Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 337 takich faktów

Kierowana przez polskiego weterana grupa uciekinierów z syberyjskiego gułagu

Kierowana przez polskiego weterana grupa uciekinierów z syberyjskiego gułagu – Kierowana przez polskiego weterana grupa uciekinierów z syberyjskiego gułagu na piechotę i bez mapy przez pustynię Gobi i Himalaje przebija się do Indii, po drodze dokonując nawet obserwacji yeti? Nie. Co nie zmienia faktu, że porucznikowi kawalerii Wojska Polskiego Sławomirowi
Rawiczowi do samej śmierci udawało się skutecznie oszukiwać świat.

W 1954 r., w atmosferze euforii po zdobyciu w roku ubiegłym Mount
Everest, brytyjski dziennik "Daily Mail" rozpoczął kampanię mającą na celu zebranie jak największej ilości informacji dotyczących "odrażającego człowieka śniegu", rzekomo czychającego na nieostrożnych himalaistów. Jedną z najciekawszych opowieści zaprezentował zamieszkały w Nottingham polski weteran Sławomir Rawicz: w 1941 r. z kosmopolityczną grupą więźniów miał uciec z gułagu, po czym, unikając kontaktu ze wszelką cywilizacją, poprowadził ich przez pustkowia Gobi, a następnie himalajskie szczyty – gdzie przyuważyli dwójkę bawiących się śniegiem yeti, które od razu poprawnie zidentyfikowali jako stworzenia nieznane nauce — po czym dotarli do bezpiecznych Indii. Na kanwie fascynującej opowieści Rawicza powstała powieść "Długi marsz" pióra angielskiego dziennikarza Ronalda Downinga. Książka okazała się międzynarodowym bestsellerem, rozeszła się w milionach egzemplarzy i przetłumaczono ją na 25 języków. Czytelników z całego świata zafascynowała historia niestrudzonych wędrowców, najpierw bestialsko dręczonych przez stalinowskich oprawców, potem z podniesionym czołem mierzących
się z okrucieństwem Matki Natury.

Ani Downing, ani jego redakcja nigdy nie zorientowali się, że Rawicz kłamał jak z nut. O ile spotkanie z yeti można było potraktować z przymrużeniem oka jako wabik na złaknionych sensacji czytelników "Daily Mail", to jeszcze za życia Polaka relacja z jego podróży wzbudziła niedowierzanie ze strony podróżników znających tę część Azji. Wskazywali oni na absurdalne opisy mijanych krajobrazów na pustyni Gobi (w relacji Rawicza bardziej przypominającej Saharę) czy też pokonywanie himalajskich gór poprzez wspinanie się na ich szczyty, a następnie schodzenie z drugiej strony bez korzystania z przełęczy. Idea, że grupa amatorów pozbawionych jakiejkolwiek orientacji w terenie, o doświadczeniu nie wspominając, w ogóle zdołała opuścić Syberię, a co dopiero przedostać się do Indii, w oczach ekspertów zakrawała na kpinę. Fałsz Rawicza definitywnie zdemaskowała dopiero w 2006 r., dwa lata po jego śmierci, telewizja BBC, która, opierając się na dokumentacji z sowieckiego archiwum, w tym również zeznaniach złożonych przez samego zainteresowanego, wykazała, że Polak opuścił gułag dopiero w 1942 r. na mocy stalinowskiej amnestii, po czym wraz z armią gen. Andersa dotarł do Iranu i Palestyny. Inny mieszkający w Wielkiej Brytanii polski weteran, Witold Gliński, utrzymywał, iż to on odbył "długi marsz", a Rawicz wzorował się na jego wspomnieniach, jednak w
jego opowieści — nawet abstrahując od już wspomnianych
absurdów — również znajduje się szereg dziur.

Swego czasu pojawiali się inni kandydaci do roli przywódców bohaterskiej wędrówki, jednak na chwilę obecną rozsądek nakazuje przypuszczać, że powieść "Długi marsz" opisuje wydarzenia w stu procentach fikcyjne, nawet jeśli przyprawione wyjątkowo lekkostrawnym sosem, który do dziś przyciąga do "historii" Rawicza nowe pokolenia czytelników. W 2010 r. odbyła się premiera filmu "Niepokonani" w reżyserii Petera Weira bazującego na wydarzeniach opisanych w książce — w rolę główną wcielił się Jim Sturgess. Z uwagi na kontrowersje dotyczące prawdziwości "długiego marszu", protagoniście nadano wymyślone imię.

8

9 sierpnia 2018 o 18:01

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

W napisanej w 1928 r. przez Adolfa Hitlera "Drugiej księdze",

W napisanej w 1928 r. przez Adolfa Hitlera "Drugiej księdze", – W napisanej w 1928 r. przez Adolfa Hitlera "Drugiej księdze", czyli niewydanej za życia autora kontynuacji "Mein Kampf", późniejszy dyktator rozrysował swoją wizję przyszłej wojny obliczonej na obalenie ładu wersalskiego. Niemcy miały zawrzeć sojusz wojskowy z Włochami i Wielką Brytania, a następnie z ich pomocą pobić Francję, jak również tych spośród jej wschodnioeuropejskich sojuszników, którzy udzieliliby jej wsparcia (np. Czechosłowację, Polskę czy Rumunię). Dopiero wtedy wojska Rzeszy miały zwrócić karabiny przeciwko judeobolszewickiemu reżimowi w Związku Sowieckim.

W dłuższej perspektywie Hitler wskazywał na konieczność współpracy Niemiec z szeregiem państw europejskich celem odparcia wpływów Stanów Zjednoczonych, z którym to mocarstwem nie miał
jednak zamiaru walczyć w sposób bezpośredni.

8

10 sierpnia 2018 o 12:52

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

31% amerykańskich nastolatków uważa, że zdobędzie wielką sławę.

31% amerykańskich nastolatków uważa, że zdobędzie wielką sławę. – 31% amerykańskich nastolatków uważa, że zdobędzie wielką sławę.

20

8 sierpnia 2018 o 19:08

przez cenot (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: https://mathspig.wordpress.com/tag/…

Nie ma zgody co do tego, kiedy i gdzie dokładnie powstał pierwszy w Polsce

Nie ma zgody co do tego, kiedy i gdzie dokładnie powstał pierwszy w Polsce – Nie ma zgody co do tego, kiedy i gdzie dokładnie powstał pierwszy w Polsce blok mieszkalny z prefabrykatów (tzw. wielkiej płyty). Najczęściej w tym kontekście wymieniane są warszawskie Jelonki w roku 1957 albo 1958, choć niektórzy uważają, iż pierwsza była nowohucka ul. Stanisława Mierzwy. Dlatego też możliwe, że pionierski budynek powstał w Polsce wcześniej niż w ZSRR, gdzie tzw. chruszczówki zadebiutowały w 1958 r. na moskiewskich Czeremuszkach.

Technologia wielkiej płyty, choć spopularyzowana przede wszystkim na przestrzeni całej socjalistycznej Eurazji, wynaleziona została po I wojnie światowej w Europie Zachodniej — przybywających do Szwecji czy Wielkiej Brytanii obywateli dawnego bloku wschodniego do dziś zaskakuje pojawiający się od czasu do czasu tak doskonale znany z rodzinnych stron widok szarych, jednolitych blokowisk.

12

9 sierpnia 2018 o 22:48

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Choć bitwa na Równinie Abrahama, która odbyła się 13 września 1759 r., trwała

Choć bitwa na Równinie Abrahama, która odbyła się 13 września 1759 r., trwała – Choć bitwa na Równinie Abrahama, która odbyła się 13 września 1759 r., trwała zaledwie godzinę, angażowała mniej niż 10 tys. oddziałów, a poległo w niej po obu stronach w sumie jedynie 174 żołnierzy, zdobycie przez Brytyjczyków francuskiej twierdzy Québec okazało się jednym z najistotniejszych momentów wojny siedmioletniej (1756–63). W ramach wieńczącego konflikt traktatu paryskiego Francuzi zrzekali się na rzecz korony brytyjskiej niemal wszystkich swoich terytoriów na kontynencie północnoamerykańskim — tzw. kolonia Nowej Francji, obejmująca w sumie ok. 8 mln km kwadratowych (nieco mniej niż Brazylia), definitywnie przestała istnieć. Stanowiącą jej część Luizjanę Francuzi odbili z rąk Hiszpanów w 1800 r., jednak 13 lat później Napoleon Bonaparte
zdecydował się odsprzedać cały teren Stanom Zjednoczonym.

13 września 1759 r. do dziś wspominany jest we francuskojęzycznej
części Kanady (głównie w prowincji Québec) jako dzień rozpoczęcia jej dwuipółwiecznej okupacji przez znienawidzonych anglofonów, którzy w zarodku zdusili to, co w przekonaniu wielu quebeckich nacjonalistów mogło wyrosnąć na zdominowany przez francuską kulturę i język odpowiednik Stanów Zjednoczonych w Ameryce Północnej. Dotychczas podjęli oni już dwie próby powołania niezawisłego państwa quebeckiego w drodze referendum, w 1980 i 1995 r. — to drugie o mały włos nie zakończyło się zwycięstwem prowadzących bardzo przemyślaną kampanię wyborczą secesjonistów, pokonanych zaledwie nieco ponad 50 tysiącami głosów (1,16% uczestników; dla porównania szkockie referendum niepodleg-
łościowe z 2014 r. przegrało różnicą aż 10,6%). Inaczej jednak niż miało
to miejsce w Szkocji, a podobnie do niedawnej sytuacji w Katalonii, kanadyjski Sąd Najwyższy tak czy siak uznał jednostronne
oderwanie się prowincji od federacji za nielegalne.

13

9 sierpnia 2018 o 17:41

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

W 1979 r. premier Wielkiej Brytanii James Callaghan został...

W 1979 r. premier Wielkiej Brytanii James Callaghan został... – W 1979 r. premier Wielkiej Brytanii James Callaghan został obalony, ponieważ głosów za było o jeden więcej.
Za głosowało 311 członków izby gmin, 310 głosowało przeciw.

15

29 maja 2016 o 0:23

przez bartek1990 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Wielka Brytania do 2040 roku chce pozbyć się samochodów napędzanych benzyną

Wielka Brytania do 2040 roku chce pozbyć się samochodów napędzanych benzyną – Wielka Brytania do 2040 roku chce pozbyć się samochodów napędzanych benzyną oraz olejem napędowym. Rządzący proponują również, aby każdy nowy dom był automatycznie wyposażony w ładowarkę do pojazdów elektrycznych.

14

14 lipca 2018 o 17:43

przez rasowymongol (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://nt.interia.pl/news-kazdy-do…

Cztery reprezentujące Wielką Brytanię drużyny piłkarskie — Anglia, Szkocja,

Cztery reprezentujące Wielką Brytanię drużyny piłkarskie — Anglia, Szkocja, – Cztery reprezentujące Wielką Brytanię drużyny piłkarskie — Anglia, Szkocja, Walia i Irlandia (wtedy jeszcze obejmująca całość wyspy) — początkowo bardzo wzbraniały się przed dołączeniem do uformowanego
23 maja 1904 r. z inicjatywy kontynentalnej FIFA, widząc w tym zagrożenie
dla swojej niezależności, ostatecznie ulegając jednak i przystępując do organizacji 14 kwietnia roku następnego. Działacze bardzo naciskali na powołanie odbywającego się cyklicznie turnieju, który wyłaniałby
najlepsze zespoły świata, jednak do I wojny światowej
ta idea nie doczekała się realizacji.

Krótko po ustaniu działań zbrojnych, w 1919 r., brytyjskie zespoły wystąpiły ze struktur FIFA, odmawiając przystępowania do sportowej rywalizacji z zawodnikami świeżo pokonanych Mocarstw Centralnych. I choć spór ten szybko załagodzono, a Anglia, Szkocja, Walia i Irlandia powróciły do związku, to w 1928 r. wystąpiły z niego po raz kolejny w proteście przeciwko niesprawiedliwym ich zdaniem zasadom wynagradzania zawodników. Wyspiarze nie uczestniczyli więc w żadnej z trzech edycji Mistrzostw Świata, które FIFA zdołała w końcu powołać do życia po ćwierćwieczu starań. To w tych warunkach niegdyś nieskalana legenda brytyjskich "ojców" futbolu, przed starciem z którymi drżał każdy francuski, niemiecki czy włoski piłkarz, mocno przygasła, ustępując pierwszeństwa piłkarzom kontynentalnym. Stan ten w zasadzie nie uległ zmianie do dziś.

Anglicy, Szkoci, Walijczycy i Irlandczycy powrócili na łono FIFA w 1946 r. Od tego czasu jednak ich drużyny notorycznie zawodziły na przytłaczającej większości kolejnych edycji turniejów tak światowych, jak i europejskich.

7

14 lipca 2018 o 21:41

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

August Zaleski (1883–1972) — najbardziej kontrowersyjna postać w historii

August Zaleski (1883–1972) — najbardziej kontrowersyjna postać w historii – August Zaleski (1883–1972) — najbardziej kontrowersyjna postać w historii emigracyjnego rządu RP, w powszechnej świadomości prawie kompletnie zapomniana. Ten wieloletni minister spraw zagranicznych sanacyjnej II Rzeczypospolitej w Londynie należał do głównych przeciwników układu Sikorski–Majski, w rezultacie czego równie niechętny układom ze Stalinem prezydent Władysław Raczkiewicz powołał go na szefa swojej kancelarii.
Po śmierci Raczkiewicza objął jego stanowisko z pominięciem desy-
gnowanego następcy, wzbudzając przy tym oburzenie zarówno ze strony postendeckiej opozycji, jak i wielu własnych sojuszników z Polskiej Partii Socjalistycznej, którzy jednak ostatecznie zaakceptowali status quo, pozwalając Zaleskiemu na odsłużenie siedmioletniej kadencji.

Gdy jednak dobiegła ona końca w 1954 r., Zaleski oświadczył, że na mocy autorytarnej konstytucji kwietniowej z 1935 r. nie ma zamiaru ustąpić ze stanowiska. Społeczność polskiej emigracji w przytłaczającej większości odrzuciła prezydencki przewrót, organizując się pod pełniącą funkcję głowy państwa tzw. Radą Trzech, utworzoną głównie przez środowisko dawnej narodowej demokracji, jak również wrogiego Zaleskiemu koła w PPS.
Do Rady należeli m.in. Władysław Anders i Tadeusz Bór–Komorowski. Zaleskiego siłą jednak usunąć nie mogli: wszystkie elity RP na uchodźstwie stacjonowały na terenie Wielkiej Brytanii, traktującej wewnętrzne waśnie Polaków jak rywalizację o kierownictwo trzeciorzędnego londyńskiego klubu brydżowego. Tak więc aż do śmierci prezydenta w 1972 r. w Londynie funkcjonowały dwa ośrodki władzy. Dopiero wtedy spór udało się zała-
godzić, gdy Rada Trzech dokonała samorozwiązania, akceptując
na następcę Zaleskiego wyznaczonego przezeń kompromisowego kandydata, Stanisława Ostrowskiego, zastąpionego w 1979 r. przez Edwarda Raczyńskiego, którego kadencja upłynęła w 1986 r. Po Raczyńskim stołek prezydencki objął Kazimierz Sabbat, który w 1989 r. zmarł na zawał serca, co umożliwiło awans Ryszardowi Kaczorowskiemu, najlepiej znanego z historycznego przekazania insygniów prezydenckich Lechowi Wałęsie
20 grudnia 1990 r. na Zamku Królewskim w Warszawie. Był on najstarszą ofiarą katastrofy prezydenckiego tupolewa w Smoleńsku w 2010 r.

12

11 lipca 2018 o 11:06

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Francuskojęzyczne oznaczenia drogowe zamazane przez korsykańskich nacjonalistów

Francuskojęzyczne oznaczenia drogowe zamazane przez korsykańskich nacjonalistów – Francuskojęzyczne oznaczenia drogowe zamazane przez korsykańskich nacjonalistów z FLNC, 2005 r. Od czasu rewolucji państwo francuskie z wielką wrogością odnosi się do wszelkich przejawów lingwistycznej dywersyfikacji terenu Republiki: rozliczne języki regionalne, takie jak korsykański czy bretoński, nie mają uregulowanego statusu, a ich nauczanie czy konserwacja nie uzyskują żadnego wsparcia ze strony władz centralnych, zasłaniających się ograniczeniami wynikającymi z zapisów konstytucji.

W jaki sposób Francja godzi swoją wieloletnią tendencję do kształtowania polityki pod dyktando lewicowych ideologii z tak ścisłą obsesją na punkcie francuszczyzny? Odpowiedzią jest dominacja w międzynarodowym handlu i rozrywce języka angielskiego: w opinii francuskich elit ich własna mowa nie jest sprawcą lingwistycznej marginalizacji, a jej ofiarą — właśnie ze strony anglofonów. Niespisana logika głosi: jeśli język Moliera ma odzyskać swój dawny status na arenie światowej, najpierw posługiwać się nim — najlepiej jako pierwszym — powinni wszyscy obywatele Republiki.

13

10 lipca 2018 o 19:18

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Zobacz następne

Pewex.pl Demotywatory.pl JoeMonster.org Mistrzowie.org

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni