Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 1000 takich faktów

Korzystna lokalizacja antycznego Rzymu miała duże znaczenie i wpływ na to...

Korzystna lokalizacja antycznego Rzymu miała duże znaczenie i wpływ na to, że w przyszłości mały ośrodek zapanował
nad całym obszarem śródziemnomorskim.

Antyczny Rzym zlokalizowany był na szczytach siedmiu wzgórz: Awentynu, Palatynu, Kwirynału, Wiminału, Celiusa, Eskwilina, Kapitolu. To gwarantowało bezpieczeństwo. Co więcej, Rzym kontrolował Wyspę na Tybrze, co pozwalało mu pośredniczyć w handlu innych ludów, które przekraczały rzekę właśnie w tym miejscu.
W ten sposób Rzymianie nawiązywali kontakty handlowe w bliższej okolicy, pobierali cło i wspierali własne finanse.

U ujścia Tybru znajdował się port Ostia, znajdujący się w odległości około 20 km od Rzymu. W ten sposób mały ośrodek mógł nawiązywać kontakty z odleglejszymi ludami i prowadzić handel morski.
Statki, które przybijały do Ostii płaciły cło i opłacały inne
koszta, co dodatkowo zasilało skarbiec Rzymu.

Warto podkreślić także lokalizację Rzymu na mapie obszaru śródziemnomorskiego. Półwysep Apeniński mocno wżyna się w Morze Śródziemne, co też siłą rzeczy powodowało, że kupcy podróżujący
na drodze wschód-zachód musieli przybijać do brzegów Ostii.
Duży wpływ na to miała także żyzna Sycylia, słynąca z obfitych plonów. Kupcy podróżujący na Sycylię, udając się dalej
na zachód, przybijali właśnie w Ostii.

Rzym umiejscowiony był w bardzo strategicznym położeniu względem całego regionu. Miasto oparte było na siedmiu wzgórzach, co dawało walory obronne, oraz przy rzece, która gwarantowała bezpośrednie połączenie z morzem i pośredniczenie w handlu morskim.
Lokalizację Rzymu doceniano już w starożytności. Tytus Liwiusz tak podsumował położenie Rzymu: „Bogowie i ludzie mieli dobre powody, by wybrać to miejsce na nasze miasto - wszystkie jego zalety czynią
z niego najlepsze miejsce na świecie dla miasta, którego przeznaczeniem jest stać się wielkim.”

18

18 kwietnia 2017 o 12:16

przez cosiek (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Nie każdy w starożytnym Rzymie marzył o piastowaniu wysokich i prestiżowych...

Nie każdy w starożytnym Rzymie marzył o piastowaniu wysokich i prestiżowych urzędów. Retor i sofista z II w. n.e. Eliusz Arystydes, Grek z Azji Mniejszej, jeden z najgorliwszych wyznawców Asklepiosa, jest przykładem uporczywego unikania służby
na rzecz państwa, a robił to niezwykle skutecznie.

Jako znany i majętny człowiek został wybrany przez zarządcę prowincji Azja, niejakiego Sewerusa, „stróżem pokoju” (ejrenarchą). Arystydes odwołał się od tej decyzji, wysłał do Sewerusa adwokatów, którzy jednak otrzymali od niego tylko zapewnienie zwolnienia go od podatków; nominacja na urząd pozostała w mocy. Pisząc listy, przekonując i radząc się adwokatów i przyjaciół, Arystydes został tymczasem powołany na drugi urząd! Tym razem miał zostać prytanem. Teraz musiał w obydwu sprawach odwoływać się do tego samego namiestnika. Wygłosił przed nim płomienną mowę i tak go zachwycił,
że Sewerus nie wspomniał już o żadnym urzędzie.

Rok wcześniej Arystydes miał podobny problem: został wybrany poborcą podatkowym. Mówca wysłał list, tym razem do Rzymu, tłumacząc niemożność objęcia urzędu ze względów zdrowotnych. To poskutkowało i znów sofista uniknął przykrego dla niego obowiązku. Jakby tego było mało, wkrótce potem Arystydesa wybrano najwyższym kapłanem Asklepiosa. On jednak oświadczył, że nie podejmie się tego gdyż nie otrzymał w tym względzie żadnych wskazówek od boga (Asklepiosa oczywiście).

Nie był to koniec problemów Arystydesa: zgłoszono jego kandydaturę do Zgromadzenia Prowincji. I znów retor
musiał pisać odwołanie, i znów skutecznie.
Został zwolniony ze wszelkich obowiązków na czas przebywania w sanktuarium Asklepiosa, czyli na czas leczenia, co akurat Arystydes robił aż przez 17 lat swojego życia.

17

10 marca 2017 o 7:08

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Starożytny Rzym był wstrząsany powstaniami niewolników, których przyczyną było...

Starożytny Rzym był wstrząsany powstaniami niewolników, których przyczyną było zwykle złe traktowanie niewolników. Jednak było jedno powstanie, które miało bardziej romantyczna naturę.

Tytus Wettiusz pochodzący z dobrego, ekwickiego domu zakochał się w pięknej niewolnicy, która należała do innego Rzymianina. Rozmiłowany młodzik chciał wykupić ukochaną z niewoli, ale że nie stać go było na zapłatę całej kwoty poprosił o odroczenie terminu jej spłaty. Po upływie ustalonego terminu nie udało mu się zgromadzić odpowiedniej kwoty, dlatego też postanowił zakupić 500 zbroi,
w które wyposażył swoich niewolników i rozpoczął walkę
z sąsiadami w Kampanii, wyzwalając ich poddanych.

Ze względu na duży sukces buntu zaczął organizować własną armię na wzór rzymskiej, dzieląc ją na centurie. Władze rzymskie uznały sytuację za bardzo niebezpieczną i wysłały propretora Lucjusza Lukullusa. Doszło do decydującej bitwy, w której buntownicy ponieśli klęskę na skutek zdrady przyjaciela dowódcy - Apoluniusza.

18

7 kwietnia 2017 o 7:08

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

W czasach panowania Oktawiana Augusta (27 p.n.e. - 14 n.e.) mieszkańcy ...

W czasach panowania Oktawiana Augusta (27 p.n.e. - 14 n.e.) mieszkańcy stolicy Rzymu „produkowali” 60 tysięcy ton
odpadów każdego dnia. Było to olbrzymie wzywanie,
aby usunąć wszelkie nieczystości z miasta.

Mieszkańcy wyższych pięter w insulach (kamienice rzymskie) nie posiadając oddzielnych łazienek musieli albo udawać się za potrzebą do jednej z setek publicznych latryn, albo opróżniać się do wiadra. Następnie nieczystości były albo wyrzucane przez okno na ulicę, albo znoszone na dół, gdzie ludzie parali się zbieraniem ekskrementów, które następnie sprzedawali rolnikom jako nawóz.

Władze starały się regulować kwestię dbania o higienę i wyrzucania nieczystości poza miasto. Jednak w praktyce było
za mało urzędników do odpowiedniej kontroli. Ostatecznie decydowano się na wrzucanie wszelkich opadów do licznych dołów kloacznych. Dowodem na to są setki głębokich dziur
w ziemi na Eskwilinie, które odkryli naukowcy.
Obszar, na którym znajdowały się takie doły z odpadami, posiadał znaki z ostrzeżeniami, np. „Gajusz Sentiusz, syn Gajusza, jako pretor i z rozkazu Senatu ustanowił tę granicę z kamieni, by oddzielić obszar, który musi być wolny od brudu, odpadków zwierzęcych i ludzkich ciał. Zakazuje się także palić tutaj ciała”.

Problemy z oczyszczaniem miasta powodowały, że wszędzie latały muchy i wielu mieszkańców miało kłopoty żołądkowe.

15

10 kwietnia 2017 o 7:09

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

W starożytnym Rzymie na początku dziennym była wiara we wróżby, dobre i...

W starożytnym Rzymie na początku dziennym była wiara we wróżby, dobre i złe omeny zwiastujące przyszłe wydarzenia oraz przesądy. Taka wiara nie zawsze przyjemnie kończyła się dla wszystkich, zwłaszcza jeśli jakiegoś człowieka uznano, że jest tym złym znakiem, zwiastującym nieszczęście, które nadejdzie.

Taki los spotkał Etiopczyka (gr. Αἰθίοψ), człowieka o ciemniejszym kolorze skóry, którego armia Brutusa spostrzegła przed bramą, kiedy ta opuszczała obóz. Wtedy wojsko dopatrzyło się złego znaku, toteż zabito go na miejscu. Przykład ten może wzbudzić dyskusję na temat rasizmu w starożytności.

11

6 kwietnia 2017 o 8:08

przez cosiek (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Rzymska figurka, wykonana z brązu, ukazująca rękę, która była elementem...

Rzymska figurka, wykonana z brązu, ukazująca rękę, która była elementem kultu boga Sabazjosa. Obiekt datowany na I-II wiek n.e.

Bóstwo to posiadało trackie lub frygijskie pochodzenie. Sabazjos był utożsamiany z Zeusem/Jowiszem lub Dionizosem.
Jego kult stał się także popularny w cesarstwie rzymskim.

Węże odgrywały sporą rolę w jego kulcie o charakterze orgiastycznym (obok prawej dłoni w geście błogosławieństwa).
On sam także chętnie przyjmował tę postać. Przedstawiano go jako brodatego mężczyznę w czapce frygijskiej. Jego atrybutami obok węży były też jaszczurki, żółwie, żaby i szyszka pinii.

Ukazana ręka mogła pełnić elementem symboliczny w sanktuarium bóstwa; niekiedy „ręka” była po prostu
zaczepiana na palach i noszona w procesjach.

9

1 listopada 2017 o 8:08

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Życie intymne antycznych Rzymian jest dobrze poznane m.in. za sprawą odkrytych...

Życie intymne antycznych Rzymian jest dobrze poznane m.in.
za sprawą odkrytych dołów kloacznych. Dowodem na to jest
odkryte w Herkulanum miejsce pod małym kompleksem pomieszczeń handlowych i mieszkań.

Naukowcy wciąż badają jego zawartość. Odchody i pozostałości pożywienia trafiały w jedno miejsce z prostych toalet w powyższych mieszkaniach. Badacze dzięki temu są w stanie określić, czym żywiło się około 150 lokatorów kamienicy:
ryby, jeżowce (zachowały się kolce), jajka, kurczaki,
orzechy włoskie, figi (zachowały się pestki).

W dole natrafiono także na stłuczone szkło i naczynia. Dowodzi to tego, że mieszkańcy wyższych kondygnacji wykorzystywali toaletę także jako zsyp. Wychodzi na to, że musieli oni być także bardziej majętni, gdyż mogli sobie pozwolić nawet na klejnoty, które także udało się odnaleźć wśród odchodów.

6

22 lutego 2017 o 5:50

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Legion rzymski (albo poszczególne jednostki legionu) podczas obrony, gdy...

Legion rzymski (albo poszczególne jednostki legionu) podczas obrony, gdy sprawa zaszła zbyt daleko i wróg zdobywał przewagę, przyjmowały szyki obronne jak orbis - okrąg lub agmen quadratum - czworobok. Wegecjusz (IV wiek n.e.) wspomina także o acies quadrata,
czyli pustym w środku czworoboku.

Niektórzy naukowcy uważają, że wspomniane formacje w rzeczywistości były bardzo podobne i miały na celu obronę swoich
sił w obliczu niekorzystnych warunków bądź też przewagi przeciwnika. Często decyzja o ich sformowaniu padała na
niższych szczeblach dowództwa, w obliczu nagłego ataku.

Zgodnie z przekazami źródłowymi orbis wykorzystali legioniści Kwintusa Tituriusa Sabinusa i Lucjusza Auruncuileiusa Kotty w roku 54 p.n.e., kiedy to zostali z zasadzki zaatakowani przez Eburonów pod wodzą Ambioryksa. Legioniści mieli jednak wówczas przyjąć bardziej formację czworoboku niżeli okręgu. Podobną formację miały przyjąć wojska Juliusza Cezara pod Ruspiną w roku 46 p.n.e.

Niezależenie jednak od kształtu głównym celem orbis, agmen quadratum czy też acies quadrata było zapewnienie udanego
odwrotu lub umożliwienie walki z przeważającymi siłami wroga.

15

23 kwietnia 2017 o 11:47

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Ojciec rodu (pater familias) był w starożytnym Rzymie osobą o wyjątkowych...

Ojciec rodu (pater familias) był w starożytnym Rzymie osobą o wyjątkowych uprawnieniach społecznych. Między innymi miał prawo zadecydować nawet o życiu innych członków rodziny.

Naturalnym jest, że w praktyce nie decydowano się na śmierć
syna czy córki z byle błahego powodu. Co więcej, ojciec zawsze mógł liczyć na swoją prywatną radę doradców, z którymi konsultował wszelkie decyzje. Należeli do niej najbliżsi członkowie rodziny oraz przyjaciele.

Zdarzały się jednak przypadki, kiedy prawo rzymskie jasno mówiło, co powinien uczynić ojciec, kiedy jego syn dopuścił się zdrady „racji stanu” czy też ucieczki przed służbą wojskową. Przykładem na taką sytuację jest historia Aulusa Fulwiusza z roku 63 p.n.e., który skazał własnego syna za przyłączenie się do spisku Katyliny. Ten dowiedział się o decyzji ojca, kiedy był w drodze do domu Katyliny. Wspominają o tej historii Kasjusz Dion, Salustiusz oraz Waleriusz Maksymus. Młodzieniec za swoje wykroczenie został ścięty, zgodnie z rzymskim prawem.

12

13 kwietnia 2017 o 7:38

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Urząd najwyższego kapłana Rzymu „Pontifex Maximus” dawał wielkie...

Urząd najwyższego kapłana Rzymu „Pontifex Maximus” dawał wielkie możliwości. Jedną z funkcji była opieka nad kalendarzem, co łączyło się przykładowo z wyznaczaniem kolejnych miesięcy. To tłumaczy dlaczego w 46 r. p.n.e. kalendarzowy grudzień wypadł we wrześniu. Wpływanie na kalendarz miało na celu chociażby skracanie czy wydłużanie czasu trwania kadencji innych urzędników.

Osobą, która położyła temu kres był sam Gajusz Juliusz Cezar - przynajmniej teoretycznie. To on zarządził reformę kalendarza i stary tzw. rzymski zamienił na juliański. Mógł to zrobić jedynie piastując urząd najwyższego kapłana Rzymu. Jego kadencja jednak nie trwała rok, bo od 63 r. p.n.e. do śmierci. Jest więcej niż pewne, że sam manipulował kalendarzem i wiedząc, jakie możliwości daje tytuł Pontifex Maximus, postanowił „odciążyć” innych urzędników od kłopotania się kwestią kalendarza. Oczywiście nie bez znaczenia pozostawała również deregulacja o kwartał.

16

13 listopada 2016 o 11:52

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Zobacz następne

Pewex.pl Demotywatory.pl Motokiller.pl Piekielni.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni