Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 97 takich faktów

Domy z dachami pokrytymi trawą to popularny widok w stolicy Wysp Owczych...

Domy z dachami pokrytymi trawą to popularny widok w stolicy Wysp Owczych... – Domy z dachami pokrytymi trawą to popularny widok w stolicy Wysp Owczych - Torshavn. Tradycja ta popularna także we współczesnym farerskim budownictwie.

14

23 września 2018 o 11:43

przez danielk (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://powroty.do/wyspy-owcze/tors…

Itinerarium (dosłownie „podróż”) była to rzymska mapa ukazująca miasta...

Itinerarium (dosłownie „podróż”) była to rzymska mapa ukazująca miasta... – Itinerarium (dosłownie „podróż”) była to rzymska mapa ukazująca miasta, mniejsze ośrodki (vici) oraz inne miejsca przydatne z perspektywy podróżujących. Jedyną zachowaną tego typu mapą/zapiskiem jest
tzw. Tabula Peutingeriana lub Itinerarium Antonini Augusti.

Tabula Peutingeriana1 jest to XIII-wieczna kopia rzymskiego oryginału, która ukazuje Europę (bez Półwyspu Iberyjskiego i Wysp Brytyjskich), Północną Afrykę, Bliski Wschód, Persję oraz Indie. Naukowcy podejrzewają, że rzymski oryginał pochodził z IV-V wieku, który z kolei był kopią wielkiej mapy powstałej za panowania Oktawiana Augusta (27 p.n.e. – 14 n.e.).

Warto odnotować, że starożytni nie zwykli używać map, tak jak robimy my dzisiaj. Różnego rodzaju mapy istniały w bibliotekach, ale nie były w dużej mierze wykorzystywane. Rzymianie mieli jednak innego rodzaju rozwiązanie, mające ułatwić podróżowanie.

Wymyślono tzw. itineraria (liczba mnoga), czyli pierwotnie listy miast
i ważnych miejsc wzdłuż drogi. Najczęściej informacje te pokrywały się
z grawerunkami na kamieniach milowych, umieszczonych przy drogach. Stopniowo jednak tego typu zapiski urozmaicano, pokrywając także sąsiadujące drogi i wprowadzając legendę oraz oznaczenia miasta, przystanków, rzeki itd. Mapy antyczne nie odwzorowywały gór, pagórków, nizin, dolin, a jedynie miały na celu ukazanie w uproszczony sposób przebiegu trasy i ważnych miejsc na szlaku.

Rzymskie władze niejednokrotnie uchwalały odgórne zarządzenia,
aby stworzyć mapę rzymskich dróg. Pierwsze znane tego typu zlecenie wyszło ze strony Juliusza Cezara i Marka Antoniusza w roku 44 p.n.e.
Na ich rozkaz greccy geografowie niejacy – Zenodoxus, Theodotus oraz Polyclitus – podjęli się pracy stworzenia głównej mapy rzymskich dróg.
Okazało się, że praca pochłonęła blisko 25 lat wysiłku, a jej efektem było postawienie wygrawerowanej płyty kamiennej obok Panteonu, której informacje można było wykorzystywać do tworzenia mniejszych wersji.

13

18 września 2018 o 7:43

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

Korfu to nie tylko piękne plaże, ale też historia sięgająca starożytności.

Korfu to nie tylko piękne plaże, ale też historia sięgająca starożytności. – Korfu to nie tylko piękne plaże, ale też historia sięgająca starożytności. Wyspa była inspiracją dla wybitnych pisarzy, poetów - m.in. Szekspira i Herberta.

10

19 czerwca 2018 o 12:01

przez danielk (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://powroty.do/korfu-atrakcje-c…

Wystrzelona w przestrzeń kosmiczną w 1977 r. sonda Voyager–1znajduje się

Wystrzelona w przestrzeń kosmiczną w 1977 r. sonda Voyager–1znajduje się – Wystrzelona w przestrzeń kosmiczną w 1977 r. sonda Voyager–1
znajduje się obecnie ponad 21 miliardów kilometrów od Ziemi — dalej
niż jakikolwiek inny obiekt stworzony przez człowieka — pędząc ze
średnią prędkością blisko 30 km/s. Choć trudno w to uwierzyć, NASA nadal utrzymuje z sondą kontakt: w grudniu 2017 r. na przykład po raz pierwszy od 1980 r. zdalnie odpalono silniki sterujące, aby skorygować jej kurs (komenda podróżowała w próżni przez 17 godzin). Jest to możliwe ze względu na rozwój ziemskiej technologii, umożliwiającej odbiór coraz słabszych sygnałów. Dzięki temu udało się ograniczyć zużycie energii przez Voyagera–1 do niezbędnego minimum. W 1990 r. ze względów ekonomicznych nakazano też robotowi dezaktywację sprzętu fotograficznego. Niemniej jednak czas działa na jego niekorzyść: aby jak najbardziej zmaksymalizować okres funkcjonowania jakichkolwiek pokładowych instrumentów badawczych, na 2020 r. przewidziana jest inicjacja procedury zamykania kolejnych układów, która potrwać ma pięć lat. Pozostawione zostaną tylko te najbardziej podstawowe i oczywiście transmiter fal radiowych. Ostateczna śmierć zasilającej pojazd
plutonowej baterii przewidziana jest na 2036 r.

Ostatnie lata swojej nieposzlakowanej służby dla ludzkości sonda spędza na gromadzeniu danych o swoim otoczeniu, przede wszystkim stosunku pochodzących z naszego Słońca cząsteczek do tych emitowanych przez sąsiednie gwiazdy, co pomoże w wyznaczeniu umownej granicy pomiędzy tzw. heliosferą a przestrzenią międzygwiezdną. Często powtarzana opinia, że Voyager–1 "opuścił układ słoneczny" jest mocno nieprecyzyjna: panuje co najwyżej zgoda, że maszyna minęła już tzw. szok terminacyjny,
czyli punkt, w którym następuje gwałtowny spadek
natężenia wiatru słonecznego.

Dezaktywacja sondy nie oznacza oczywiście, że jej tytułowa podróż dobiegnie końca — przeciwnie: pojazd przemierzać będzie kosmiczną pustkę jeszcze przez miliony lat, zanim ostatecznie przegra walkę z polem grawitacyjnym jakiegoś pobliskiego ciała niebieskiego. Przez cały
ten czas kadłub i słynne płytki przedstawiające profil ludzkości
cywilizacjom pozaziemskim pozostaną względnie nienaruszone
(biorąc pod uwagę efekty promieniowania kosmicznego
oraz sublimacji materiału w próżni).

Jeśli chcesz dowiedzieć się, w którym zakątku nocnego nieba kryje się niedostrzegalny nawet dla naszych najpotężniejszych teleskopów Voyager–1, zlokalizuj Gwiazdę Polarną. W pobliskiej konstelacji
znajduje się gwiazda Gliese 445, którą sonda minie w odle-
głości ok. 1,6 roku świetlnego za ok. 40 tys. lat.

25

24 maja 2018 o 18:48

przez JaroWars (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Dofinansowane przez państwo helikoptery to jeden ze środków transportu miejscowych

Dofinansowane przez państwo helikoptery to jeden ze środków transportu miejscowych – Dofinansowane przez państwo helikoptery to jeden ze środków transportu miejscowych na Wyspach Owczych. Na zdjęciu widok z lotu z jednej z najmniejszej zamieszkałych wysp archipelagu (11km2).

9

21 maja 2018 o 16:15

przez danielk (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://powroty.do/wyspy-owcze/lotn…

63% duńskich polityków dojeżdża do pracy rowerem. Ścieżki rowerowe w Kopenhadze

63% duńskich polityków dojeżdża do pracy rowerem. Ścieżki rowerowe w Kopenhadze – 63% duńskich polityków dojeżdża do pracy rowerem. Ścieżki rowerowe w Kopenhadze zimą odśnieża się w pierwszej kolejności.

14

17 maja 2018 o 19:52

przez danielk (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://powroty.do/dania/kopenhaga-…

Eksploracja najbliższego nam układu słonecznego, Alfy Centauri, od dekad

Eksploracja najbliższego nam układu słonecznego, Alfy Centauri, od dekad – Eksploracja najbliższego nam układu słonecznego, Alfy Centauri, od dekad stanowi marzenie astronomów z całego świata. I wiele wskazuje na to, że tzw. żagle słoneczne, nad którymi badania z dnia na dzień przynoszą coraz bardziej zachęcające rezultaty, już wkrótce mogą umożliwić ziemskim sondom na podróż w tempie równym nawet 20% prędkości światła. Oznacza to, że do
oddalonej o 4,37 lat świetlnych Alfy Centauri robot
zwiadowczy dotarłby w nieco ponad 20 lat.

Prawdziwe problemy zaczęłyby się na miejscu: obecnie największym wyzwaniem dla astrofizyków jest znalezienie sposobu na spowolnienie pędzącego z prędkością 60 tys. km/s pojazdu tak, aby można było prowadzić jakiekolwiek prace badawcze. W przeciwnym razie nawet jeśli sonda wejdzie do układu pod idealnym kątem (co jest niewyobrażalne), to i tak przemknie obok interesujących nas ciał niebieskich tak szybko, że nie zdąży zebrać na ich temat żadnych informacji, zanim pomknie w czeluść kosmosu. Co więcej, jakakolwiek realna eksploracja Alfy Centauri wymagać będzie obecności komputera pokładowego o poziomie sztucznej inteligencji znanym najwyżej z filmów s.f., czyli zdolnym do przeprowadzania kompleksowej analizy sytuacji i podejmowania niezależnych decyzji — bowiem czas na wysłanie na Ziemię komunikatu i odbiór instrukcji wyniesie każdorazowo osiem i pół roku, przy czym nie ma możliwości,
aby go w jakikolwiek sposób skrócić.

17

10 maja 2018 o 19:46

przez JaroWars (PW)

Skomentuj (2) Do ulubionych

Do 2025 r. Kopenhaga chce zdetronizować Amsterdam i ogłosić się królową wśród...

Do 2025 r. Kopenhaga chce zdetronizować Amsterdam i ogłosić się królową wśród... – Do 2025 r. Kopenhaga chce zdetronizować Amsterdam i ogłosić się królową wśród najlepszych miast dla cyklistów. Już teraz posiada ona ścieżki o łącznej długości 320 km.

7

25 kwietnia 2018 o 11:33

przez danielk (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://powroty.do/dania/kopenhaga-…

Od początku I wieku n.e. społeczeństwo rzymskie, a zwłaszcza arystokratyczne

Od początku I wieku n.e. społeczeństwo rzymskie, a zwłaszcza arystokratyczne – Od początku I wieku n.e. społeczeństwo rzymskie, a zwłaszcza arystokratyczne rodziny, domagały się coraz większej ilości towarów luksusowych sprowadzanych z Indii. Wśród Rzymian pożądany był przede wszystkim pieprz, imbir, wszelkiego rodzaju przyprawy oraz egzotyczne zwierzęta w postaci słoni czy małp. Spowodowało to ogromny wzrósł rzymskich wypraw handlowych do Indii, lecz skupiały się one głównie na zachodnim wybrzeżu półwyspu.

W II wieku rzymscy kupcy zaczęli docierać na wyspę Taprobane (dziś. Cejlon), a także na wschodnie wybrzeże Indii, osiągając ujście Gangesu. W mieście Tamluk, gdzie Ganges wpada do Zatoki Bengalskiej, Rzymianie spotykali się z chińskimi kupcami, których głównym towarem był jedwab, bardzo pożądany nad Morzem Śródziemnym.

Najbardziej odważnym spośród rzymskich kupców wypływających z Egiptu do Indii, był niejaki Aleksander, którego wyprawę datujemy na początek II w. Po dotarciu do hinduskich portów postanowił opłynąć Indię, a następnie skierować się ku wybrzeżom dzisiejszej Birmy.
Gdy dotarł do tej krainy, nie zamierzał zawracać, lecz skierował się na południe, w stronę półwyspu Malajskiego, które nazywane było wówczas Chryse. Aleksander opłynął półwysep, a następnie skierował się ponownie na północ, do Zatoki Syjamskiej. Tam zaokrętował w mieście portowym Zabae, które umiejscawia się w dzisiejszej Kambodży. Czuł, że blisko znajduje się jego cel, czyli Chiny, dlatego opłynął Kochinchinę i dotarł ostatecznie do krainy zwanej Kattigarą, lokalizowaną w dzisiejszej Zatoce Tonkińskiej. Wówczas region ten należał do Cesarstwa Chińskiego i jest to pierwsze udokumentowane przybycie rzymskiego kupca do Państwa Środka (nazywane przez Rzymian jako Sinae lub Thinae od nazwy chińskiej dynastii Czin). Aleksander zaopatrzył się w pożądany wśród Rzymian jedwab i bezpiecznie powrócił do Egiptu - jego podróż trwała łącznie aż 3 lata.

Wyprawa odważnego kupca, greckiego pochodzenia, umożliwiła lepsze poznanie wybrzeży na wschód od rzeki Ganges i pozwoliła na wyprawy handlowe w kierunku Indonezji i południowych Chin. Wciąż jednak były one nieliczne, ponieważ Rzymianie bali się zapuszczać
tak daleko na nieznane wschodnie wody.

19

1 kwietnia 2018 o 9:27

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://www.imperiumromanum.edu.pl/…

Małpy pojawiły się na kontynencie południowoamerykańskim ok. 40 milionów

Małpy pojawiły się na kontynencie południowoamerykańskim ok. 40 milionów – Małpy pojawiły się na kontynencie południowoamerykańskim ok. 40 milionów lat temu. Społeczność naukowa prawdopodobnie przeszłaby nad tym faktem do porządku dziennego, gdyby nie fakt, że w tej części eocenu teren dzisiejszej Liberii od północno-wschodniej Brazylii dzieliło co najmniej 1.400 km słonej atlantyckiej wody. Nie ma zgody, w jaki dokładnie sposób afrykańskie naczelne dotarły do Ameryki Południowej. Bez wątpienia nie uczyniły tego drogą lądową: przez Eurazję, a później zlodowaciałą cieśninę Beringa — brak jakiegokolwiek małpiego zapisu kopalnego w tamtym rejonie obala tę tezę.
Musiały pokonać więc Atlantyk — ale jak?

Jedna z najciekawszych teorii, które narosły wokół tego tematu, postuluje, że grupa małp mogła przypadkiem natknąć się na formującą się u zachodnioafrykańskiego wybrzeża tzw. dryfującą wyspę o grubości najwyżej kilku metrów. W skład tej wyspy wchodziłaby miejscowa wegetacja, która z jakichś względów oderwała się od lądu. Następnie wyspa wraz z nieświadomymi pasażerami została pchnięta na zachód przez prądy. Według doktora Alaina Houle'a z Insytutu Ekologii Tropikalnej i Konserwacji na Uniwersytecie Harvarda jeśli na jej powierzchni znajdowały się jakieś drzewa, mogły one służyć jako swego rodzaju żagle, tym samym skrócając prawdopodobnie dwumiesięczną podróż (której niemal na pewno nie prze-
trwałby żaden ssak) do zaledwie dwóch tygodni.

9

20 marca 2018 o 14:05

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Zobacz następne

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Piekielni.pl Stylowi.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni