Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 79 takich faktów

Brytyjscy żołnierze obsadzają w czasie niemieckiego nalotu 6-calowe działo...

Brytyjscy żołnierze obsadzają w czasie niemieckiego nalotu 6-calowe działo nabrzeżne Mk VII w Shornemead Fort w Anglii. Alarm przerwał żołnierzom próby do przedstawienia i nie mieli czasu się przebrać. Rok 1940.

34

#historia

8 sierpnia 2022 o 14:59

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

7 czerwca 2015 roku, w wieku 93 lat zmarł aktor sir Christopher Lee.Jego

7 czerwca 2015 roku, w wieku 93 lat, zmarł aktor sir Christopher Lee.
Jego matką była włoska hrabina, która pochodziła w prostej linii od Karola Wielkiego. Ojcem Christophera był potomek Roberta E. Lee (tego z wojny secesyjnej), wielokrotnie udekorowany pułkownik armii angielskiej.
Sam Christopher Lee walczył z Sowietami w 1939 r. w Wojnie Zimowej, następnie od 1940 r. służył w RAF, gdzie zajmował się wywiadem. Następnie wykonywał zadania specjalne na tyłach przeciwnika na froncie afrykańskim w jednostce będącej prekursorem słynnego SAS. Ostatecznie służbę zakończył w SOE - tajnej agencji rządowej.
Na pytania dziennikarzy o to, co tam robił zwykł odpowiadać:
- A potrafi pan dochować tajemnicy?
- Oczywiście – odpowiadał wówczas dziennikarz.
- Ja też – mówił sir Lee.

74

#film

4 sierpnia 2022 o 16:45

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.facebook.com

Hubert L’Hoste, ros. Губерт Лосте (czyt. Gubiert Łostie) (ur. w październiku...

Hubert L’Hoste, ros. Губерт Лосте (czyt. Gubiert Łostie) (ur. w październiku 1923 w Oberlinxweiler, zm. 5 sierpnia 1959 w Symferopolu) – radziecki działacz komunistyczny pochodzenia niemieckiego. Współautor oraz bohater propagandowego reportażu „Hubert w krainie czarów”, skierowanego do młodzieży i dzieci. W późniejszym okresie życia także ofiara stalinowskich represji.

Hubert pochodził z Oberlinxweiler (obecnie dzielnica St. Wendel), wsi położonej w zagłębiu Saary, blisko granicy z Francją. Po klęsce Niemiec w I wojnie światowej obszar ten został na piętnaście lat odłączony od Republiki Weimarskiej i oddany pod kontrolę Ligi Narodów. Syn miejscowych komunistów, Johanna i Marii L’Hoste, spotykał się w szkole z niechęcią rówieśników oraz nauczycieli sympatyzujących z NSDAP.

W 1934 roku rodzinę Huberta odwiedził Michaił Kolcow, radziecki dziennikarz gazety „Prawda”. Kolcow, będąc pod wrażeniem dziesięcioletniego Huberta, który opowiadał mu o szkole, drużynie skautów i represjach, jakim poddawana jest jego rodzina ze względu na poglądy polityczne, wysunął propozycję wyjazdu chłopca do ZSRR. Podróż Huberta miała zostać opisana przez niemiecką pisarkę i narzeczoną Kolcowa, Marię Osten, a następnie opublikowana w formie reportażu adresowanego do radzieckich dzieci. Rodzice w obawie przed wynikiem referendum w kraju Saary i rychłym włączeniem regionu do III Rzeszy, bez wahania przystali na wyjazd syna.

Po przyjeździe do Związku Radzieckiego, Hubert został przyjęty przez znanych radzieckich dowódców, m.in. Siemiona Budionnego, Michaiła Tuchaczewskiego oraz radzieckiego pisarza, Maksima Gorkiego. Zdjęcia i artykuły dokumentujące podróż chłopca pojawiały się w najważniejszych sowieckich gazetach. W 1935 roku ukazała się książka Hubert w krainie czarów, będąca opisem wrażeń i przemyśleń Huberta spisanych przez Marię Osten, z przedmową napisaną przez Georgiego Dymitrowa. Do książki została dołączona także gra planszowa o tytule „Z Saary do Moskwy”. Po wydaniu książki, Hubert zamieszkał w mieszkaniu Marii Osten. W nowym otoczeniu, w szkole nie był akceptowany przez uczniów. W 1936 roku, w związku z wybuchem hiszpańskiej wojny domowej, Kolcow wyjechał w roli korespondenta wojennego na front, zabierając ze sobą Marię Osten. Hubert został umieszczony w domu dziecka, gdzie przebywał przez następne dwa lata, po czym został skierowany do pracy w fabryce Frazer imienia Michaiła Kalinina. W 1940 roku, wkrótce po powrocie do Związku Radzieckiego, w wyniku wielkiej czystki, Michaił Kolcow, a niedługo później Maria Osten zostali skazani przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR na kary śmierci i rozstrzelania.

Hubert, będący gwiazdą propagandy, stał się osobą podejrzaną, nieustannie inwigilowaną przez NKWD. W wyniku represji stracił pracę w fabryce i długo nie mógł znaleźć nowej. Po jakimś czasie został zatrudniony na podrzędnym i słabo opłacanym stanowisku w bibliotece. W obawie przed dalszymi represjami i aresztowaniem, przyjął obywatelstwo radzieckie. 23 września 1941 roku, po ataku Niemiec na Związek Radziecki, Hubert wraz z innymi mieszkającymi w Moskwie Niemcami został ewakuowany do miasta Karaganda w Kazachskiej SRR. Nieustannie inwigilowany żył w ubóstwie, często głodując. Jego sytuacja poprawiła się nieco, gdy udało mu się zdobyć pracę kołchozowego mechanika. Pod koniec wojny ożenił się z jedną z ewakuowanych wraz z nim Niemek. W 1947 roku został oskarżony o kradzież i skazany na pięć lat pobytu w łagrze. Trzy lata później został skazany ponownie, tym razem za agitację antyradziecką. W 1957 roku w ramach odwilży po śmierci Stalina został zwolniony. Podupadły na zdrowiu w wyniku dziesięciu lat pobytu w obozie, dostał zgodę władz na przeprowadzkę wraz z żoną i córką na Krym, w celu podratowania zdrowia. W 1959 rodzice Huberta, po długich poszukiwaniach z pomocą Czerwonego Krzyża zdołali ustalić miejsce pobytu syna, który nie mogąc samemu opuścić ZSRR, został odwiedzony przez matkę.

Wkrótce po odjeździe matki, stan zdrowia Huberta znacznie się pogorszył. Zmarł 5 sierpnia 1959 roku w wyniku powikłań po zabiegu usunięcia wyrostka robaczkowego.

39

#historia

7 kwietnia 2022 o 14:15

przez patkro12 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikipedia.org

W drzwiach stoi Eugenia Pohl podczas apelu grupy więźniarek w części obozu...

W drzwiach stoi Eugenia Pohl podczas apelu grupy więźniarek w części obozu przy ul. Przemysłowej w Łodzi przeznaczonego dla dziewcząt, 1944 r.

Obóz dla dzieci i młodzieży przy ul. Przemysłowej w Łodzi (Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt) został utworzony w grudniu 1942 roku na obszarze wydzielonym z getta i funkcjonował do końca okupacji niemieckiej Łodzi, czyli do stycznia 1945 r.

Uwięzione w obozie łódzkim dzieci musiały pracować – tłukły kamienie, ciągnęły walce drogowe, wyrabiały buty ze słomy, paski do masek gazowych oraz skórzane części do plecaków. Za niewykonanie wysokiej dziennej normy groziły bicie i karcer. Były też kary za oderwany guzik, rozmowę po polsku, kradzież chleba. Wtedy pozbawiano dzieci jedzenia – kromki suchego pieczywa i kubka czarnej kawy na śniadanie oraz zupy z brukwi na obiad. Prześladowania i codzienne obcowanie ze śmiercią pozostawiły trwałe ślady na psychice i zdrowiu dzieci, które przeżyły obóz.

Jedną z najokrutniejszych strażniczek była Genowefa Pohl. W 1940 roku, czyli w rok po zajęciu Łodzi przez Niemców, kobieta podpisała volkslistę, a w 1942 roku podjęła pracę w Kriminalpolizei i otrzymała skierowanie do pracy w obozie przy ul. Przemysłowej w Łodzi. Pohl została zatrudniona w Oddziale VI, czyli w obozie dziewczęcym i dzieci poniżej 8 roku życia. Słynęła z tego, że nie okazywała żadnej litości wobec swoich „podopiecznych” i często używała pejcza (biła, aż schodziła skóra) wobec małych dziewczynek.

W 1945 roku, gdy do Łodzi weszły wojska sowieckie, ukryła się w mieszkaniu rodziców. Od tego czasu nazywała się Eugenia Pol. Nikt ze starych mieszkańców jej kamienicy nie wiedział, co robiła w czasie okupacji. Nowym władzom wiadomo było tylko, że podpisała volkslistę. Wszczęte z tego tytułu w 1948 roku obowiązkowe postępowanie rehabilitacyjne „za odstępstwo od narodu polskiego” zostało umorzone.

W czasie tego procesu Eugenia Pol nie ujawniła swego okupacyjnego zatrudnienia. Nie wiadomo, jak to się stało, ale również na procesie Sydonii Bayer, komendantki obozu przy ulicy Przemysłowej (skazanej na karę śmierci), nie padło nazwisko Pohl. Pol kontynuowała spokojny żywot i pracowała jako szwaczka w jednej z łódzkich fabryk. Zapisała się do klubu sportowego Łodzianka, gdzie rzucała oszczepem. Pisano o niej w „Trybunie Ludu” jako o obiecującej zawodniczce. Potem została wychowawczynią w przedszkolu, gdzie przepracowała kilkanaście lat.

Została aresztowana dopiero w 1970 roku. Stało się to po publikacji artykułu łódzkiego dziennikarza Wiesława Jażdżyńskiego, w którym padło po raz pierwszy jej imię i nazwisko. Podczas procesu kobieta wykrzykiwała w stronę ławy przysięgłych słowa: „Ja tu przed sądem występuję jako męczennik” i „Po wojnie 15 lat pracowałam jako przedszkolanka. Nie mając własnych dzieci, dla obcych byłam jak matka!”.

Proces przeciągał się, ale ostatecznie kobieta została skazana w kwietniu 1975 roku na 25 lat więzienia. Ze względu na zły stan zdrowia opuściła więzienne mury w 1989 roku. Zmarła w 2003 roku w Łodzi.

45

#historia

19 lipca 2022 o 12:10

przez patkro12 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: joemonster.org

Polski żołnierz w 1940 roku.

Polski żołnierz w 1940 roku.

59

#historia

15 lipca 2022 o 14:00

przez Mudzina (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Terminal dla wodnosamolotów na nowojorskim lotnisku LaGuardia.

Terminal dla wodnosamolotów na nowojorskim lotnisku LaGuardia. Rok 1940 Współcześnie

47

29 czerwca 2022 o 16:16

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.facebook.com

W trakcie bitwy o Beda Fomm (6-7 lutego 1941 r.) Brytyjczycy wzięli do niewoli...

W trakcie bitwy o Beda Fomm (6-7 lutego 1941 r.) Brytyjczycy wzięli do niewoli tylu włoskich jeńców, że nie byli w stanie doliczyć się ilu ich dokładnie jest, dlatego w raportach przekazywano zajmowaną przez nich powierzchnię. Przykładowo jedna z brytyjskich formacji podała,
iż wzięła do niewoli "2 akry oficerów i 10 akrów pozostałych
żołnierzy" (1 akr to ok. 4047 m2).

W sumie w trakcie trwania operacji "Compass" między grudniem 1940 r. a lutym 1941 r. do niewoli poszło 133 298 Włochów, z czego podczas samej bitwy o Beda Fomm było to ok. 25 tysięcy żołnierzy.

31

#historia

11 czerwca 2022 o 23:59

przez gwiazdapiolun (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Ulica Długa w Gdańsku w 1940 r.

Ulica Długa w Gdańsku w 1940 r.

13

8 czerwca 2022 o 17:45

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Oto wóz napędzany przez psa z 1940 roku. Konstruktorem maszyny był 82 letni

Oto wóz napędzany przez psa z 1940 roku. Konstruktorem maszyny był 82 letni trener psów, Z. Wiggs. Pojazd działał na zasadzie kołowrotka dla chomika. Biegnący pies wprawiał w ruch silnik, moc przekazywana była do tylnego koła. Pojazd wyposażony był w kierownicę i drążek do zmiany biegów.

28

26 kwietnia 2022 o 14:56

przez Vold (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: ciekawe.org

W lipcu 1946 roku, miesiąc po śmierci Michaiła Kalinina, Królewiec został...

W lipcu 1946 roku, miesiąc po śmierci Michaiła Kalinina, Królewiec został przemianowany na Kaliningrad, zaś cała jednostka administracyjna przyjęła nazwę: obwód kaliningradzki.

Patron ten był działaczem komunistycznym, współodpowiedzialnym za wiele masowych zbrodni.
Jego podpis, jak i innych członków politbiura, widniał na decyzji
o zamordowaniu polskich oficerów w Katyniu w 1940.

W tamtym czasie, nowe nazwy miasta i obwodu dobitnie odzwierciedlały stosunek Kremla wobec Polski.

45

19 kwietnia 2022 o 22:35

przez Remiqius (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: historia.wprost.pl

Zobacz następne

‹ pierwsza < 1 2 3 4 5 6 7 8 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl JoeMonster.org Piekielni.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni