Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 192 takie fakty

Powszechnie ukuło się stwierdzenie mówiące, że antyczni Rzymianie po pokonaniu...

Powszechnie ukuło się stwierdzenie mówiące, że antyczni Rzymianie po pokonaniu Kartaginy w 146 roku p.n.e. nie tylko zrównali miasto
z ziemią, ale i posypali je solą, chcąc w ten sposób upewnić się,
że nic nie wyrośnie na tych znienawidzonych terenach.

Kartagina dominowała na wodach Morza Śródziemnego kilkaset lat pierwszego tysiąclecia p.n.e. Wraz z rozrostem republiki rzymskiej doszło do konfliktu interesów, który doprowadził do wyniszczających trzech wojen punickich. Dwa pierwsze starcia były wyrównaną walką mocarstw, z których zwycięsko wyszedł Rzym; głównie za sprawą determinacji oraz niekończących się zapasów ludzkich. Trzecia wojna punicka (149-146 p.n.e.) w dużej mierze była jedynie egzekucją dokonaną przez potężną Republikę na słabej i podporządkowanej Kartaginie. Elity państwa rzymskiego (w tym słynny Katon Starszy) dążyły do zniszczenia znienawidzonych Punijczyków, którzy ośmielili się niegdyś postawić stopę w Italii i zagrozić istnieniu Republiki. Kartagina po porażce w drugiej wojnie punickiej zmuszona została do zapłaty olbrzymich kontrybucji wojennych i ograniczenia swojej suwerenności oraz polityki zagranicznej na rzecz Rzymu. Po latach skrupulatnej spłaty zobowiązań finansowych miasto podnosiło się z kolan, co rodziło zaniepokojenie wśród wielu polityków rzymskich, którzy notabene szukali kolejnych zysków. Wykorzystując konflikt Kartaginy z Numidią, wymuszono kolejną wojnę. Po trzech latach oblężenia dobrze obwarowanej Kartaginy, miasto zostało zdobyte przez wojska Scypiona Afrykańskiego Młodszego wiosną 146 roku p.n.e.

Czytając historię wojen punickich w wielu książkach znaleźć możemy informację, że Rzymianie po zburzeniu Kartaginy posypali jej ziemię solą, tak aby nic więcej na niej nie wyrosło. Miało to być pełne podkreślenie upadku niegdysiejszego rywala. Przekaz ten jednak nie ma żadnej wzmianki w antycznych źródłach. Za sprawą pisarza greckiego z I wieku p.n.e. - Diodora Sycylijskiego - wiemy, że miasto zostało zrównane z ziemią, a Kartagińczycy unicestwieni. Z kolei np. Horacy czy Propercjusz twierdzą, że po zburzeniu miasta, symbolicznie zaorano ziemię, podkreślając pełną anihilację. Najbardziej wiarygodnym źródłem antycznym jest przekaz Polibiusza w „Dziejach”. Polibiusz był przyjacielem i towarzyszem Scypiona Młodszego w kampanii afrykańskiej. W jego dziele nie znajdziemy żadnych informacji o posoleniu ziemi, a jedynie wzmiankę, że miasto pełne było ruin; a nie że zostało w pełni zniszczone. Późniejszy autor, Appian z Aleksandrii, przekazał, że odbudowa miasta miała miejsce na zlecenie Oktawiana Augusta pod koniec I wieku p.n.e. Jednak aby uniknąć złych zaklęć, które rzucono na ziemię, gdzie stała Kartagina, zdecydowano się wznieść miasto w niedalekiej odległości.

Absolutnie jednak brak jest jakichkolwiek wzmianek odnośnie posolenia ziemi kartagińskiej, tak aby uniemożliwić w przyszłości kultywowania ziemi. Z całą pewnością takie stwierdzenie pojawiło się w XIX-wiecznej historiografii, która następnie była regularnie powielana. Autorzy z wspomnianego wieku nawiązywali do starożytnego Bliskiego Wschodu, gdzie m.in. w źródłach asyryjskich lub hetyckich znaleźć można informację, że solenie ziemi miało charakter przeklęcia i aspektu rytualnego.

Co interesujące, ziemie otaczające Kartaginę uznano jako ager publicus (ziemie publiczne), i przekazano je w użytkowanie lokalnej społeczności oraz rzymskim i latyńskim kolonistom. W krótkim czasie po pokonaniu Kartaginy w III wojnie punickiej, obszar ten był ważnym źródłem zboża, które transportowano do Rzymu. Innym ciekawym zagadnieniem jest, że Rzymianie używali soli jako czynnik odstraszającego pasące się zwierzęta. Wspomina o tym Pliniusz Starszy w swojej encyklopedii „Historia naturalna”.

17

14 kwietnia 2020 o 7:45

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Archimedes był genialnym greckim naukowcem, który kierował pracami inżynieryjnymi...

Archimedes był genialnym greckim naukowcem, który kierował pracami inżynieryjnymi przy obronie Syrakuz w trakcie drugiej
wojny punickiej, w 214-212 roku p.n.e. Rzymianie szturmujący
potężne mury miasta musieli mierzyć się z nietypowymi
wynalazkami Archimedesa, w tym z lustrami!

Rzymskie wojska próbowały wielu ataków od morza. Archimedes doszedł do wniosku, że wykorzystując kilka luster ustawionych w taki sposób, aby odbijające się promienie słoneczne trafiały w jeden punkt na statku, będzie w stanie rozgrzać drewno do takiego stopnia, że pojawi się ogień. Wydarzenie to opisuje Lukian z Samosat - rzymski historyk z II wieku n.e. - w dziele „Rozmowy Zmarłych” twierdząc,
że sposób okazał się skuteczny i wiele statków zostało zniszczonych.

Po dziś dzień trwają dywagacje, co stanowiło wspomniane lustra i umożliwiało odbicie promieni słonecznych. Pewna propozycja to np. tarcze z brązu lub miedzi, które skupiały promienie. W tym celu grecki naukowiec Ioannis Sakkas przeprowadził eksperyment w 1973 roku w okolicach Aten. Użyto 70 luster (z powłoką miedzianą), każde 1,5 na
1 metr, które ustawiono tak, aby wiązka światła kumulowała się w danym punkcie, znajdującej się w odległości 50 metrów, makiety rzymskiego okrętu wojennego. W ciągu kilku sekund doszło do pożaru, Warto nadmienić, że statek (podobnie jak antyczne) miał powłokę
ze smoły/wosku, co mogło wspomagać podatność na ogień.

Co ciekawe, w 2010 w popularnym programie „Pogromcy mitów” wykorzystano 500 luster w celu podpalenia rzymskiego statku z odległości 120 m. Badaczom nie udało się jednak podpalić drewna
i uznano, że światło mogło być użyte do oślepiania załogi statku.

22

21 marca 2020 o 8:25

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Według starożytnych przekazów podczas wojen galijskich Rzymianie zabili...

Według starożytnych przekazów podczas wojen galijskich Rzymianie zabili w walce ok. 1 miliona Celtów, 430 000 Germanów oraz wzięli do niewoli ponad 1 milion ludzi.
Straty Rzymian wyniosły ok. 30 000 zabitych i 10 000 rannych.

25

27 stycznia 2020 o 16:26

przez Moonshield (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: en.wikipedia.org

Zarówno starożytni Grecy, jak i Rzymianie uważali noszenie spodni za coś...

Zarówno starożytni Grecy, jak i Rzymianie uważali noszenie spodni za coś nienormalnego. Pierwsi sądzili, że spodnie wyglądają niedorzecznie, a drudzy brzydzili się ich, uważając je za atrybut ludów barbarzyńskich.

21

22 stycznia 2020 o 19:41

przez cenot (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: en.wikipedia.org

Perseusz Antygonida był królem macedońskim, który przegrał III wojnę macedońską...

Perseusz Antygonida był królem macedońskim, który przegrał
III wojnę macedońską (172-168 p.n.e.) i stracił władzę. Po porażce uciekł na wyspę Samotrakę, gdzie schronił się w świątyni. Jednak zwycięski wódz rzymski - konsul Lucjusz Emiliusz Paulus Macedoński - schwytał do i poprowadził w triumfie.

Zgodnie ze zwyczajem pokonany wódz, który został poprowadzony w triumfie, powinien zginąć. Jednak przesądni Rzymianie wciąż mieli w głowie fakt, że były król został schwytany w przybytku bogów, a tym samym miał zapewnioną ich ochronę. Rzymianie
nie mogli go zabić, gdyż naraziliby się na ich gniew.

Perseusz został wrzucony do lochów, gdyż Rzymianie nie wiedzieli, jak mogą go zabić w sposób nienaruszający jego cielesności.
Po dwóch latach Rzymianie doszli do wniosku, że jest sposób na pozbycie się byłego króla Macedonii. Zdecydowano, że Perseusz umrze z braku snu - pilnujący go strażnicy mieli go wybudzać, kiedy tylko król zacznie zasypiać. Jak się okazało sposób był skuteczny, gdyż Perseusz zmarł kilka tygodni później.

14

6 grudnia 2019 o 7:27

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Rzymianie od zawsze żyli w zgodzie z naturą niezależnie od stanu społecznego...

Rzymianie od zawsze żyli w zgodzie z naturą niezależnie od stanu społecznego i regionu, który zamieszkiwali. Uczyli swoje dzieci jak określać i rozpoznawać, które rośliny i zwierzęta mogą być przydatne
i jak wykorzystać je w życiu codziennym oraz w rzemiośle.

Rzymianie oprócz pozyskiwania żywności wykorzystywali rośliny i zwierzęta w rzemiośle na przykład do produkcji kosmetyków i barwników do ubrań, a także do celów medycznych. Używali nawet,
w pełni świadomi skutków, jednego leku rekreacyjnego, który nie pochodził od rośliny, ale od zwierzęcia, a dokładniej ryby, która powodowała halucynacje i odczucia porównywalne do
działania na organizm grzybów halucynogennych.

Mowa tu o rybie o nazwie Sarpa salpa - łatwa do rozpoznania dzięki złotym paskom biegnącymi wzdłuż boku, pod innymi względami jest raczej niewyróżniającym się mieszkańcem wód umiarkowanych i tropikalnych, występując na obszarach od atlantyckiego wybrzeża Afryki po Morze Śródziemne. Choć z wyglądu może wydawać się normalną rybą, to wcale taką nie jest, bowiem po jej zjedzeniu mogą występować halucynacje podobne do skutków LSD i grzybów halucynogennych, o których wiedzieli starożytni Rzymianie.

Przyczyną, dzięki której Salpa uzyskuje swoje specjalne właściwości jest jej własne pożywienie, czyli glony. Salpa jest jedyną taką rybą
w Morzu Śródziemnym, która jest roślinożerna, a jej ulubionym pożywieniem jest caulerpa taxifolia, czyli glon zawierający neurotoksyny. Ryba żywi się nim głównie pod koniec lata, kiedy wszystkie inne glony przestają rosnąć i właśnie wtedy nabiera swoje nieprzeciętne właściwości, gdy glony sfermentują w jej wnętrznościach. Trzeba jednak zaznaczyć, że toksyczna jest tylko głowa Salpy, a zjedzenie jej lub wywaru objawia się halucynacjami wzrokowymi i dźwiękowymi, mogą też występować paraliże, bóle brzucha, zawroty głowy, osłabienie mięśni, wymioty a także koszmary nocne. Objawy ustępują po maksymalnie 36 godzinach od czasu zjedzenia ryby, po czym taka osoba ma amnezję i niewiele pamięta
z tego, co działo się podczas jej działania na organizm.

Według podań Rzymianie organizowali wielkie bankiety, na których głównie podawano Salpy - chcieli osiągnąć w ten sposób zbiorowy haj.

14

19 listopada 2019 o 7:06

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Zarówno dawni Grecy, jak i Rzymianie uważali, że przez serdeczny palec lewej...

Zarówno dawni Grecy, jak i Rzymianie uważali, że przez serdeczny palec lewej dłoni przebiega tak zwana vena amoris, czyli "żyła miłości" - naczynie krwionośne wychodzące bezpośrednio z serca. W starożytnej Grecji pojawił się zwyczaj zakładania na tenże właśnie palec wykonanych ze skóry, kości lub włókien konopi, zaręczynowych pierścionków, które to miały symbolizować zawarcie najgłębszej więzi pomiędzy kochankami.

Istnieją jednak dowody, że pewne, prymitywne formy "obrączek zaręczynowych" wykonywali już z roślinności porastającej
brzegi Nilu, Egipcjanie - zazwyczaj była to jednak
bransoletka symbolizująca wieczność.

Chrześcijanie włączyli ten element do ceremonii ślubnych
w okolicach VIII wieku naszej ery, a na dobre tradycja ta zatwierdzona została w 860 roku przez papieża Mikołaja I.

13

11 listopada 2019 o 11:23

przez Moonshield (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: joemonster.org

Rzymianie nie byli raczej rasistami i nie oceniali po kolorze skóry, a raczej...

Rzymianie nie byli raczej rasistami i nie oceniali po kolorze skóry, a raczej po pochodzeniu. Seneka Młodszy twierdził,
że osoby o czarnej karnacji nie dziwiły w Rzymie.

Poniżej interesujący wywód Seneki.

"Niesprawiedliwy jest ten, kto ze wspólnej wszystkim słabości czyni zarzut każdemu z osobna. Czarna barwa skóry u Etiopa nie wyróżnia go niczym wśród swojego plemienia, podobnie jak rude i w węzeł splecione włosy nie szpecą Germanów.
Nie możesz niczego uważać za rzecz osobliwą i brzydką u poszczególnego człowieka, co jest powszechne w jego narodzie" - Seneka Młodszy, De Ira, XXVI.

Rzymianie stosowali ogólne określenie na czarnoskórych mieszkańców, określając ich „Etiopczykami”. Etiopczycy mieli własne państwo Aksum, które w I wieku p.n.e. przeżywało swój „złoty okres”. Z portu w Adulis przewożono towary m.in. do basenu Morza Śródziemnego, a także do Indii i na Cejlon. Rzymianie utrzymywali z Etiopczykami kontakty handlowe,
a że mieszkańcy Aksum z pewnością mieli czarny kolor skóry, stąd przyjęło się to ogólne określenie na wszystkich czarnoskórych w Imperium.

20

27 października 2019 o 11:30

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Rzymskie ruiny Cerro da Vila znajdują się w regionie Algarve, na południu...

Rzymskie ruiny Cerro da Vila znajdują się w regionie Algarve, na południu Portugalii, w pobliżu obszaru nadmorskiego Vilamoura.

Rzymianie swoją obecność w tym regionie zaczynają w II wieku n.e., a zasiedlają go w I wieku p.n.e. Z czasem obszar Algarve wszedł w skład prowincji Luzytania, która podzielona była
na trzy dystrykty: Balsa (obecne miasto Luz da Tavira),
Ossonoba (obecne Faro) oraz Ciuitas ze stolicą w Cilpes
(obecne Silves) lub w Lacobriga (obecne Lagos).

Cerro da Vila znajdowała się w Ossonoba i posiadała własny port. Rzymska willa złożona była z dwóch rezydencji (główna znajdowała się wzdłuż portu), łaźni, nekropolii, stacji solenia ryb.
Z dwóch rezydencji i łaźni jedynymi pozostałościami są ścianki działowe, które wydzielały impluvium, atrium i tablinum.

Do naszych czasów przetrwały fragmenty mozaiki podłogowych. Cerro da Vila po upadku Rzymu była użytkowana
przez Wizygotów i Maurów.

8

25 września 2019 o 7:27

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Pocałunek odgrywa istotną rolę w wielu kulturach po dziś dzień. Nie inaczej

Pocałunek odgrywa istotną rolę w wielu kulturach po dziś dzień. Nie inaczej było w starożytności.
Antyczni Rzymianie stosowali go jako oznakę przyjaźni, szacunku czy nawet pozdrowienia (salutatio).
Wyróżniano różne formy pocałunku m.in. tzw. "garnek", czyli pocałowanie drugiej osoby, trzymając ją za uszy. Rzymianie z drugiej strony wyróżniają np. "pocałunek gołębi", wzorując się na splecionych dziobach gołębi, ptaków które były poświęcone bogini Wenus.
Antyczni Rzymianie posiadali różne nazwy pocałunku:
- osculum – pocałunek jaki dają rodzice dzieciom; delikatny np. w rękę czy policzek,
- basium – pocałunek jaki daje mąż żonie; z zamkniętymi ustami,
- savium – pocałunek jaki daje klient prostytutce; namiętny.
Plutarch wspomina także w swoich Moraliach, że mężczyźni wracający do domu całowali swoje żony w usta po to, aby sprawdzić czy nie piły one wina – co też było zakazane. Pocałunek w usta występował w dużej mierze w rodzinie, pomiędzy krewnymi lub osobami ze sobą bliżej związanymi i nie zawsze miał charakter seksualny.

7

21 września 2019 o 13:57

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Zobacz następne

Pewex.pl Demotywatory.pl Pewex.pl JoeMonster.org

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni