Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Stary Żyd stoi przed pomnikiem Babiego Jaru, trzymając tabliczkę z napisem...

Stary Żyd stoi przed pomnikiem Babiego Jaru, trzymając tabliczkę z napisem „Byłem więźniem obozu koncentracyjnego w Babim Jarze”,
 Kijów, Ukraina, 2003 rok.

Babi Jar to wąwóz, który znajduje się na Ukrainie, niedaleko Kijowa.
 W czasie II wojny światowej było to miejsce miejsce zagłady Żydów
 i lokalizacja niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego.

W połowie września 1941 roku Niemcy prący na Moskwę zajęli po ciężkich walkach Kijów. Około 120 tysięcy Żydów pozostało w mieście, mając nadzieję, że ich sytuacja będzie lepsza niż pod panowaniem ZSRR.
 Niemcy oskarżyli ich o sabotaż i kooperację z wojskami radzieckimi
 i ustalili odpowiednie „środki odwetowe”.

W święto Jom Kipur, 29 września 1941 roku, zaczęły się masowe wywózki do obozu w Babim Jarze. Tam kazano Żydom kłaść się na ziemi (lub innej zabitej osobie, bo nie było już miejsca na ziemi) i strzelano w tył głowy. Egzekucje Niemcy przeprowadzali do 3 października. Według nazistowskich raportów rozstrzelano wówczas 33 761 Żydów.

Po pierwszych masowych egzekucjach na terenie Babiego Jaru funkcjonował obóz koncentracyjny, gdzie więziono ponad 300 osób: komunistów, uczestników ruchu oporu i jeńców wojennych. Wobec zbliżającej się Armii Czerwonej, w połowie 1943 roku Niemcy kazali więźniom obozu wykopywać zwłoki pomordowanych i dokonywać kremacji na ogromnych rusztach. We wrześniu 1943 roku, w obliczu perspektywy likwidacji obozu, zdesperowani więźniowie zbuntowali się
 – ok. 15 osobom udało się uciec, pozostałych rozstrzelano.

W Babim Jarze po pierwszej masakrze kontynuowano egzekucje aż do wejścia Armii Czerwonej w grudniu 1943 roku. Szacuje się, że pozbawiono tam życia około 120-150 tysięcy Żydów, Polaków, Ukraińców i Rosjan.

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…