Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 55 takich faktów

Podczas wyprawy konwoju arktycznego PQ-16 do Murmańska, jeden z okrętów...

Podczas wyprawy konwoju arktycznego PQ-16 do Murmańska, jeden z okrętów podwodnych, HMS Seawolf, otrzymał rozkaz,
że w przypadku ataku powietrznego ma się zanurzyć i przeczekać nalot pod wodą. Jednak wówczas okręt zostawał w tyle
za konwojem i doganiał go z wielkim trudem.

Po jednym z takich ataków Seawolf nadał przez radio wiadomość do najbliższego brytyjskiego niszczyciela, HMS Ashanti:
"W razie nieprzyjacielskiego ataku powietrznego mam zamiar pozostać na powierzchni".

Kapitan HMS Ashanti, Dickie Onslow, odparł krótko: "Ja również".

29

28 kwietnia 2020 o 22:37

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło:

"Cel Tirpitz"

Dobrze zachowany hełm rzymski z II wieku n.e. Obiekt został znaleziony na...

Dobrze zachowany hełm rzymski z II wieku n.e. Obiekt został znaleziony na polu w Sivac, w północnej Serbii. Obecnie znajduje się w muzeum w Somborze.

Naukowcy podejrzewają, że hełm należał do żołnierza z oddziałów jazdy w trakcie wyprawy wojskowej przeciwko Jazygom w Panonii w latach 167-171 i 177-178 n.e.

Na hełmie znajduje się inskrypcja: C*III*IVL*M*I*EVC, która zapewne znaczy: C(ohors) quatra I VL(iana) M(anipulus) primus LVC(ii), czyli jeździec należał do pierwszego manipułu centuriona Lucjusza w czwartej kohorcie Julijskiej.

29

11 stycznia 2020 o 7:37

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

W powojennej propagandzie komunistów pułkownik Wacław Kostek-Biernacki...

W powojennej propagandzie komunistów pułkownik Wacław Kostek-Biernacki, wojewoda podlaski, przedstawiany był jako okrutnik i "diabeł z Berezy". W istocie jego zarząd nad więzieniem był tylko nominalny, a on sam posłał tam tylko trzech kryminalistów,
nie związanych z działalnością polityczną.

Jako wojewoda miał zwyczaj urządzać częste wyprawy na wieś. Przebrany za prostego chłopa odwiedzał urzędy i komisariaty z fikcyjnymi sprawami. Zależnie od tego jak urzędnik potraktował fałszywego chłopa, był potem przez wojewodę karany lub nagradzany.

38

24 lutego 2020 o 19:58

przez dzon (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło:

R. Stiller "Płk Biernacki wśród diabłów"

Wypędziwszy Cycerona z Rzymu Klodiusz musiał jeszcze uniemożliwić mu...

Wypędziwszy Cycerona z Rzymu Klodiusz musiał jeszcze uniemożliwić mu powrót. Obecność Katona Młodszego, sojusznika Cycerona, bardzo utrudniała realizację tych planów. Aby pozbyć się go z Rzymu Klodiusz zaproponował mu zdobycie Cypru dla Rzymu.

Według Plutarcha Katon zorientowawszy się w prawdziwych zamiarach Klodiusza odmówił. W odpowiedzi Klodiusz przeforsował ustawę, która oficjalnie wcielała Cypr do Republiki Rzymskiej i nakazywała Katonowi zajęcie go.
Ten po powrocie do Rzymu z tej wyprawy odrzucił wszystkie oferowane mu nagrody i awanse, uznając je za „niegodne”.

6

10 sierpnia 2019 o 7:11

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Justynian I Wielki i jedwab, czyli historia o tym, jak dwóch mnichów-przemytników...

Justynian I Wielki i jedwab, czyli historia o tym, jak dwóch mnichów-przemytników zostało bohaterami narodowymi.

W roku 540 wybuchła druga wojna perska, która bezpośrednio wpłynęła na przerwanie importu jedwabiu z Persji. Jedwab za czasów Justyniana I był symbolem statusu społecznego; wykonywano z niego togi wyższych urzędników państwowych, a prezent w jego postaci był dowodem cesarskiej łaski. Przerwanie importu tej cennej tkaniny spowodowało całkowite załamanie przemysłu jedwabniczego,
a co za tym idzie - bankructwo prywatnych tkalni i kupców.
Po zawarciu pokoju z Persją w 545 import został wznowiony po wyjątkowo niekorzystnych cenach dla cesarstwa. Z pewnością spędzało to sen z powiek cesarza i ministra finansów.

Próby ominięcia Persji i kupna jedwabiu w Indiach nie zakończyły się sukcesem, wręcz pogorszyły sytuację. Jednakże ok. 550 roku przed Justynianem pojawiła się niebywała okazja: dwójka mnichów twierdziła, że posiada odpowiednie znajomości w Sogdianie (obecnie Samarkanda i Buchara), za pomocą których są w stanie sprowadzić jedwabniki do Bizancjum. Wspierani i wspomagani wszelkimi możliwymi środkami wyruszyli w długą (ok. 2-letnią) podróż. Wędrowali tak przez kilka miesięcy, pokonując ponad 4800 km.
Warto wspomnieć, że terytoria, które pokonywali ogarnięte były wojną, co stanowiło dodatkowe ryzyko. Po nielegalnym i niebezpiecznym zdobyciu jajeczek jedwabników (w Chinach, aby ustrzec tajemnicę wyrabiania jedwabiu, karano śmiercią każdego, kto mógł ją wyjawić, lub przyczynić się do wyjawienia tego sekretu) wyprawili się w równie długą podróż powrotną. Jajeczka (ok. 26 tysięcy) schowali
w wydrążonych wnętrzach bambusowych kijów, które
używali do podpierania się podczas wyprawy.

Przywiezienie jajeczek z Sogdiany nie od razu płożyło kres zależności cesarstwa od perskiego jedwabiu, ale z pewnością osłabiło pozycję przetargową Persów. Niedługo po tym krajowa produkcja
zaczęła pokrywać zapotrzebowanie rynku.

22

9 stycznia 2017 o 7:10

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl | en.wikipedia.org

Podczas wyprawy na Antarktydę ekipa znanego podróżnika Ernesta Shackletona...

Podczas wyprawy na Antarktydę ekipa znanego podróżnika Ernesta Shackletona musiała zacząć używać encyklopedii jako papieru toaletowego. Znajdujący się wówczas wśród członków wyprawy lekarz ocalił i zachował wpis dotyczący szkorbutu.

16

15 czerwca 2019 o 11:47

przez cenot (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.theaustralian.com.au

Powszechnie znana jest mapa pokazująca największą rozciągłość terytorialną...

Powszechnie znana jest mapa pokazująca największą rozciągłość terytorialną Imperium Rzymskiego, dość znana jest również historia rzymskiego legionu w Chinach. Jednak jak daleko na południe w swoich afrykańskich wyprawach dotarli Rzymianie?

Okazuje się, że poczynili oni znaczne odkrycia w głębi Afryki i to nie tylko w kontrolowanym przez nich Egipcie, a rzymskie wpływy sięgały jeszcze dalej, jak można wnioskować z rzymskich monet
i ceramiki znalezionych na Zanzibarze czy w Kongo.

Pomiędzy pierwszym a czwartym rokiem naszej ery miało miejsce kilka rzymskich wypraw w rejonie zachodniej Afryki. Według Jonathana Rotha główną motywacją dla organizacji tych ekspedycji było odnalezienie źródeł złota i organizacja transportu do prowincji położonych na północnym wybrzeżu Afryki. Według Pliniusza pierwszą zorganizowaną wyprawą dowodził Kornelisz Balbus, który w roku 19 p.n.e. prawdopodobnie dotarł do rzeki Niger w pobliżu Timbuktu. Jego twierdzenia zostały współcześnie poparte rzymskimi artefaktami odkrytymi w okolicy Mali.
Kolejną wyprawę w tym rejonie poprowadził konsul Swetoniusz Paulinus, pierwszy rzymski dowódca, który poprowadził armię przez masyw gór Atlas. Jego legioniści dotarli prawdopodobnie
aż do rzeki Senegal, czego dowodzą odnajdywane do dzisiaj rzymskie przedmioty w Mauretanii.

W rejonie centralnej Sahary podjęto się dwóch ekspedycji w kierunku Jeziora Czad, według Klaudiusza Ptolemeusza nazywanego ówcześnie Jeziorem Hipopotama. Obie miały miejsce podczas rządów Oktawiana Augusta a dowodzili nimi Septymiusz Flaccus i Juliusz Maternus. Pierwsza z nich odbyła się w roku
50 naszej ery jako odwet na Nomadach atakujących Leptis Magna
i po trzech miesiącach dotarła do ziemi zwanej Agisymbą w rejonie Jeziora Czad. Druga miała miejsce 40 lat później i była wyprawą czysto handlową. Po 4 miesiącach podróży Juliusz Maternus dotarł w ten sam rejon, skąd udało mu się sprowadzić nosorożca o dwóch rogach, który został następnie
zaprezentowany w Koloseum.

Niektórzy historycy wysuwają tezę, iż Rzymianie mogli dotrzeć aż do rejonów równikowych. Według Pliniusza w roku 70 naszej ery Waleriusz Festus, legat Legionu III Augusta poprowadził kolejną wyprawę w rejon rzeki Niger. Różne interpretacje wskazują na możliwość wyprawienia się przez część legionistów poza obszar Timbuktu, aż do ujścia Nigru w dzisiejszej Nigerii. Z drugiej strony część środowiska historyków twierdzi, że Festus nigdy nie
opuścił rejonu współczesnej południowej Libii.

Kolejną ekspedycją, która zasługuje na oddzielny akapit, choć również dysputowaną przez wielu historyków, jest wyprawa zlecona przez Nerona w latach 60-61. Jej celem była eksploracja źródeł Nilu, być może, jak uważał Pliniusz, w celu zdobycia informacji użytecznych w ocenie możliwości podboju Etiopii
(jak nazywano wtedy wszystkie tereny na południe od Egiptu) przez Rzym. Seneka Młodszy pisał, że wyprawa dotarła do Meroë,
a następnie do bagna Sudd w dzisiejszym Sudanie Południowym, gdzie natrafiła na poważne problemy z dalszą eksploracją.
Istnieją tezy, że grupa legionistów dotarła aż do Wodospadów Murchisona w północnej Ugandzie.

Oprócz wypraw lądowych Rzymianie zorganizowali także wiele ekspedycji morskich wzdłuż afrykańskiego wybrzeża, jednak
tak obszerny temat zasługuje na oddzielny artykuł.

22

11 stycznia 2019 o 7:51

przez cosiek (PW)

Skomentuj (2) Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Łajka nie była jedynym psem w kosmosie. 19 sierpnia 1960 roku w satelicie...

Łajka nie była jedynym psem
w kosmosie.
19 sierpnia 1960 roku
w satelicie Sputnik 5
wystrzelono na orbitę
Biełkę i Striełkę.
Oba zwierzaki wróciły
z wyprawy całe i zdrowe.

25

1 stycznia 2019 o 12:15

przez Ascara (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Unia personalna pomiędzy Szkocją a Anglią w 1707 r. na stałe przeobraziła

Unia personalna pomiędzy Szkocją a Anglią w 1707 r. na stałe przeobraziła się w unię realną — Królestwo Wielkiej Brytanii. Stało się tak wbrew oporowi zdecydowanej większości szkockich elit, ale
pośrednio na ich własne życzenie.

Pod koniec XVII w. (a więc jeszcze za niepodległej Szkocji) Szkoci
pragnęli uniezależnić się od już wtedy przytłaczającej angielskiej dominacji, najlepiej za pośrednictwem kolonialnej ekspansji. Grupa arystokratów zgromadziła gigantyczną zbiórkę funduszy w kraju i za granicą (oczywiście z pominięciem Anglii) na zorganizowanie wyprawy mającej na celu kolonizację hiszpańskiej Panamy. Plan zakładał, że szkoccy osadnicy utworzą szlak lądowy (budowa kanału w ówczesnych warunkach była inżynieryjną niemożliwością) pomiędzy Atlantykiem a Pacyfikiem: zyski z ceł nakładanych na transportowane w ten sposób towary europejskich kolonizatorów płynęłyby prosto do skarbca w Edynburgu.

Inicjatywa zakończyła się totalną klęską. Szkoci nie tylko w absurdalnym optymizmie założyli, że Anglicy i Hiszpanie po prostu pozwolą im na realizację projektu, ale też kompletnie zlekceważyli ciężkie tropikalne warunki miejscowego klimatu, jakże inne od zimnej ojczyzny. Ostatecznie szkockie elity, ścigane przez zagranicznych wierzycieli, z podkulonymi ogonami zwróciły się o pomoc do Westminsteru. Anglicy bez wahania zgodzili się pokryć spłatę szkockiego zadłużenia — ceną było zamknięcie parlamentu w Edynburgu i oddanie Londynowi pełnej kontroli nad szkocką dyplomacją i opodatkowaniem. I tak pragnienie uniezależnienia Szkocji
od Anglii zakończyło się jej kompletnym ubezwłasnowolnieniem.

15

1 lipca 2018 o 10:11

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Z momentem przyłączenie Egiptu do Imperium Rzymskiego w 30 r. p.n.e., Oktawian

Z momentem przyłączenie Egiptu do Imperium Rzymskiego w 30 r. p.n.e., Oktawian August dostrzegł szereg problemów, które wiążą się z nową prowincją. Od południa rozpoczęły się regularne najazdy Kuszytów, a od strony Morza Czerwonego czaili się arabscy piraci. Dodatkowo wskutek dominacji handlowej Himjarytów i Sabejczyków w cieśninie Bab el Manbed, Rzymianie mieli utrudnioną możliwość rejsu na tym ważnym szlaku do Indii.
Władze rzymskie nie mogły sobie pozwolić na bagatelizowanie zagrożenia, dlatego nowy prefekt Egiptu, G. Emiliusz Gallus zdecydował się na przeprowadzenie ryzykownej i niespotykanej jak dotąd w rzymskiej historii, wyprawy do Arabii Felix, aby zakończyć dominację handlową Arabów na Morzu Czerwonym. Gallus zebrał w porcie w Kleopatris kontyngenty złożone 10 000 rzymskich legionistów stacjonujących w Egipcie, 500 Żydów oraz 1 000 Nabatejczyków z Petry, którymi dowodził Syllaeus.
Wyprawa wojskowa wypłynęła w 25 r. p.n.e. z Kleopatris na południe, lecz w wyniku licznych problemów i straty wielu statków, flota Gallusa musiała przybić do lądu w porcie Leuke Kome (w pobliżu El Haura). Gallus spędził następnie tam całe lato i zimę, poprzednio planował dopłynąć statkami na południe Arabii, lecz wskutek straty okrętów rejs był niemożliwy, co wymusiło na nim podjęcie decyzji o kontynuowaniu reszty trasy lądem.
Z początku 24 p.n.e. rzymskie wojsko skierowało się na południe, wykorzystując wielbłądy do transportu wody. Rzymianie wędrowali wiele dni po bezludnej pustyni. Po męczącej trasie piaskowymi bezdrożami Gallus dotarł do nawodnionej i żyznej krainy Negrany (prawdopodobnie dziś. Nedżran), gdzie rozpoczął oblegać jej miasto. Rzymianie przeprowadzili szturm i zdobyli miasto. Rzymskie wojska dotarły następnie nad pewną rzekę, gdzie zastąpiły im drogę wojska arabskie. Gallus odniósł wielkie zwycięstwo w bitwie, zabijając 10 000 arabskich wojowników, a tracąc po swojej stronie zaledwie kilku, ponieważ przeciwnik był bardzo słabo uzbrojony. Arabscy wojownicy nie zdawali sobie sprawy o wysokim poziomie militarnym rzymskiego wojska.
Gallus opanował następnie dwa ważne ośrodki handlowe o nazwie Asca i Athrula, gdzie zbudował magazyny, aby przechowywać w nich zaopatrzenie i założył rzymski garnizon. Wojska rzymskie skierowały się następnie do kraju plemienia Rammanitów, którzy pod wodzą króla Ilisarosa, skryli się w swojej stolicy Marsiaby (dziś. Mar’ib). Gallus zaczął oblegać miasto, lecz wskutek braku wody, musiał po 6 dniach odstąpić od blokady. W marcu, gdy Gallus przebywał w kraju Rammanitów, doniesiono mu, że znajduje się zaledwie dwa dni drogi od wspaniałej krainy pachnideł, czyli Hadramautu. Gallus postanowił tam wyruszyć, ponieważ spodziewał się, że właśnie tam znajdują się siedziby Sabejczyków i Himjarytów. Zamiast jednak osiągnąć południowe wybrzeże Arabii, błądził 6 miesięcy po pustyni wskutek zdradliwości przewodników i Syllaeusa. Ostatecznie zrezygnował z trasy i powrócił do Negrany. Gallus zrezygnował ostatecznie z dalszej wyprawy na południe i pomaszerował na północ, przez miasto Hepta Phreatae – „Siedem Źródeł”, docierając ostatecznie do wsi Egra nad Morzem Czerwonym. Tam przerzucił swoje zmęczone i przetrzebione wojska na nowo zbudowane statki, którymi dopłynął do Myos Hormos w Egipcie, docierając ostatecznie pod koniec 24 r. p.n.e. do Aleksandrii.
Ekspedycja Gallusa nie wpłynęła na ograniczenie monopolu handlowego Himjarytów i Sabejczyków, ponieważ wskutek słabej znajomości wnętrza Arabii, nie potrafił dobrze zlokalizować swojego położenia. W wyniku tego posiadłości arabskich kupców na wybrzeżu, głównie miasto Aden (zniszczone przez Rzymian w 1 r. p.n.e.), nie zostały zdobyte, a dominacja Sabejczyków i Himjarytów wciąż trwała. Była to jednak najbardziej śmiała wyprawa rzymskich wojsk na półwyspie arabskim, która umożliwiła lepsze poznanie pustynnych terenów po drugiej stronie Morza Czerwonego.

21

18 maja 2018 o 6:00

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Zobacz następne

1 2 3 4 5 6 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Mistrzowie.org JoeMonster.org

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni