Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
Profil użytkownika

serek2731

Zamieszcza fakty od: 12 lutego 2015 - 22:18
Ostatnio: 6 lipca 2020 - 17:13
  • Faktów na głównej: 42 z 89
  • Punktów za fakty: 2730
  • Komentarzy: 13
  • Punktów za komentarze: 6
 
Podczas II wojny światowej zdarzały się przypadki ucieczek Żydów z polskich terenów okupowanych przez Niemców do ZSRR. Tacy uciekinierzy byli w Związku Radzieckim aresztowani i wysyłani do obozów pracy, ponieważ oskarżano Żydów o... kolaborację z gestapo.
Stalin stwierdził kiedyś że Iwan Groźny przeprowadzał swoje czystki zbyt wolno i na zbyt małą skalę, ponieważ wciąż wierzył w Boga i „Bóg mu przeszkadzał”.
Podczas ludobójstwa w Rwandzie przez pierwsze tygodnie zabójstw międzynarodowi przywódcy odmawiali mówienia o „ludobójstwie”, obawiając się prawnych i moralnych zobowiązań, które wyniknęłyby z uznania zbrodni. Jednak Jan Paweł II już 27 kwietnia - jako pierwszy - użył słowa „ludobójstwo”, potępiając przemoc. Również jako pierwszy zaapelował o zakończenie rozlewu krwi, zaledwie jeden dzień [8 kwietnia] po rozpoczęciu rzezi. 
Po zakończeniu ludobójstwa Jan Paweł II sfinansował budowę sierocińca dla ocalałych sierot. Ten gest nie spodobał się przywódcom bojówek w Rwandzie, gdyż przyjmowano do niego sieroty zarówno Tutsi i Hutu.
 Z tego powodu został zamordowany arcybiskup Juliusz.
Zapewne każdy wie o wielkim głodzie za rządów Stalina, ale mało kto wie że podobny miał miejsce za rządów Lenina. Głód wybuchł z powodu bolszewickiej pacyfikacji wsi i zarekwirowania chłopskiego zboża, z całą rezerwą, nawet tego  na przyszłoroczny zasiew. Lenin zlikwidował też Komitet Pomocy Głodującym który powstał na początku 1921 roku. Na szczęście wcześniej Komitet nawiązał współpracę z Czerwonym Krzyżem, ARA itd. Organizacje te zaczęły przesyłać jedzenie, a Lenin nie mógł już tego powstrzymać, starał się jednak utrudniać im pomoc, między innymi wprowadził opłaty za korzystanie z radzieckich dróg i magazynów. W 1922 roku Lenin z politbiurem odrzucił wniosek o zwiększenie ilości jedzenia dla głodujących dzieci, zamiast tego wszystkie pieniądze wydawano na inicjowanie rewolucji w innych krajach. Ocenia się że w latach 1921-1922 głód dotknął od 30 000 000 - 36 000 000 ludzi. 5 000 000 ludzi zmarło, liczba ta mogła wynosić 14 000 000 gdyby nie pomoc zagraniczna, której sprzeciwiał się Lenin
W 1952 roku, Matka Teresa z funduszy zebranych w Iniach i zagranicą, wybudowała samowystarczalną wioskę dla trędowatych „Shantinagar” o wielkości 34 arów (3400 metrów kwadratowych). Wioska jest samowystarczalna, ludzie pracują w rzemieślnictwie, przy hodowli zwierząt itp. Posiadają małe czyste domy gdzie rodziny mogą spokojnie żyć, dzieci mają żłobek i szkołę, poważnie chorzy są leczeni w szpitalu. A co najważniejsze, trędowaci mogą bezpiecznie przebywać ze zdrowymi. Shantinagar był odpowiedzią na rządowe kolonie, gdzie trędowaci żyli w izolacji, zdani na siebie, do których nikt zdrowy nie ośmielał się wejść.