Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 32 takie fakty

W kreskówce pokazano jak słaba jest obecna waluta

W kreskówce pokazano jak słaba jest obecna waluta

Kreskówka Rick i Morty ukazuje sposób zniszczenia mocarstwa za pomocą zmiany wartości ich waluty z "1" na "0". W rzeczywistości taki zabieg jest teoretycznie możliwy gdyż używamy pieniądza fiducjarnego, tj. takiego który sam w sobie nie ma żadnej wartości a istnieje ona jedynie dzięki zaufaniu do państwa które ją emituje.

10

#ekonomia

15 sierpnia 2018 o 18:10

przez rajmund29 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Mimo na pozór fantastycznych wyników wzrostu gospodarczego (7,4% w 2017

Mimo na pozór fantastycznych wyników wzrostu gospodarczego (7,4% w 2017 – Mimo na pozór fantastycznych wyników wzrostu gospodarczego (7,4% w 2017 r.), Turcja zmaga się z bardzo wysoką jak na standardy europejskie inflacją, wynoszącą ostatnimi czasy powyżej 15% rok do roku. Jeszcze w październiku 2017 r. lira turecka była warta nieco więcej niż złotówka, dziś oscyluje w okolicach 75 groszy. Tak szybko swojej wartości nie traci nawet hrywna — waluta zmagającej się z potężnym gospodarczo-humani-
tarnym kryzysem Ukrainy tanieje w tempie ok. 12% rdr.

Trend inflacyjny zastopować mogłaby decyzja tureckiego Banku Centralnego o podwyżce stóp procentowych — wzrost kosztu obsługi kredytów ograniczyłby bowiem krajową konsumpcję, zmuszając sprze-
dawców do obniżki cen, a tym samym doprowadzając do uszczuplenia podaży pieniądza. Temu jednak zdecydowanie sprzeciwia się prezydent Recep Erdoğan — w praktyce w pełni kontrolujący zarząd formalnie niezależnej instytucji — który wielokrotnie zaznaczał, iż według niego podwyżka stóp procentowych jedynie napędza wzrost cen, co stoi w jaskrawym kontraście do podstawowych praw ekonomii.

Ciekawostką jest fakt, że autorytarny prezydent Turcji chlubi się dyplomem Wydziału Nauk Ekonomicznych i Handlowych Uniwersytetu Marmara z 1981 r., jednak w ostatnich latach szereg niezależnych źródeł wskazał, iż Erdoğan nie figuruje w rejestrach tej prestiżowej uczelni, sugerując, że głowa państwa tureckiego w rzeczywistości może nie posiadać wyższego wykształcenia. I choć władze uniwersytetu zdążyły już zapewnić, iż prezydent rzeczywiście z sukcesem zakończył naukę w jej murach, wątpliwościom w dalszym ciągu nie ma końca. Oliwy do ognia nieopatrznie dolał w kwietniu 2018 r. bliski współpracownik Erdoğana Metin Külünk, który we wpisie na Twitterze zadeklarował, jak niewielkie praktyczne znaczenie dla polityki ma fakt posiadania dyplomów, wskazując na wielkich proroków, którzy nigdy wyższego wykształcenia nie zdobyli.
Wielu tureckich internautów uznało to za potwierdzenie
krążących wokół prezydenta spekulacji.

23

8 sierpnia 2018 o 22:11

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

1 sierpnia 2008 r. złotówka była warta aż 48,61 amerykańskich centów. Był

1 sierpnia 2008 r. złotówka była warta aż 48,61 amerykańskich centów. Był – 1 sierpnia 2008 r. złotówka była warta aż 48,61 amerykańskich centów. Był to szczytowy okres wartości polskiej waluty po denominacji z 1995 r.
W rezultacie globalnego kryzysu finansowego kurs
PLN zaczął wracać do swoich norm sprzed kilku lat, balansując ostatecznie w okolicach 3,60 zł za dolara.

11

6 sierpnia 2018 o 9:49

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Brytyjski funt jest najstarszą walutą będącą nadal w użyciu - ma 1200 lat.

Brytyjski funt jest najstarszą walutą będącą nadal w użyciu - ma 1200 lat. – Brytyjski funt jest najstarszą walutą będącą nadal w użyciu - ma 1200 lat.

26

28 maja 2018 o 15:06

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/Pound…

Niedziela, 15 sierpnia 1971 r. Prezydent Richard Nixon w telewizyjnym przemówieniu

Niedziela, 15 sierpnia 1971 r. Prezydent Richard Nixon w telewizyjnym przemówieniu – Niedziela, 15 sierpnia 1971 r. Prezydent Richard Nixon w telewizyjnym przemówieniu ogłasza koniec tzw. parytetu złota: od tego momentu wartość dolara amerykańskiego nie miała być już ustalana w oparciu o zasoby złotego kruszcu, a w pełni zależna od doraźnej polityki Rezerwy Federalnej.

Tzw. Nixon-szok stanowi prawdopodobnie najważniejsze wydarzenie świata finansowego w drugiej połowie XX w. Prezydent w ciągu zaledwie kilku minut obrócił w gruzy zbudowany pod koniec II wojny światowej system z Bretton-Woods, na mocy którego wartość walut państw zachodnich opierała się o potęgę dolara amerykańskiego, którego z kolei wspierało amerykańskie złoto. Decyzja Nixona zamieniała USD w pieniądz niczym nie różniący się w naturze od funta szterlinga czy marki zachodnioniemieckiej — nieoparty na żadnym surowcu, z wyjątkiem może, jak powiedzieliby złośliwi, ropy naftowej (tzw. petrodolar).

Skąd taka decyzja rządu USA? W dużej mierze wynikała ona z nacisków zagranicznych — dolar amerykański już od blisko dwóch dekad był mocno przeszacowany: z roku na rok różnica pomiędzy wartością dolarów w obiegu a amerykańskich rezerw złota powiększała się coraz bardziej (szczególnie w okresie wzmożonych wydatków związanych z wojną wietnamską), w rezultacie czego cierpiał amerykański eksport. Jak to ujął ekonomista Barry Eichengreen, "Za cenę zaledwie kilku centów Urząd Grawerowania i Drukowania jest w stanie stworzyć banknot o nominale $100, ale aby stać się jego posiadaczami, inne kraje muszą
zaoferować dobra o rzeczywistej wartości $100".

Zrodzony 15 sierpnia 1971 r. tzw. system płynnego
kursu walutowego pozostaje w mocy po dziś dzień.

17

14 marca 2018 o 10:18

przez JaroWars (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Unia walutowa w... XIX-wiecznej Europie?Choć do dzisiaj wspomnienie tzw.

Unia walutowa w... XIX-wiecznej Europie?Choć do dzisiaj wspomnienie tzw. – Unia walutowa w... XIX-wiecznej Europie?

Choć do dzisiaj wspomnienie tzw. Łacińskiej Unii Monetarnej zatarło się w zbiorowej pamięci, to faktem jest, iż ta zawarta w 1865 r. umowa pomiędzy czterema państwami europejskimi — Belgią, Francją, Szwajcarią i Włochami (później dołączyły do nich inne) — nie odbiegała w radykalnym stopniu od wprowadzonego pod koniec XX w. euro. W przeciwieństwie do swojego następcy, państwa-sygnatariusze ŁUM nie rezygnowały ze swojego pieniądza, natomiast tworzyły szereg regulacji mających zapobiec psuciu jego wartości. I tak 4,5 grama srebra użytego do wyrobu monety odpowiadać miało 0,29 grama złota, przy czym każdemu nominałowi przypisane były konkretne proporcje kruszcowe. W praktyce oznaczało to, że moneta o wartości pięciu franków francuskich odpowiadała swojemu ekwiwalentowi w lirach włoskich. W pewnym sensie można to porównać do sytuacji, w której emitowana na potrzeby rynku holenderskiego moneta o wartości 20 eurocentów przedstawia wizerunek królowej Beatrycze, a jej belgijski odpowiednik zdobi profil króla Alberta II, co jednak nie zmienia faktu, że reprezentowana przez nie wartość jest identyczna.

Idea ŁUM wywołała niemałe poruszenie w europejskich parlamentach, które zapragnęły również do niej dołączyć, choć nawet te kraje, którym się to nie udało, postanowiły dostosować wyrób swojej waluty do wspomnianych standardów: uczynił to szereg państw bałkańskich i latynoskich. Mimo to pokusa wykorzystania systemu opartego przede wszystkim na wzajemnym zaufaniu międzynarodowych mennic okazała się zbyt silna. Jako pierwsze wyłamało się Państwo Kościelne, które na polecenie swojego protektora, francuskiego cesarza Napoleona III, w 1866 r. przystąpiło do ŁUM, po czym zaczęło bić walutę z obniżoną zawartością srebra. Watykańskie machinacje szybko zdemaskowano, a papieska
lira stała się pecunia non grata na europejskich rynkach —
Państwo Kościelne wyrzucono z unii w 1870 r.

To był jednak tylko początek sromotnej porażki koncepcji ŁUM. Spadająca na łeb na szyję wartość srebra na międzynarodowych rynkach bardzo długo nie znajdowała żadnego odzwierciedlenia w polityce unii, która niezmiennie obstawiała przy oryginalnych proporcjach. Ostatecznie dopiero w 1878 r. ŁUM zadecydował oprzeć emisję całego swojego bilonu wyłącznie na złocie, co pozwoliło mu przetrwać kilka kolejnych dekad. W międzyczasie jednak unia nie potrafiła uzgodnić wspólnej polityki wobec emisji banknotów, których wartość siłą rzeczy ustalało wyłącznie widzimisię danego rządu. Jak łatwo się domyślać, włodarze Europy wcale nie palili się do zakazywania jedynego środka płatniczego, który pozwalał im na beztroskie wydawanie. Tymczasem raz po raz wybuchały kolejne skandale w związku z "oszczędnym" wykorzystywaniem złota do produkcji monet — w procederze tym szczególnie wprawiona była Grecja.

ŁUM formalnie rozwiązano w 1927 r., ponad sześćdziesiąt lat od powołania, choć w praktyce unia straciła jakiekolwiek znaczenie w chwil wybuchu I wojny światowej, gdy zmuszone do nagłego podwyższenia swoich wydatków rządy państw zaangażowanych w
konflikt porzuciły parytet złota.

6

14 marca 2018 o 7:09

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Dolar Zimbabwe, znany głównie z powodu niebotycznej hiperinflancji, która

Dolar Zimbabwe, znany głównie z powodu niebotycznej hiperinflancji, która – Dolar Zimbabwe, znany głównie z powodu niebotycznej hiperinflancji, która przetoczyła się przez ten kraj w pierwszej dekadzie XXI w., już 12 kwietnia 2009 r. został całkowicie porzucony przez narodowy Bank Rezerw. Od tego czasu Zimbabwejczycy prowadzą codzienne transakcje przy użyciu stabilniejszych walut zagranicznych, niekiedy kilku jednocześnie (najczęściej spotyka się amerykańskie dolary czy południowoafrykańskie randy). Na tym jednak pieniężne pomysły prezydenta Roberta Mugabe się nie skończyły.

Stosunkowo niewiele w zachodnich mediach mówiło się o zapoczątkowanej w 2014 r. emisji tzw. bondnotów (dosłownie "papierów obligacyjnych"), wspieranych przez egipską instytucję finansową Afreximbank na kwotę 200 milionów dolarów amerykańskich. Rząd zarzekał się, że nie stanowiły one próby powrotu do krajowej waluty, a jedynie wyjście naprzeciw potrzebom mieszkańców Zimbabwe, którego zasoby zagranicznego pieniądza w ostatnich latach bardzo stopniały. Nowe bondnoty miały być związane z dolarem amerykańskim sztywnym kursem 1:1. O tym, jakim zaufaniem cieszył się na tym etapie gospodarczy geniusz Roberta Mugabe, najlepiej świadczy fakt, że gdy rynek zalany został we wrześniu 2017 r. nową partią bondnotów o oficjalnej wartości "300 milionów dolarów amerykańskich", Zimbabwejczycy masowo ruszyli na internetowe rynki skupywać udziały w zagranicznych firmach czy dobrach luksusowych, których sprzedaż miała pomóc im przetrwać czasy wyczuwanej nosem powtórki z hiperinflacyjnej rozrywki.

Po obaleniu Mugabe w listopadzie 2017 r.
przyszłość bondnotów stoi pod znakiem zapytania.

5

10 marca 2018 o 3:44

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Mimo że strefa euro formalnie obejmuje jedynie 19 krajów członkowskich Unii

Mimo że strefa euro formalnie obejmuje jedynie 19 krajów członkowskich Unii – Mimo że strefa euro formalnie obejmuje jedynie 19 krajów członkowskich Unii Europejskiej, waluta ta wywiera bezpośredni wpływ na pieniądz wielu innych państw kontynentu.

Andora, Monako, San Marino i Watykan wykorzystują ją jako jedyny środek płatniczy za zgodą Europejskiego Banku Centralnego, w euro prowadzone są do tego wszystkie transakcje w Czarnogórze i Kosowie, choć tam o tym fakcie przesądziły jednostronne decyzje rządów. Poza tym z euro stałym kursem wymiany związana jest duńska korona, bułgarski lew oraz bośniacko-hercegowińska tzw. marka zamienna. Te dwie ostatnie waluty przed laty sprzężone były z marką niemiecką po kursie 1:1.

17

8 marca 2018 o 5:37

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

"Zakryj dłonią zera cztery,Zyskasz złoty nowej ery!"

"Zakryj dłonią zera cztery,Zyskasz złoty nowej ery!" – "Zakryj dłonią zera cztery,
Zyskasz złoty nowej ery!"

Ten właśnie spopularyzowany przez Ministerstwo Finansów wiersz miał pomóc polskiemu społeczeństwu w przygotowaniu się do denominacji starej waluty (PLZ), a tym samym zastąpienia jej nową: PLN ("N" od "nowy"), która weszła w życie 1 stycznia 1995 r.

Ocenia się, że oprócz względów logistycznych (trudności w przeliczaniu miliardowych sum czy praktycznego wyeliminowania z obiegu monet) polskimi władzami kierowały względy prestiżowe: obawiano się, że Polska nie będzie traktowana przez zachodnie rządy jako poważny partner w interesach, jeśli jej obywatele będą zarabiali miliony jednostek walutowych (co najczęściej — choć nie zawsze — charakteryzowało tradycyjnie mało wydolne
gospodarki południa Europy i Trzeciego Świata).

15

7 marca 2018 o 5:46

przez JaroWars (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Czarna środa (zwana również białą) jest to atak spekulacyjny na funta brytyjskiego

Czarna środa (zwana również białą) jest to atak spekulacyjny na funta brytyjskiego – Czarna środa (zwana również białą) jest to atak spekulacyjny na funta brytyjskiego przeprowadzony przez George'a Sorosa 16 września 1992 r. Zarobił on na nim ok. 1 mld USD, a brytyjskie ministerstwo skarbu określiło straty na 3,4 mld funtów. W podobnym czasie były prowadzone ataki spekulacyjne na włoską lirę.

Przystąpienie Wielkiej Brytanii do ERM wiązało się z tym, że kurs nie nie będzie mógł wahać się w paśmie większym niż 6%. Na początku lat 90., wysokie niemieckie stopy procentowe, ustalone przez Bundesbank w celu przeciwdziałania narastającym procesom inflacyjnym w związku ze zjednoczeniem kraju, spowodowały coraz większe napięcia w ERM.

We wrześniu 1992 r. nastąpiła gwałtowna deprecjacja (spadek wartości) dolara wobec niemieckiej marki. W związku z powiązaniem funta z ERM, umacniał się on do amerykańskiej waluty do nie dających się zaakceptować poziomów. Z racji olbrzymiej części brytyjskiego eksportu rozliczanego w USD, korekta kursu funta do dolara wydawała się nieunikniona. Przewidując nieuchronne „pęknięcie tamy” spekulanci przyspieszyli przyszłe zdarzenia poprzez pożyczanie funta (także lira) i jego wymianę na niemieckie marki. Oczekiwali, że spłacą kredyt zdewaluowaną walutą, a różnica uzyskana na tej operacji będzie ich zarobkiem.

Skutkiem ataku było opuszczenie przez Wielką Brytanię ERM oraz podwyższenie stóp procentowych w UK. To z kolei spowodowało wzrost oprocentowania kredytów, upadek przedsiębiorstw oraz załamanie się rynku mieszkań. Ten atak spowodował bardzo negatywne postrzeganie euro w Wielkiej Brytanii.

Niektórzy komentatorzy twierdzą, że Czarna Środa udowodniła, że długookresowo była zjawiskiem pozytywnym dla brytyjskiej gospodarki. Jej konsekwencje pozwoliły na ustalenie się stóp procentowych na naturalnym poziomie oraz zachęciły rząd do odważnych zmian instytucjonalnych, które w rezultacie podziałały ozdrowieńczo na gospodarkę. Paradoksalnie, jesienią 1996 oraz u początków 1997 r. funt szterling powrócił do poziomów na jakich znajdował się przed Czarną Środą i taki też, dosyć stabilny pozostał jego kurs do końca 2006 roku.

5

2 stycznia 2018 o 21:44

przez MrSelethen (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Czarn…

Zobacz następne

1 2 3 4 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl Pewex.pl Motokiller.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni