Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
Profil użytkownika

libmar96

Zamieszcza fakty od: 13 stycznia 2014 - 16:25
Ostatnio: 14 marca 2016 - 22:22
O sobie:

Interesuję się astronomią i astrofotografią.

  • Faktów na głównej: 127 z 158
  • Punktów za fakty: 5754
  • Komentarzy: 10
  • Punktów za komentarze: 1
 
Pierwsze zapiski dotyczące obserwacji plam słonecznych pochodzą sprzed 2800 lat.
Za 1,4 miliona lat, gwiazda Gliese 710 znajdzie się w odległości tylko 1,1 roku świetlnego od nas. To niemal czterokrotnie bliżej niż odległość od Słońca do Proximy Centauri – obecnie najbliższej nam gwiazdy (nie licząc Słońca). Skutkiem będzie perturbacja Obłoku Oorta, w wyniku czego wiele znajdujących się tam komet zostanie skierowana w kierunku Słońca. Ich podróż w kierunku gwiazdy dziennej będzie trwała nawet przez kilka milionów lat. Częstotliwość upadków obiektów z kosmosu w Ziemię może wtedy wzrosnąć o kilka procent.
Obecnie najbliższą nam gwiazdą (oprócz Słońca) jest Proxima Centauri. Znajduje się w odległości 4.22 roku świetlnego od Ziemi. Jednak za około 33 tysiące lat gwiazda Ross 248 stanie się „nową” najbliższą nam gwiazdą – w momencie największego zbliżenia (za 36 tysięcy lat), znajdzie się w odległości około 3.01 roku świetlnego od nas.
Kometa 109P/Swift-Tuttle, twórca roju Perseidów, to najbardziej zagrażający Ziemi obiekt znany ludzkości. Jądro komety ma średnicę około 26 kilometrów. Co 133 lata kometa przecina orbitę Ziemi, jednak za każdym razem mijając naszą planetę.  Przewiduje się, że uderzenie komety z Ziemią nastąpi w ciągu najbliższych kilkudziesięciu milionów lat. Skutkiem zderzenia byłoby wyginięcie wielu gatunków na naszej planecie, przede wszystkim zwierząt.
Gwiazda Barnarda ma największy ruch własny spośród wszystkich gwiazd. To znaczy, że najszybciej porusza się na niebie względem innych gwiazd. Ruch jest jednak bardzo powolny – wynosi około 10.3 sekundy kątowej na rok. Na zdjęciu przedstawiono ruch Gwiazdy Barnarda w latach 2003-2008.
Gołym okiem można dostrzec kratery i góry na Księżycu. Aby obserwacja była udana, muszą być spełnione warunki: bardzo dobry wzrok, odpowiednia faza Księżyca, bardzo dobra stabilność atmosfery, Słońce znajdujące się na wysokości 5-8 stopni pod horyzontem (czyli dość rozjaśnione niebo) i Księżyc znajdujący się dość wysoko nad horyzontem.
Orbita Ziemi ma kształt elipsy. Z tego powodu, w styczniu planeta znajduje się najbliżej Słońca, a w lipcu – najdalej. Na zdjęciu widzimy różnicę wielkości tarczy słonecznej obserwowanej w obu miesiącach.
Tak jasna staje się supernowa w momencie wybuchu. Na zdjęciu przedstawiono supernową 1987A w Wielkim Obłoku Magellana po oraz przed „śmiercią gwiazdy”.
34 Tauri jest trzydziestą czwartą skatalogowaną gwiazdą w gwiazdozbiorze Byka. W rzeczywistości nie jest ona gwiazdą, lecz planetą: Uran. W 1690 roku nie znano jeszcze siódmej planety Układu Słonecznego, dlatego John Flamsteed (twórca katalogu) widząc „gwiazdę” dodał ją do listy.