Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 294 takie fakty

Adam Królikiewicz był majorem kawalerii Wojska Polskiego, pierwszym polskim...

Adam Królikiewicz był majorem kawalerii Wojska Polskiego, pierwszym polskim medalistą olimpijskim w konkurencji indywidualnej.
Od połowy 1914 r. służył w Legionach Polskich, w których za udział w bitwie pod Kunicami został odznaczony Orderem Virtuti Militari V kl.
Na igrzyskach olimpijskich w Paryżu 1924 r. zdobył
brązowy medal w skokach przez przeszkody.
Zmarł w 1966 r. po upadku z konia na planie filmu "Popioły" Andrzeja Wajdy, w wyniku którego doznał wielomiejscowego złamania kręgosłupa.

Daniel Olbrychski w swojej autobiografii tak wspominał ten wypadek:

"– Królikiewicz koniecznie chciał poprowadzić szarżę. Było to zadanie prawie tak samo trudne jak tamta prawdziwa szarża w Hiszpanii. [..] Filmowa Somosierra może nie była tak trudna do sforsowania, niebezpieczeństwo tkwiło raczej w skali przedsięwzięcia.
Ludzie mieli jechać na dziesiątkach ogierów, niewyjeżdżonych, poirytowanych, w pełni sił reprodukcyjnych. [..]

Major Królikiewicz był w ekipie chyba konsultantem, ale widocznie jego serce kawalerzysty i oficera nie wytrzymało, bo kazał sobie osiodłać ogiera i stanął na czele oddziału. Na nic zdały się prośby jeźdźców i samego Wajdy. Reżyser mówił, że opinie majora są potrzebne ekipie. Sfotografowanie go
w tłumie galopujących koni i ludzi nic nie da...

Próba. W pewnym momencie konie z twardej ziemi wpadły w galopie na bardziej miękkie podłoże, przygotowane już do kopania wilczych dołów. Ziemia nie była na tyle miękka, żeby koń się przewrócił, ale wystarczyło,
że się potknął. Tak właśnie stało się z ogierem Królikiewicza. Siedziałem z ekipą w samochodzie i widziałem, jak major wylatuje z siodła.
Gdyby koń się przewrócił, upadek człowieka nie byłby tak niebezpieczny
– spadłby wówczas z mniejszej wysokości. A tak Królikiewicz
połamał sobie w wielu miejscach kręgosłup".

19

5 maja 2020 o 15:11

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Pojazd opancerzony Panzerkraftwagen "Hedi" na ulicach Lipska...

Pojazd opancerzony Panzerkraftwagen "Hedi" na ulicach Lipska, rok 1919.

"Hedi" powstał na podwoziu pojazdu zaopatrzeniowego Uberlandwagen, takim samym co pierwszy niemiecki czołg - A7V, jego kształt był w dużej mierze oparty na wyglądzie tego ostatniego. Uzbrojenie stanowiły cztery karabiny maszynowe w częściowo obrotowych "wieżyczkach" w rogach pojazdu. Kopułki na szczycie pojazdu pełniły jedynie rolę obserwacyjną, gdyż były zbyt małe, aby można było umieścić w nich system
kierowania; możliwe, że kierowca prowadził pojazd
"na ślepo", kierowany wskazaniami dowódcy.

Pojazd został zbudowany z inicjatywy Freikorps, nacjonalistycznej organizacji paramilitarnej byłych żołnierzy niemieckich. Jego głównym zadaniem było tłumienie rozruchów wszczynanych przez komunistów wśród niemieckich robotników. Pojazd widziano na ulicach Berlina i Lipska. Przyozdobiono go charakterystycznymi trupimi czaszkami,
a w pewnym momencie również inskrypcją "Panzer-Kraftwagen-
-Abteilung-Regierungs-Treue-Truppen" (Oddział Pojazdów
Pancernych - Wojska Wierne Rządowi).

Przez wiele lat uważano, że "Hedi" był pojazdem unikatowym. Dopiero niedawno odkryto zdjęcie, na którym widać dwa takie pojazdy naraz. Oprócz nich Freikorps używał również samochodów pancernych
i zdobycznych czołgów brytyjskich.

18

29 kwietnia 2020 o 7:51

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

1 maja 1899 urodził się Stanisław Skarżyński – pułkownik pilot Wojska Polskiego...

1 maja 1899 urodził się Stanisław Skarżyński – pułkownik pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, pierwszy Polak, który przeleciał Atlantyk, ustanawiając przy tym światowy rekord odległości lotu. Do legendy przeszedł m.in. fakt, iż Skarżyński odbył lot w garniturze, a nie kombinezonie pilota.

30

30 kwietnia 2020 o 9:13

przez Alsacien (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Powszechnie ukuło się stwierdzenie mówiące, że antyczni Rzymianie po pokonaniu...

Powszechnie ukuło się stwierdzenie mówiące, że antyczni Rzymianie po pokonaniu Kartaginy w 146 roku p.n.e. nie tylko zrównali miasto
z ziemią, ale i posypali je solą, chcąc w ten sposób upewnić się,
że nic nie wyrośnie na tych znienawidzonych terenach.

Kartagina dominowała na wodach Morza Śródziemnego kilkaset lat pierwszego tysiąclecia p.n.e. Wraz z rozrostem republiki rzymskiej doszło do konfliktu interesów, który doprowadził do wyniszczających trzech wojen punickich. Dwa pierwsze starcia były wyrównaną walką mocarstw, z których zwycięsko wyszedł Rzym; głównie za sprawą determinacji oraz niekończących się zapasów ludzkich. Trzecia wojna punicka (149-146 p.n.e.) w dużej mierze była jedynie egzekucją dokonaną przez potężną Republikę na słabej i podporządkowanej Kartaginie. Elity państwa rzymskiego (w tym słynny Katon Starszy) dążyły do zniszczenia znienawidzonych Punijczyków, którzy ośmielili się niegdyś postawić stopę w Italii i zagrozić istnieniu Republiki. Kartagina po porażce w drugiej wojnie punickiej zmuszona została do zapłaty olbrzymich kontrybucji wojennych i ograniczenia swojej suwerenności oraz polityki zagranicznej na rzecz Rzymu. Po latach skrupulatnej spłaty zobowiązań finansowych miasto podnosiło się z kolan, co rodziło zaniepokojenie wśród wielu polityków rzymskich, którzy notabene szukali kolejnych zysków. Wykorzystując konflikt Kartaginy z Numidią, wymuszono kolejną wojnę. Po trzech latach oblężenia dobrze obwarowanej Kartaginy, miasto zostało zdobyte przez wojska Scypiona Afrykańskiego Młodszego wiosną 146 roku p.n.e.

Czytając historię wojen punickich w wielu książkach znaleźć możemy informację, że Rzymianie po zburzeniu Kartaginy posypali jej ziemię solą, tak aby nic więcej na niej nie wyrosło. Miało to być pełne podkreślenie upadku niegdysiejszego rywala. Przekaz ten jednak nie ma żadnej wzmianki w antycznych źródłach. Za sprawą pisarza greckiego z I wieku p.n.e. - Diodora Sycylijskiego - wiemy, że miasto zostało zrównane z ziemią, a Kartagińczycy unicestwieni. Z kolei np. Horacy czy Propercjusz twierdzą, że po zburzeniu miasta, symbolicznie zaorano ziemię, podkreślając pełną anihilację. Najbardziej wiarygodnym źródłem antycznym jest przekaz Polibiusza w „Dziejach”. Polibiusz był przyjacielem i towarzyszem Scypiona Młodszego w kampanii afrykańskiej. W jego dziele nie znajdziemy żadnych informacji o posoleniu ziemi, a jedynie wzmiankę, że miasto pełne było ruin; a nie że zostało w pełni zniszczone. Późniejszy autor, Appian z Aleksandrii, przekazał, że odbudowa miasta miała miejsce na zlecenie Oktawiana Augusta pod koniec I wieku p.n.e. Jednak aby uniknąć złych zaklęć, które rzucono na ziemię, gdzie stała Kartagina, zdecydowano się wznieść miasto w niedalekiej odległości.

Absolutnie jednak brak jest jakichkolwiek wzmianek odnośnie posolenia ziemi kartagińskiej, tak aby uniemożliwić w przyszłości kultywowania ziemi. Z całą pewnością takie stwierdzenie pojawiło się w XIX-wiecznej historiografii, która następnie była regularnie powielana. Autorzy z wspomnianego wieku nawiązywali do starożytnego Bliskiego Wschodu, gdzie m.in. w źródłach asyryjskich lub hetyckich znaleźć można informację, że solenie ziemi miało charakter przeklęcia i aspektu rytualnego.

Co interesujące, ziemie otaczające Kartaginę uznano jako ager publicus (ziemie publiczne), i przekazano je w użytkowanie lokalnej społeczności oraz rzymskim i latyńskim kolonistom. W krótkim czasie po pokonaniu Kartaginy w III wojnie punickiej, obszar ten był ważnym źródłem zboża, które transportowano do Rzymu. Innym ciekawym zagadnieniem jest, że Rzymianie używali soli jako czynnik odstraszającego pasące się zwierzęta. Wspomina o tym Pliniusz Starszy w swojej encyklopedii „Historia naturalna”.

17

14 kwietnia 2020 o 7:45

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

W końcowej scenie dwunastego filmu o przygodach Jamesa Bonda "Tylko

30

15 kwietnia 2020 o 20:15

przez Alsacien (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło:

wikipedia

13 kwietnia 1899 urodził się Bolesław Orliński, polski pilot wojskowy,

13 kwietnia 1899 urodził się Bolesław Orliński, polski pilot wojskowy, sportowy i doświadczalny, pułkownik Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari. Tuż przed wybuchem II wojny Orliński jako pierwszy z Polaków został przeszkolony na samolot myśliwski Supermarine Spitfire przeznaczony dla Polski. Maszynę o brytyjskim numerze rejestracyjnym L1066 pierwszy raz prowadził 25 lipca 1939 roku.

21

13 kwietnia 2020 o 14:36

przez Alsacien (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło:

wikipedia

Dębowe wiadro z XIV wieku, pochodzące z Włoch. Cóż ciekawego może być w...

Dębowe wiadro z XIV wieku, pochodzące z Włoch. Cóż ciekawego może być w wiadrze? Otóż nie jest to jakieś tam pierwsze lepsze wiadro. Ale po kolei...

Było to w czasie wojen gibelinów i gwelfów, dwóch stronnictw politycznych, które rywalizowały ze sobą we Włoszech między XII a XIII wiekiem. Do obozu gwelfów należała m.in. Bolonia, a do gibelinów - Modena. I to wojska tych dwóch miast 15 listopada 1325 roku pod
Zappolino stoczyły ze sobą bitwę, w której wzięło udział prawie 40 000 ludzi (2000 kawalerzystów i 5000 piechoty po stronie Modeny oraz 2000 kawalerzystów i 30 000 piechoty po stronie Bolonii).

Bitwa ta pochłonęła ok. 2000 ofiar po obu stronach i zakończyła się zwycięstwem Modeny, a do historii przeszła również pod nazwą
"bitwy o dębowe wiadro", gdyż taki właśnie łup - widoczny
na zdjęciu powyżej - przywieźli zwycięzcy do Modeny.

28

3 kwietnia 2020 o 12:00

przez Moonshield (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: joemonster.org

Archimedes był genialnym greckim naukowcem, który kierował pracami inżynieryjnymi...

Archimedes był genialnym greckim naukowcem, który kierował pracami inżynieryjnymi przy obronie Syrakuz w trakcie drugiej
wojny punickiej, w 214-212 roku p.n.e. Rzymianie szturmujący
potężne mury miasta musieli mierzyć się z nietypowymi
wynalazkami Archimedesa, w tym z lustrami!

Rzymskie wojska próbowały wielu ataków od morza. Archimedes doszedł do wniosku, że wykorzystując kilka luster ustawionych w taki sposób, aby odbijające się promienie słoneczne trafiały w jeden punkt na statku, będzie w stanie rozgrzać drewno do takiego stopnia, że pojawi się ogień. Wydarzenie to opisuje Lukian z Samosat - rzymski historyk z II wieku n.e. - w dziele „Rozmowy Zmarłych” twierdząc,
że sposób okazał się skuteczny i wiele statków zostało zniszczonych.

Po dziś dzień trwają dywagacje, co stanowiło wspomniane lustra i umożliwiało odbicie promieni słonecznych. Pewna propozycja to np. tarcze z brązu lub miedzi, które skupiały promienie. W tym celu grecki naukowiec Ioannis Sakkas przeprowadził eksperyment w 1973 roku w okolicach Aten. Użyto 70 luster (z powłoką miedzianą), każde 1,5 na
1 metr, które ustawiono tak, aby wiązka światła kumulowała się w danym punkcie, znajdującej się w odległości 50 metrów, makiety rzymskiego okrętu wojennego. W ciągu kilku sekund doszło do pożaru, Warto nadmienić, że statek (podobnie jak antyczne) miał powłokę
ze smoły/wosku, co mogło wspomagać podatność na ogień.

Co ciekawe, w 2010 w popularnym programie „Pogromcy mitów” wykorzystano 500 luster w celu podpalenia rzymskiego statku z odległości 120 m. Badaczom nie udało się jednak podpalić drewna
i uznano, że światło mogło być użyte do oślepiania załogi statku.

22

21 marca 2020 o 8:25

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Legion X Equites był najlepszym i najbardziej cenionym przez Juliusza Cezara...

Legion X Equites był najlepszym i najbardziej cenionym przez Juliusza Cezara oddziałem. Służył on pod jego wodzą w licznych kampaniach, zajmując zaszczytne prawe skrzydło. Po podporządkowaniu Galii, w 48 roku p.n.e. doszło do wybuchu wojny domowej, w której po raz kolejny Cezar mógł liczyć na swoje wierne oddziały X legionu. Brak jednak obiecanych przez Cezara nagród zaczął rodzić rozgoryczenie wśród żołnierzy.

Legioniści wzięli jeszcze udział m.in. w słynnej bitwie pod Farsalos, która pozwoliła Cezarowi pokonać Wielkiego Pompejusza. Po odniesionym zwycięstwie żołnierze legionu X wrócili do Italii, gdzie po niemal 13 latach ciągłej służby oczekiwali, aż w końcu otrzymają spokojne życie
oraz ziemie za swoją wierną walkę dla Cezara.

Cezar w tym czasie udał się jednak do Aleksandrii, w pościg za uciekającym Pompejuszem. Nieoczekiwanie został wciągnięty w wojnę domową w Egipcie i oblężony wraz ze swoimi oddziałami. Przez kolejne miesiące nikt w Italii nie wiedział, co tak naprawdę dzieje się z Cezarem. Rozczarowani brakiem spełnienia obietnic, żołnierze legionu VII, IX, X i XII podnieśli bunt, w którym największym prowodyrem byli legioniści z X Equites. Zabito niektórych wyższych oficerów, a Marek Antoniusz musiał uciec z obozu.

Cezar, po pokonaniu sił wiernych Ptolemeuszowi XIII, a potem armii pontyjskiej, w 47 roku p.n.e. powrócił do Italii. Udał się do Rzymu, skąd wysłał swojego pretora Salustiusza (zasłynął jako historyk), aby ten spróbował zapanować nad buntem. Salustiusz cudem ocalał i wrócił do miasta. Cezar szykował się na najgorsze i zlecił nawet przygotowania do obrony stolicy, w okolicach której swój obóz rozbili zbuntowani żołnierze.

Cezar finalnie zdecydował się osobiście udać do obozu buntowników. Wjechał do obozu, stanął na podwyższeniu w obozie i zwrócił się do żołnierzy z pytaniem, co im doskwiera. Żołnierze nie ośmielili się żądać
od niego nagród, więc domagali się zwolnienia, licząc na to, że Cezar potrzebuje wojska na wyprawę do Afryki. Ku zdziwieniu wszystkich,
Cezar się zgodził i powiedział, że wszyscy zgromadzeni zostaną zwolnieni ze służby. Cezar zwrócił się do nich słowami „Kwiryci” (Quirites),
zamiast (jak czynił to dotychczas) „Towarzysze” (Romani), uznając
ich tym samym za zwykłych obywateli. Następnie zwrócił się
w kierunku bram obozu, chcąc opuścić swoich żołnierzy.

Zachowanie Cezara wywołało wielki szok wśród zbuntowanych legionistów. Zhańbieni zaczęli go błagać, aby ten mimo wszystko wziął ich na kolejną kampanię. Cezar odmówił mówiąc, że jest rozczarowany, że żołnierze nie ufają jego obietnicom po tylu latach wspólnej walki.
Legioniści zaczęli prosić Cezara o wybaczenie. Finalnie, Cezar zgodził się
na ponowne przyjęcie do służby wszystkich legionów poza „Dziesiątką”. Żołnierze X legionu zaczęli błagać go o przebaczenie, zgadzając się nawet na decymację, jako formę kary. Ostatecznie, Cezar wybaczył także legionowi X.

Cezar nie skazał żadnego zbuntowanego żołnierza na śmierć. Wykorzystując jednak siatkę swoich agentów i informatorów zebrał imiona najbardziej żarliwych rebeliantów i usytuował ich w nadchodzących bitwach, w najbardziej niebezpiecznych miejscach.

27

27 stycznia 2020 o 7:16

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Gdy wojska sowieckie zbliżały się do Berlina w 1945 roku, sowieccy żołnierze

Gdy wojska sowieckie zbliżały się do Berlina w 1945 roku, sowieccy żołnierze schwytali jednego z żołnierzy SS i kazali mu grać na pianinie. Powiedzieli, że pozwolą mu żyć dopóki będzie grał. Żołnierz grał przez 22 godziny, po czym osunął się z wycieńczenia. Sowieci pogratulowali mu dobrego „występu” i zastrzelili.

37

15 stycznia 2020 o 20:09

przez cenot (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.hoover.org

Zobacz następne

Pewex.pl Demotywatory.pl Stylowi.pl Pewex.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni