Zamknij Dołącz do nas na Facebooku
Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
Profil użytkownika

zenonkosa

Zamieszcza fakty od: 27 czerwca 2014 - 10:00
Ostatnio: 20 czerwca 2018 - 18:02
  • Faktów na głównej: 130 z 136
  • Punktów za fakty: 3347
  • Komentarzy: 9
  • Punktów za komentarze: 0
 
wszystkie | na głównej | w poczekalni | archiwum | ulubione | komentarze

John Deere, kowal z Illinois (USA) w 1837 roku zmodernizował jedno z najstarszych

John Deere, kowal z Illinois (USA) w 1837 roku zmodernizował jedno z najstarszych narzędzi rolniczych - pług. Stalowa wersja tego narzędzia stworzona prze Johna znacznie ułatwiła orkę. Jego wynalazek nazwano „pługiem, który przeorał równiny”, ponieważ nadawał się on do uprawy ciężkich gleb na preriach północnoamerykańskich. W rezultacie tego prostego ulepszenia - zmiany materiału konstrukcji na bardziej trwały (metal) - USA i Kanada stały się w tamtym czasie największymi producentami zbóż na świecie.
Głosów
28
(w tym negatywnych:
1
)
dobre
27
przez (PW)
Skomentuj Do ulubionych
Źródło:

Tom1 OXFORD Encyklopedia szkolna ISBN 83-7066-428-8

Ptaszniki to duże pająki o słabym wzroku. Ich szczękoczułki są ostre jak

Ptaszniki to duże pająki o słabym wzroku. Podobno samice niektórych gatunków mogą przeżyć nawet 30 lat. Ich szczękoczułki są ostre jak nóż - bez trudu przebijają paznokieć.
Głosów
26
(w tym negatywnych:
0
)
dobre
26
przez (PW)
Skomentuj Do ulubionych
Źródło:

B. Taylor i T. Greenaway "Niebezpieczne zwierzęta cz2" w tłumaczeniu G. Winiarskiej

Triceratopsy miały dzioby podobne do papuzich, kształtem przypominające

Triceratopsy miały dzioby podobne do papuzich, kształtem przypominające też pyski współcześnie żyjących nosorożców czarnych. Papugi żywią się owocami i orzechami, a nosorożce dzięki dziobowatym pyskom mogą łatwiej zrywać liście z drzew niż skubać trawę. Zatem prawdopodobnie triceratopsy również żerowały na orzechach, owocach i liściach drzew, a nie pasły się trawą.
Głosów
22
(w tym negatywnych:
1
)
dobre
21
przez (PW)
Skomentuj (3) Do ulubionych
Źródło:

Źródło: Źródło: B. Taylor i T. Greenaway "Niebezpieczne zwierzęta cz1" w tłumaczeniu G. Winiarskiej

Korytozaur miał grzebień, w którym znajdowały się drogi nosowe. Gdy zasysał

Korytozaur miał grzebień, w którym znajdowały się drogi nosowe. Gdy zasysał powietrze, przeraźliwie trąbił.
Głosów
22
(w tym negatywnych:
-5
)
dobre
27
przez (PW)
Skomentuj Do ulubionych
Źródło:

Źródło: B. Taylor i T. Greenaway "Niebezpieczne zwierzęta cz1" w tłumaczeniu G. Winiarskiej

Skakuny to pająki polujące skacząc na swoje ofiary. Dzięki doskonałemu widzeniu,

Skakuny to pająki polujące skacząc na swoje ofiary. Dzięki doskonałemu widzeniu, odpowiedniej budowie ciała i silnym mięśniom mogą wykonać celny skok nawet na odległość równą 40 krotności długości ich ciała. To tak jakby człowiek skoczył na ponad 70 metrów i trafił stopami prosto w wyznaczony cel.
Głosów
27
(w tym negatywnych:
1
)
dobre
26
przez (PW)
Skomentuj Do ulubionych
Źródło:

B. Taylor i T. Greenaway "Niebezpieczne zwierzęta cz1" w tłumaczeniu G. Winiarskiej

Żarłaczowi białemu (Carcharodon carcharias) niesłusznie nadano złą opinię

Żarłaczowi białemu (Carcharodon carcharias) niesłusznie nadano złą opinię „rekina ludojada”. Ludzi atakuje bardzo rzadko i tylko dlatego, że nie odróżnia ich od swojego pokarmu. Nie ma on naturalnych wrogów, zatem wszystko traktuje jak potencjalne jedzenie. Na szczęście do spotkań z ludźmi dochodzi bardzo rzadko, dzięki czemu ofiar jest niewiele. Rekiny te nie podpływają do wybrzeży, gdzie pływają ludzie, a będąc na głębokich wodach ludzie najczęściej przebywają na statkach. Rekin ten ma silne mięśnie, dzięki czemu porusza się bardzo szybko. Może w całości połknąć fokę. W czasie ataku gałki oczne rekina obracają się tak, by chronić przednią część oka przed zranieniem przez szamoczącą się ofiarę. Małe „otworki” na pysku żarłacza wychwytują słabe sygnały elektryczne emitowane przez inne zwierzęta, co pozwala temu drapieżnikowi lokalizować swoje ofiary. Grzbiet żarłacza jest czarny, dzięki czemu nie widać go na tle ciemnych głębin patrząc z góry. Z kolei jego brzuch jest jasny, przez co jest słabo widoczny na tle wody oświetlanej słońcem, gdy patrzy się od dołu. Zmysły tego drapieżnika są bardzo czułe. Może on wyczuć jedną kroplę krwi rozcieńczoną MILIONEM kropli wody.
Głosów
36
(w tym negatywnych:
2
)
dobre
34
przez (PW)
Skomentuj Do ulubionych
Źródło:

B. Taylor i T. Greenaway "Niebezpieczne zwierzęta cz1" w tłumaczeniu G. Winiarskiej

Żuraw mandżurski jest jednym z najbardziej zagrożonych wyginięciem gatunkiem

Żuraw mandżurski jest jednym z najbardziej zagrożonych wyginięciem gatunkiem na świecie. Kilkaset osobników żyje na japońskiej wyspie Hokkaido. Na początku XX wieku ptaki te uważano za już wymarłe. Później odkryto stado 10 osobników, które objęto ochroną. Na początku 1990 roku potomkowie 10 żurawi mandżurskich osiągnęli liczebność 550 sztuk. Ptaki te mają rozpiętość skrzydeł około 2,5 metra i ważą oko 12,5 kg. Samce i samice wspólnie budują gniazda o średnicy dochodzącej do 2 metrów i głębokości 30 centymetrów. Samice składają najczęściej 2 jaja, z których po miesiącu wykluwają się pisklęta. Pozostają one przy rodzicach przez rok. Żurawie słyną ze swoich przepięknych tańców godowych, które odbywają pod koniec zimy.
Głosów
28
(w tym negatywnych:
1
)
dobre
27
przez (PW)
Skomentuj Do ulubionych
Źródło:

"Życie Codzienne Zwierząt" ISBN 83-89742-09-8

Kukawka Srokata jest dużym, naziemnym ptakiem z rodziny kukułek. Ma czarno

Kukawka Srokata jest dużym, naziemnym ptakiem z rodziny kukułek. Ma czarno białe prążkowane upierzenie, gruby grzebień, potężny dziób i długi ogon. Potrafi biec z prędkością ponad 20 km/h. Ptaki te żerują „goniąc” tabuny koni i wyłapując owady wyrzucane w powietrze przez końskie kopyta. Kukawki żyją na pustyniach, preriach i w wilgotnych lasach. Aby przetrwać w ciężkich warunkach, jakie panują na pustyni, ptaki te oszczędzają energię poprzez obniżanie na noc temperatury ciała. Rankiem rozgrzewają się w promieniach słońca. Żywią się owadami, jaszczurkami, wężami, myszami i owocami. Łączą się w pary na całe życie. Pary ustalają swoje terytorium i budują gniazda na drzewach bądź na krzewach.
Głosów
23
(w tym negatywnych:
1
)
dobre
22
przez (PW)
Skomentuj Do ulubionych
Źródło:

"Życie Codzienne Zwierząt" ISBN 83-89742-09-8

Panda mała była wzorem postaci mistrza Shifu z filmu "KungFuPanda".

Panda mała była wzorem postaci mistrza Shifu z filmu "KungFuPanda". W rzeczywistości, tak jak i na filmie, jest dużo mniejsza od bardziej znanej, tytułowej dla wspomnianego filmu, czarno-białej pandy wielkiej. Zwierzęta te nie są ze sobą blisko spokrewnione. Obecnie dużo wiadomo o życiu pand wielkich, jednak przez wiele lat wiedziano jedynie o istnieniu pand małych - odkryto je w 1825 roku. Pandy wielkie Europa poznała dopiero w 1869 roku. Panda mała jest samotnikiem prowadzącym nocny tryb życia. Żywi się głównie pędami bambusa, czasami jednak poluje na małe zwierzęta. Pandy małe łączą się w pary tylko w czasie okresu godowego. Samice rodzą od 1 do 3 młodych, które wychowują bez pomocy samca. Młode pozostają przy matce przez około 1,5 roku, czyli do chwili osiągnięcia pełnej dojrzałości. Pandom grozi wyginięcie, spowodowane wyniszczeniem ich naturalnych środowisk oraz kłusownictwem.
Głosów
21
(w tym negatywnych:
1
)
dobre
20
przez (PW)
Skomentuj Do ulubionych
Źródło:

"Życie Codzienne Zwierząt" ISBN 83-89742-09-8

Bocian azjatycki posiada odstęp między górną a dolną częścią dzioba, która

Bocian azjatycki posiada odstęp między górną a dolną częścią dzioba, która uniemożliwia mu jego pełne zamknięcie. Dzięki tej przerwie może on z łatwością zbierać i przetrzymywać ślimaki wodne. To praktycznie jedyny ptak, który umie rozłupać twardą skorupę tych stworzeń. Oznacza to, że bociany te posiadają swoje własne zasobne źródło pokarmu. Ptaki te mieszkają na bagiennych i rzecznych obszarach Azji. W Indiach ich okres lęgowy trwa od lipca do września, a w Tajlandii przypada w styczniu. Dzięki temu, że bocian ten nie musi konkurować o pokarm, może gniazdować wspólnie z czaplami i kormoranami.
Głosów
19
(w tym negatywnych:
1
)
dobre
18
przez (PW)
Skomentuj Do ulubionych
Źródło:

"Życie Codzienne Zwierząt" ISBN 83-89742-09-8


Zobacz następne