Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Szukaj


 

Znalazłem 15 takich faktów
W XVII wieku bogata szlachta wzorem magnatów przyjmowała do wychowania swych dzieci francuskich guwenerów. Modę tę wykorzystywały szumowiny społeczne, np. szalbierze i kryminaliści, którzy uciekli z Francji do Polski w obawie przed sprawiedliwością.
Rokosz gliniański, zwany również rokoszem Granowskiego, był to rzekomo związany przez szlachtę ok. 1379 r. bunt w obronie zagrożonych przez Ludwika Węgierskiego swobód szlacheckich. Wydarzenie to było jednak fikcją historyczną, stworzoną przez jednego z pisarzy politycznych związanych z rokoszem Zebrzydowskiego w XVII wieku. W prawdziwość rokoszu gliniańskiego wierzono jeszcze w czasach polskiego Oświecenia (połowa XVIII - lata 30 XIX wieku). Ostatecznie legendę tę obalił polski historyk i poeta -  Adam Naruszewicz w swym dziele „Historya narodu polskiego” z końca XVIII w.
W tradycyjnym, szlacheckim systemie wychowawczym dziecko do siódmego roku życia pozostawało pod opieką kobiet, potem oddawane było zwykle do publicznych szkół zakonnych, gdzie spotykali się synowie szlacheccy, biedni
i bogaci, a nawet synowie magnaccy. Jedynie najbogatsi magnaci utrzymywali dla swoich dzieci prywatnych nauczycieli.