Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 1000 takich faktów

Arcani nazywani także areani byli agentami w rzymskich jednostkach wojskowych...

Arcani nazywani także areani byli agentami w rzymskich jednostkach wojskowych... – Arcani nazywani także areani byli agentami w rzymskich jednostkach wojskowych z siedzibą w rzymskiej Brytanii podczas późniejszej części okupacji wyspy. Byli oni wykorzystywani zarówno jako zwiadowcy legionów oraz tajni szpiedzy. Wielu z nich było najemnikami. Jednostka ta została rozwiązana przez ojca późniejszego cesarza Teodozjusza I
– Flawiusza Teodozjusza, za ich udział w spiskach.

Termin arcani to hapaks legomenon, gdyż o jednostce wiemy jedynie za sprawą Ammianusa Marcellinusa.
Prawdopodobnie członkami jednostki byli mieszkańcy żyjący w strefie paramilitarnej pomiędzy murem Hadriana
a znajdującym się na południu vallum.

12

11 września 2016 o 11:45

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://www.imperiumromanum.edu.pl/c…

Pierwsi chrześcijanie chcąc zdobyć jak najszerszą rzeszę wyznawców oraz...

Pierwsi chrześcijanie chcąc zdobyć jak najszerszą rzeszę wyznawców oraz... – Pierwsi chrześcijanie chcąc zdobyć jak najszerszą rzeszę wyznawców oraz ukryć się przed prześladowaniami władz starali się znaleźć dla osoby Chrystusa odpowiednik w pogańskiej kulturze. Okazało się, że najwięcej podobieństw znaleźć można u Bachusa, boga dzikiej natury, winnej latorośli i wina, który w kulturze rzymskiej pojawił się stosunkowo późno.

Obaj bogowie za młodu przedstawiani byli kobieco i młodo. Zarówno Bachus jak i Jezus ukazywani byli w sposób kobiecy, z długimi włosami
i delikatną twarzą, co miało na celu podkreślenie ich niewinności i czystości. W licznych katakumbach w Rzymie znaleźć można wizerunki młodego Jezusa, jako Dobrego Pasterza, obrońcę owieczek bożych
– rasy ludzkiej. Naścienne rysunki ukazują młodego pasterza, trzymającego owieczkę na rękach lub pod pachą.
Wraz z upływem czasu obaj bogowie zmieniają się fizycznie.
Dojrzewają, wyrastają im brody a ich ciała stają się bardziej muskularne.

Warto ponadto podkreślić, że oba bóstwa, poprzez swoje kobiece sylwetki we wczesnym okresie życia, starały się zdobyć wyznawców także wśród kobiet, które w świecie antycznych Greków i Rzymian były zdominowane przez mężczyzn. Na przykład najważniejszymi czcicielkami Bachusa
były kobiety – Menady, które najbardziej oświecony stan osiągały poprzez długą libację alkoholową. Taka „uczta” pozwalała im osiągać wolność duchową i wyzbyć się z kajdanków norm kulturowych rzymsko-greckiego społeczeństwa. Jezus z kolei zwracał się do kobiet i oferował im pomoc. Obaj bogowie ponadto wykazywali zrozumienie dla picia wina, trunku wręcz obrzędowego. Takie podobieństwo Chrystusa do Bachusa
pozwoliło chrześcijanom uchronić ich wiarę przed większymi prześladowaniami i totalną destrukcją.

17

3 października 2016 o 8:55

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://www.imperiumromanum.edu.pl/c…

Część rzymskiego kolczyka z podobiznami cesarzy, III-IV wiek...

Część rzymskiego kolczyka z podobiznami cesarzy, III-IV wiek... – Część rzymskiego kolczyka z podobiznami cesarzy, III-IV wiek n.e.
Ozdoba wykonana została z chalcedonu i złota. Wizerunki cesarzy charakteryzują się delikatnymi i okrągłymi twarzami oraz „zaspanymi” oczami – są to cechy charakterystyczne podobizn późnego cesarstwa; zwłaszcza III i IV wieku n.e. Dostrzec można także hierarchię – bliżej znajduje się postać brodata.

13

4 października 2016 o 8:43

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://www.imperiumromanum.edu.pl/c…

W 249 roku p.n.e. praprawnuk słynnego Appiusza Klaudiusza (jako cenzor...

W 249 roku p.n.e. praprawnuk słynnego Appiusza Klaudiusza (jako cenzor... – W 249 roku p.n.e. praprawnuk słynnego Appiusza Klaudiusza (jako cenzor zmienił łacińską pisownię i wybudował w Rzymie jeden z pierwszych akweduktów), konsul Appiusz Klaudiusz Pulcher w czasie I wojny punickiej zaatakował flotę Kartagińską pod Drepanum (dzisiejsze Trapani) na Sycylii. Został jednak pobity tracąc 93 okręty ze 120.

Uważano, że porażkę spowodował postępek Klaudiusza, który święte kurczaki używane do wróżenia wyniku bitwy, a które nie chciały jeść, co uważano za złą wróżbę, kazał wyrzucić
do morza mówiąc „niech piją, skoro nie chcą jeść”. Został odwołany do Rzymu i polecono mu wyznaczyć dyktatora.

11

22 kwietnia 2016 o 7:57

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://www.imperiumromanum.edu.pl/c…

Gladiatorzy otrzymywali nagrody pieniężne za zwycięstwo. W przypadku zdecydowanego...

Gladiatorzy otrzymywali nagrody pieniężne za zwycięstwo. W przypadku zdecydowanego... – Gladiatorzy otrzymywali nagrody pieniężne za zwycięstwo.
W przypadku zdecydowanego i efektownego zwycięstwa wojownik otrzymywał wieniec laurowy. Największą nagrodą było zwolnienie z walki na arenie, co okazywano wręczeniem drewnianego miecza. Skazańcy i kryminaliści, zmuszeni przez władze do walk, otrzymywali wolność, jeśli przetrwali więcej niż trzy lata walk.

Zabicie pokonanego gladiatora opierało się na specjalnym rytuale. Przegrany, z jednym kolanem na ziemi, chwytał udo zwycięzcy,
a ten trzymając hełm (głowę) pokonanego wbijał miecz w jego szyję lub podcinał gardło. Przegrany nie powinien był prosić
o litość lub okazywać słabości. Wszystkie zachowania
wymagały odpowiedniej dyscypliny.

Śmiertelnie ranny gladiator był wywożony z areny i zabijany poza widokiem publicznym. Gladiatorzy opuszczali arenę innymi wyjściami: zwycięzca wychodził Porta Triumphalis, a przegrany Porta Sanavivari. Po pokonaniu rywala zwycięski
gladiator salutował widowni.

W przypadku śmierci rywala miała miejsce specjalna inscenizacja: na arenę wchodziło dwóch mężczyzn przebranych za Charona (boga śmierci) i Hermesa (posłańca boskiego), którzy podchodzili do ciała zmarłego. Charon weryfikował czy gladiator rzeczywiście nie żyje, uderzając go drewnianym młotkiem; Hermes z kolei kładł na ciele gorący przedmiot. Potwierdziwszy zgon, ciało było wynoszone z areny bramą „Libitinarian”, a obsługa widowiska sypała świeżą warstwę piachu, aby zakryć ślady krwi. Zwłoki następnie zanoszono do pobliskiej kostnicy. Dla pewności podcinano jeszcze gardło gladiatorowi. Większość gladiatorów nie dożywała 30 lat, w sytuacji kiedy 50% rzymskich obywateli umierało, z różnych powodów, przed 25. rokiem życia.

16

4 czerwca 2016 o 4:06

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://www.imperiumromanum.edu.pl/c…

Gladiatorzy walczący między sobą w południe, nazywani gladiatores ad...

Gladiatorzy walczący między sobą w południe, nazywani gladiatores ad... – Gladiatorzy walczący między sobą w południe, nazywani gladiatores ad meridaini, byli rekrutowani wyłącznie spośród złodziei, morderców i podpalaczy, którzy swoimi zbrodniami zasłużyli sobie na śmierć na arenie - noxi ad gladium ludi damnati. Nie było tam miejsca na łaskę. Wszyscy walczyli ze sobą po kolei, aż do momentu, gdy ostatnia para zostawała
na arenie. Walki te były zwane munera sine missione
- walki, w których nikt nie mógł ujść z życiem.

22

8 grudnia 2015 o 4:01

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://www.imperiumromanum.edu.pl/c…

Pliniusz Starszy stwierdził, że skorpiony są straszną plagą. Są prawie tak...

Pliniusz Starszy stwierdził, że skorpiony są straszną plagą. Są prawie tak... – Pliniusz Starszy stwierdził, że skorpiony są straszną plagą. Są prawie tak samo jadowite jak żmije, jednak ich jad powoduje znacznie większe tortury dla ofiary, która umiera w bolesnej agonii, trwającej nawet trzy dni. Z kolei rzymski pisarz Claudius Aelianus jasno podkreślił, że skorpiony są znienawidzone, i że skrywają się
na pustyni pod każdym kamieniem i grudką piachu.

Perscy królowie tak obawiali się skorpionów, że przed przemarszem swojego wojska przez pustynię, wpierw zlecali wielkie polowania
i wypłacali nagrody dla najlepszych łowców. Skorpiony są
na tyle drapieżne, że polują na kobry i jaszczurki.
Claudius Aelianus wyliczył 11 gatunków skorpionów: białe, czarne, zadymione, czerwone, zielone, podobne do krabów, ognista czerwień, pomarańczowe, z podwójnym kolcem, z siedmioma segmentami
i ze skrzydłami. Większość z nich entomolodzy zidentyfikowali;
reszta w ich opinii to błędnie przypisane inne zwierzęta.

Skorpiony miały na tyle złą renomę w starożytności i wywoływały taki strach, że greccy hoplici umieszczali ich wizerunki na tarczach, aby wzmocnić przerażenie u przeciwników. Podobnie czynili pretorianie, gwardia osobista cesarza rzymskiego. Rzymianie nazwali także
jedne ze swoich zabójczych machin – skorpiony.

Rzymscy historycy twierdzili, że pustynni mieszkańcy byli odporni na jad skorpionów i mieli jedynie lekkie objawy ukąszenia.
Naśladując antyczne zwyczaje, po dziś dzień Beduini uważają,
że wstrzykiwanie zmiażdżonych i wysuszonych skorpionów
do krwiobiegu czyni ich odpornymi na jad.

17

2 czerwca 2016 o 7:42

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://www.imperiumromanum.edu.pl/c…

Noty tyrońskie był to rzymski system szybkiego pisania, który pojawił się...

Noty tyrońskie był to rzymski system szybkiego pisania, który pojawił się... – Noty tyrońskie był to rzymski system szybkiego pisania, który pojawił się w ostatnich latach republiki rzymskiej.
Zakładał stosowanie wielu skrótów. Noty nazywane były
także „znakami tirońskimi” (notae Tironianae).

Według Plutarcha, opracował je Tullius Tiro (Tyron), sekretarz Marka Tulliusza Cycerona (106-43 p.n.e.). By móc wiernie notować mowy swego pryncypała Tyron wymyślił rodzaj współczesnej stenografii. Specjalne skróty zastosowane przez Tyrona nazwano notami tyrońskimi. Istnieje również wersja przypisująca wynalezienie systemu szybkiego pisania
- a tym samym i skrótów - poecie Enniusowi.

System Tyrona zyskał wielką popularność, posługiwali się nim pisarze zapisujący mowy urzędników występujących na zebraniach ludowych i w senacie, mowy, w których poruszano kwestie prawne i które niejednokrotnie same stawały się podstawą dla nowych praw. Pisarzy owych, z racji posługiwania się przez nich notami tyrońskimi, zwano notariuszami. Pod koniec dawnej ery not było już około
pięciu tysięcy, a zadania ich spisania podjął się
Seneka Starszy (55 p.n.e. – ok. 40 n.e.).

Noty były mocno przetworzonymi i skrajnie uproszczonymi literami bądź fragmentami liter, z których pozostawał często jeden charakterystyczny element. Końcówki fleksyjne oznaczano poprzez układ kropek i przecinków o znaczeniu zależnym od położenia względem sąsiedniej litery.
Do średniowiecznych systemów brachygraficznych weszło tylko kilka znaków wywodzących się z not tyrońskich.
Dały one natomiast początek średniowiecznemu systemu skracania wyrazów poprzez znaki specjalne.

27

30 września 2015 o 6:45

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://www.imperiumromanum.edu.pl/c…

Sperlonga (łacińskie określenie na grotę lub jaskinię) przy fundamentach...

Sperlonga (łacińskie określenie na grotę lub jaskinię) przy fundamentach... – Sperlonga (łacińskie określenie na grotę lub jaskinię) przy fundamentach willi cesarza Tyberiusza, na wybrzeżu niedaleko Neapolu. Władca zaadoptował jaskinię na swój letni pokój bankietowy. Według Tacyta i Swetoniusza pewnego razu strop jaskini zawalił się w czasie, kiedy
w środku ucztował Tyberiusz wraz ze swoją świtą.
Prefekt pretorianów Sejan ruszył mu na pomoc i uratował go, co na długo potem zagwarantowało mu uznanie w oczach władcy, który stale go popierał w obejmowaniu kolejnych zaszczytnych stanowisk.

Z czasem pozycja Sejana urosła do takich rozmiarów,
że de facto to on zarządzał Rzymem. Ostatecznie
Sejan zginął z polecenia Tyberiusza, po tym jak
doniesiono mu o planowanym zamachu stanu.

22

9 listopada 2015 o 19:18

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://www.imperiumromanum.edu.pl/c…

Marek Atyliusz Regulus jest jednym z rzymskich bohaterów, który uosabiał...

Marek Atyliusz Regulus jest jednym z rzymskich bohaterów, który uosabiał... – Marek Atyliusz Regulus jest jednym z rzymskich bohaterów,
który uosabiał najważniejsze cnoty: męstwo (virtus)
i powinność wobec państwa (officium).

W czasie I wojny punickiej (264-241 p.n.e.) toczył zatarte boje z kartagińską armią i zagroził nawet samej stolicy, Kartaginie. Jednak wiosną roku 255 p.n.e. odbyła się bitwa pod Tunesem, gdzie wojska kartagińskie całkowicie rozbiły armię
Regulusa, a on sam dostał się do niewoli.

Po kilku latach (około 250 roku p.n.e.) Kartagińczycy wysłali do Rzymu poselstwo mające przeprowadzić rozmowy w sprawie wymiany jeńców i zawarcia pokoju. W poselstwie znalazł się również Regulus, który przyrzekł, że jeżeli nie uda się doprowadzić do zawarcia traktatu, wróci dobrowolnie do Kartaginy.

Regulus dostrzegając słabość Kartaginy i szansę Rzymu na zdecydowane zwycięstwo przemawiając w senacie radził Rzymianom albo wzmóc działania wojenne wobec Kartaginy,
albo zawrzeć pokój na cięższych dla Kartaginy warunkach.
Ostatecznie Kartagińczycy odrzucili uciążliwe warunki pokojowe, a Regulus wierny danemu słowu powrócił do Kartaginy.
Tam, według Appiana, został zamknięty w drewnianej skrzyni,
do której powbijano ze wszystkich stron gwoździe. Z kolei
według Poliajnosa miał zostać zamknięty w drewnianej
klatce dla zwierząt i w końcu zamęczony na śmierć.

9

23 lutego 2016 o 15:59

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: http://www.imperiumromanum.edu.pl/c…

Zobacz następne

Pewex.pl Demotywatory.pl Motokiller.pl JoeMonster.org

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni