Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Poczekalnia

^poczekalnia

Rzymskie spinki do włosów w kształcie popiersi kobiet. Obiekty wykonane

Rzymskie spinki do włosów w kształcie popiersi kobiet. Obiekty wykonane zostały z kości słoniowej i datowane są na I-II wiek n.e. Przedmioty odnaleziono w jednym z grobów na terenie pozostałości Viminacium, rzymskiego miasta położonego niedaleko współczesnego Kostolac, we wschodniej Serbii. Obecnie obiekty znajdują się w kolekcji muzeum w Požarevacu.

Ocena: 2 (Głosów: 10)

12 czerwca 2020 o 8:48

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Rekonstrukcja komputerowa teatru w Leptis Magna, w obecnej Libii. Obiekt

Rekonstrukcja komputerowa teatru w Leptis Magna, w obecnej Libii. Obiekt powstał mniej więcej w 1-2 roku n.e., jednak przez kolejne lata był powiększany i ozdabiany. Finalnie mógł pomieścić nawet 16 tysięcy widzów. Obiekt ozdobiony był licznymi rzeźbami, wizerunkami bogów, cesarzy i bogatych obywateli, którzy dofinansowali rozbudowę miejsca. Szczególnie dobrze zachowały się konstrukcje za sceną.

Ocena: 2 (Głosów: 10)

11 czerwca 2020 o 10:15

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Złoty aureus wybity między 46-47 rokiem n.e. za panowania cesarza Klaudiusza.

Złoty aureus wybity między 46-47 rokiem n.e. za panowania cesarza Klaudiusza. Moneta powstała na cześć pierwszych zwycięstw Rzymian w Brytanii. Dowodem tego jest widoczny łuk triumfalny, napis odnoszący się do Brytanii, sylwetka jeźdźca (być może sam Klaudiusz) oraz trofeum wykonane z broni przeciwnika.

Ocena: 3 (Głosów: 11)

10 czerwca 2020 o 8:09

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Rekonstrukcja wizerunku cesarza rzymskiego Maksymina Traka wykonana przez

Rekonstrukcja wizerunku cesarza rzymskiego Maksymina Traka wykonana przez History in 3D. Maksymin Trak panował jako cesarz w latach 235-238 n.e. Uważany jest za pierwszego barbarzyńcę (nie-Rzymianina), który nosił cesarską purpurę.
Był ponadto pierwszym cesarzem, który nigdy nie pojawił się w Rzymie i pierwszym z całego szeregu tzw. cesarzy-żołnierzy. Jego rządy uważa się za początek kryzysu cesarstwa rzymskiego w III wieku n.e.
Antyczne źródła, zarówno te niewiarygodne jak „Historia Augusta”, jak i te bardziej sensowne (Herodian) wspominają Maksymina Traka jako mężczyznę ogromnych rozmiarów jak na tamte warunki. Według „Historia Augusta” mierzyć miał ponoć około 250 cm.

Ocena: 5 (Głosów: 13)

1 czerwca 2020 o 8:14

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Hannibal tuż po zakończeniu drugiej wojny punickiej miał ponad 40 lat. Po

Hannibal tuż po zakończeniu drugiej wojny punickiej miał ponad 40 lat. Po podpisaniu upokarzającego pokoju Hannibal zdecydował się skupić na polityce. Został wybrany sufetą, najwyższym urzędnikiem państwowym, o silnej władzy wykonawczej oraz znacznych uprawnieniach prawodawczych i sądowniczych. W wyniku jego sprawnych reform w siedem lat po bitwie po Zamą (202 p.n.e.) Kartagina „podnosiła się z kolan”.
Fakt ten nie pozostał bez echa. Zaniepokojeni Rzymianie zaczęli się domagać rezygnacji Hannibala. Rzymskie intrygi ostatecznie zmusiły Hannibala do udania się z własnej woli na wygnanie. Kartagiński wódz wpierw udał się do Tyru – pierwotnej ojczyzny Kartagińczyków, by potem schronić się na dworze seleukidzkiego władcy Antiocha III Wielkiego. Syryjski władca przygotowywał się na wojnę z Rzymem, a Hannibal zaproponował mu pomoc oraz objęcie dowództwa nad częścią wojsk. Ostatecznie Antioch III nie obdarował Hannibala żadnym znaczącym urzędem, jednak doceniał jego zdanie.
Ciekawą dyskusję obu przywódców przytoczono przed bitwą pod Magnezją (190 p.n.e.). Antioch dumny ze swojej potężnej i bogato zdobionej armii (słoni z wieżami strzeleckimi, rydwanów z kosami, piechoty ze srebrnymi tarczami, jeźdźcami na złotych siodłach) zapytał Hannibala: „Czy starczy tego na Rzymian?”. Na to Hannibal miał odpowiedzieć: „Z pewnością, jakkolwiek Rzymianie są chciwi jednak te łupy ich zaspokoją z pewnością”.
Po klęsce pod Magnezją, Antioch zawarł pokój z Rzymianami, którzy domagali się wydania im Hannibala. Ten jednak dał mu szansę ucieczki.

Ocena: 8 (Głosów: 24)

8 maja 2020 o 7:42

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Zdziesiątkowanie (lub decymacja od słowa decimatio) było jedną z najsłynniejszych

Zdziesiątkowanie (lub decymacja od słowa decimatio) było jedną z najsłynniejszych i najbardziej surowych kar, jakie stosowano wobec tchórzliwej bądź zbuntowanej grupy żołnierzy w armii rzymskiej.
Oddział skazany na zdziesiątkowanie (np. kohorta) był dzielony na grupy żołnierzy po dziesięciu. Każdy losował losy (tzw. sortition) i ten któremu się nie powiodło (miał najkrótszą słomę) zostawał zabity przez swoich dziewięciu towarzyszy poprzez ukamienowanie, bądź ubicie pałkami (tzw. fustuarium). Ci którzy przeżyli otrzymywali jęczmień zamiast pszenicy i karani byli dodatkowo kwaterowaniem poza umocnionym obozem do czasu, aż zmazali swoje przewiny w walce.
Co jest jednak istotne, kara ta nie była jedynie wykonywana na szeregowych legionistach – uwzględniała także centurionów i chorążych. Ze względu na poważne osłabienie stanu osobowego w praktyce dziesiątkowanie nie było nadużywane na przestrzeni dziejów.
Najwcześniej odnotowana decymacja miała miejsce w 471 roku p.n.e. Wówczas to rzymskie wojska zostały ukarane za dezercję w trakcie walk z Wolskami. Wspomina o tym Tytus Liwiusz w swoim dziele Ab urbe condita (II.59).
Zdziesiątkowanie zastosował także Marek Licyniusz Krassus w 71 roku p.n.e. w trakcie powstania Spartakusa. W ich wyniku zginęło około 50 osób po poddaniu decymacji kohortę. Juliusz Cezar wykorzystał groźbę decymacji swojego IX legionu – w trakcie wojny z Pompejuszem – aby uspokoić buntownicze nastroje.
Opis decymacji pozostawił nam m.in. Plutarch. W trakcie wojny z Partami w roku 36 p.n.e. zastosował ją Antoniusz.
Tutaj tymczasem Medowie dokonali wypadu na nasyp i obrońcom jego napędzili strachu. Zdenerwowany tym Antoniusz zastosował wobec tchórzących karę dziesiątkowania: podzielił ich na dziesiątki i z każdej jednego, wyznaczonego losem, stracił. A pozostałym kazał wydać przydział jęczmienia zamiast pszenicy.
– Plutarch z Cheronei, Antoniusz, 39
W roku 39 p.n.e. Domicjusz Kalwinus – jako prokonsul Hiszpanii – prowadził działania wojenne przeciwko plemionom iberyjskim. W jednej z bitew zginął wysoki rangą oficer, co jak się okazało wynikało z tchórzostwa podległych mu centurii. Kalwinus podjął decyzję o decymacji dwóch centurii, w wyniku której poległ najważniejszy centurion w oddziale primus pilus Vibilius.
Decymacja stosowana była także w okresie cesarstwa. Wykorzystał ją m.in. Oktawian August w roku 17 p.n.e. czy Galba w trakcie dojścia do władzy. Cesarz Makrynus (panował w latach 217-218 n.e.) wprowadził „lżejszą” formę decymacji – centesimatio, czyli zabicie co setnego żołnierza.

Ocena: 8 (Głosów: 24)

6 maja 2020 o 7:38

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Armia rzymska od początków swojego istnienia stanowiona była przez obywateli...

Armia rzymska od początków swojego istnienia stanowiona była przez obywateli rzymskich, którzy posiadali majątek pozwalający uzbroić się na bitwę. Zmiana nastąpiła pod koniec II wieku p.n.e., kiedy to Gajusz Mariusz po raz pierwszy wyciągnął rękę do ludzi bez ziemi (proletarii), oferując im służbę wojskową i formę egzystencji.

Wynikało to z problemów z poborem. Do armii zgłaszało się mało rekrutów, którzy nie widzieli większego sensu w walce, ryzykowania życiem oraz utraty wpływów z gospodarstwa. Mariusz w obliczu olbrzymiego zagrożenia ze strony Cymbrów i Teutonów (109-101 p.n.e.) zdecydował się na zaciąg ochotniczy, będąc w ten sposób zdolny do postawienia się masom barbarzyńskim. Ta praktyka była potem naśladowana przez kolejnych wodzów. Ludzie masowo zgłaszali się
do legionów, wiedząc że nic poza głodem i biedą nie czeka ich w miastach. Co więcej, liczono na zyski z kampanii i ewentualny
podział łupów, a nawet nadania ziemskie.

W historii ugruntowało się przekonanie, że Gajusz Mariusz przekształcił wojsko rzymskie z powszechnego na zawodowe.
Nie jest to jednak prawda. Mariusz podobnie jak inni dowódcy rzymscy tego okresu (np. Scypion Młodszy) musiał mierzyć się z problemami rekrutacyjnymi. Nie porzucił jednak w zupełności poboru powszechnego i w dalszym ciągu do armii werbowano
obywateli o odpowiednim cenzusie majątkowym.

Obywatele, którzy towarzyszyli wodzom w dłuższych kampaniach zaczęli traktować „wojaczkę” jako formę zawodu i zdobywali status weteranów. Co więcej, Republika potrzebowała regularnego wojska, które będzie w stanie stacjonować w odległych prowincjach
(np. Hiszpanii). Takiego zdania jest R. E. Smith, który dodatkowo podejrzewał że wojsko rzymskie I wieku p.n.e. dzielić się
zaczęło na legiony:
• stałe - stacjonujące na granicach państwa; złożone w dużej mierze z ochotników (często z długim stażem), którzy widzieli w armii sposób na życie. Co istotne, uzbrojenie stopniowo się ujednolicało; różnice pomiędzy cenzusami przestały być dostrzegane;
• chwilowe - organizowane na wypadek wojny i krótkich operacji wojennych; stanowione w dużej mierze z poboru i przez młodych ludzi.

Wraz ze zwycięstwem w wojnie domowej w roku 31 p.n.e., Oktawian August stanął przed decyzją, jak zapewnić sobie lojalność wszystkich legionów i uniknąć w przyszłości wystąpienia zbuntowanego ambitnego wodza, który zaskarbi sobie lojalność nowych wojsk. Przykłady Mariusza, Sulli, Cezara - wodzów którzy zdobyli zaufanie swoich legionów - dowodzi, że wciąż realnym było
zagrożenie ze strony potencjalnych oponentów.

Z tego względu Oktawian August podjął decyzję o odejściu od mieszanej armii: złożonej z zawodowców oraz obywateli z poborów.
Co roku żołnierze składali przysięgę (sacramentum militare) na wierność Rzymowi i konsulowi. Z racji na fakt, że August oficjalnie zasiadał w senacie między dwoma konsulami, posiadał insygnia konsularne (fasces) i posiadał tzw. imperium consulare maius, lojalność była składana właśnie jemu.

August zdecydował się ustanowić armię w pełni zawodową, do której zwerbować mógł się każdy kto posiadał obywatelstwo rzymskie. M. Cary oraz H. H. Scullard twierdzą, że bardzo prawdopodobnym jest to,
że w przypadku braku obywateli rzymskich lub ich niewystarczającej liczby w danych regionie, godzono się na wcielenie do legionów lokalnej społeczności. Tego typu podejście stopniowo wzrosło w
II wieku n.e. Jako przykład podano Brytanię, która w I wieku n.e. posiadała jedynie około 50 tysięcy obywateli rzymskich przy prawie dwumilionowej populacji na terenach kontrolowanych przez Rzymian.

August w celu zachęcenia obywateli do wstępowania do armii zdecydował się nawet zagwarantować jednorazowy bonus w wysokości 3000 denarów (w roku 5 n.e.). W celu pokrycia wydatków
na wojsko powstał specjalny skarbiec wojskowy (aerarium militare);
co więcej August nałożył 5% podatek od spadków oraz 1% od aukcji/sprzedaży. Najczęstszą praktyką było wciąż nadawanie ziemi weteranom po służbie, co było zwłaszcza popularne w koloniach. Legionista mógł liczyć na żołd w wysokości 225 denarów na rok.

Ocena: 6 (Głosów: 26)

20 marca 2020 o 8:09

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Marmurowy posąg ukazujący Mitrę, perskie bóstwo słońca, zabijającą...

Marmurowy posąg ukazujący Mitrę, perskie bóstwo słońca, zabijającą byka. Obiekt został znaleziony w Rzymie; datowany na
II wiek n.e. Obecnie artefakt znajduje się w The British Museum.

Mitra jest pokazana w stroju wschodnim i czapce frygijskiej (symbol wolności). Pies i wąż próbują polizać krew, a skorpion atakuje genitalia byka. Kult Mitry w Rzymie zaczął się szerzyć
w I wieku n.e. za panowania dynastii Flawiuszów.

Ocena: 3 (Głosów: 19)

14 marca 2020 o 8:37

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Wizualizacja Term Dioklecjana zamieszczona na stronach włoskiego ministerstwa...

Wizualizacja Term Dioklecjana zamieszczona na stronach włoskiego ministerstwa kultury Musei Italiani.

Ocena: 5 (Głosów: 25)

22 lutego 2020 o 7:09

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

^poczekalnia

Rzymskie złote bransoletki, znalezione w grobie przy pozostałościach rzymskiego...

Rzymskie złote bransoletki, znalezione w grobie przy pozostałościach rzymskiego miasta Viminacium,
w pobliżu Kostolaca, we wschodniej Serbii. Datowane na III wiek n.e.; wykonane są z cienkiej złotej blachy wypełnionej żywicą. Obecnie obiekty znajdują się
w Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu.

Ocena: 7 (Głosów: 21)

8 lutego 2020 o 7:57

przez cosiek (PW)

Skomentuj było Do ulubionych

Źródło: www.imperiumromanum.edu.pl

Zobacz następne

‹ pierwsza < 1 2 3 4 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl JoeMonster.org Piekielni.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Rebelianci
Motokiller	Kotburger	Demotywatory	Mistrzowie
Komixxy	Piekielni