Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 36 takich faktów

Operacja London Bridge – plan działań przewidzianych do realizacji po śmierci...

Operacja London Bridge – plan działań przewidzianych do realizacji po śmierci królowej Elżbiety II. Pierwotnie opracowany w latach 60. XX w. i aktualizowany kilka razy do roku. Procedury ujęte w planie obejmują instytucje rządowe, kościelne, metropolitarną służbę policji, brytyjskie siły zbrojne oraz media. Niektóre kluczowe decyzje związane z planem zostały podjęte już przez samą królową a część zarezerwowano do podjęcia jej następcy po jej śmierci.

Prywatnemu sekretarzowi królowej, mającemu być pierwszym urzędnikiem (niebędącym członkiem rodziny królewskiej lub zespołu medycznego), który dowie się o śmierci królowej, wyznaczono zadanie niezwłocznego poinformowania premiera Zjednoczonego Królestwa o tym fakcie, poprzez wygłoszenia właśnie frazy „London Bridge is down”. Specjalna komórka Biura Spraw Zagranicznych oraz Wspólnoty, Global Response Centre przekazać miała tę wiadomość rządom piętnastu innych krajów, których królowa była głową państwa (tzw. Commonwealth realm) oraz rządom innych państw Wspólnoty Narodów, której była zwierzchnikiem.

Na pierwsze ośrodki medialne, które dowiedzą się o śmierci królowej (poprzez system alarmowania radiowego Radio Alert Transmission System), wyznaczono Press Association oraz BBC. W studiach komercyjnych stacji radiowych jest umieszczone niebieskie światło, które zapala się tylko wtedy, gdy umrze członek rodziny królewskiej. Po jego zapaleniu dziennikarze mają obowiązek zmienić ton muzyki na bardziej poważną i przygotować się do podania nadchodzącej wiadomości. BBC Two miało zawiesić zaplanowany program i oddać swoją antenę BBC One. BBC News miało wyemitować wcześniej nagraną sekwencję portretów, podczas czego dyżurujący w tym czasie dziennikarze mieli przygotować się do oficjalnego ogłoszenia wiadomości, zakładając ciemne ubrania (krawaty, garsonki itp.) przygotowane specjalnie do tego celu. Według informacji „The Guardian”, „The Times” przygotował materiały na jedenaście dni żałoby, a ITN i Sky News nieustannie przeprowadzały próby ogłoszenia jej śmierci, zastępując imię królowej frazą „Pani Robinson”.

Wyznaczono osoby do wywieszenia komunikatu o śmierci monarchy na bramie Pałacu Buckingham. Zaplanowano także równoczesne z wywieszeniem komunikatu, opublikowanie go na stronie internetowej pałacu. Zaplanowano wezwanie członków Parlamentu Zjednoczonego Królestwa do Londynu, a także zebranie posłów na specjalne posiedzenie w ciągu kilku godzin po śmierci królowej.

Dzień po śmierci królowej Rada Akcesyjna powinna zgromadzić się w pałacu św. Jakuba, aby oznajmić wstąpienie na tron nowego monarchy. Tego samego dnia wieczorem złożyć przysięgę wierności nowemu monarsze powinien parlament.

W zależności od miejsca, w którym monarchini umrze, zaplanowano różne sposoby przetransportowania jej trumny. Jeśli śmierć królowej miałaby miejsce na zamku Windsor lub w Sandringham House, trumna w ciągu kilku godzin zostałaby przywieziona samochodem do Pałacu Buckingham. W przypadku śmierci królowej za granicą, zostałaby przetransportowana samolotem 32. Eskadry Królewskiej (No. 32 Squadron RAF). Samolot z jej ciałem wylądowałby w bazie RAF w Northolt, a następnie samochodem zostałaby przewieziona do Pałacu Buckingham. Na wypadek śmierci królowej w Szkocji (na przykład w Pałacu Holyrood lub w Zamku Balmoral), zaplanowano umieszczenie trumny w Pałacu Holyrood, a następnie przeniesienie jej do Katedry św. Idziego w Edynburgu na nabożeństwo żałobne; po nabożeństwie przetransportowanie trumny na stację Waverley i przewiezienie jej pociągiem do Londynu. Niezależnie od sposobu transportu, na miejsce pierwszego umieszczenia trumny w Londynie wyznaczono Salę Tronową w Pałacu Buckingham. Cztery dni po śmierci królowej zaplanowano przeniesienie trumny do Westminster Hall na kolejne cztery dni.

Pogrzeb państwowy zaplanowano na dziewięć dni po śmierci królowej, w Opactwie Westminsterskim, a na złożenie ciała zawczasu przygotowano grób w kaplicy św. Jerzego na zamku Windsor.

28

#fakty

8 września 2022 o 21:27

przez patkro12 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Dzień Niepodległości Ukrainy, ukr. День Незалежності України, albo (wariant

Dzień Niepodległości Ukrainy, ukr. День Незалежності України, albo (wariant deklinacji): День Незалежности України – ukraińskie święto państwowe obchodzone 24 sierpnia w rocznicę uchwalenia Deklaracji Niepodległości Ukrainy przez Radę Najwyższą Ukraińskiej SRR 24 sierpnia 1991. Dzień ten jest uważany za datę powstania Ukrainy w obecnej formie. 1 grudnia 1991 w referendum Ukraińcy potwierdzili wolę utworzenia suwerennego państwa. 20 lutego 1992 parlament Ukrainy przyjął uchwałę „w sprawie Dnia Niepodległości Ukrainy”. Jest dniem wolnym od pracy na Ukrainie.

29

#fakty

24 sierpnia 2022 o 9:03

przez patkro12 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

24 marca obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Polaków ratujących Żydów pod...

24 marca obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką, jest to polskie święto państwowe obchodzone w rocznicę zbrodni w Markowej. Upamiętnia Polaków ratujących Żydów. Święto nie jest dniem wolnym od pracy. Zostało ustanowione przez Parlament w 2018 roku z inicjatywy prezydenta Andrzeja Dudy.

20

#historia

24 marca 2022 o 14:05

przez patkro12 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Polsk riksdag (duń. Polsk rigsdag, pol. „polski riksdag, polski parlament...

Polsk riksdag (duń. Polsk rigsdag, pol. „polski riksdag, polski parlament, sejm”) – określenie funkcjonujące w społeczeństwach skandynawskich, oznaczające burzliwą, chaotyczną i bezproduktywną dyskusję, w szerszym znaczeniu: bezład, chaos. Powstałe w XVIII w. jako krytyczne stereotypowe określenie stosowanej w sejmie Rzeczypospolitej zasady liberum veto.

To samo wyrażenie funkcjonuje w języku niderlandzkim pod postacią Poolse landdag czy już od 1747 roku jako wyrażenie Poolse rijksdag.

49

#polityka

12 grudnia 2021 o 12:53

przez patkro12 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

Parlament Europejski przyjął rezolucję głosami 373 europarlamentarzystów...

Parlament Europejski przyjął rezolucję głosami 373 europarlamentarzystów, 124 było przeciw. Wzywa w niej polski rząd do "zniesienia zakazu aborcji, zagrażającego życiu kobiet".

61

#polityka

11 listopada 2021 o 22:57

przez patkro12 (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: www.onet.pl

Australijski parlament zakazał w 2005 roku używania typowego dla Australijczyków...

Australijski parlament zakazał w 2005 roku używania typowego dla Australijczyków słowa „mate” [koleżka, ziomek] w budynku parlamentu. Zakaz zniesiono po 24 godzinach między innymi
z powodu protestów ówczesnego premiera Australii.

31

#polityka

24 lutego 2021 o 17:46

przez cenot (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.abc.net.au

Budynek brytyjskiego parlamentu to siedziba mnóstwa szkodników. Mimo zamontowania...

Budynek brytyjskiego parlamentu to siedziba mnóstwa szkodników. Mimo zamontowania w nim ponad 1700 pułapek na myszy, „zatrudniania” wielu kotów oraz wydatkach sięgających ponad 130 tysięcy funtów rocznie, w budynku roi się od myszy.

25

14 listopada 2019 o 19:53

przez cenot (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.thesun.co.uk

Chociaż pierwsza ustawa wprowadzająca instytucję związków partnerskich pomiędzy...

Chociaż pierwsza ustawa wprowadzająca instytucję związków partnerskich pomiędzy osobami tej samej płci została poddana pod głosowanie we włoskim parlamencie w 1988 r., większość poselska konsekwentnie odrzucała zarówno ją, jak i kolejne wersje projektu, aż do 2015 r., gdy do wprowadzenia stosownych regulacji zmusił Włochy wyrok
Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.

W ten sposób Italia zamiast zalegalizować związki partnerskie jako jeden z pierwszych krajów świata (co ostatecznie zrobiła w 1989 r. Dania), uczyniła to jako ostatni w Europie Zachodniej, z wyłączeniem mikropaństw. Dla porównania spośród krajów byłego bloku wschodniego jedynie pięć (Chorwacja, Czechy, Estonia, Słowenia i Węgry) uznaje takie związki.

11

20 maja 2019 o 8:33

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: en.wikipedia.org

Rosja przez cały XIX w. pozostawała jedynym państwem europejskim,w którym...

Rosja przez cały XIX w. pozostawała jedynym państwem europejskim,
w którym nie zagościła choćby najbardziej ograniczona forma parlamentaryzmu — aż do rewolucji 1905 r. władza cara Mikołaja II pozostawała równie nieograniczona co Iwana IV Groźnego w XVI w.
Carat pod względem rozwoju politycznego tkwił w jeszcze większym zacofaniu niż nawet imperium osmańskie, gdzie w 1876 r. stronnictwu liberałów udało się wprowadzić konstytucję i parlament, rozpędzony
dwa lata później przez sułtana i niezwołany ponownie aż do 1908 r.

Jest więc wielkim paradoksem historii, że to właśnie pod auspicjami Rosji jej "zdobycze" na wojnach napoleońskich, czyli Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Finlandii (odebrane Szwecji bezpośrednio po pokoju w Tylży) przynajmniej w pewnych okresach odznaczały się niezwykle pro-
gresywnym charakterem stosunków politycznych: w Polsce prawa wyborcze przysługiwały ogromnemu jak na owe czasy odsetkowi obywa-
teli, choć swoboda ta zakończyła się wraz z powstaniem listopadowym, natomiast w Finlandii od 1863 r. działał lokalny parlament — szczególnie wymownym jest fakt, że gdy w 1906 r. car ofiarował części mieszkańców Rosji właściwej obłożoną ogromną ilością ograniczeń możliwość wpływania na podejmowane przez niego decyzje, w Finlandii
powszechne prawa wyborcze przyznawano już kobietom.

W oficjalnej propagandzie caratu "dobrzy" i spokojni Finowie przeciwstawiani byli krnąbrnym Polakom, którzy kolejne swobody polityczne mieli tracić niejako na własne życzenie w swojej
upartej nielojalności wobec Petersburga.

24

8 grudnia 2018 o 3:48

przez JaroWars (PW)

Skomentuj (2) Do ulubionych

Wśród historyków brakuje konsensusu co do tego, od kiedy poszczególne XIX-wieczne...

Wśród historyków brakuje konsensusu co do tego, od kiedy poszczególne XIX-wieczne monarchie parlamentarne Europy
można uznać za spełniające demokratyczne standardy.

Na znakomitej większości kontynentu przeprowadzano co
prawda wybory do parlamentu, ale prawo udziału w nich ograniczały wszelakiej maści cenzusy, głównie majątkowe i podatkowe, często też zawodowe (powszechnie zakazywano głosowania oficerom wojska i księżom), rzadziej religijne (szwajcarskich Żydów do wyborów dopuszczono w 1866 r., blisko dwie dekady po chrześcijanach) a np. w Austro-Węgrzech do 1907 r. najbogatsi mogli oddawać po kilka głosów. O wynikach elekcji przesądzały więc przede wszystkim elity, którym zależało na utrzymaniu starego porządku — prawa wyborcze dla wszystkich dorosłych mężczyzn do końca stulecia wprowadzono jedynie w Grecji, Francji, Szwajcarii, Hiszpanii, Niemczech, Turcji (przejściowo), Serbii, Belgii i Norwegii. Znamienne, że odpowiedniej reformy brytyjscy pionierzy zachodniej demokracji doczekali się dopiero w 1918 r., czyli wtedy, gdy zrobili to Polacy. Praktyka pokazuje, że najbardziej rozszerzaniu sufrażu na coraz większe kręgi społeczeństwa sprzyjały nie długotrwałe okresy pokoju
i wzrostu gospodarczego, a wojny i rewolucje.

Polacy pod zaborami z powszechnego prawa wyborczego mogli korzystać w Niemczech od 1871 r., dzięki czemu aż do I wojny światowej ich interesy w Reichstagu i sprzeciw wobec germanizacji wspierała tzw. Partia Polska. W Galicji posłów do Rady Państwa w Wiedniu wszyscy galicyjscy mężczyźni zaczęli wyłaniać na równych warunkach razem z innymi Austriakami w 1907 r. W Rosji do rewolucji 1905 r. nie istniała żadna forma parlamentaryzmu, a nawet wówczas powszechne prawo wyborcze zaczęło obowiązywać dopiero po rewolucji lutowej 1917 r. — wybory do Konstytuanty z listopada tego roku objęły jednak tylko Polaków zamieszkujących Kresy, gdyż
reszta kraju znajdowała się pod niemiecką okupacją.

11

7 grudnia 2018 o 15:00

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Zobacz następne

1 2 3 4 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Mistrzowie.org Pewex.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni