Zamknij Dołącz do nas na Facebooku
Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Rosja przez cały XIX w. pozostawała jedynym państwem europejskim,w którym...

Rosja przez cały XIX w. pozostawała jedynym państwem europejskim, w którym nie zagościła choćby najbardziej ograniczona forma parlamentaryzmu — aż do rewolucji 1905 r. władza cara Mikołaja II pozostawała równie nieograniczona co Iwana IV Groźnego w XVI w. Carat pod względem rozwoju politycznego tkwił w jeszcze większym zacofaniu niż nawet imperium osmańskie, gdzie w 1876 r. stronnictwu liberałów udało się wprowadzić konstytucję i parlament, rozpędzony dwa lata później przez sułtana i niezwołany ponownie aż do 1908 r. Jest więc wielkim paradoksem historii, że to właśnie pod auspicjami Rosji jej "zdobycze" na wojnach napoleońskich, czyli Królestwo Polskie i Wielkie Księstwo Finlandii (odebrane Szwecji bezpośrednio po pokoju w Tylży) przynajmniej w pewnych okresach odznaczały się niezwykle pro- gresywnym charakterem stosunków politycznych: w Polsce prawa wyborcze przysługiwały ogromnemu jak na owe czasy odsetkowi obywa- teli, choć swoboda ta zakończyła się wraz z powstaniem listopadowym, natomiast w Finlandii od 1863 r. działał lokalny parlament — szczególnie wymownym jest fakt, że gdy w 1906 r. car ofiarował części mieszkańców Rosji właściwej obłożoną ogromną ilością ograniczeń możliwość wpływania na podejmowane przez niego decyzje, w Finlandii powszechne prawa wyborcze przyznawano już kobietom. W oficjalnej propagandzie caratu "dobrzy" i spokojni Finowie przeciwstawiani byli krnąbrnym Polakom, którzy kolejne swobody polityczne mieli tracić niejako na własne życzenie w swojej upartej nielojalności wobec Petersburga.
Głosów
24
(w tym negatywnych:
0
)
dobre
24
przez (PW)
Skomentuj (2) Do ulubionych
Zobacz następny

Komentarze

Momencik, trwa ładowanie komentarzy   ładowanie…