Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 4 takie fakty

Analiza danych Międzynarodowego Funduszu Walutowego wykazuje, że od 2016...

Analiza danych Międzynarodowego Funduszu Walutowego wykazuje, że od 2016 r. gospodarki niemal wszystkich dawnych europejskich krajów komunistycznych zyskały względem wartości polskiego PKB (liczonego nominalnie, w standardowych USD): oznacza to, że w porównaniu do każdego innego kraju byłego bloku wschodniego — z wyjątkiem Macedonii i Chorwacji — Polska
od 2016 r. straciła na swojej gospodarczej wartości.

Proporcja PKB Macedonii do polskiego w 2018 r. wyniosła 0,99 tego, ile w 2016 r., jednak w przypadku wszystkich innych państw
rejonu poza Chorwacją — tak unijnych, jak i pozostających poza strukturami UE — sytuacja przedstawia się z polskiego punktu widzenia albo stabilnie, albo negatywnie. Inne gospodarki zasypywały dystans do Polski (Rosja powiększała swoją przewagę): najbardziej zyskała Mołdawia (1,23 stanu z 2016 r.) i Ukraina
(1,16 stanu z 2016 r.). Szczególnie zwraca uwagę fakt, że zaledwie 10-milionowe Czechy w 2018 r. już dobiły do 44% polskiego PKB. Jednocześnie dynamicznie do Polski zaległości nadrabia Rumunia: dwukrotnie mniej od Polski zaludnione państwo osiągnęło już wartość ponad 43% gospodarki polskiej, a jeszcze pod koniec
XX w. przeciętny Rumun produkował trzykrotnie mniej niż Polak.

Powyższe wnioski trudno racjonalnie uzasadnić: stopa polskiego wzrostu PKB pozostaje przecież w regionalnej czołówce.
Nie tłumaczą ich też w Polsce wcale nie najwyższe wskaźniki emigracji, jak również fakt ostatniego osłabienia się złotówki wobec euro i dolara, gdyż podobne perturbacje, często znacznie poważniejsze w skali, dotknęły zdecydowaną większość pozostających przy własnych — wrażliwych — walutach sąsiadów.

8

10 października 2018 o 20:36

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imf.org

Meksyk od 1929 do 2000 r. rządzony był nieprzerwanie przez Partię Rewolucyjno-Instytucjonalną,

Meksyk od 1929 do 2000 r. rządzony był nieprzerwanie przez Partię Rewolucyjno-Instytucjonalną, lewicową organizację polityczną ustanowioną w następstwie rewolucji meksykańskiej z 1910 r. Przez caly ten czas Meksyk na pierwszy rzut oka mógł wydawać się typowo latynoską dyktaturą o silnie wojskowym charakterze, wszechobecnej korupcji i potężnym stopniem zideologizowania życia politycznego. W rzeczywistości jednak PRI rządziła z jako takim mandatem społecznym: choć notorycznie fałszowane, wybory odbywały się regularnie i zasadniczo odzwierciedlały ogromne poparcie, którym partia rządząca cieszyła się wśród ludu, osiągając wyniki rzędu 70%. Opozycyjne głosy, choć ignorowane przez media, nie były wprost zakazane, na meksykańskich stadionach nie dokonywano masowych egzekucji wrogów politycznych i ich rodzin, a państwo nie było w żaden sposób izolowane na arenie międzynarodowej, głównie dzięki bardzo dobrym stosunkom z USA.

Peruwiański pisarz Mario Vargas Llosa określił 71-letni okres rządów PRI w Meksyku mianem "idealnej dyktatury", gdyż partia zdołała utrzymać się u władzy tak długo dzięki inteligentnemu podejściu do sprawowania władzy, opartemu na ścisłej kadencyjności kolejnych prezydentów, każdy z których rządzić mógł tylko i wyłącznie przez sześć lat (ustawowe ograniczenie czasu sprawowania funkcji przez jedną osobę było jednym z głównych postulatów meksykańskiej rewolucji przeciwko 34-letniemu dyktatorowi Porfirio Díazowi). Każda nowa głowa państwa prowadziła swoją politykę z pełną świadomością, że po sześciu latach będzie musiała odpowiedzieć za wszystkie krzywdy wyrządzone przeciwko kolegom bądź społeczeństwu, co w naturalny sposób hamowało jej totalitarne zapędy. Wystarczająco sprytna i charyzmatyczna jednostka być może system ten zdołałaby
obejść, takowa jednak w dziejach PRI się nie pojawiła.

Bilans 71-letnich rządów PRI jest w zgodnej opinii meksykańskich i zagranicznych historyków niemal wyłącznie negatywny. Do lat 90. urzędnicy partyjni stali się chodzącymi definicjami niekompetencji i bezwstydnej korupcji, gospodarka, choć przez pierwsze kilka dekad napędzana powojennym boomem, w latach 70. złapała potężną zadyszkę. Gwoździem do trumny reżimu PRI okazał się kryzys walutowy z 1994 r. —
w wyborach w 2000 r. zwyciężył Vincente Fox wywodzący się z konserwatywnej Partii Akcji Narodowej, stanowiącej główną opozycję wobec PRI od 1939 r. Prawicowi następcy okazali się jednak równie łasi
na stołki i nieksięgowane transfery pieniędzy, co ich rewolucyjno-
-instytucjonalni poprzednicy. Na domiar złego rozmiary katastrofy narodowej zaczęła przybierać eksplozja wojen karteli narkotykowych, pochłaniająca każdego roku dziesiątki tysięcy meksykańskich istnień.
PRI wykorzystała rozkład sytuacji do powrotu do władzy — od 2012 r. prezydentem po raz kolejny jest jej człowiek, Enrique Peña Nieto. O tym, ile warte były zapowiedzi partii odnośnie do "przywrócenia" w kraju porządku po dwunastoletniej nieobecności, najlepiej świadczy fakt, że pod koniec swojej jedynej kadencji poparcie dla Peña Niety oscyluje w granicach 30%.

29

29 czerwca 2018 o 10:42

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Podobnie jak Polacy postrzegają PRL, tak dla wielu Hindusów zimnowojenny

Podobnie jak Polacy postrzegają PRL, tak dla wielu Hindusów zimnowojenny okres w historii ich kraju to czas kompletnie stracony.

Od uzyskania niepodległości od Wielkiej Brytanii w 1947 r. aż do roku 1991 gospodarka Indii funkcjonowała w sposób ściśle oparty na sowieckich wzorcach planowania organizacji produkcji. Prowadzenie prywatnej przedsiębiorczości, choć nie nielegalne, było biurokratycznym koszmarem: sprowadzanie z zagranicy nawet tak podstawowych narzędzi pracy jak maszyny do pisania czy kalkulatory wiązało się z koniecznością uzyskania całej góry pozwoleń oraz opłacania gigantycznych ceł, a wszystko po drodze i tak zniweczyć mogła złośliwa decyzja choćby jednego urzędnika. To właśnie w tych warunkach na dobre rozwinęła skrzydła niesławna indyjska korupcja, do dziś trapiąca ten kraj. Indie stały się pośmiewiskiem zachodnich ekonomistów, którzy ukuli termin "hinduski wzrost gospodarczy", pod względem funkcji stanowiący niejaki odpowiednik popularnych swego czasu pruskich żartów z "Polnische Wirtschaft".

Podobnie jak miało to miejsce na przestrzeni całego bloku wschodniego, socjalistyczna bańka musiała prędzej czy później z hukiem pęknąć. Doszło do tego w czerwcu 1991 r., gdy Republika Indii ogłosiła niewypłacalność przed Międzynarodowym Funduszem Walutowym. Ten zgodził się na spłatę części indyjskiego zadłużenia pod warunkiem radykalnej przebudowy systemu pod wolnorynkowym i kapitalistycznym kątem. Sprywatyzowano banki i towarzystwa ubezpieczeniowe, zniesiono znienawidzony reżim pozwoleń importowych, uwolniono kurs rupii i obniżono podatki.

I chociaż słupki wzrostu ekonomicznego wreszcie wystrzeliły w górę, a Indie zostały zgodnie ochrzczone przez zachodnie media mianem "wschodzącego mocarstwa", to nie wszystkie przeżytki dawnej epoki — np. niezwykle surowe prawo pracownicze — zostały odpowiednio zreformowane, w rezultacie czego jedynie wąska grupa dobrze wykształconej klasy średniej (która znalazła swoją niszę na światowym rynku outsourcingu usług informatycznych) autentycznie skorzystała na przemianach, inaczej niż miało to miejsce chociażby w sąsiednich Chinach, których otwarcie się na świat wyprowadziło z nędzy setki milionów obywateli. Swój plon zbiera też wyhodowana przed dekadami w udzielających licencji urzędach korupcja.

Wszystko to sprawia, że gigantyczny potencjał Republiki Indii pozostaje w dalszym ciągu w dużej mierze niewyeksploatowany.

11

4 marca 2018 o 5:18

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Symbol walutowy złotego - PLN

Symbol walutowy złotego - PLN - oznacza Polski Nowy.

95

19 października 2013 o 20:11

przez rogue551 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

1

Pewex.pl Demotywatory.pl Motokiller.pl JoeMonster.org

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni