli
w stopach. Podobny model znaleziono w Ostii; zaprezentowano
na nim dwa alternatywne warianty kolumnady.
Prawdopodobnie oba przykłady wyposażone były w zdejmowaną drewnianą nadbudowę pozwalającą zajrzeć do wnętrza.

16

23 kwietnia 2019 o 8:09

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

Rzymscy żołnierze, którzy strzegli zimnych północnych granic Brytanii nosili...

Rzymscy żołnierze, którzy strzegli zimnych północnych granic Brytanii nosili... – Rzymscy żołnierze, którzy strzegli zimnych północnych granic Brytanii nosili, celem ochrony przed chłodem, krótkie wełniane spodenki pod tunikami.

13

17 marca 2019 o 16:58

przez Ascara (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: Oxlade C., Chambers C.; Pytania i odpowiedzi; wyd. Olesiejuk; Ożarów Mazowiecki 2017

Wiele mówi się o wojnach punickich, które rozegrały się pomiędzy Republiką...

Wiele mówi się o wojnach punickich, które rozegrały się pomiędzy Republiką... – Wiele mówi się o wojnach punickich, które rozegrały się pomiędzy Republiką Rzymską a Kartaginą, zwaną również Kart Hadaszt bądź miastem Dydony. W latach 264-146 przed naszą erą odbyły się trzy konflikty pomiędzy tymi starożytnymi mocarstwami, które doprowadziły do tego, że Rzym pokonał i wchłonął rywala. Zanim to jednak nastąpiło, obie strony nie były sobie wrogie a nawet przeciwnie – pozostawały w dobrych kontaktach.

Po raz pierwszy traktat pomiędzy Rzymem a Kartaginą podpisano około roku 508 p.n.e. Na jego podstawie Punijczycy zobowiązali się nie najeżdżać miast latyńskich, będących w strefie wpływów Republiki. Z drugiej strony zaś zapewnili Rzymianom handel na Sardynii oraz w afrykańskich posiadłościach Kart Hadaszt.

Następne porozumienie pomiędzy Republiką oraz Miastem Dydony nastąpiło w 348 roku p.n.e. Było ono następstwem wydarzeń, jakie w tym czasie działy się w Italii. Wówczas to były dyktator Syrakuz, a ówcześnie władca italskiego Lokroi, Dionizos II wysłał swoją flotę by nękała nadmorskie miasta będące pod kontrolą Republiki. Działo się to w roku 349, więc rok przed późniejszym traktatem o przyjaźni.

Kartagińczycy, którzy uważali Dionizosa za potencjalnego rywala postanowili wspomóc Rzymian, stąd też doszło do zawarcia układu o przyjaźni. Poza powtórzeniem poprzednich postanowień, Republika zobowiązała się do niezakładania nowych miast poza punktem nazwanym Mastia Tarseion, leżącym prawdopodobnie gdzieś w Hiszpanii, którą Punijczycy uważali za swoją strefę wpływów. Oprócz tego Rzymianom nie wolno było prowadzić handlu oraz zakładać miast w Libii i na Sardynii.

Trzeci traktat Republiki oraz Kart Hadaszt, zwany również od greckiego historyka traktatem Phillinosa, zawarto około roku 279 p.n.e. Wówczas to zarówno Rzymianie jak i Kartagińczycy walczyli z królem Epiru Pyrrusem. Na podstawie tego traktatu rosnąca już w siłę Republika zobowiązała się zostawić w spokoju wyspę Sycylię, która w większości była pod kontrolą Punijczyków oraz zapewniła, że nie będzie zakładać nowych kolonii w Hiszpanii. Ponadto obie strony zobowiązały się, że nie zawrą jednostronnego pokoju z Epirem a także zakazywały działań zbrojnych zarówno Rzymian na Sycylii jak i Kartagińczyków w Italii.

Oba mocarstwa pozostawały w przyjaznych stosunkach do roku 272 p.n.e. Wówczas to podczas oblężenia Tarentu przez Republikę, zauważono flotę punicką. Wysłana była ona pod pretekstem pomocy sojusznikowi znad Tybru, jednakże prawdziwym zamiarem było uniemożliwienie zajęcia miasta. Rzymianie przejrzeli jednak podstęp i nakazali flocie odwrót.

Po całkowitym podboju Półwyspu Apenińskiego Republika rzymska była już znaczącą potęgą. Z biegiem czasu zaczęła ich także interesować Sycylia będąca pod strefą wpływów Kartaginy. Do wojny doszło w momencie, kiedy zajmujący miasto Messanę, znajdującą się na wyspie, zaatakował król Syrakuz, Hieron II. Najemnicy kampańscy, Mamertyni wezwali wówczas na pomoc zarówno Kartagińczyków jak i Rzymian, którzy długo zastanawiali się nad przyjęciem prośby. Ostatecznie pod wpływem ludu rzymskiego, który namawiany przez Appiusza Klaudiusza Caudexa uznał, że należy interweniować. Tym też sposobem Rzymianie złamali traktat zawarty w trakcie wojny z Pyrrusem,
co niedługo później doprowadziło do pierwszej wojny punickiej,
a także zapoczątkowała wrogość pomiędzy mocarstwami.

16

12 stycznia 2019 o 7:54

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Gajusz Mucjusz Scewola był bohaterem Rzymian, który zasłynął ze swojej...

Gajusz Mucjusz Scewola był bohaterem Rzymian, który zasłynął ze swojej... – Gajusz Mucjusz Scewola był bohaterem Rzymian, który zasłynął ze swojej odwagi. Prawdopodobnie przekaz, który pochodzi z dzieła Tytusa Liwiusza, jest jedynie legendą.

Historia zaczyna się w roku 508 p.n.e., kiedy Rzym prowadził wojnę z Etruskami, a dokładniej rzecz ujmując miastem Kluzjum, którego królem był Lars Porsenna. Władca etruski najechał na Rzym, próbując przywrócić na tron obalonego króla Rzymian Tarkwiniusza Pysznego.

Zgodnie z przekazem, w obozie rzymskim zrodził się pomysł podstępnego zabicia króla Porsenny.
Zadanie miał wykonać młody Gajusz Mucjusz, który otrzymał aprobatę od Senatu. Prześlizgnąwszy się do wrogiego obozu, omyłkowo zabił jednak osobę podobnie ubraną do króla, którą okazał się być skryba królewski.

Natychmiast pochwycony Gajusz Mucjusz ogłosił: „Jestem Gajusz Mucjusz, obywatel Rzymu. Przybyłem tutaj jako wróg, aby zabić swojego wroga i jestem gotów zginąć. My Rzymianie postępujemy odważnie, a przeciwności losu znosimy dzielnie”. Młodzieniec dodało ponadto, że był pierwszym z trzystu innych chętnych młodych Rzymian, którzy byli gotowi zabić króla, kosztem swojego życia.

Następnie, aby udowodnić Etruskom jak małe znaczenie ma dla niego jego ciało, włożył prawą rękę w ogień ofiarny i trzymał, nie okazując bólu i cierpienia. Król był zszokowany słowami i zachowaniem Rzymianina oraz kazał go odesłać z powrotem do Rzymu, twierdząc, że więcej szkód poczyni sobie niżeli jemu samemu. Porsenna jednocześnie wysłał emisariusza do Rzymu z propozycją pokoju.

Mucjusz powróciwszy do miasta otrzymał przydomek Scaevola – „Mańkut”. Od państwa, za swoje zasługi
otrzymał ziemię na prawym brzegu Tybru, która
w przyszłości nosiła nazwę Mucia Prata.

7

21 stycznia 2019 o 7:45

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

Powszechnie znana jest mapa pokazująca największą rozciągłość terytorialną...

Powszechnie znana jest mapa pokazująca największą rozciągłość terytorialną... – Powszechnie znana jest mapa pokazująca największą rozciągłość terytorialną Imperium Rzymskiego, dość znana jest również historia rzymskiego legionu w Chinach. Jednak jak daleko na południe w swoich afrykańskich wyprawach dotarli Rzymianie?

Okazuje się, że poczynili oni znaczne odkrycia w głębi Afryki i to nie tylko w kontrolowanym przez nich Egipcie, a rzymskie wpływy sięgały jeszcze dalej, jak można wnioskować z rzymskich monet
i ceramiki znalezionych na Zanzibarze czy w Kongo.

Pomiędzy pierwszym a czwartym rokiem naszej ery miało miejsce kilka rzymskich wypraw w rejonie zachodniej Afryki. Według Jonathana Rotha główną motywacją dla organizacji tych ekspedycji było odnalezienie źródeł złota i organizacja transportu do prowincji położonych na północnym wybrzeżu Afryki. Według Pliniusza pierwszą zorganizowaną wyprawą dowodził Kornelisz Balbus, który w roku 19 p.n.e. prawdopodobnie dotarł do rzeki Niger w pobliżu Timbuktu. Jego twierdzenia zostały współcześnie poparte rzymskimi artefaktami odkrytymi w okolicy Mali.
Kolejną wyprawę w tym rejonie poprowadził konsul Swetoniusz Paulinus, pierwszy rzymski dowódca, który poprowadził armię przez masyw gór Atlas. Jego legioniści dotarli prawdopodobnie
aż do rzeki Senegal, czego dowodzą odnajdywane do dzisiaj rzymskie przedmioty w Mauretanii.

W rejonie centralnej Sahary podjęto się dwóch ekspedycji w kierunku Jeziora Czad, według Klaudiusza Ptolemeusza nazywanego ówcześnie Jeziorem Hipopotama. Obie miały miejsce podczas rządów Oktawiana Augusta a dowodzili nimi Septymiusz Flaccus i Juliusz Maternus. Pierwsza z nich odbyła się w roku
50 naszej ery jako odwet na Nomadach atakujących Leptis Magna
i po trzech miesiącach dotarła do ziemi zwanej Agisymbą w rejonie Jeziora Czad. Druga miała miejsce 40 lat później i była wyprawą czysto handlową. Po 4 miesiącach podróży Juliusz Maternus dotarł w ten sam rejon, skąd udało mu się sprowadzić nosorożca o dwóch rogach, który został następnie
zaprezentowany w Koloseum.

Niektórzy historycy wysuwają tezę, iż Rzymianie mogli dotrzeć aż do rejonów równikowych. Według Pliniusza w roku 70 naszej ery Waleriusz Festus, legat Legionu III Augusta poprowadził kolejną wyprawę w rejon rzeki Niger. Różne interpretacje wskazują na możliwość wyprawienia się przez część legionistów poza obszar Timbuktu, aż do ujścia Nigru w dzisiejszej Nigerii. Z drugiej strony część środowiska historyków twierdzi, że Festus nigdy nie
opuścił rejonu współczesnej południowej Libii.

Kolejną ekspedycją, która zasługuje na oddzielny akapit, choć również dysputowaną przez wielu historyków, jest wyprawa zlecona przez Nerona w latach 60-61. Jej celem była eksploracja źródeł Nilu, być może, jak uważał Pliniusz, w celu zdobycia informacji użytecznych w ocenie możliwości podboju Etiopii
(jak nazywano wtedy wszystkie tereny na południe od Egiptu) przez Rzym. Seneka Młodszy pisał, że wyprawa dotarła do Meroë,
a następnie do bagna Sudd w dzisiejszym Sudanie Południowym, gdzie natrafiła na poważne problemy z dalszą eksploracją.
Istnieją tezy, że grupa legionistów dotarła aż do Wodospadów Murchisona w północnej Ugandzie.

Oprócz wypraw lądowych Rzymianie zorganizowali także wiele ekspedycji morskich wzdłuż afrykańskiego wybrzeża, jednak
tak obszerny temat zasługuje na oddzielny artykuł.

22

11 stycznia 2019 o 7:51

przez cosiek (PW)

Skomentuj (2) Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

Starożytni Rzymianie jadali na śniadanie jedynie...

Starożytni Rzymianie jadali na śniadanie jedynie... – Starożytni Rzymianie jadali na śniadanie jedynie chleb i owoce.

15

10 stycznia 2019 o 2:31

przez Ascara (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: Oxlade C., Chambers C.; Pytania i odpowiedzi; wyd. Olesiejuk; Ożarów Mazowiecki 2017

Rzymski dar wotywny w postaci nogi. Obiekt datowany na I-III wiek...

Rzymski dar wotywny w postaci nogi. Obiekt datowany na I-III wiek... – Rzymski dar wotywny w postaci nogi. Obiekt datowany
na I-III wiek n.e.; wykonany z terakoty.

Antyczni Rzymianie posiadali zwyczaj składania obiektów terakotowych, które odwzorowywały zwierzęta, ludzki (m.in. niemowlaki) czy części ciała. Najczęściej jednak na ołtarzach składano kopie głowy, rąk czy nóg, gdyż to właśnie te części ciała najczęściej „niedomagały” lub były uszkodzone. Wdzięczni ludzie składali takie ofiary właśnie w świątyniach bóstw, które miały dbać o dojście do zdrowia.

9

26 grudnia 2018 o 13:12

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

Starożytni Rzymianie tak bardzo kochali swoje psy, że grzebali je w...

Starożytni Rzymianie tak bardzo kochali swoje psy, że grzebali je w... – Starożytni Rzymianie tak bardzo kochali swoje psy, że grzebali je w grobach tak samo jak ludzi.

22

16 grudnia 2018 o 15:18

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.ancient.eu/article/184/…

Zobacz następne

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Mistrzowie.org Motokiller.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni