Zamknij Dołącz do nas na Facebooku

Momencik, trwa przetwarzanie danych

loading-animation

Szukaj

Znalazłem 63 takie fakty

Widok z lotu ptaka na obóz jeniecki w Niemczech wypełniony wziętymi do niewoli

Widok z lotu ptaka na obóz jeniecki w Niemczech wypełniony wziętymi do niewoli Niemcami. Sam ten obóz przetrzymywał 160 000 niemieckich jeńców wojennych. Kwiecień 1945 r.

26

#historia

1 kwietnia 2025 o 16:10

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Stosy misek zalegają na pokrytych śniegiem torach kolejowych prowadzących...

Stosy misek zalegają na pokrytych śniegiem torach kolejowych prowadzących do głównej bramy obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz II-Birkenau. Fotografia wykonana po wyzwoleniu obozu przez 322 Dywizję Strzelecką Armii Radzieckiej, 27 stycznia 1945 roku.

Auschwitz II-Birkenau, część kompleksu obozu Auschwitz, został wyzwolony przez Armię Czerwoną 27 stycznia 1945 roku. Birkenau był jednym z głównych obozów zagłady, w których naziści mordowali głównie Żydów, ale także Romów, Polaków, jeńców wojennych i członków innych grup prześladowanych przez reżim hitlerowski.
W momencie wyzwolenia w Auschwitz przebywało zaledwie około 7000 więźniów, głównie ciężko chorych i zbyt osłabionych, by opuścić obóz. Większość więźniów została wcześniej zmuszona do tzw. marszu śmierci w głąb III Rzeszy, w obliczu zbliżającej się armii radzieckiej.

Birkenau był głównym miejscem masowej eksterminacji około
1,1 miliona Żydów z całej Europy, a także 140–150 tysięcy etnicznych Polaków, około 23 tysięcy Romów, około 12 tysięcy jeńców
radzieckich oraz ofiar innych narodowości.

27 stycznia jest obecnie obchodzony jako Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu, w celu upamiętnienia ofiar
Auschwitz i innych obozów zagłady.

31

#historia

28 stycznia 2025 o 17:05

przez Moonshield (PW)

Skomentuj (5) Do ulubionych

Źródło: joemonster.org_

Stary Żyd stoi przed pomnikiem Babiego Jaru, trzymając tabliczkę z napisem...

Stary Żyd stoi przed pomnikiem Babiego Jaru, trzymając tabliczkę z napisem „Byłem więźniem obozu koncentracyjnego w Babim Jarze”,
Kijów, Ukraina, 2003 rok.

Babi Jar to wąwóz, który znajduje się na Ukrainie, niedaleko Kijowa.
W czasie II wojny światowej było to miejsce miejsce zagłady Żydów
i lokalizacja niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego.

W połowie września 1941 roku Niemcy prący na Moskwę zajęli po ciężkich walkach Kijów. Około 120 tysięcy Żydów pozostało w mieście, mając nadzieję, że ich sytuacja będzie lepsza niż pod panowaniem ZSRR.
Niemcy oskarżyli ich o sabotaż i kooperację z wojskami radzieckimi
i ustalili odpowiednie „środki odwetowe”.

W święto Jom Kipur, 29 września 1941 roku, zaczęły się masowe wywózki do obozu w Babim Jarze. Tam kazano Żydom kłaść się na ziemi (lub innej zabitej osobie, bo nie było już miejsca na ziemi) i strzelano w tył głowy. Egzekucje Niemcy przeprowadzali do 3 października. Według nazistowskich raportów rozstrzelano wówczas 33 761 Żydów.

Po pierwszych masowych egzekucjach na terenie Babiego Jaru funkcjonował obóz koncentracyjny, gdzie więziono ponad 300 osób: komunistów, uczestników ruchu oporu i jeńców wojennych. Wobec zbliżającej się Armii Czerwonej, w połowie 1943 roku Niemcy kazali więźniom obozu wykopywać zwłoki pomordowanych i dokonywać kremacji na ogromnych rusztach. We wrześniu 1943 roku, w obliczu perspektywy likwidacji obozu, zdesperowani więźniowie zbuntowali się
– ok. 15 osobom udało się uciec, pozostałych rozstrzelano.

W Babim Jarze po pierwszej masakrze kontynuowano egzekucje aż do wejścia Armii Czerwonej w grudniu 1943 roku. Szacuje się, że pozbawiono tam życia około 120-150 tysięcy Żydów, Polaków, Ukraińców i Rosjan.

19

16 stycznia 2024 o 10:49

przez Moonshield (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: joemonster.org

August Agbola O’Brown (ur. 22 lipca 1895 w Lagos, zm. 8 września 1976 w...

August Agbola O’Brown (ur. 22 lipca 1895 w Lagos, zm. 8 września 1976 w Londynie) był polskim muzykiem pochodzenia nigeryjskiego.

Powszechnie uważany jest za jedynego czarnoskórego uczestnika powstania warszawskiego. Istnieje jednak szereg wątpliwości, czy aby na pewno brał w nim udział.

Przede wszystkim informacje o jego zaangażowaniu pochodzą od niego samego. W 1949 roku zgłosił się do ZBoWiD (Związek Bojowników o Wolność i Demokrację). W ankiecie personalnej napisał, że brał udział w obronie Warszawy w 1939 roku, a także w powstaniu warszawskim.

Według własnej relacji, miał nosić pseudonim „Ali”, należeć do oddziału dowodzonego przez kaprala Aleksandra Marcińskiego ps. „Łabędź” oraz walczyć na terenie Śródmieścia. Po nazwisku dowódcy historycy ustalili,
że chodziło o batalion Iwo walczący na terenie Śródmieścia Południowego.

Problem w tym, że nie zachowały się prawie żadne relacje mogące potwierdzić tę historię. Wyjątek stanowią dwie relacje autorstwa powstańca Jana Radeckiego „Czarnego”. (U góry: zdjęcie, które czasami przedstawiane jest jako autentyczna fotografia O'Browna z czasów powstania, w rzeczywistości jest kadrem z komunistycznego, hagiograficznego filmu „Żołnierz zwycięstwa” z 1953 r.,
w którym „Ali” odgrywał komunistycznego interbrygadzistę).

W jednej relacji Jan Radecki twierdził, że widział czarnoskórego mężczyznę przechodzącego ulicą niedaleko stanowiska dowodzenia batalionu „Iwo”.
W innej wersji Radeckiego, czarnoskóry miał być widziany już na stanowisku dowodzenia batalionu. To wszystko. Brak jest jakichkolwiek innych konkretnych poświadczeń, co dziwi tym bardziej, że w tamtym okresie czarnoskóry mężczyzna z pewnością budziłby pewną sensację wśród kolegów. Jego rodzina również nie była w stanie potwierdzić historii.

Co jeszcze ciekawsze, istnieje deklaracja z 1965 roku, podpisana przez O'Browna, który w tym czasie mieszkał już w Londynie, w której pisze on, że wojnę spędził w obozach koncentracyjnych, w tym 4 lata w Treblince (od 10 maja 1940 r. do 10 października 1944 r.). Warto dodać, że obóz zagłady w Treblince funkcjonował od lipca 1942 roku do listopada 1943 roku.

30

22 sierpnia 2023 o 12:52

przez Moonshield (PW)

Skomentuj (1) Do ulubionych

Źródło: www.facebook.com, pl.wikipedia.org

W wieku 101 lat zmarł generał brygady Wojska Polskiego Jan Podhorski.

W wieku 101 lat zmarł generał brygady Wojska Polskiego Jan Podhorski. 24 sierpnia 1939 jako ochotnik zgłosił się do batalionu Obrony Narodowej „Opalenica”, w szeregach którego walczył podczas kampanii wrześniowej. Uczestniczył m.in. w akcji internowania Niemców w Rakoniewicach. 12 września 1939 w walkach pod Sompolnem brał udział w walce na bagnety. Pięć dni później wraz z otoczoną pod Sannikami jednostką dostał się do niewoli. Okres jeniecki trwał dla niego kilka miesięcy, zakończył się w Cytadeli w Poznaniu, gdzie dzięki fortelowi powrócił do domu. Wrócił do Rakoniewic, gdzie wkrótce przyjechało po niego gestapo. Jak się okazało, najważniejszym powodem aresztowania był udział Jana w internowaniu Niemców na początku wojny. Cudem udało mu się uciec z aresztu po brutalnym przesłuchaniu. Po krótkiej rekonwalescencji uciekł na rowerze do Koźmina.

W styczniu 1940 był jednym z założycieli harcerskiej organizacji konspiracyjnej „Orły”. Pod pseudonimem Marciniak, działał w grupie redagującej i drukującej gazetkę „Orły”. Po dwóch latach działalności w kwietniu 1942 przedostał się do Generalnego Gubernatorstwa. Tam złożył przysięgę w Organizacji Wojskowej Związek Jaszczurczy. Po scaleniu organizacji jako żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych trafia do Grójca. Tam kontynuował przerwaną naukę w tajnym Liceum Ogólnokształcącym. Po ukończeniu konspiracyjnej szkoły wojskowej wraz z wieloma mu podobnymi miał być przerzucony w Bory Tucholskie.

Po wybuchu powstania warszawskiego trafił na punkt kontaktowy w Domu Technika przy ul. Czackiego 3/5 w Warszawie. Walczył w szeregach pułku NSZ im. gen. Władysława Sikorskiego, następnie w 2. kompanii batalionu AK „Miłosz” śródmiejskiej Grupy „Radwan”. 23 sierpnia 1944 jako dowódca jednej z grup szturmowych wziął udział w zdobyciu Komendy Policji i kościoła świętego Krzyża, a z początkiem września szukał możliwości przebicia się wraz z oddziałem poza Warszawę, kierując się na południe. Po zakończeniu powstania, będąc już w stopniu podporucznika, więziony był przez w Stalagu IV B w Muehlbergu nad Łabą. 23 kwietnia 1945 obóz został wyzwolony przez wojska radzieckie. Na zdjęciu: Rok 2016 - generał symbolicznym kopnięciem piłki rozpoczął mecz Lecha Poznań z Cracovią Kraków.

32

4 stycznia 2023 o 17:37

przez patkro12 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: www.facebook.com, pl.wikipedia.org

Bunty niewolnicze w antycznym Rzymie nie były czymś rzadkim...

Bunty niewolnicze w antycznym Rzymie nie były czymś rzadkim. Jednak z pewnością ciekawszym wydarzeniem jest powstanie niewolników w Kampanii z roku 104 p.n.e., które wzniecił rzymski obywatel i ekwita – niejaki Tytus Wettiusz.

Tytus Wettiusz był młodzieńcem, który zakochał się w niewolnicy która należała do sąsiada posiadłości jego ojca. Wettiusz postanowił ją odkupić, jednak cena jaką zaproponował sąsiad była naprawdę duża – siedem talentów attyckich, czyli około 184 kg srebra. Termin spłaty został ustalony, jednak Rzymianin nie miał oczywiście odpowiedniej kwoty. Ojciec także nie pomógłby mu w spłacie zadłużenia.
Wettiusz podjął nieoczekiwaną decyzję i za swoje pieniądze zakupił 500 kompletów uzbrojenia, które wręczył swoim niewolnikom, ogłosił się królem, a potem zabił posłańców sąsiada, którzy przybyli po należność. Jak się okazało, jego działania nie ograniczyły się jedynie do jego posiadłości. Na czele swoich „żołnierzy” zaczął napadać na pobliskie gospodarstwa i przyjmować innych niewolników do swojej armii. Łącznie zebrał armię 3500 wojowników.

Rzym w końcu dostrzegł zagrożenie ze strony niekontrolowanej zbieraniny niewolników i ich samozwańczego władcy. Do zdławienia buntu wysłano pretora Lucjusza Licyniusza Lukullusa, który na czele swojej armii obległ ufortyfikowania Wettiusza na wzgórzu. Jak się okazuje obrona niewolników była skuteczna, jednak finalnie jeden z współpracowników Wettiusza – niejaki Apoloniusz – zdradził go i z obawy o życie podjął współpracę z Rzymianami. Wettiusz dowiedziawszy się o tym popełnił samobójstwo, a obóz został zdobyty.

35

28 listopada 2022 o 8:41

przez cosiek (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: imperiumromanum.pl

Pomnik ofiar nazizmu na terenie byłego obozu pracy Schwerte, Niemcy. Obóz

Pomnik ofiar nazizmu na terenie byłego obozu pracy Schwerte, Niemcy. Obóz koncentracyjny Schwerte (niem. Schwerte) znajdował się w firmie remontowej kolei Schwerte-Ost (niem. Schwerte-Ost). Filia obozu koncentracyjnego Buchenwald.

33

29 sierpnia 2022 o 9:32

przez Fudal (PW)

Skomentuj Do ulubionych

W "Liście Schindlera" w jednej ze scen pojawia się kelner grany...

W "Liście Schindlera" w jednej ze scen pojawia się kelner grany przez Branko Lustinga - producenta filmu, który przetrwał obóz koncentracyjny w Auschwitz.

38

18 sierpnia 2022 o 18:34

przez Mudzina (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Jesteśmy jednym z tych ruchów, które jak faszyzm we Włoszech, hitleryzm...

Jesteśmy jednym z tych ruchów, które jak faszyzm we Włoszech, hitleryzm w Niemczech, obóz Salazara w Portugalii, karlizm i falanga w Hiszpanii obalają stary system masońsko-plutokratyczno-socjalistyczno-żydowski i budują porządek nowy, porządek narodowy.

- Jędrzej Giertych, polski polityk, dyplomata, publicysta, jeden z przywódców Stronnictwa Narodowego, bliski współpracownik Romana Dmowskiego, dziadek Romana Giertycha.

32

#historia

13 sierpnia 2022 o 12:17

przez patkro12 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: pl.wikiquote.org

W drzwiach stoi Eugenia Pohl podczas apelu grupy więźniarek w części obozu...

W drzwiach stoi Eugenia Pohl podczas apelu grupy więźniarek w części obozu przy ul. Przemysłowej w Łodzi przeznaczonego dla dziewcząt, 1944 r.

Obóz dla dzieci i młodzieży przy ul. Przemysłowej w Łodzi (Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt) został utworzony w grudniu 1942 roku na obszarze wydzielonym z getta i funkcjonował do końca okupacji niemieckiej Łodzi, czyli do stycznia 1945 r.

Uwięzione w obozie łódzkim dzieci musiały pracować – tłukły kamienie, ciągnęły walce drogowe, wyrabiały buty ze słomy, paski do masek gazowych oraz skórzane części do plecaków. Za niewykonanie wysokiej dziennej normy groziły bicie i karcer. Były też kary za oderwany guzik, rozmowę po polsku, kradzież chleba. Wtedy pozbawiano dzieci jedzenia – kromki suchego pieczywa i kubka czarnej kawy na śniadanie oraz zupy z brukwi na obiad. Prześladowania i codzienne obcowanie ze śmiercią pozostawiły trwałe ślady na psychice i zdrowiu dzieci, które przeżyły obóz.

Jedną z najokrutniejszych strażniczek była Genowefa Pohl. W 1940 roku, czyli w rok po zajęciu Łodzi przez Niemców, kobieta podpisała volkslistę, a w 1942 roku podjęła pracę w Kriminalpolizei i otrzymała skierowanie do pracy w obozie przy ul. Przemysłowej w Łodzi. Pohl została zatrudniona w Oddziale VI, czyli w obozie dziewczęcym i dzieci poniżej 8 roku życia. Słynęła z tego, że nie okazywała żadnej litości wobec swoich „podopiecznych” i często używała pejcza (biła, aż schodziła skóra) wobec małych dziewczynek.

W 1945 roku, gdy do Łodzi weszły wojska sowieckie, ukryła się w mieszkaniu rodziców. Od tego czasu nazywała się Eugenia Pol. Nikt ze starych mieszkańców jej kamienicy nie wiedział, co robiła w czasie okupacji. Nowym władzom wiadomo było tylko, że podpisała volkslistę. Wszczęte z tego tytułu w 1948 roku obowiązkowe postępowanie rehabilitacyjne „za odstępstwo od narodu polskiego” zostało umorzone.

W czasie tego procesu Eugenia Pol nie ujawniła swego okupacyjnego zatrudnienia. Nie wiadomo, jak to się stało, ale również na procesie Sydonii Bayer, komendantki obozu przy ulicy Przemysłowej (skazanej na karę śmierci), nie padło nazwisko Pohl. Pol kontynuowała spokojny żywot i pracowała jako szwaczka w jednej z łódzkich fabryk. Zapisała się do klubu sportowego Łodzianka, gdzie rzucała oszczepem. Pisano o niej w „Trybunie Ludu” jako o obiecującej zawodniczce. Potem została wychowawczynią w przedszkolu, gdzie przepracowała kilkanaście lat.

Została aresztowana dopiero w 1970 roku. Stało się to po publikacji artykułu łódzkiego dziennikarza Wiesława Jażdżyńskiego, w którym padło po raz pierwszy jej imię i nazwisko. Podczas procesu kobieta wykrzykiwała w stronę ławy przysięgłych słowa: „Ja tu przed sądem występuję jako męczennik” i „Po wojnie 15 lat pracowałam jako przedszkolanka. Nie mając własnych dzieci, dla obcych byłam jak matka!”.

Proces przeciągał się, ale ostatecznie kobieta została skazana w kwietniu 1975 roku na 25 lat więzienia. Ze względu na zły stan zdrowia opuściła więzienne mury w 1989 roku. Zmarła w 2003 roku w Łodzi.

45

#historia

19 lipca 2022 o 12:10

przez patkro12 (PW)

Skomentuj Do ulubionych

Źródło: joemonster.org

Zobacz następne

1 2 3 4 5 6 7 > ostatnia ›

Pewex.pl Demotywatory.pl JoeMonster.org Piekielni.pl

Kopiowanie wskazane za podaniem źródła.

Zobacz też inne serwisy:
Retro Pewex	Pewex	Stylowi	Motokiller
Demotywatory	Mistrzowie	Komixxy	Piekielni