Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Profil użytkownika

gwiazdapiolun

Zamieszcza fakty od:	17 maja 2013 - 17:20
Ostatnio:	22 stycznia 2021 - 15:55

Faktów na głównej: 340 z 342
Punktów za fakty: 17108
Komentarzy: 39
Punktów za komentarze: 17

wszystkie | na głównej | w poczekalni | archiwum | ulubione | komentarze

Przez wiele lat kostne wyrostki na końcu ogona stegozaura nie miały swojej...

Przez wiele lat kostne wyrostki na końcu ogona stegozaura
nie miały swojej oficjalnej nazwy. W 1982 r. rysownik
Gary Larson narysował jednokadrowy komiks, w którym
jaskiniowiec tłumaczy zgromadzonym na "sali wykładowej",
iż kolce te zwą się "thagomizer... po św. pamięci Thagu
Simmonsie" (sugerując, iż został on przez nie zabity). Żart został przytoczony przez paleontologa Kena Carpentera na zjeździe Stowarzyszenia Paleontologii Kręgowców w 1993 r. Od tamtej pory nazwa została zaakceptowana przez społeczność paleontologów i pojawia się nawet w pracach naukowych.

19

22 stycznia 2021 o 15:55

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Zapewne każdy choć raz w życiu słyszał historię o kuriozalnych wymaganiach...

Zapewne każdy choć raz w życiu słyszał historię o kuriozalnych wymaganiach gwiazd muzyki i filmu dotyczących
przygotowań do ich występów. Jednym z najbardziej znanych jest historia zespołu Van Halen, którego członkowie umieścili w kontrakcie zapis iż w ich pokoju na stole z przekąskami ma stać miseczka M&M'sów, ale bez brązowych. W trakcie przygotowań jednego z koncertów zespół na widok brązowych cukierków wpadł w szał i zdemolował scenę, powodując straty w wysokości kilkunastu tysięcy dolarów. Tak przynajmniej przedstawili całą sprawę dziennikarze - prawda była jednak bardziej prozaiczna.

Jak wspominał wokalista zespołu, David Lee Roth, zapis o M&M'sach został umieszczony wśród wymagań dotyczących konstrukcji sceny, na której miał zagrać zespół, podczas trasy koncertowej w 1982 r. Muzycy obawiali się, czy wykonawca na pewno podejdzie profesjonalnie do całej sprawy, gdyż ze względu na masę sprzętu grającego, oświetlenia, rusztowania itd. (wokalista z właściwą sobie elegancją podsumował, że całość ważyła "tyle co dupa Jumbo Jeta") istniało ryzyko, że płyta Massari Arena, stadionu koszykówki w mieście Pueblo, na której rozstawiano scenę, po prostu nie wytrzyma ciężaru i się zapadnie. Kiedy piosenkarze zobaczyli w miseczce brązowe M&M'sy, był to dla nich sygnał, że wykonawcy przeczytali kontrakt jedynie po łebkach, i należy dokonać inspekcji instalacji elektrycznej, rusztowań itp. aby zapobiec ewentualnemu wypadkowi w trakcie koncertu.

Wkrótce potem historia zaczęła żyć własnym życiem: podawano różne miejsca w których miał odbyć się koncert (np. Mexico City), że David Lee Roth osobiście zdemolował przebieralnię (muzyk sam podawał taką wersję wydarzeń), a ostatecznie historię zaczęto przypisywać innym artystom (przy czym niektórzy podchwycili pomysł zespołu i sami zaczęli umieszczać pozornie bezsensowne zapisy w kontraktach, by móc łatwo sprawdzić czy wykonawcy przyłożyli się do swej pracy).

29

14 stycznia 2021 o 22:42

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Cesarska Armia Japońska operowała własnymi lotniskowcami...

Cesarska Armia Japońska operowała własnymi lotniskowcami. Wewnętrzne zatargi między CAJ a Cesarską Marynarką Wojenną sprawiły, że dowództwo tej pierwszej uznało, iż nie może polegać na marynarce w zapewnieniu osłony i wsparcia z powietrza podczas operacji desantowych. Z tego powodu do służby powołano kilka niedużych jednostek,
w większości przebudowanych ze statków transportowych.
W niektórych przypadkach pozwalały one tylko na start samolotów,
które po wyczerpaniu paliwa musiałyby siadać na lądzie.

Ze względu na to, że część okrętów oprócz samolotów przewoziła także żołnierzy, łodzie desantowe czy czołgi, lotniskowce Cesarskiej Armii Japońskiej - jak widoczny na zdjęciu Akitsu Maru - są czasami uznawane za protoplastów późniejszych uniwersalnych okrętów desantowych,
takich jak amerykańska klasa Wasp czy francuskie Mistral.

21

12 stycznia 2021 o 11:20

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

W 1975 r. w mieście Vulcan w stanie West Virginia zawalił się miejscowy...

W 1975 r. w mieście Vulcan w stanie West Virginia zawalił się miejscowy most. Pomimo licznych petycji ze strony władz miasta, władze stanowe odmawiały przyznania funduszy na naprawę przeprawy. W tej sytuacji przywódca miejscowej społeczności, John Robinette, zwrócił się do... Związku Radzieckiego i NRD, prosząc o pomoc humanitarną na odbudowę mostu. Na miejsce przyjechała mieszkająca w Nowym Jorku radziecka dziennikarka Iona Andronow, aby przeprowadzić wywiad
z mieszkańcami Vulcan.
Była to oczywiście próba "wymuszenia" na władzach stanowych przeznaczenia funduszy poprzez postawienie ich w fatalnym świetle
- z punktu widzenia reporterów obojętność biurokratów sprawiła, że mieszkańcy Vulcan "musieli" prosić o pomoc największego wroga USA.

Fortel Robinette'a powiódł się - wkrótce po tym jak historia miasteczka zaczęła krążyć na nagłówkach gazet, władze stanowe przeznaczyły
1,3 mln dolarów na nowy most. Zapewnieniom, że było to "zaplanowane
od dawna", a opóźnienie wynikło z potrzeby załatwienia niezbędnych formalności, nie dał wiary praktycznie nikt.

36

12 stycznia 2021 o 9:06

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

12 września 1942 r. doszło do najwyżej rozegranej bitwy powietrznej II wojny...

12 września 1942 r. doszło do najwyżej rozegranej bitwy powietrznej II wojny światowej, gdy zmodyfikowany myśliwiec Spitfire przechwycił niemiecki samolot rozpoznawczy Ju 86P na pułapie 13 000 metrów.

Ju 86P był zmodyfikowaną wersją bazowego samolotu, z większą rozpiętością skrzydeł, hermetyczną kabiną załogi (zredukowaną do dwóch osób) i dwoma silnikami Junkers Jumo 207A-1 - jednymi z nielicznych lotniczych silników Diesla. Wyposażone w turbosprężarkę, pozwalały one wzbić się samolotowi na wysokość do 12 tys. metrów, gdzie lotnicy mogli czuć się niezagrożeni przez alianckie myśliwce. Faktycznie, 24 sierpnia 1942 r. dwa samoloty Ju 86 zbombardowały Londyn z dużej wysokości; przeciwko nim wysłano Spitfire'y Mk. V jednego z polskich dywizjonów myśliwskich, lecz te nie były w stanie dotrzeć do pułapu na którym operowały niemieckie maszyny. 6 dni później kolejny Junkers zrzucił bombę na centrum Bristolu, zabijając 48 osób.

Jednak w międzyczasie do służby zaczęły wchodzić nowsze Spitfire'y Mk. IX, wyposażone w dwustopniową sprężarkę pozwalającą operować na większym pułapie. Dwa z takich samolotów, należących do Eagle Squadron - jednostki Royal Air Force w której służyli amerykańscy piloci, - zostały jeszcze dodatkowo zmodyfikowane, właśnie w celu zwalczania Junkersów Ju 86; samoloty odchudzono o ponad 200 kg, usuwając karabiny maszynowe i pozostawiając jedynie działka 20 mm, oraz zmieniając metalowe śmigła na drewniane.

12 września Ju 86P został namierzony przez brytyjskie radary, lecąc na bardzo dużej wysokości. Samolot pilotowali Oberfeldwebel Horst Goetz i Leutnant Erich Sommer, ze specjalnej jednostki bombowców wysokościowych stacjonującej we Francji. Na przechwycenie z bazy Northolt wystartował książę Emanuel Galitzine - potomek rosyjskich emigrantów z rodu Golicynów, - i wkrótce został zauważony przez załogę bombowca, która początkowo zignorowała go, uznając że Spitfire nie ma szans ich dosięgnąć. Jednak gdy samolot Galitzine'a przekroczył pułap
12 000 metrów, Niemcy zrozumieli, że ich przeciwnik nie jest zwyczajnym myśliwcem. Piloci odrzucili bomby spod samolotu i uruchomili instalację wtrysku podtlenku azotu (dziś potocznie znaną jako "nitro"), aby zwiększyć moc silników. Galitzine doścignął ich jednak, i z odległości niecałych 200 metrów otworzył ogień, jednak po chwili zacięło się jedno z działek. Rosjanin ścigał niemiecki samolot do pułapu 13 000 metrów, jednak
smugi kondensacyjne Junkersa, zamarzające na jego owiewce, uniemożliwiły mu celowanie.

Pojedynek trwał przez 45 minut, kiedy Galitzine musiał w końcu odstąpić od ataku, gdyż w jego samolocie zaczęło brakować paliwa. Po wylądowaniu we Francji Hoetz odkrył, że w skrzydle jego samolotu utkwił pocisk kal. 20 mm. Pomimo iż Rosjaninowi nie udało się strącić swego adwersarza, Niemcy nie wysłali już Ju 86 nad Wielką Brytanię, wiedząc że alianci dysponują maszynami mogącymi potencjalnie ich dosięgnąć.

Jako ciekawostkę można dodać że Horst Goetz powrócił nad Brytanię pod koniec wojny, lecz wówczas pilotował już rozpoznawczą wersję
bombowca odrzutowego Arado Ar 234.

Obaj piloci przeżyli wojnę i spotkali się 30 lat później, zaprzyjaźniając się.

Niektóre źródła podają iż najwyżej rozegranym pojedynkiem powietrznym II wojny światowej miało być przechwycenie Ju 86P nad Egiptem przez zmodyfikowanego Spitfire'a Mk. V, na pułapie 14 500 m, jednak inne - np. RAF Museum - podają iż bitwa miała miejsce na wysokości 12 800 m,
niżej niż pojedynek nad Anglią.

30

26 grudnia 2020 o 16:08

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło:

watch?v=8WDkj0ZYuiA

Jacques Stosskopf (1898-1944) był urodzonym w Alzacji francuskim inżynierem...

Jacques Stosskopf (1898-1944) był urodzonym w Alzacji francuskim inżynierem, który po zajęciu Francji przez III Rzeszę podjął pracę przy budowie schronów dla U-Bootów w porcie Lorient w Bretanii. Niemcy cenili go za jego surowość wobec przymuszonych do budowy bazy robotników, oraz fakt, że płynnie porozumiewał się po niemiecku. Wśród Francuzów miał opinię kolaboranta; gdy pewnego dnia z Lorient odjeżdżał pociąg wiozący robotników przymusowych, z okien posypały się groźby
w stronę znajdującego się w pobliżu Stosskopfa.

To czego nie wiedzieli ani robotnicy, ani sami Niemcy, to to, że Jacques Stosskopf był antynazistą i współpracownikiem francuskiego ruchu oporu. Dzięki zatrudnieniu się przy budowie bazy, a także zażyłym kontaktom z Niemcami, Stosskopf uzyskał dostęp do bezcennych informacji, takich jak które okręty podwodne wyszły lub wróciły do bazy, które nie powróciły z patrolu, a także do niektórych szczegółów konstrukcyjnych tak U-Bootów, jak i ich schronów w Lorient. Fenomenalna pamięć pozwalała mu przekazywać te informacje ruchowi oporu, a dalej aliantom,
bez sporządzania notatek.

Niestety, Stosskopf został ostatecznie wykryty i aresztowany przez
gestapo, a następnie po torturach wywieziony do obozu koncentracyjnego Struthof w jego rodzinnej Alzacji. Nie dożył wyzwolenia obozu
- został stracony 1 września 1944 roku, 3 miesiące przed tym,
jak do obozu dotarły wojska francuskie.

Robotnicy, którymi zarządzał Stosskopf, byli przekonani, że Niemcy przenieśli go do pracy nad innym projektem, i dopiero rok później odkryli prawdę o jego aktywności w Lorient, gdy w sierpniu 1945 r. został pośmiertnie odznaczony Legią Honorową. W 1946 r. baza okrętów podwodnych w Lorient, przejęta przez Francuską Marynarkę Wojenną, została nazwana na jego cześć - Base Ingénieur Général Stosskopf.

25

#historia

22 grudnia 2020 o 14:28

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Na potrzeby produkcji filmu Wolfganga Petersena Das Boot...

Na potrzeby produkcji filmu Wolfganga Petersena "Das Boot" (Okręt) powstała pełnowymiarowa replika okrętu podwodnego Typ VII C (aczkolwiek odwzorowana tylko z zewnątrz - sceny we wnętrzu okrętu kręcono w innej replice), napędzana silnikiem spalinowym i używana
do scen gdzie tytułowy okręt pojawia się na powierzchni.

Pewnego dnia ekipa filmowa przybyła na plan w miejscowości La Rochelle we Francji i odkryła że... replika zniknęła. Okazało się że nikt nie poinformował filmowców, że tego dnia "jakiś Amerykanin" wypożyczył ją od studia żeby nakręcić kilka scen do własnego filmu.

Tym "jakimś Amerykaninem" był Steven Spielberg, który w tym samym czasie i w tym samym miejscu - w dawnych betonowych dokach U-Bootów w La Rochelle - kręcił swoich "Poszukiwaczy zaginionej arki".

43

20 grudnia 2020 o 13:46

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

15 grudnia 2000 r. zamknięto elektrownię w Czarnobylu...

Dokładnie 20 lat temu, 15 grudnia 2000 r., Czarnobylska Elektrownia Jądrowa zakończyła swą działalność jako producent energii.

Pomimo zniszczeń i skażenia wywołanego katastrofą z 26 kwietnia 1986 r., władze radzieckie od samego początku zamierzały przywrócić CzAES (ros. Czernobylska Atomnaja Elektrastancja) do działania, tak ze względów gospodarczych, jak i prestiżowych. Prąd popłynął z bloków energetycznych nr 1 i 2 jeszcze przed końcem 1986 r., wkrótce po nich uruchomiono ponownie blok 3, awaryjnie wyłączony w noc katastrofy.

Po uzyskaniu przez Ukrainę niepodległości od ZSRR, złożony z młodych reformatorów rząd planował zamknąć placówkę, jednak wraz z wybuchem rosyjsko-ukraińskiego konfliktu gazowego władze w Kijowie uznały że Ukraina nie może sobie pozwolić na wyłączenie dwóch bloków o nominalnej mocy elektrycznej 1000 MW (blok 2 został wyłączony po pożarze turbiny prądotwórczej w 1991 r.)

Dopiero naciski ze strony państw zachodnich, uzależniających pomoc finansową na uśmierzenie skutków tragedii (m.in. na utrzymanie starego sarkofagu i budowę nowego) od wyłączenia niebezpiecznych reaktorów typu RBMK-1000 sprawiły że blok 1 odłączono od sieci w 1996 r., a 15 grudnia 2000 r. po raz ostatni wygaszono reaktor nr 3, bezpośrednio sąsiadujący ze zniszczonym blokiem numer 4.

Od tamtej pory elektrownia znajduje się oficjalnie w likwidacji; w listopadzie 2016 r. zniszczony blok 4 został zakryty nową osłoną, tzw. Arką, która ma wytrzymać ok. 100 lat (trwałość starego sarkofagu obliczano na lat 30) i pozwolić na bezpieczną rozbiórkę budynku po feralnym reaktorze.

Na zdjęciach: pracownicy CzAES po raz ostatni podłączają blok 3 do sieci energetycznej, 30 listopada 2000 r. 15 dni później ci sami operatorzy ostatecznie wyłączyli reaktor.

18

15 grudnia 2020 o 14:25

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Odznaka pamiątkowa stworzona przez studentów Uniwersytetu w Gandawie, którzy

Odznaka pamiątkowa stworzona przez studentów Uniwersytetu w Gandawie, którzy 16 listopada 1949 r. wzięli udział w "bitwie" o miejscowy zamek.

Tego dnia grupa 138 osób wtargnęła do miejscowego zamku Gravensteen, opuściła kraty blokujące bramę, i ogłosiła okupację twierdzy. Studenci protestowali przeciwko dwóm zmianom: podwyżce cen piwa (z powodu nowego podatku wzrosła ona o 1/3), i zmiany w umundurowaniu policjantów - białe hełmy zastąpiono błękitnymi kepi, co sprawiało, że funkcjonariuszy trudniej było odróżnić od np. listonoszy.

Policja próbowała odbić zamek, została jednak obrzucona przez studentów zgniłymi owocami. "Bitwa" trwała do późnego popołudnia, kiedy policjanci, wsparci przez armatki wodne, zdołali oprzeć kilka drabin strażackich o mury zamku i wedrzeć się do środka, otwierając bramę dla reszty sił porządkowych.

Studenci (w tym jedna studentka) biorący udział w proteście zostali aresztowani, jednak gwałtowna reakcja opinii publicznej, jednoznacznie opowiadającej się po ich stronie, sprawiła, że żaden z nich nie został postawiony przed sądem. Pomimo iż władze całą sprawę przedstawiały jako "studencki żart", uczestnicy wydarzenia określają je mianem "bitwy o zamek Gravensteen", i pod taką nazwą zostało ono upamiętnione w piosence "De slag om het Gravensteen".

Po dziś dzień, każdego 16 listopada, studenci Uniwersytetu w Gandawie obchodzą rocznicę tego wydarzenia, "zajmując" zamek na krótki czas.

29

13 grudnia 2020 o 7:49

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

31 lipca 2020 r. weterani brytyjskiej Royal Navy zebrali się w porcie Portsmouth...

31 lipca 2020 r. weterani brytyjskiej Royal Navy zebrali się w porcie Portsmouth by uczcić 50. rocznicę jednego z najsmutniejszych wydarzeń w jej historii - Black Tot Day, dzień w którym po raz ostatni wydano marynarzom przydziałową porcję grogu. W roku 1655 r. rum zastąpił serwowane pierwotnie na okrętach piwo, ze względu na jego większą trwałość. W późniejszym czasie, aby zmniejszyć wpływ trunku na "skuteczność bojową" marynarzy, rum rozcieńczano wodą w stosunku 1:4, tworząc grog. Mimo to, plagą wśród wilków morskich Ich Królewskich Mości było pijaństwo, dlatego po nieskutecznych próbach zmniejszania ilości wydawanego im codziennie grogu (przydział ten nazywano daily tot), w latach 60. podniosła się dyskusja o całkowitym zaprzestaniu tego zwyczaju. Pomimo zrozumiałego oporu ze strony marynarzy i części polityków, Izba Gmin uchwaliła z dniem 28 stycznia 1970 r. że w ciągu pół roku grog przestanie być wydawany.

31 lipca 1970 r. po raz ostatni marynarze otrzymali swój "daily tot". Część, dla podkreślenia żałobnego charakteru tego dnia, nałożyła na ramiona czarne opaski, stąd dzień ten zyskał potoczne miano Black Tot Day. Na niektórych okrętach urządzano "pogrzeb" wiernemu przyjacielowi marynarzy, wyrzucając puste beczki lub wylewając pewną jego ilość za burtę. Części z tych obchodów towarzyszyły nawet oprawy muzyczne.

Zwyczaj podawania grogu zniknął też z innych marynarek wojennych: kanadyjskiej w 1972 r., a nowozelandzkiej - w 1990 r.

24

13 grudnia 2020 o 13:58

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Zobacz następne

Pewex.pl Demotywatory.pl Motokiller.pl Stylowi.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni