Samotne planety to obiekty o masie planetarnej, które nie są związane grawitacyjnie z żadną gwiazdą. Obiekty te są wyrzucane z systemów planetarnych wskutek bliskości innej gwiazdy albo też w razie przypadkowej kolizji z innymi ciałami niebieskimi. Inną możliwością jest z kolei powstawanie samotnych planet z dala od gwiazd w obszarach zagęszczonych obłoków pyłowych. Planety takie samotnie przemierzają wszechświat, pozostając bardzo trudne do wykrycia. Wg polskich naukowców z projektu OGLE w Drodze Mlecznej może istnieć nawet 100 miliardów samotnych planet.

W 1963 roku w mieście Derinkuyu położonym w środkowej Anatolii w Turcji pewien rolnik dokonał zaskakującego odkrycia. Podczas remontu domu zburzenie jednej ze ścian otworzyło bowiem wejście do długiego tunelu prowadzącego głęboko pod ziemię. Okazało się, że sieć tuneli była tak naprawdę całym podziemnym miastem, które dawno temu zamieszkiwało ok. 20.000 ludzi. Archeolodzy badający Derinkuyu ze zdumieniem odkryli, że miasto jest głębokie na ponad 60 metrów. Tunele i korytarze ciągną się na długości setek metrów, a całe podziemne miasto jest rozlokowane na aż 12 poziomach. Budowniczy miasta skonstruowali studnię oraz system wentylacyjny. Większość tuneli miała ok. 160 cm wysokości. Do dziś nie wiadomo czy budowla służyła jako schron wojenny Frygijczyków lub Hetytów, czy też może jako schron przed katastrofą impaktu w Młodszym Dryasie, na co wskazywałyby historie opisane w Aweście.

W 1997 roku obserwacje astronomiczne dokonane przez Teleskop Hubble’a przyniosły interesujące odkrycie. Naukowcy przeglądając wówczas teren gromady galaktyk w Pannie natrafili bowiem na gwiazdy, które nie były związane grawitacyjne z żadną galaktyką. Gwiazdy tego typu są określane mianem gwiazd międzygalaktycznych. Powstają najprawdopodobniej przez kolizję galaktyk. Gwiazdy hiperprędkościowe to natomiast obiekty wyrzucane przez oddziaływanie grawitacyjne supermasywnej czarnej dziury. Gwiazdy tego typu poruszają się z prędkością nawet 1000 km/s. Na planetach okrążających gwiazdy międzygalaktyczne, na nocnym niebie nie widać byłoby praktycznie żadnych gwiazd.

Na terenie Japonii znajduje się kilka niezwykłych budowli pochodzących ze starożytności. Najbardziej nadzwyczajną konstrukcją jest ogromny megalityczny głaz o nazwie Masuda no Iwafune. Obiekt ten znajduje się w Parku Narodowym Asuka i do dziś zadziwia swoim osobliwym wyglądem oraz pokaźnymi rozmiarami. Konstrukcja ta ma 11 metrów długości, 8 metrów szerokości oraz 4 metry i 70 centymetrów wysokości. Megalityczny głaz wykonany z granitu waży rekordowe 800 ton. Do dziś nie wiadomo kto, kiedy ani dlaczego zbudował tę osobliwą strukturę.

Hipoteza Planetarium zakłada, że nie widzimy dowodów na istnienie życia pozaziemskiego, ponieważ nasze astronomiczne obserwacje przedstawiają iluzję, zaprojektowaną przez zaawansowaną kosmiczną cywilizację. Twórcami takiej iluzji, zwanej 'planetarium' byliby przedstawiciele cywilizacji typu 3 w skali Kardaszewa, zdolni do manipulacji materią oraz energią. Planetarium zostałoby stworzone dzięki jakiejś formie zaawansowanej technologii wirtualnej rzeczywistości. Spoglądając w kosmos nie widzielibyśmy żadnych śladów życia, ponieważ symulacja zostałaby zaprogramowana w taki sposób, aby kosmos wydawał nam się pusty. W rzeczywistości w pewnym określonym punkcie symulacja by się kończyła i można by za nią znaleźć ślady życia pozaziemskiego.

Imhotep był architektem, poetą, sędzią, rzeźbiarzem, astronomem oraz ojcem medycyny. Zbudował pierwszą piramidę w historii ludzkości, stosując przy tym rewolucyjne rozwiązania. Imhotep zreformował kalendarz oraz był najwyższym kapłanem boga Ra w Heliopolis. Imhotep najprawdopodobniej był autorem papirusu Edwina Smitha, czyli staroegipskiego tekstu medycznego, będącego najstarszym traktatem na temat chirurgii oraz leczenia urazów. Opisano w nim części mózgu oraz 48 przypadków postępowania ze złamaniami czy guzami. Pochodzenie Imhotepa pozostaje nieznane.

Na terenie Arabii Saudyjskiej mieści się pewne mało znane stanowisko archeologiczne o nazwie Mada’in Salih. Znajduje się tam ponad 100 monumentalnych grobowców, które zostały wykute w skale. Wszystkie zostały starannie wykute w piaskowcu wraz z bogato zdobionymi fasadami. Grobowce są pokryte przedstawieniami różnych symboli, zwierząt czy ludzi, a także wieloma inskrypcjami. Najbardziej imponującym z grobowców jest Qasr al Farid, czyli samotny pałac. Jego wymiary wynoszą 22 metry wysokości oraz 14 metrów szerokości. Zdaniem naukowców, budowniczymi byli Nabatejczycy, którzy wykuli grobowce w skale dzięki miedzianym narzędziom.

Zigguraty to budowle sakralne tworzone przez Sumerów. Podstawę zigguratu wznoszono z suszonych cegieł, natomiast zewnętrzne ściany tarasów wykonywano z cegieł wypalanych. Z tarasu na taras prowadziły pochylnie rampy albo schody. Liczba pięter zigguratu wahała się od 2 do nawet 7. Budowlę zwieńczała świątynia lub kaplica, która wg Sumerów była miejscem odwiedzanym przez bogów. Najwyższy ziggurat miał 91 metrów wysokości i ustępował w starożytności tylko egipskim piramidom.

Planety 'Gałki Oczne' to obiekty, na których z jednej strony zawsze występuje dzień, zaś z drugiej strony panuje wieczna noc. Na granicy obu światów znajduje się pas ziemi nazywany pierścieniem życia. W miejscu tym mogą występować przyjazne warunki, zbliżone do takich które panują na Ziemi.

Magnetary to gwiazdy neutronowe posiadające niezwykle silne pole magnetyczne. Te zadziwiające obiekty są najsilniejszymi znanymi magnesami we Wszechświecie – miliony razy mocniejszymi niż najsilniejsze magnesy na Ziemi. Magnetar posiada tak silne pole magnetyczne, że jest w stanie wyrwać całe żelazo z ludzkiej krwi z odległości kilku tysięcy kilometrów. Bąble Fermiego to tajemnicza formacja o niesamowitych rozmiarach. Niezwykłe bąble rozciągają się na odległość ok. 50 tysięcy lat świetlnych i znajdują się bezpośrednio powyżej oraz poniżej centrum naszej galaktyki. Powstały dzięki supermasywnej czarnej dziurze i promienują w zakresie gamma.